มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 770

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 770

“เด็กคนนี้…เธอช่างดื้อรั้นเหมือนกับแม่ของเธอไม่มีผิด! อืมม…แจสมินไม่ได้หาตัวเซเนียได้แล้วไม่ใช่เหรอ? สาวใช้ส่วนตัวคนนั้นของเซร่าใช่ไหม? พยายามให้เธอโน้มน้าวเควต้า อีกอย่าง ไม่มีใครควรจะรู้ว่าเควต้าอยู่ที่นี่ ไม่แม้แต่แจสมิน! ถ้าคำพูดหลุดออกไปล่ะก็ ฉันจะทำให้พวกนายแต่ละคนตายอย่างช้า ๆ แน่นอน! ตอนนี้ไปได้!”

เมื่อได้ยินแบบนั้น หมอทั้งหลายก็ตัวสั่นขึ้นมาด้วยความกลัว ก่อนจะจากไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อพวกเขาไปแล้ว ไบรสันจึงค่อย ๆ ลุกขึ้นด้วยไม้เท้าในมือของเขา ก่อนจะจ้องมองอย่างว่างเปล่าไปที่ผนัง

ในขณะที่เรื่องมากมายหลายอย่างอยู่ในใจของเขา ความทรงจำที่เด่นชัดที่สุดก็คือ ช่วงเวลาที่เขาตัดสัมพันธ์กับลูกสาวสุดที่รักของเขาต่อสาธารณชน เซร่า

เขาไล่เธอออกไปจากตระกูลเฟนเดอร์สัน และแม้ว่าเขาจะเข้มงวดอย่างมาก เมื่อเป็นเรื่องของการใช้กฏบังคับของตระกูล แต่เขาก็รู้สึกเสียใจกับการกระทำของเขาทันทีเมื่อเธอจากไป

เขาพยายามทำทุกวิธีที่เป็นไปได้เพื่อหาที่อยู่ของเซร่า เขาไม่ต้องการที่จะให้เธอกลับมาอยู่เคียงข้างเขา แต่เขาเพียงต้องการที่จะรู้ว่าลูกสาวอันเป็นที่รักของเขายังคงมีขีวิตอยู่หรือไม่ และถ้าเธอยังคงมีชีวิตอยู่ เขาก็ต้องการจะรู้เช่นกันว่าเธอมีชีวิตอยู่ดีด้วยตัวเธอเองอย่างไร

สิ่งนั้นอย่างเดียวก็เพียงพอที่จะทำให้เขาพอใจแล้ว

แต่อย่างไรก็ตาม แม้หลังจากหลายปีผ่านไป เขาก็ไม่ได้ยินข่าวเกี่ยวกับเซร่าเลยทั้งนั้น

ในฐานะผู้ชายที่ดูแลร่างกายของเขาอย่างดีอยู่เสมอ ไบรสันที่จะอายุแปดสิบปีในอีกสามวันข้างหน้า ตามหลักเหตุผลแล้วก็น่าจะยังคงมีรูปลักษณ์ที่อ่อนเยาว์กว่านี้ แต่แทนที่กัน ถึงอย่างนั้นเขายังดูแก่กว่าคนทั่วไปในช่วงอายุเดียวกัน เขายังคงทำงานหนักในแต่ละวันอีกด้วยซ้ำ!

ไบรสันเพียงยอมรับว่านี่คือการลงโทษของเขา

แม้เดิมทีเขาคิดว่าเขาจะไม่มีทางได้เห็นเธออีกครั้งแล้ว ไม่แม้แต่บนเตียงขณะที่เขาตายด้วยซ้ำ แต่ดูเหมือนว่าความยุติธรรมของพระเจ้าก็ยังคงมีอยู่ ทั้งหมดมันเริ่มขึ้นเมื่อโนอาโทรหาเขาอย่างฉับพลัน โดยรายงานว่าเขาพบคน ๆ หนึ่งที่ดูเหมือนกับเซร่าอย่างแน่นอน

เนื่องจากตระกูลเฟนเดอร์สันค่อนข้างมีความสามารถ เมื่อได้รับข่าวมา ทั้งเรื่องของเซร่าและแม้แต่ที่อยู่ของหลานสาวของเขาไม่นานก็ถูกระบุในไม่ช้า

