มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 768
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 768
หลังจากพูดคุยในโทรศัพท์ครู่หนึ่ง ใบหน้าของชายวัยกลางคนก็เปลี่ยนเป็นซีดเซียวอย่างมากทันที
“ป เป็นอย่างงั้นเหรอ…? ผมคงรบกวนคุณมากแล้ว คุณชุยเลอร์! ผมจะส่งคนไปที่นั่นทันที!”
สีหน้าของเขาซีดเซียวไปทั้งหน้าขณะที่เขาพูดขึ้นมาอย่างรีบร้อน “ตามคำบอกเล่าของตระกูลชุยเลอร์ ยูนัสได้หายตัวไปในจังหวัดซอลฟอร์ด!”
“…ห๋า? พ พวกเราควรทำยังไงล่ะถ้างั้น?!”
“สำหรับตอนนี้ ผมจะส่งคนไปที่นั่น บอกพี่รองให้ส่งคนไปที่นั่นเช่นกันเดี๋ยวนี้!” ผู้ชายคนนั้นตอบกลับด้วยน้ำเสียงกระวนกระวายใจ
“พี่รองเหรอ? แต่เขา…”
“พี่ใหญ่และฉันไม่สามารถไปได้ ทางเลือกเดียวของเราคือให้สมาชิกครอบครัวจัดการเรื่องนี้ สำหรับเหตุผลนั้น มันคงไม่เป็นไรหรอกสำหรับพี่รองที่จะเป็นตัวแทนของตระกูลที่นั่น ฉันจะบอกคุณฮอบสันให้ตามเขาไปที่นั่นเช่นกัน!”
เมื่อได้ยินแบบนั้น ผู้หญิงคนนั้นเพียงพยักหน้า
ในขณะเดียวกัน ในที่สุดเจอรัลด์ก็มาถึงตรงหน้าผาด้วยเฮลิคอปเตอร์ของเขา
หน้าผานั้นลึก และตามคำรายงานของลูกน้องของเขา พวกเขาแทบจะไม่สามารถค้นหาชิ้นส่วนที่สมบูรณ์ของรถได้เลย นับประสาอะไรกับผู้โดยสารทั้งสองคนล่ะ
เมื่อได้ยินแบบนั้น เจอรัลด์จึงทำได้แค่ยิ้มแห้งเท่านั้น
นี่เป็นตัวอย่างหนังสือเรียนของถ้อยคำที่ว่า ‘แม้ว่าสวรรค์จะส่งความหายนะมาให้พวกเรา แต่ก็ยังคงมีความหวังที่จะฝ่าฟันพวกมันไปได้ แต่เมื่อมนุษย์นำหายนะมาให้ตัวเอง จึงไม่มีทางที่จะหนีรอดไปได้’
ยูนัสนำพาความตายของตัวเขาเองมาสู่ตัวเองอย่างแท้จริง!
ขณะนั้นโทรศัพท์ของเจอรัลด์ก็เริ่มดังขึ้นมา ไทสันนั่นเอง
เมื่อรู้ว่าการป้องกันไว้ก่อนเป็นพิเศษก็ไม่ได้เสียหายอะไร เจอรัลด์จึงสั่งให้เขาคุ้มกันเควต้าเป็นการส่วนตัว ตั้งแต่ที่พวกเขามาจังหวัดซอลฟอร์ด
เมื่อรับสายโทรศัพท์ จากนั้นเจอรัลด์ก็ถาม “มีอะไรเหรอ?”
“คุณสมิธฟื้นแล้วครับ คุณคลอฟอร์ด แม้เธอจะประสบกับการกระทบกระเทือนเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่ส่วนใหญ่เธอก็สบายดี อย่างไรก็ตาม…”
ไทสันยังคงพูดต่อไป น้ำเสียงของเขาเริ่มเบาลงเรื่อย ๆ
“…เกิดอะไรขึ้น?”
“…ผมขอโทษจริง ๆ ครับคุณคลอฟอร์ด! ในขณะที่ผมยืนคุ้มกันคุณสมิธอยู่ หมอสี่คนที่ทำตัวอย่างค่อนข้างน่าสงสัยก็มาถึงที่โรงพยาบาล และพยายามที่จะเข้าใกล้เธอ ด้วยความสงสัยถึงเจตนาที่แท้จริงของพวกเขา ผมจึงไม่อนุญาตให้พวกเขาเข้าไปใกล้เธอ ผลที่ได้ก็คือ พวกเขาทั้งสี่คนโจมตีผมทันที! ผมไม่สามารถเอาชนะพวกเขาได้และตอนนี้คุณสมิธก็ถูกพาตัวไปแล้วครับ!” ไทสันอธิบาย
“อะไรนะ? แม้แต่คุณก็ได้รับบาดเจ็บงั้นเหรอ?!” เจอรัลด์ตอบกลับ หยาดเหงื่อเป็นเม็ดไหลลงหน้าผากของเขาในตอนนี้
“พวกเราจะหารือเพิ่มเติมในเรื่องนี้เมื่อผมไปถึงที่โรงพยาบาลแล้วกัน สำหรับตอนนี้ ส่งคนไปเริ่มตามหาเธอเดี๋ยวนี้!”
