มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 714

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 714

แม้ว่างานกำลังจะจบลง แค่ฝูงชนก็ดูเหมือนจะเริ่มมากขึ้นเท่านั้น ทุกคนต่างก็อยากจะเห็นการแข่งขันระหว่างวอร์เรนและฟาเบียน

ทั้งสนามกีฬาตอนนี้อัดแน่นไปด้วยผู้คน จนมันดูคล้ายกับรังผึ้งที่ยุ่งเหยิง

วอร์เรนและฟาเบียนเองตอนนี้ก็กำลังเตรียมอบอุ่นร่างกายก่อนแข่งขันกันอยู่

“พวกเขาทั้งคู่น่าทึ่งไม่แพ้กันเลยนะ! รู้ไหม ฟาเบียนคือรองอันดับหนึ่งคนแรกในเขตปกครองของเรา ในขณะที่วอร์เรนคือแชมป์ของซันนี่เดล! ชื่อเสียงของพวกเขานั้นดังมากเลยแหละ!”

“โอ้? งั้นนี่ก็จะเป็นสิ่งที่น่าสนใจอย่างแน่นอนล่ะสิ! ฉันยังคงสนับสนุนฟาเบียนอยู่นะ! มาหวังให้เขานำเกียรติยศมาสู่จังหวัดซอลฟอร์ดกันเถอะ!”

“โดยส่วนตัวฉันสนับสนุนวอร์เรนนะ! เขาดูมีประสบการณ์มาก!”

ผู้ชมเกือบจะทั้งหมดต่างก็กำลังถกกันเกี่ยวกับงานที่มีชีวิตชีวานี้ในหมู่กันเอง และนั่นก็รวมถึงเพื่อนร่วมชั้นของเจอรัลด์ด้วย

“บอกมาสิเจอรัลด์ นายคิดว่าใครจะชนะ?” สาว ๆ สองสามคนถามขึ้นมาอย่างสงสัย ขณะที่พวกเธอมารุมล้อมเขา

“ฉันคิดว่าพวกเขาทั้งคู่เก่งพอ ๆ กัน! ฉันบอกไม่ได้จริง ๆ!”

“อ่อ เอาน่า! นายรู้จักวอร์เรนเหมือนกันไม่ใช่เหรอ?” หนึ่งในสาว ๆ กล่าวเสริม ขณะที่เธอสะกิดแขนของเขา

เจอรัลด์รู้จักว่าเขาเป็นใครอย่างแน่นอน และเขาก็ยังรู้มากเกินไปเช่นกันว่าความสามารถการต่อสู้ของวอร์เรนไม่ได้จำกัดแค่เทควันโด้

ถ้าเขาจะพูดตามตรงละก็ วอร์เรนจะต้องกลายมาเป็นผู้ชนะอย่างแน่นอน แต่อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้รู้สึกจำเป็นต้องเปิดเผยความคิดเห็นส่วนตัวของเขา

“ทำไมเธอถึงต้องถามเขาด้วยล่ะ? อย่างกับว่าเขาจะรู้อะไรเกี่ยวกับเทควันโด้งั้นแหละ! นายแค่มีเงินพิเศษหนึ่งหรือสองดอลลาร์อยู่ในมือ อย่าพยายามที่จะผลักความคิดเห็นของนายให้คนอื่นอื่นเลย!” อิซาเบลคำราม ขณะที่เธอหันมาถลึงตามองเจอรัลด์ฉับพลัน

ราวกับว่าเธอสติไม่ดีอะไรบางอย่าง ไม่ว่าเจอรัลด์จะทำอะไร เธอก็ดูเหมือนจะต่อต้านมันโดยสิ้นเชิง เจอรัลด์เองก็ไม่ได้อยากจะทำให้สถานการณ์รุนแรงขึ้น

แม้เขาตระหนักดีว่ามันโหดร้ายไปหน่อยที่เขาดึงความสนใจของผู้คนไปจากฟาเบียนในระหว่างงานขอบคุณการบริจาคก่อนหน้านี้ แต่การด่าว่าเขาด้วยคำพูดอย่างต่อเนื่องนั้นรู้สึกจะมากเกินไปหน่อยอย่างแน่นอนแล้ว

เมื่อการแข่งขันเริ่มขึ้น อิซาเบลก็เอาแต่เคลื่อนที่ไปรอบ ๆ บดบังการมองเห็นของเขาโดยเจตนาอย่างชัดเจน เธอกำลังพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะทำให้มันเป็นเรื่องยากสำหรับเขา ที่จะเพลิดเพลินกับการแข่งขันอย่างแน่นอน และเมื่อเข้าใจจุดมุ่งหมายของเธอก็เพียงแต่จะทำให้เลือดของเจอรัลด์เดือดพล่านยิ่งกว่าเดิมเท่านั้น

