มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 911

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 911

ไม่ช้ากลางคืนก็มาถึง และมันก็ค่อนข้างดึกแล้ว

อย่างไรก็ตาม ความเงียบของคืนก็ถูกทำลายลงโดยเสียงระเบิดขนาดใหญ่! สมาชิกที่อยู่ที่นั่นของตระกูลชุยเลอร์ถูกทิ้งให้รู้สึกตกตะลึงไปตาม ๆ กัน ขณะที่พวกเขาเฝ้ามองเปลวเพลิงปะทุขึ้นมาจากที่ตั้งโกดังของเขา

“กำลังเกิดบ้าอะไรขึ้นกัน?” โนอาที่รู้สึกถึงการสั่นไหวของการระเบิดซึ่งนั่งอยู่ข้างเบอร์ก และคนอื่น ๆ สองสามคนตะโกนขึ้นมา พวกเขาทั้งหมดนั่งอยู่ในห้องประชุมขนาดใหญ่ของตระกูลชุยเลอร์กันเมื่อการระเบิดเกิดขึ้น

“นายท่าน มีบางอย่างผิดปกติอย่างรุนแรงครับ! โกดังของเราเพิ่งเกิดเพลิงไหม้!” พ่อบ้านประกาศ ขณะที่พรวดพราดเข้ามาในห้องที่ผู้ชายทั้งหลายที่รู้สึกตกตะลึงอยู่กัน

“ว่าไงนะ?!” โนอาตอบกลับ ขณะที่เขารู้สึกว่าริมฝีปากของเขากระตุกเล็กน้อย

เขามีเหตุผลที่จะโกรธจัดเท่าที่เขาเป็นอยู่ในเวลานี้ ท้ายที่สุดแล้ว ตลอดหลายปีมานี้ ชุยเลอร์ก็ไม่เคยใช้โกดังของพวกเขาเพื่อเก็บของที่ไม่สำคัญเลย แต่ในทางกลับกัน ข้อมูลและเอกสารสำคัญของพวกเขาส่วนใหญ่ก็ถูกเก็บไว้ที่นั่น!

“ใครที่รับผิดชอบในเรื่องนี้กัน?! ใครกล้าดีมาทำบางอย่างแบบนี้กับตระกูลชุยเลอร์?!” โนอาคำรามด้วยความเดือดดาล

“ผ ผมส่งคนไปที่นั่นเพื่อตรวจสอบแล้วครับ!” พ่อบ้านตอบกลับในทันที

“งั้นก็ดี! พวกเราต้องจับผู้กระทำผิดให้ได้ถ้ามันเป็นสิ่งสุดท้ายที่พวกเราจะทำ!” โนอาคำราม ขณะที่เขาเดินนำกลุ่มคนออกไปจากห้องประชุมทันที

ขณะที่ทั้งหมดนั้นกำลังเกิดขึ้น ร่างประมาณสิบร่างก็เห็นได้ว่ากำลังเดินทางผ่านป่าที่อยู่ใกล้กับคฤหาสน์ตระกูลชุยเลอร์ไปอย่างรวดเร็ว มันไม่นานที่พวกเขาจะมาถึงกระโจมสองสามหลังที่ตั้งอยู่ค่อนข้างลึกในป่า

“ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วครับ คุณเวสลีย์” ผู้คนกล่าว ขณะที่พวกเขาเข้ามาใกล้กระโจมหลัก

“ทำได้เยี่ยมมาก ภารกิจของนายตอนนี้ก็สำเร็จแล้ว ตั้งแต่นี้ไป พวกเราจะต้องรอ และดูว่าคุณคลอฟอร์ดจะทำอะไรต่อไป” เกสท์ตอบกลับ ขณะที่เขาออกไปจากกระโจมก่อนจะพยักหน้าให้

“เมื่อพูดถึงคุณคลอฟอร์ดแล้วก็ ส่งทีมสองออกไป บอกพวกเขาให้เตรียมพร้อมที่จะจัดความช่วยเหลือให้หากคุณคลอฟอร์ดหรือคนที่หนีอื่น ๆ คนไหนต้องการ” เกสท์สั่ง

คนหนุ่มที่ครั้งหนึ่งเคยหยิ่งยโสไม่ได้หยาบคายต่อเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว หลังจากก่อนหน้านี้ได้เห็นความสามารถที่แท้จริงของเขา

