มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 779
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 779
ตอนนี้เจอรัลด์หงุดหงิดเกินกว่าจะพูดได้ แผนการในตอนแรกที่จะใช้ประโยชน์จากงานเลี้ยงวันเกิดเฟนเดอร์สัน เพื่อช่วยเควต้าตอนนี้จึงตกอยู่ในความเสี่ยง
เมื่อคิดว่าเขาจะพบทั้งอลิซและซาเวียพร้อมกัน! จึงมีปัญหาที่คาดไม่ถึงมากมายกำลังผุดขึ้นมาในเวลาเดียวกัน
ถ้าหญิงสาวคนใดคนหนึ่งจำเขาได้ล่ะ สถานการณ์ก็จะเริ่มแย่ลงอย่างแน่นอน
ยิ่งไปกว่านั้น เจอรัลด์เพิ่งทำแก้วไวน์แตกและผู้คนมากมายก็มองมายังทิศทางของเขากันแล้ว! ให้ตายเถอะ! เจอรัลด์กลัวมากจนเขาก้มหน้าลงทันที และเริ่มเก็บเศษแก้วที่แตกออกจากบนพื้น
“…เอ๋?”
ในขณะที่เจอรัลด์จัดการเก็บกวาดให้เรียบร้อยอย่างรวดเร็วและรีบหนีไป เขาก็ดูเหมือนจะไปดึงดูดความสนใจของหญิงสาวอีกคนเช่นกัน
หญิงสาวที่ว่านั้นกำลังยืนอยู่ข้างแจสมิน เป็นมินดี้นั่นเอง!
‘…ทำไมชายหนุ่มคนนั้นถึงดูคล้ายกันมากกับเจอรัลด์ล่ะ? นี่ไม่สมเหตุสมผลใด ๆ เลย! ทำไมผู้ชายเซ่อ ๆ คนนั้นถึงจะอยู่ที่นี่ในงานเลี้ยงวันเกิดของเฟนเดอร์สันด้วยล่ะ?’ มินดี้คิดกับตัวเอง
ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ดังนั้นมินดี้จึงเริ่มตามเขาไปอย่างลับ ๆ ล่อ ๆ
“นั่นเป็นสถานการณ์ที่เสี่ยงจริง ๆ!” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างโล่งอกทันทีที่เขามาถึงพื้นที่หลังบ้าน
“เจอรัลด์!” เสียงผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนเรียกขึ้นมาในขณะนั้น
เมื่อหันไปมองว่าใครที่เอ่ยชื่อของเขา สายตาของเจอรัลด์ก็เบิกกว้างขึ้นด้วยความงุนงงเมื่อเขาเห็นว่าเป็นใคร
‘แม่ง! มินดี้!’
“โอ้มายก๊อด! ในที่นี้ฉันกำลังคิดว่าฉันเห็นสิ่งต่าง ๆ ก่อนหน้านี้! ฉันไม่คาดคิดจริง ๆ ว่าจะได้เห็นนายที่นี่! นาย…ทำไมนายถึงมาที่คฤหาสน์ตระกูลเฟนเดอร์สันได้ล่ะ? จริง ๆ แล้วเดี๋ยวนะ นายเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?” มินดี้ถามด้วยความประหลาดใจ
แม้ปู่ของเธอเคยจัดงานเลี้ยงที่คล้ายกันนี้ที่นี่ในอดีต และมินดี้ก็ไม่ได้เป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นหญิงสาวที่เอาใจใส่มากที่สุดขนาดนั้น แต่เธอก็รู้ว่าตระกูลเฟนเดอร์สันอยู่แบบซ่อนเร้นอย่างมากมาโดยตลอด
เจอรัลด์ไม่ได้เป็นอะไรไปมากกว่าทายาทที่ร่ำรวยธรรมดาคนหนึ่ง แล้วเขาจะมีสิทธิ์เข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของปู่ของเธอได้ยังไงกัน?
“อ โอ้ว! ฉันมาที่นี่เพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของท่านเฟนเดอร์สันในนามของครอบครัวของฉัน ฉันแค่กำลังมองหาห้องน้ำอยู่น่ะ! ความจริงแล้ว ฉันกำลังจะส่งข้อความหาพวกเธอทั้งคู่อยู่!” เจอรัลด์โกหกไปลวก ๆ
“โอ้? ครอบครัวของนายรับใช้ตระกูลเฟนเดอร์สันเหมือนกันเหรอ? แต่ฉันจำไม่ได้เลยว่าครอบครัวของเรามีอิทธิพลใด ๆ แบบนั้นในเมืองเมย์เบอร์รี่ หรือมณฑลเงียบสงบเลยนะ!”
