มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 713

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 713

เป็นตอนนั้นเองเช่นกัน ที่วอร์เรนสังเกตุเห็นการมีอยู่ของฟาเบียนเหมือนกัน เขาก็สะดุ้งตกใจพอ ๆ กันกับฟาเบียน ขณะที่สองคนเดินไปหากันและกันในท้ายที่สุด

“นายคือ…แชมป์ของทีมเทควันโด้เยาวชนของซันนี่เดล ใช่ไหม? ฉันดูการแข่งขันระดับชาติของนายปีที่แล้วอยู่!” ฟาเบียนกล่าว ความเคารพสะท้อนอยู่ในสายตาของเขา

“นั่นฉันเอง และนายก็ได้อันดับสองในการแข่งขันเทควันโด้เยาวชนซอลฟอร์ดปีนี้ ไม่ใช่เหรอ? ฉันได้ยินมาว่ามันเป็นการชกที่สูสีกัน และนายก็อาจจะลงเอยด้วยการเป็นแชมป์ได้ง่าย ๆ เช่นเดียวกันหนิ!” วอร์เรนตอบกลับ ยังคงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่เห็นเขาที่นั่น

เมื่อคิดว่าพวกเขาทั้งคู่ได้รับเชิญจากโรงเรียน เพื่อให้มาแสดงนั้น

ไม่นานที่คู่แข่งคนอื่น ๆ และผู้ชมจะเริ่มมองไปยังทิศทางของพวกเขาหลังจากตระหนักได้ว่าผู้เชี่ยวชาญศิลปะการต่อสู้ทั้งสองกำลังพูดคุยกันอยู่

“อืม…ฉันจำได้ว่านายอยู่ในลำดับที่ค่อนข้างสูงในชาติด้วยเหมือนกัน เอาตามตรงนะ ฉันอยากจะต่อยแลกหมัดกับนายมาเสมอ ดูเหมือนว่านี่จะเป็นโอกาสที่ยิ่งใหญ่ที่จะทำเช่นนั้นแล้ว!” ฟาเบียนกล่าว ขณะที่เขาจ้องไปที่วอร์เรน บอกใบ้ถึงความสามารถที่จะแข่งขันได้ในน้ำเสียงของเขา

เมื่อได้ยินแบบนั้น เมอาจึงยิ้มให้วอร์เรน รู้สึกภูมิใจในตัวเขาอย่างชัดเจน ท้ายที่สุด เขาไม่เพียงแต่เป็นเจ้าชายที่มีเสน่ห์สมบูรณ์แบบ แต่เขายังมีชื่อเสียงที่ดีมากไปทั่วโลกสำหรับทักษะเทควันโด้อันยอดเยี่ยมของเขา

การที่ได้รับการจดจำจากผู้คนจากต่างประเทศเพียงแต่จะทำให้เมอาชื่นชมวอร์เรนมากยิ่งขึ้นเท่านั้น

“จริง ๆ เลย!” วอร์เรนตอบกลับ ด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนบนใบหน้าของเขา

เมื่อได้ยินคำร้องขอแลกหมัดการต่อสู้ ทีมองค์กรจึงอนุมัติข้อเสนอทันที ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม นักศิลปะการต่อสู้ชั้นสูงทั้งสองคนกำลังจะประชันกัน และก็จะเป็นไฮไลท์ของงานอย่างแน่นอน

แชมป์ของซันนี่เดลปะทะกับรองอันดับหนึ่งคนแรกในซอลฟอร์ด นี่จะค่อนข้างน่าสนใจอย่างสุด ๆ แน่นอน!

แม้แต่ผู้เข้าแข่งขันสองสามคนก็เริ่มมีไฟขึ้นมากับการแข่งครั้งนี้ พวกเขารู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นในตอนนี้ที่จะพยายามอย่างสุดความสามารถของพวกเขาในการแข่งขันรอบสุดท้ายของพวกเขากัน

ในขณะที่เจอรัลด์ยังคงมุ่งความสนใจไปที่การแข่งขัน เขาก็รู้สึกว่ามาร์เวนกำลังใช้ข้อศอกสะกิดเขาอยู่

“เจอรัลด์ ดูสิว่าใครนั่งอยู่ตรงนั้น!”

