มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 700

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 700

เนื่องจากเขาดูไม่ดีแน่ถ้าเขาไม่ไปเอาขวดน้ำในคราวนี้ เจอรัลด์กับมาร์เวนจึงออกจากหอประชุมไป ในใจของเขา เจอรัลด์ถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่ชื่อของเขาไม่ได้ถูกเรียกให้ออกไปก่อนหน้านี้ ในฐานะผู้บริจาาคสูงสุดคนนั้น

ในทางกลับกัน มินดี้กลับรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ขณะที่เธอเฝ้ามองเจอรัลด์และมาร์เวนออกจากห้องโถงไป

“เฮ้ แจสมิน? เมื่อเจอรัลด์เดินผ่านฉันไป ฉันสามารถรู้สึกได้ว่าหัวใจของฉันเต้นรัวอย่างแรง! ให้ตาย วินาทีนั้น ฉันยังคิดที่จะอยากให้เขาอยู่เคียงข้างฉันอีกด้วยซ้ำ! ความรู้สึกนั้นคืออะไรกันเนี่ย…? แม้พวกเราไม่ได้คุ้นเคยกันกับเขาจริง ๆ แต่ทำไมเขาถึงดูคุ้นเคยขนาดนี้ล่ะ…?” มินดี้กระซิบ

“ฉันเข้าใจที่เธอหมายถึง แม้เขาจะแต่งตัวเหมือนคนปกติคนหนึ่ง แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกเหมือนเป็นแบบนั้นแน่นอน! แต่พวกเราก็ยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับภูมิหลังของเขาเหมือนกัน…” แจสมินตอบกลับพร้อมกับพยักหน้า

ขณะที่พวกเธอทั้งคู่ยังคงพูดคุยถึงเจอรัลด์ต่อไป ผู้ชายทั้งหกคนนั้นก็กำลังขนย้ายขวดน้ำกลับไปที่หอประชุมกันแล้ว

พวกเขายังคงได้รับมอบหมายให้แจกจ่ายขวดน้ำให้กับเจ้าหน้าที่ของโรงเรียน และคนทำงานสองสามคนที่เกี่ยวข้องในงานนี้เช่นกัน

ในขณะนี้ที่พวกเขาถือขวดน้ำอยู่ในมือเมื่อพวกเขามาถึงตรงหอประชุมอีกครั้ง ก็ไม่มีเจ้าหน้าที่หรือคนทำงานคนไหนดูเหมือนจะกระหายน้ำอีกต่อไปแล้ว

อาจเป็นเพราะฟาเบียนยังคงอยู่ในสายบนเวทีอยู่ก็ได้

อิซาเบลเองตอนนี้ก็อยู่บนเวทียืนข้าง ๆ เขา แม้ว่าการโทรนั้นไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอเลยก็ตาม

เมื่อการโทรนั้นสิ้นสุดลงในที่สุด ความผิดหวังก็รู้สึกได้ไปทั้งหอประชุม เงินนั้นไม่ได้ถูกบริจาคมาโดยพ่อของฟาเบียนแต่อย่างใด

งั้นใครจะทำแบบนั้นกันล่ะ? การเปิดเผยว่าพ่อของฟาเบียนไม่ได้เป็นผู้บริจาคจึงเพียงเพิ่มความอยากรู้อยากเห็นของผู้ชมเท่านั้น

เมื่อเห็นว่าพ่อของเขาไม่ได้มีส่วนร่วมในการบริจาคนี้ ฟาเบียนจึงหันไปมองสเตลล่าก่อนจะพูดขึ้นมา “บางทีอาจเป็นพ่อของเธอที่บริจาคหรือเปล่า สเตลล่า? ท้ายที่สุด เขาก็มีใจรักในงานแบบนี้อยู่เสมอมา ใช่ไหม?”

สเตลล่าพยักหน้าก่อนจะตอบ “ใช่ ฉันจะโทรหาพ่อของฉันเพื่อยืนยันเรื่องนี้!”

ในขณะที่สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่สเตลล่า ในครั้งนี้ เสียงร้องโอ้ยฉับพลันก็ดึงดูดความสนใจของทุกคนไปจากเธอชั่วขณะ

คนที่ร้องเสียงหลงขึ้นมาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากมาร์เวนนั่นเอง!