ความจริงแล้ว ตอนนี้เขาเคารพเขามาก ท้ายที่สุดแล้ว เจอรัลด์ก็มอบงานให้เขาด้วยการทำบางอย่างที่โกลาหลอย่างมาก และความโกลาหลนี้ก็เป็นบางอย่างที่เกสท์สนุกกับการสร้างขึ้น นอกเหนือจากการก่อเรื่อง เกสท์ก็รับผิดชอบในการจัดการความช่วยเหลือให้เจอรัลด์ เมื่อไหร่ก็ตามที่เขาต้องการมันเช่นกัน

แผนของพวกเขากำลังดำเนินไปอย่างราบรื่นในเวลานี้เนื่องจากเจอรัลด์มอบคำสั่งสำคัญให้เกสท์จากภายในห้องที่ซ่อนอยู่ก่อนหน้านี้ แม้แต่สถานที่ตั้งของฐานบัญชาการที่พวกเขาอยู่ในเวลานี้ก็ถูกเลือกโดยเจอรัลด์ อย่าลืมว่า เขาสั่งให้ลูกน้องของชุยเลอร์สองคนนั้น ที่ตอนนี้ตายไปแล้ว เล่ารายละเอียดภูมิทัศน์โดยรอบของคฤหาสน์ตระกูลชุยเลอร์ในตอนนั้น

หลังจากตั้งกระโจมแล้ว คำสั่งต่อมาของเจอรัลด์ก็คือ ให้เกสท์ส่งคนเข้าไปในคฤหาสน์ของชุยเลอร์เพื่อเริ่มจุดไฟ นั่นไม่ใช่ปัญหาสำหรับเกสท์เหมือนกัน ตอนนี้ที่เขาก็ได้ส่งทีมสองไปที่นั่นเพื่อคอยคุ้มกันการหลบหนีของเจอรัลด์ ทั้งหมดที่เกสท์ต้องทำก็คือรอให้เจอรัลด์กลับมาอย่างปลอดภัย

“เสียงนั้นคืออะไรกัน แจสมิน? เธอรู้สึกถึงแรงสั่นไหวไหม? ข้างนอกก็มืดมากเหมือนกัน! ฉันไม่สามารถเห็นอะไรได้เลย!” มินดี้กล่าว

“ฉันไม่รู้เหมือนกันแม้มันปลอดภัยที่จะทึกทักเอาเองว่ามีการระเบิดเกิดขึ้น… อย่างไรก็ตาม เนื่องจากสิ่งต่าง ๆ ฟังดูค่อนข้างโกลาหลอยู่ข้างนอกตอนนี้ ฉันคิดว่าจริง ๆ แล้วนั่นจะส่งผลดีต่อเรา ฉันจะพูดว่าพวกเราควรพยายามหลบหนีในตอนนี้! เท่าที่พวกเรารู้ คุณปู่อาจเป็นคนที่จัดเตรียมระเบิดนั่นให้เกิดขึ้นก็ได้! อย่าเสียโอกาสนี้ไปเลย!” แจสมินตอบกลับ ขณะที่คนเหล่านั้นทั้งหมดที่เกี่ยวข้องในการแผนการหลบหนีพยักหน้าพร้อมกัน

หลังจากทำให้แน่ใจว่าทุกคนที่เกี่ยวข้องพร้อมกันแล้ว พวกเขาจึงแอบเปิดประตูอย่างเงียบ ๆ ซึ่งถูกงัดไว้ก่อนหน้านี้ ก่อนจะพุ่งไปยังทางออกตามทางเดินที่พวกเขาวางแผนไว้ก่อนหน้านี้กัน

แม้พวกเขาพบกับลูกน้องสองสามคนตามทางเดิน แต่พวกเขาก็แทบจะไม่เป็นปัญหาสำหรับแจสมินเลย ขณะที่เธอชกพวกเขาล้มลงอย่างรวดเร็ว

เนื่องจากไฟฟ้าก็ดับเช่นกัน พวกเขาจึงโจมตีแบบฉับพลันในฝั่งของพวกเขา ความโกลาหลด้านนอกได้ดึงดูดความสนใจของลูกน้องส่วนใหญ่ไปจากทางเดินนั้นเช่นกัน โดยปล่อยให้พวกเขารีบเร่งออกไปจากอาคารโดยไม่มีปัญหามากนักเกินไป

ด้านกองหน้าที่ตอนนี้หายลับไปจากสายตาแล้ว เชลยที่เหลือ ที่ลอบมองความคืบหน้าของกลุ่มหลบหนีอยู่ตลอดเวลานี้จากทางเข้าของห้องที่ซ่อนอยู่ ก็พูดขึ้นมา “ดูเหมือนว่าพวกเขาสามารถหนีไปได้แล้ว!”