เมื่อหันไปมองยังทิศทางที่มาร์เวนกำลังชี้อยู่ เจอรัลด์ก็ประหลาดใจที่เห็นว่าทั้งแจสมินและมินดี้ก็กำลังเฝ้าดูการแข่งขันอยู่เช่นกัน

“น่าแปลกใจจริง! ฉันไม่คิดว่าพวกเธอจะอยู่ที่นี่ด้วยเหมือนกัน…”

ตามปกติแล้ว ทั้งสองสาวจะซ่อนตัวอยู่ในมุมของสนามกีฬา โดยปฏิเสธที่จะคบหาสมาคมกับใครก็ตาม

ไม่นานหลังจากนั้นเมื่อแจสมินตระหนักว่าเจอรัลด์กำลังจ้องมองเธออยู่ ในชั่วเวลาสั้น ๆ ทั้งเธอและเจอรัลด์ก็สบตากัน

แต่อย่างไรก็ตาม เธอรีบขมวดคิ้วก่อนจะมองไปทานอื่นอีกครั้ง เมื่อเห็นแบบนี้ เจอรัลด์จึงไม่ได้จ้องมองเธอต่อไปเหมือนกัน

“พูดมาสิเจอรัลด์ ฉันสงสัยว่านายสังเกตเห็นสิ่งนี้…”

“นายกำลังหมายถึงอะไรกันแน่?”

“อืม เทพธิดาทั้งสองคนแอบมองมาทางนายบ่อยมากเมื่อไม่นานมานี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งมินดี้ แม้พวกเธอทั้งสองคนดูเหมือนจะสนใจที่จะพูดคุยแต่กันเองเท่านั้นก็ตาม แต่ฉันก็เห็นมินดี้แอบมองนายอยู่สองสามครั้งระหว่างเรียน!”

“และนั่นไม่ใช่เพียงกรณีเดียวกับที่พวกเธอจะจ้องมองนาย นายรู้ว่าอิซาเบลพยายามอย่างหนักแค่ไหนที่จะต่อต้านนายอย่างจงใจเมื่อเร็ว ๆ นี้ใช่ไหม? อืม เมื่อไหร่ก็ตามที่สิ่งนั้นเกิดขึ้น พวกเธอทั้งคู่จะลงเอยด้วยการสังเกตมองนายเช่นกัน! เฮ้ พี่ชาย นายคิดว่าพวกเธอตกหลุมรักนายหรืออะไรบางอย่างหรือเปล่า?” มาร์เวนอธิบาย โดยวิเคราะห์สถานการณ์

“ฮ่า! นั่นไร้สาระที่สุด! ไม่มีทางหรอกน่า!” เจอรัลด์ตอบกลับ ขณะที่เขาส่ายหัวของเขาก่อนจะหัวเราะออกมา

แม้เขาดูเหมือนอยากจะพูดอย่างอื่น แต่มาร์เวนก็ไม่สามารถหาคำพูดใด ๆ ได้ ขณะที่เขาจ้องไปที่เวที

สายตาของเขาตอนนี้เกาะติดอยู่กับราเคลที่เพิ่งขึ้นมาบนเวที การแข่งขันของเธอกำลังจะเริ่มขึ้น

แม้มาร์เวนจะเย็นชากับเธอก่อนหน้านี้ในบ่ายนั้น แต่เอาตามตรงเขาก็ยังคงมีความรู้สึกให้กับเธออยู่

ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ความสัมพันธ์ของเขากับเธอก็ค่อนข้างคล้ายกับของเจอรัลด์และซาเวียนั่นคือ ก่อนที่ซาเวียจะมีการเปลี่ยนไปอย่างรุนแรงหลังจากได้รู้จักกันกับยูนัส ก่อนหน้านั้น อย่างไรก็ตาม ถ้าเจอรัลด์ได้ข่าวว่าเธอมีปัญหา เขาก็จะยังคงพยายามที่จะช่วยเหลือเธออย่างแน่นอน สถานการณ์ปัจจุบันของมาร์เวนก็ไม่ต่างไปจากเรื่องในอดีตของเจอรัลด์เลย

ประมาณแปดนาทีต่อมาเมื่อราเคลถูกเตะออกจากขอบเขตในที่สุด และล้มลงใกล้ ๆ กับที่เจอรัลด์และมาร์เวนนั่งอยู่! เธอเพิ่งพ่ายแพ้การในการแข่งขัน

เมื่อตระหนักได้ว่ามาร์เวนอยู่ที่นั่น เธอหันไปมองเขา ในขณะที่กุมหน้าอกและกัดริมฝีปากล่างของเธอ ด้วยความผิดหวังอย่างที่สุด เขากลับเพียงเมินเฉยต่อเธอเท่านั้น

มันเกือบจะเหมือนราวกับว่าเธอได้สูญเสียบางอย่างที่สำคัญมากต่อเธอไปแล้ว

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ขณะที่การแข่งขันดำเนินต่อไป