ถ้าบางอย่างเกิดขึ้นกับเควต้าจริง ๆ ล่ะก็ เจอรัลด์ก็รู้ว่าเขาจะเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดและไม่สบายใจอย่างแน่นอน
ในเวลาเดียวกันเจอรัลด์ก็กำลังคิดเช่นกันว่า งานแรกของพ่อของเขาในการตามรอยคุณอาเฟนเดอร์สัน นั้นไม่ได้ง่ายเหมือนอย่างที่เขาคาดคิดไว้ในตอนแรกอีกต่อไป
ด้วยเหตุนั้น เจอรัลด์จึงรีบไปที่โรงพยาบาลทันที
“โชคดีที่คุณเซร่าออกไปซื้อโจ๊กก่อนหน้านี้ เพราะเช่นนั้น เธอจึงสามารถหลีกเลี่ยงคนทั้งสี่นั้นโดยสิ้นเชิง เมื่อพูดถึงสี่คนนั้น…พวกเขาแต่ละคนดูแปลก ๆ ไม่แพ้กันเลย และพวกเขาทั้งหมดก็ใช้อาวุธเป็นใบมีดสั้น ตามเทคนิคของพวกเขาแล้ว ผมสามารถพูดได้อย่างมั่นใจเลยว่าพวกเขาทั้งสี่คนเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับสูงที่ได้รับการฝึกฝนอย่างเข้มงวดมาก่อน!” ไทสันอธิบาย น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยการสำนึกผิด
เนื่องจากร่างกายของไทสันถูกพันด้วยผ้าพันแผล แต่แม้แต่เดรกก็มีสีหน้าตรึงเครียดบนใบหน้าของเขา
“เข้าใจแล้ว แล้วกล้องวงจรปิดของโรงพยาบาลล่ะ?” เจอรัลด์ถาม ขณะที่เขาเดินไปมา
“ผมเรียกข้อมูลเทปบันทึกคืนมาแล้วและหลังจากตรวจสอบพวกเขาควบคู่ไปกับภาพวิดีโอจากถนนอื่นหลาย ๆ สาย กลุ่มของพวกเขาดูเหมือนจะหายเข้าไปในภูเขากันครับ!” ไทสันตอบกลับ
เมื่อได้ยินแบบนั้น เจอรัลด์จึงตบไหล่ไทสันเบา ๆ ก่อนจะพูดขึ้นมา “พี่สาวของผมเคยบอกผมมาก่อนว่ามันเป็นเรื่องยากสำหรับพวกคุณทั้งคู่ที่จะมีคู่ต่อสู้ที่คู่ควรหรือเท่าเทียมกัน ผมจึงเพียงคาดเดาได้ว่าผู้ชายสี่คนนั้นที่จัดการทำให้คุณได้รับบาดเจ็บได้กำลังทำงานให้กับตระกูลที่ใหญ่และมีอำนาจมาก คุณจำผู้โจมตีทั้งสี่คนได้บ้างไหม? แม้ว่าคุณมีแนวคิดเพียงเล็กน้อย แต่มันก็อาจจะเป็นแนวทางต่อไปของพวกเราให้ตามหาได้ว่าพวกเขาทำงานให้กับตระกูลไหนกัน!”
“เธอไม่ต้องสืบค้นในเรื่องนี้อีกต่อไป เจอรัลด์ ฉันคิดว่าฉันรู้ว่าผู้ชายสี่คนนั้นเป็นใคร…และฉันก็คิดว่าฉันรู้ว่าใครลักพาตัวเควต้าไปเช่นกัน!” เซร่ากล่าวด้วยน้ำตาคลอเบ้า ขณะที่เธอลุกขึ้น
เมื่อรู้สึกว่าเธอฟังดูมั่นใจมากแค่ไหน แน่นอน เจอรัลด์เองก็รู้แจ้งได้ทันที
นี่คือจังหวัดซอลฟอร์ด…มีเพียงตระกูลเฟนเดอร์สันเท่านั้นที่อาจจะทำแบบนั้นได้
ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยคิดมาก่อน เพราะเจอรัลด์ไม่ได้เปิดเผยตัวเขาเอง และยังไม่ได้ต่อต้านตระกูลนั้น ข้อเท็จจริงที่ว่าตระกูลเฟนเดอร์สันมักจะทำตัวไม่ให้เป็นจุดสนใจของผู้คนเช่นนั้น จึงทำให้มันยากขึ้นไปอีกเมื่อคิดว่าพวกเขาจะเป็นผู้ร้ายในระหว่างสถานการณ์เช่นนี้ได้ในเวลาต่อมา!
แต่อย่างไรก็ตาม ยิ่งเขามองมันมันมากขึ้นเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งมั่นใจว่าตระกูลเฟนเดอร์สันคือ คนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้อย่างแน่นอน!
“ถ้าการคาดเดาของฉันถูกต้อง งั้นพวกเขาสี่คนก็น่าจะเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวของพ่อของฉัน! พ่อของฉันต้องพบฉันแล้วแน่!” เซร่ากล่าว