เดิมทีเขากำลังถือขวดน้ำทั้งหมด ในขณะที่เจอรัลด์แจกจ่ายพวกมันออกไป โชคไม่ดี หญิงสาวคนหนึ่งที่สวมชุดคลุม ที่กลับเข้ามาในหอประชุมอีกครั้ง ไม่ทันหลีกเลี่ยงเขาได้ทันเวลาและชนเข้ากับมาร์เวนโดยไม่ตั้งใจ

มาร์เวนก็ไม่สามารถถือขวดน้ำทั้งหมดนั้นไว้ได้ ส่งผลให้ขวดน้ำสองสามขวดตกลงไปบนพื้น

“อ อ่า! ฉันขอโทษ! ฉันไม่ได้ตั้งใจ!” หญิงสาวคนนั้นร้องเสียงแหลมด้วยความกลัว

“ไม่เป็นไร เธอไปเถอะและทำธุระของเธอให้เสร็จก่อน!” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่ทั้งเขาและมาร์เวนเริ่มเก็บขวดน้ำที่หล่นกระจายอยู่บนพื้นขึ้นมา

ขณะที่เจอรัลด์เดินไปเก็บขวดน้ำที่กลิ้งไปใกล้กับแถวของนักเรียน หญิงสาวคนหนึ่ง ที่อยู่ใกล้กับขวดน้ำขวดนั้น ก็ยื่นมันให้เขา

เมื่อสายตาของพวกเขาสบกัน หญิงสาวคนนั้นก็ตระหนักได้ทันทีว่าเจอรัลด์เป็นใคร

“…ห๋า? เป็นคุณ!” หญิงสาวคนนั้นอุทานออกมา ขณะที่เธอยกมือปิดปากด้วยความประหลาดใจ

เจอรัลด์ก็ประหลาดใจไม่แพ้กัน

เป็นหญิงสาวคนเดียวกันกับที่รวบรวบเงินบริจาคไปจากเขาก่อนหน้านี้หนิ!

เนื่องจากเจอรัลด์ให้ความสนใจกับการรวบรวมขวดน้ำที่ตกไปอีกครั้ง เขาจึงไม่ได้สังเกตุเห็นเธอทันเวลา ใครจะไปคิดว่าเธออยู่ที่นี่!

ตอนนี้มันจึงเริ่มน่าอึดอัดเพิ่มมากขึ้นสำหรับเจอรัลด์

“ในที่สุดฉันก็พบคุณจนได้! ฉันขอทราบชื่อของคุณตอนนี้ได้ไหมคะ?” หญิงสาวคนนั้นตะโกนขึ้นมาอย่างมีความสุข ไม่ได้ตระหนักเลยว่าเสียงของเธอนั้นดังมากแค่ไหน

“เกิดอะไรขึ้นที่นั่นกัน ลูอีส?” หนึ่งในผู้บริหารสูงสุดของงานกล่าวขึ้นมาด้วยโทนเสียงที่ค่อนข้างรำคาญ

“ม ไม่ค่ะ คุณเห็นไหมคะ! ข เขาคือคน…!” หญิงสาวคนนั้นพูดติด ๆ ขัด ๆ

ก่อนที่เธอจะสามารถทำให้ตัวเองสงบสติอารมณ์ลงได้ ก็ได้ยินเสียงอ้าปากหายใจหอบอย่างปิติยินดีสองสามเสียงเพิ่มเติม อาสาสมัครคนอื่น ๆ ที่ปรากฏตัวอยู่ก่อนหน้านี้ตอนที่เจอรัลด์ทำการบริจาคจำนวนมหาศาลนั้นก็เพิ่งเข้ามาในหอประชุมกัน และพวกเธอทุกคนต่างก็รู้สึกยินดีที่ได้เห็นเจอรัลด์กันอีกครั้ง!

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของพวกผู้หญิง ทั้งหอประชุมจึงทำได้เพียงแค่เฝ้ามองด้วยความเงียบเท่านั้น

แม้แต่คนที่อยู่บนเวทีก็กำลังมองไปที่เจอรัลด์กัน