ไม่นานนักหลังจากนั้นก่อนที่การแข่งขันจะมาถึงช่วงพีค

ฟาเบียนเล่นแนวรุกตั้งแต่เริ่มเกมการแข่งขัน โจมตีทั้งอย่างรวดเร็วและไม่ลดละ

วอร์เรนเองก็มีสมาธิอยู่กับการป้องกันมากกว่า แทบจะไม่แม้แต่จะโจมตีเลยด้วยซ้ำ

เมื่อเวลาผ่านไป การโจมตีของฟาเบียนก็เริ่มอ่อนลงอย่างช้า ๆ แม้แต่ในสายตาของผู้ที่ได้รับการฝึกฝนการเคลื่อนไหวของเขายังคงรวดเร็ว แต่ประสิทธิภาพในการโจมตีวอร์เรนของเขานั้นกลับค่อย ๆ ลดน้อยลงมากแล้ว

“เขาแพ้แล้ว” แจสมินกล่าวอย่างไร้อารมณ์

“…ฮะ? ใครแพ้เหรอ? วอร์เรน? ฉันหมายถึงฟาเบียนโจมตีค่อนข้างรวดเร็วและน่าทึ่งมากเลย! วอร์เรนในทางกลับกัน จนถึงตอนนี้ก็ค่อนข้างธรรมดาอยู่ เขาเป็นแชมป์จริง ๆ หรือทั้งหมดเป็นแค่การขู่ให้กลัวเฉย ๆ หรือเปล่า?” มินดี้กล่าว

แม้เธอไม่เคยคุยกับฟาเบียนมาก่อน แต่เธอก็ยังคงเป็นเพื่อนร่วมขั้นของเขาอยู่ แม้พวกเขาไม่ได้สนิทกัน แต่มินดี้ก็ยังคงจะมีแนวโน้มที่จะสนับสนุนเขามากกว่าอยู่ดี

“เฮ้ ฉันจะทำให้มันง่ายนะ แม้การโจมตีและการเคลื่อนไหวของฟาเบียนอาจจะดูเท่ แต่เขาก็เผยรูปแบบการต่อสู้ของเขาทั้งหมดให้วอร์เรนตลอดการชกต่อยด้วยกันของพวกเขาแล้ว วอร์เรนเป็นคนที่ค่อนข้างฉลาดที่จะจับการเคลื่อนไหวของเขา เขาจะเป็นแชมป์ คอยดูสิ!” แจสมินอธิบาย

ไม่กี่วินาทีหลังจากกล่าวไปแบบนั้น วอร์เรนก็ทำการเตะรวดเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ ในขณะที่ฟาเบียนกำลังจะโจมตีอีกครั้ง ทั้งหมดที่ต้องใช้คือทักษะเดียวและลูกเตะที่ดูเท่ ๆ เพื่อให้ฟาเบียนถูกเตะออกจากพื้นที่การต่อสู้!

เมื่อเห็นแบบนี้ ฝูงชนก็ถึงกับคลั่งขึ้นมาพร้อมกับเสียงเชียร์ เสียงดังยิ่งก้องกังวานมากขึ้นโดยรอบกำแพงของสนามกีฬา

แม้ทุกคนอยู่ในความคึกคะนองกัน แต่อิซาเบลกลับเป็นเพียงคนเดียวที่ดูเป็นกังวลอย่างน่าเหลือเชื่อ

ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เธอก็เชียร์เขามาโดยตลอด! เมื่อคิดว่าเขาจะพ่ายแพ้ให้กับลูกเตะธรรมดา ๆ นั่นละก็! มันจึงทำให้เธอรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

“เป็นการต่อสู้ที่น่าทึ่งอะไรอย่างงี้!” เจอรัลด์โห่ร้อง ไม่สามารถระงับความตื่นเต้นของตัวเองเอาไว้ได้

เมื่อได้ยิบแบบนั้น อิซาเบลจึงหันหลังกลับและมองแรงใส่เจอรัลด์ทันที

“นั่นจะน่าทึ่งได้ยังไง? เหมือนกับว่านายรู้ความหมายว่าน่าทึ่งคืออะไรงั้นแหละ!” อิซาเบลตะโกนใส่ด้วยเสียงแหลมสูง

มันดังมากจนดึงดูดความสนใจของหลาย ๆ คนที่ยืนอยู่รอบ ๆ พวกเขาทันที พวกเขาทั้งหมดในตอนนี้กำลังมองไปที่เจอรัลด์กัน