“…พ่อรู้ว่าแกเกลียดพ่อ เซร่า…แต่มันจะเป็นวันเกิดของพ่อในอีกสามวันนี้…พ่อหวังจริง ๆ ว่าแกจะกลับมาเจอพ่อ…” ไบรสันพึมพำกับตัวเอง ขณะที่เขารู้สึกว่าน้ำตากำลังเอ่อล้นในดวงตาของเขา

ในขณะที่เรื่องนี้เกิดขึ้น สาวใช้คนหนึ่งก็เข้ามาในห้องพร้อมกับถือกล่องไว้ในมือของเธอ

ด้านใน หญิงสาวคนหนึ่งนั่งอยู่บนเตียงและกำลังร้องไห้

ทันทีที่สาวใช้คนนั้นเห็นเธอ ร่างกายของเธอจึงเริ่มสั่นขึ้นมาและท้ายที่สุด กล่องใบนั้นที่เธอกำลังถืออยู่ก็ตกลงบนพื้น

“ค คุณทั้งคู่ดูคล้ายกันขนาดนี้ได้ยังไงกัน?!” สาวใช้ตะโกนขึ้นมาอย่างตื่นเต้น

“คุณดูเหมือนคุณหนูใหญ่จริง ๆ ในตอนนั้น!” สาวใช้กล่าวเพิ่มเติม ขณะที่เธอนึกถึงอดีตในช่วงที่เธอยังคงอยู่เคียงข้างคุณหนูใหญ่เมื่อหลายปีก่อน

แน่นอน หญิงสาวที่กำลังร้องไห้ที่ว่านี้ก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเควต้า

เมื่อเห็นว่าสาวใช้คนนั้นเองก็กำลังร้องไห้ในตอนนี้ เควต้าจึงถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาและอ่อนโยน “…เอิ่ม… คุณคือ…?”

“คุณหนูเควต้า ฉันชื่อเซเนียค่ะ! ฉันเคยเป็นสาวใช้ส่วนตัวของคุณหนูใหญ่ คุณหนูเซร่า!” เซเนียตอบกลับ ขณะที่เธอร้องไห้

“…ห ห๋า? เซร่า เฟนเดอร์สัน…เธอเป็นแม่ของฉันเหรอคะ?” เควต้าตอบกลับ ขณะที่เธอเริ่มตื่นเต้นมากขึ้นหลังจากได้ยินคำพูดของเซเนีย

จากนั้นเซเนียก็พยักหน้าขณะที่เธอพูดทั้งตาไหล “คุณหนูเควต้า คุณดูเหมือนเธอเลยค่ะ! และก็ใช่ เป็นเธอเอง!”

“ธ เธออยู่ที่ไหนกันคะตอนนี้ คุณป้าเซเนีย?” เควต้าถาม ตอนนี้กำลังร้องไห้หนักกว่าเดิม

“ไม่ต้องห่วงค่ะ คุณหนูเควต้า! แม้ว่าจะมีเรื่องมากมายที่ปิดบังอยู่ และมันคงจะใช้เวลาสักพักในการอธิบายเรื่องซับซ้อนทั้งหมดนี้ที่ได้เกิดขึ้น คุณสามารถวางใจได้ว่าแม่ของคุณก็คิดถึงคุณมาโดยตลอด สรุปก็คือว่าคุณตาของคุณยังคงไม่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน…เมื่อมีโอกาสเกิดขึ้น ฉันจะช่วยให้คุณออกไปจากสถานที่แห่งนี้ เพื่อที่คุณจะได้กลับไปพบกับแม่ของคุณอีกครั้ง!” เซเนียตอบกลับ ขณะที่เธอลูบผมของเควต้าอย่างรักใคร่ ด้วยสีหน้าเศร้าโศกบนใบหน้าของเธอ

“ทำไมถึงไม่ให้ฉันเข้าไปล่ะ? ไปให้พ้นเดี๋ยวนี้เลยนะ!” เสียงตะโกนเสียงหนึ่งดังมาจากหลังประตูในขณะนั้น