เมื่อได้ยินแบบนั้น เจอรัลด์จึงกลายเป็นประหม่ามากขึ้น หลังจากนึกได้ขึ้นมาฉับพลันว่าซาเวียก็อยู่ที่นี่เช่นกัน เขาจึงอธิบายอย่างรวดเร็ว “ฉันไม่ได้รับใช้เฟนเดอร์สันอย่างแน่นอน เป็นชุยเลอร์ต่างหากที่เชิญฉันมางานเลี้ยงในวันนี้!”
“…เข้าใจแล้ว! อืมนั่นค่อยสมเหตุสมผลมากกว่ามาก!” มินดี้ตอบกลับ
แต่อย่างไรก็ตาม ไม่นานสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนขณะที่เธอตระหนักได้ขึ้นมาฉับพลัน ก่อนที่เจอรัลด์จะถามว่าเป็นอะไรไป เธอก็ตีหลังหัวของเขาเขาอย่างโกรธเคือง!
“นั่นสำหรับอะไรเนี่ย!”
“ฮึ่ม! นายควรจะรู้ว่าตระกูลชุยเลอร์ไม่ลงรอยกับพวกเราสิ! ฉันไม่คาดคิดจริง ๆ ว่าครอบครัวของนายจะรับใช้ครอบครัวของพวกเขา รู้ไหมตระกูลชุยเลอร์เริ่มเลวมากขึ้นเรื่อย ๆ ในแต่ละปี!” มินดี้พูดอย่างค่อนข้างเดือดดาล
“แม้ว่าเธอพูดไปแบบนั้น มันก็ไม่เหมือนกับว่าฉันมีส่วนในการตัดสินใจในเรื่องของครอบครัวของฉันได้หนิ! ฉันไม่ได้เกี่ยวข้องในการตัดสินใจของพวกเขาใด ๆ เลย!” เจอรัลด์ตอบกลับ
“…เฮ้ ดูนั่นสิ! นั่นคือเด็กที่ทำอาหารลวกเธอเมื่อคืนก่อนไม่ใช่เหรอ ลอเรน?”
เมื่อมองไปยังทิศทางที่น้ำเสียงนั้นมาจากหญิงสาวสวยงามหลายคน ที่ดูเหมือนจะเป็นคนดังจากคืนก่อน เห็นได้ว่ากำลังเดินไปทางสถานที่จัดงานกัน
ขณะที่ผู้หญิงในกลุ่มมองไปยังทิศทางที่เพื่อนคนดังของพวกเธอกำลังชี้ไป หนึ่งในพวกเธอจึงเริ่มวิ่งไปหาเจอรัลด์ด้วยท่าทางโอ่อ่าทันที!
เธอดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าของกลุ่มพวกเธอ และเจอรัลด์ก็จำเธอได้ทันทีว่าเป็นคนดังจากคืนก่อนที่ชนมื้อเย็นของตัวเธอเองหล่น!
“นายอยู่นี่เอง! นายรู้ไหมว่ามันยากมากแค่ไหนที่จะตามหานายได้? ฟังนะ ฉันไม่สามารถสวมชุดเดรสได้ในวันนี้ก็เพราะนาย! นายรู้บ้างไหมว่าคะแนนมากมายเท่าไหร่ที่จะถูกหักออกจากการแสดงของฉันในภายหลังเพราะเรื่องนั้น?!” คนดังคนนั้นตะคอกใส่ ขณะที่เธอเริ่มตบหลังหัวของเขาอย่างโกรธจัด
“เดี๋ยว! เธอคิดว่าเธอเป็นใครกัน? เธอมีสิทธิ์อะไรมาทำกับเขาแบบนั้น?”
เนื่องจากเธอมีสถานะสูงมากกว่าเจอรัลด์ มันไม่เป็นไรที่มินดี้จะตีเขา แต่อย่างไรก็ตาม นี่เป็นแค่คนดังทั่วไปคนหนึ่ง เธอกล้าดีมาตีเขาแบบนั้นได้ยังไง!
มินดี้เพียงตำหนิเธอ เพราะเธอรู้สึกว่าเธอจะเสียหน้าถ้าเธอยังคงปล่อยให้คนดังคนนั้นทำตามที่เธอพอใจต่อหน้าเธอต่อไปก็เท่านั้น