มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 683

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 683

กลุ่มคนทั้งหมดต่างก็ประหลาดใจกับเสียงนั้นกัน เมื่อพวกเขาเงยหน้าขึ้นมอง พวกเขาก็เห็นเรือสำราญระดับชั้นนำและหรูหราที่สุดประมาณสิบสองลำ ได้กำลังปรากฎอยู่บนผืนน้ำของทะเลในค่ำคืนสลัวนี้

ทำไมมันถึงเป็นระดับชั้นนำและหรูหรามากที่สุด?

นี่เป็นเพราะเมื่อพวกเธอเห็นเรือสำราญของคุณยาน พวกเธอก็คิดแล้วว่ามันคือเรือสำราญที่หรูหราที่สุดที่พวกเธอเคยเห็นมา แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อมองไปที่เรือสำราญสิบสองลำนั้นบนท้องทะเลในตอนนี้ ก็ดูเหมือนราวกับว่าเรือสำราญเหล่านั้นทั้งหมดต่างก็แวววาวและน่าเหลือเชื่อราวกับเรือรบกาแล็กซี่เลย!

มันเป็นฉากที่ไม่ธรรมดา

“โอ้มายก๊อด! เรือสำราญลำหนึ่งจะมีราคาเท่าไหร่กันเนี่ย?”

สาว ๆ อดไม่ได้ที่จะร้องเสียงแหลมกันด้วยความตื่นเต้น

แม้แต่มีล่าก็ถึงกับอึ้งไปในเวลานี้

คุณยานก็ยิ่งช็อกและตกตะลึงมากขึ้น เขาตกอยู่ในความงุงงงโดยสิ้นเชิง

“คุณยาน เรือสำราญทั้งหมดเหล่านั้นก็สำหรับเทศกาลล่องเรือในคืนนี้ใช่ไหมคะ? พวกเราตื่นเต้นกันมากจริง ๆ ตอนนี้!”

หญิงสาวถามคุณยานขณะที่เธอจับแขนของเขาอย่างตื่นเต้น

ใช่สิ ท้ายที่สุดแล้ว ก็มีเพียงนักธุรกิจและคนดังที่มั่งคั่งและมีอิทธิพลจริง ๆ เท่านั้นที่มักจะเหมาะสมกับการเข้าร่วมเทศกาลล่องเรือ

คนธรรมดาไหน ๆ ก็ทำได้เพียงแค่เฝ้ามองงานแบบนี้ในทีวีเท่านั้นแหละ

แต่อย่างไรก็ตาม สาว ๆ เหล่านี้ไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นฉากที่ใหญ่โตแบบนี้จริง ๆ เมื่อพวกเธอเพียงแค่เข้าร่วมเทศกาลล่องเรืองนี้เป็นครั้งแรก

อลิซก็กลายเป็นหน้าซีดด้วยความตื่นเต้นเช่นกัน

“ไม่…ไม่ เรือสำราญทั้งหมดเหล่านี้ถูกออกแบบโดยผู้มีประสบการณ์และผู้เชี่ยวชาญชั้นนำระดับโลก เรือสำราญเหล่านี้ต้องมาจากเกาะทีคอลแน่ เรือสำราญแต่ละลำเหล่านี้ประเมินค่าไม่ได้เลย!” คุณยานตอบกลับอย่างกระตือรือร้น

ท้ายที่สุดแล้ว แม้ว่าคุณยานจะมีความรู้และเห็นโลกมามากแล้ว แต่นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นฉากแบบนี้จริง ๆ

“อ่าา? คุณยาน เกาะทีคอลที่คุณกำลังพูดถึงคืออะไรคะ?”

สาว ๆ ถามเนื่องจากพวกเธอไม่เคยได้ยินชื่อมันมาก่อน

“เกาะทีคอลคือเกาะเล็ก ๆ บนท้องทะเลแห่งนี้ ผมเพียงได้ยินเรื่องนี้มาจากพ่อของผมเท่านั้น มีเศรษฐีที่มั่งคั่งระดับโลกคนหนึ่งซื้อทั้งเกาะนั้นไว้ คน ๆ นั้นสร้างทั้งเกาะนั้นขึ้นมาและเปลี่ยนมันให้เป็นสถานที่ที่ดูเหมือนพระราชวังหรูหราบนท้องทะเล พูดง่าย ๆ ทั้งเกาะนั้นหรูหราและโอ่อ่ามาก!”

“อ่าา? พวกเราไม่เคยได้ยินเรื่องนั้นมาก่อนเลย! มีบ้านที่หรูหราและใหญ่โตเช่นนั้นจริง ๆ เหรอคะ? มันดูเป็นยังไงบ้างคะ? คุณยาน คุณสามารถพาพวกเราไปที่นั่นเพื่อชมดูได้ไหม?”