เมื่อได้ยินแบบนั้น มินดี้จึงถอนหายใจอย่างโล่งอก ตรงข้ามกับสิ่งที่วางแผนในตอนแรก มินดี้ลงเอยด้วยการอยู่ในห้อง โดยกลัวว่าเธอจะกลายเป็นภาระในท้ายที่สุดขณะที่พวกเขาทำการหลบหนี

“พวกเราควรทำยังไงดี สเตลล่า? อิซาเบล…? มันยังคงดูเหมือนค่อนข้างวุ่นวายข้างนอกนั่น…พวกเราควรใช้โอกาสนี้ในการหลบหนีไปหรือไม่?” มินดี้ถามอย่างกระวนกระวายใจ

ในขณะนั้น เธอก็รู้สึกว่าใครบางคนจับมือของเธอไว้ เมื่อหันไปมองว่าใครรับผิดชอบ ความกังวลของมินดี้จึงหายไปทันที เมื่อเธอเห็นว่าเป็นแซนเดอร์สัน

“แซนเดอร์สัน? นายไม่ได้รีบออกไปด้วยกันกับแจสมินและคนอื่น ๆ ก่อนหน้านี้เหรอ?”

โดยการส่ายหัวของเขา จากนั้นเจอรัลด์ก็แสดงท่าทางให้เธอเพื่อบอกว่าคนอื่น ๆ ว่าให้ทำการหลบหนีกันครั้งใหญ่ในขณะที่สิ่งต่าง ๆ ยังคงยุ่งวุ่นวายอยู่ด้านนอก

“พวกเราจะออกไปได้อย่างปลอดภัยไหม? พวกเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแจสมินและคนอื่น ๆ ออกไปได้กันจริง ๆ หรือยัง…” มินดี้ตอบกลับ

ในการตอบสนอง เจอรัลด์แสดงท่าทางให้เธอว่าไม่ต้องกังวล เพราะเขาอยู่ที่นั่นเพื่อเธอ

“…เอาล่ะ งั้นทุกคนรีบออกไปด้วยกันเถอะ ทุกคน! พวกเราควรใช้โอกาสนี้ในการวิ่งไปยังประตูหลังของคฤหาสน์!” มินดี้ตะโกนขึ้น

“เธอพูดถูก! ความมืดสนิทข้างนอก พวกเขาจะไม่กล้าใช้ปืนเหมือนกัน! ไปกันเถอะ!”

ทุกคนที่นั่นเห็นด้วยในตอนนี้ กลุ่มจึงประกอบไปด้วยผู้คนกว่าสามสิบคนที่เริ่มเข้าที่เพื่อทำการหลบหนีของพวกเขาขณะที่เจอรัลด์ค่อย ๆ ผลักประตูให้เปิดออก

อย่างไรก็ตามก่อนที่พวกเขาจะทันได้ออกไปจากห้อง ก็ได้ยินเสียงปืนดังขึ้น!

“พวกแกทุกคนคิดว่าจะไปไหนกัน ห๊ะ?!” เสียงหนึ่งตะโกนขึ้นจนทำให้หลาย ๆ คนตื่นตระหนกกัน

หลาย ๆ เงาเห็นได้ว่ากำลังวิ่งเต็มฝีเท้ามายังทางเข้าของห้องที่ซ่อนอยู่ ขณะที่บอดี้การ์ดหกคนถือไฟฉายอุตสาหกรรมกำลังวิ่งมาที่นั่น

ขณะที่เจอรัลด์ก้าวออกไปจากประตู บอดี้การ์ดทั้งหมดที่ถือปืนก็เข้ามาในห้อง โดยขวางทางหลบหนีเพียงเส้นทางเดียวของพวกเขาเอาไว้

โดยการจ้องอย่างโหดร้ายไปยังทุกคนในห้อง จึงไม่แปลกที่ทำไมผู้หญิงสองสามคนถึงเริ่มกรีดร้องขึ้นมาด้วยความกลัวกันทันที

“พ พวกเราควรทำยังไง แซนเดอร์สัน? พวกเขามีปืนติดตัวกัน…” มินดี้กระซิบด้วยความกลัว ขณะที่เธอแอบอยู่หลังเขา ในขณะที่ดึงแขนเสื้อของเขาเอาไว้

“ถ้าต้องการมีชีวิตอยู่ งั้นก็อยู่ให้ห่างจากทางเข้าซะ!” หนึ่งในการ์ดคำรามขู่ ขณะที่พวกเขาเริ่มเดินไปหากลุ่มอย่างคุกคาม

การกระทำต่อมาของเจอรัลด์นั้นรวดเร็วมาก จนไม่มีใครเห็นมันเกิดขึ้นด้วยซ้ำ