สาว ๆ ทั้งหลายถามด้วยความคาดหวัง

คุณยานส่ายหัวของเขาก่อนจะพูดขึ้น “ผมเกรงว่านั่นคงเป็นไปไม่ได้หรอก พูดตรง ๆ นะ พ่อของผมโชคดีพอที่เคยได้เห็นมันครั้งหนึ่ง แต่อย่างไรก็ตาม เขาก็ทำได้เพียงแค่อยู่บนเกาะนั้นไม่กี่นาทีเท่านั้น เขายังไม่ได้รับอนุญาตให้ถ่ายรูปใด ๆ เลยด้วยซ้ำ อย่างไรก็ตาม พ่อของผมพูดว่าไม่กี่นาทีสั้น ๆ บนเกาะนั้นมันคุ้มค่ามากจริง ๆ ในช่วงขีวิตนี้ ดังนั้น ผมจึงประหลาดใจมากเช่นกัน ท้ายที่สุดแล้ว สถานะของพ่อของผมคืออะไรล่ะ? เขารู้สึกเกรงขามอย่างจริงจังและเต็มไปด้วยความชื่นชมสถานที่แห่งนั้นจริง ๆ!”

หลังจากคุณยานกล่าวเช่นนั้น ทุกคนจึงยิ่งเต็มไปด้วยความรื่นเริงและความคาดหวังมากขึ้น

อลิซยังคิดกับตัวเองว่ามันคงจะสมบูรณ์แบบถ้าพวกเธอจะโชคดีพอได้เห็นเกาะนั้นด้วยตัวเองกัน

น่าเสียดาย

“แต่อย่าเพิ่งท้อแท้ขนาดนั้น สาว ๆ ผมจะพยายามพาพวกคุณไปที่นั่นในภายหลังกัน เพื่อที่พวกเราจะสามารถชมทิวทัศน์ของเกาะแห่งนั้นได้ แต่อย่างไรก็ตาม พวกเราทำได้เพียงแค่มองมันจากระยะไกลเท่านั้นนะ!” คุณยานกล่าวด้วยรอยยิ้มแห้ง ๆ บนใบหน้าของเขา

“เยี่ยมไปเลย!”

สาว ๆ ทุกครั้งต่างก็ตื่นเต้นกันมาก

ในเวลานี้ เรือสำราญชั้นนำและหรูหราที่สุดเหล่านั้นก็มาถึงแล้ว

คุณยาน อลิซ และสาว ๆ ที่เหลือไม่กล้าที่จะคุยกันเสียงดังอีกต่อไปแล้วและพวกเขาก็ถอยไปด้านข้างกัน

“โอ้มายก๊อด! แค่ดูคนงานที่กำลังทำงานอยู่บนเรือสำราญทีคอลนั่นสิ! พวกเขาทุกคนสวมเสื้อผ้าที่มีราคาแพงกันสุด ๆ !”

“แน่นอน เสื้อผ้าของพวกเขาแพงมาก!”

“บ้าไปแล้ว! ฉันจะเต็มใจที่จะได้ทำงานเป็นแค่ลูกจ้างอยู่บนหนึ่งในเรือสำราญเหล่านั้นเหมือนกันนะ!”

หนึ่งในสาว ๆ อดไม่ได้ที่จะกล่าวออกมา

“อย่างที่คิดไว้ มักจะมีผู้คนที่ยิ่งใหญ่กว่าและดีกว่าพวกเราเสมอในใลกใบนี้ ก่อนหน้านี้ ฉันคิดว่าเจอรัลด์เป็นคนที่ดีที่สุดและโดดเด่นที่สุด ฉันเพียงตระหนักได้ว่าฉันคิดผิดเมื่อฉันได้พบคุณยานและฉันก็ได้ลืมตาขึ้นสู่โลกใบใหม่ ตอนนี้ ฉันก็ยังได้พบกับโลกที่ยิ่งใหญ่ขึ้นกว่าเดิมและยอดเยี่ยมยิ่งขึ้นในวันนี้!”

อลิซก็แอบคิดเช่นเดียวกันด้วยท่าทางที่อิจฉาริษยามากในสายตาของเธอ

สำหรับมีล่า เห็นได้ชัดเจนว่าเธอตกอยู่ในอาการช็อกเช่นกัน เธอถึงกับก้าวถอยไปข้างหลังขณะที่เธอยืนอยู่ด้านข้าง

ไม่นานเรือสำราญก็มาถึง

มีพนักงานเสริฟ์หญิงมากกว่ายี่สิบคนที่ลงมาจากเรือสำราญนั้นเป็นลำดับ พวกเธอยืนอยู่ทั้งสองฝั่งของท่าเรือ พนักงานเสริฟ์เหล่านี้ทุกคนแต่งกายในลักษณะและสไตล์ที่ค่อนข้างคล้ายกับขุนนางยุโรปเหล่านั้นในศตวรรษที่ผ่านมา

หลังจากนั้น ชายวัยกลางคนคนหนึ่งก็เดินออกมาจากเรือสำราญ

“อ่าาา? พวกเขาดูเหมือนกำลังเดินมาทางพวกเราเลยนะ!” พวกสาว ๆ กรีดร้องกันด้วยความปิติยินดี

ในทางกลับกัน อลิซก็กลั้นหายใจในเวลานี้เช่นกัน