มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 650
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 650
“ผมทำอะไรงั้นเหรอ? คุณเพิ่งทิ่มเธอด้วยเข็มเมื่อเห็นได้ชัดว่าเธอทนทุกข์จากสารพิษ! ทั้งหมดที่คุณทำไปคือการเพิ่มความเร็วของการไหลเวียนโลหิตของเธอ! นั่นเป็นการเพิ่มโอกาสให้พยาธิเคลื่อนไหวไปทั่วร่างกายของเธออย่างควบคุมไม่ได้ไม่ใช่หรือไง?” ฟินน์เลย์ตอบกลับ
“นังหนู ตอนที่เธออายุประมาณแปดปี เธอเคยเผชิญกับบางอย่างที่คล้ายกับสิ่งที่เธอประสบอยู่ตอนนี้หรือเปล่า? แม้เธออาจจะแค่วิงเวียนศีรษะเป็นส่วนใหญ่ในตอนนั้นก็ตาม มันเกิดขึ้นอีกครั้งเมื่อเธออายุยี่สิบปี ใช่ไหม? เป็นตอนนั้นเองที่เธอรู้สึกยิ่งเวียนหัวมากกว่าเดิม สิ่งต่าง ๆ ก็น่าจะเลวร้ายลงเมื่อเธออายุได้สิบหกปี ถ้าการคาดคะเนของฉันถูกต้อง เธอก็น่าจะรู้สึกมึนหัวอย่างมาก ในขณะเดียวกันก็รู้สึกว่าแขนขาของเธออ่อนแรงอย่างน่ากังวลสำหรับระยะเวลานั้น เนื่องจากว่าอาการของเธอยิ่งแย่ลงเรื่อย ๆ ทุกครั้งที่มันแสดงตัวเองอีกครั้ง การหมดสติไปทันทีในตอนนี้เมื่อเธออายุยี่สิบสองปีก็ไม่น่าประหลาดใจอะไร!” ฟินน์เลย์กล่าวเพิ่ม ขณะที่เขาหันไปมองเควต้า
เธอยังคงนอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล เควต้าถึงกับช็อกไปที่ได้ยินการวิเคราะห์ของฟินน์เลย์
“คุณ…คุณรู้ทั้งหมดนั้นได้ยังไงกันคะ?”
เจอรัลด์เองก็กำลังมองไปที่ฟินน์เลย์ รู้สึกประหลาดใจอย่างที่สุด
‘เขาจัดการคาดเดาทั้งหมดนั้นจากการชำเลืองมองธรรมดา ๆ ได้อย่างไรกัน? ชายชราที่ลึกลับคนนี้ไม่ธรรมดาจริง ๆ…’
เมื่อคิดย้อนกลับไป เขาจำได้ว่าฟินน์เลย์ไม่ได้ให้ความรู้สึกน่าประทับใจเช่นนี้กับเขาในตอนแรกที่พวกเขาพบกันเลย ซึ่งห่างไกลจากชายชราที่มีสมรรถภาพสูงและฉลาดในตอนนี้ ตอนนั้นฟินน์เลย เป็นแค่ขอทานที่ขาได้รับบาดเจ็บ ผู้ที่บังคับให้เจอรัลด์พาเขาไปหาหมอ
ขณะที่เขาเริ่มสงสัยเกี่ยวกับภูมิหลังที่แท้ขริงของฟินน์เลย์อีกครั้ง แต่เขาก็หยุดยั้งจากการถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ในตอนนี้ เพราะมันคงจะเป็นการไม่สะดวกในช่วงเวลาที่สำคัญเหล่านี้เท่านั้น
กระนั้น ถ้าฟินน์เลย์สามารถรักษาเควต้าได้จริง ๆ ล่ะก็ นั่นคงจะเป็นการดีที่สุดอย่างแน่นอน
“เอาล่ะ เพราะเธอคือเพื่อนที่ดีที่สุดของหลานชายของฉัน ฉันก็จะรักษาและกำจัดพิษที่เป็นสารพิษนี้ให้เธอ!”
“ขอบคุณมากค่ะ คุณผู้ชาย!” เควต้ากล่าวอย่างซาบซึ้ง
“ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องขอบคุณฉัน อ่าใช่ ผมจะต้องการให้พวกคุณทั้งหมดออกไปสำหรับตอนนี้ ผมจะทำการฝังเข็มอีกแบบหนึ่งเพื่อกำจัดพิษที่เป็นสารพิษนี้ ดังนั้นคนธรรมดาห้ามสังเกตุการณ์!” ฟินน์เลย์กล่าวเพิ่มเติม
ทันทีที่พวกเขาได้ยินแบบนั้น ทุกคนก็หันไปมองเจอรัลด์ ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ถ้าบุคคลที่มีตำแหน่งสูงที่สุดเชื่อใจฟินน์เลย์ งั้นพวกเขาก็จะเชื่อเช่นกัน
ยิ่งไปกว่านั้น เจอรัลด์ก็เป็นคนที่พาฟินน์เลย์มา และชายชราคนนี้ก็ทำการกล่าวทั้งตามเหตุผล และความรู้เช่นกัน
เจอรัลด์ไม่มีเหตุผลที่จะไม่เห็นด้วยกับเงื่อนไขของฟินน์เลย์ ดังนั้นเขาจึงเพียงพยักหน้าและเริ่มออกไปพร้อมกับคนอื่น ๆ
ดร.ฮุดสันเองก็ไม่สามารถพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้มากนัก เขาเพียงส่ายหัวพร้อมกับถอนหายใจก่อนจะเดินออกไปจากห้องคนไข้
“เดี๋ยว!” ฟินน์เลย์ตะโกนขึ้นมา ขณะที่เขาหยุดดร.ฮุดสันจากการออกไป
“ผมเห็นได้ว่าคุณค่อนข้างมีทักษะ คุณสามารถอยู่ที่นี่เพื่อช่วยเหลือผมได้!”
“คุณต้องการความช่วยเหลือของผมเหรอ?” ดร.ฮุดสันถามด้วยความไม่เชื่อเล็กน้อย
เมื่อได้ยินแบบนั้น ฟินน์เลย์ก็มองไปที่เจอรัลด์
“อืม เนื่องจากเขาอนุญาตให้คุณช่วยเหลือเขาได้ ก็เชิญเลยครับดร.ฮุดสัน โดยส่วนตัวผมจะได้รู้สึกโล่งใจมากขึ้นเล็กน้อย เมื่อรู้ว่าผู้เชี่ยวชาญทั้งสองกำลังพยายามอย่างเต็มที่เพื่อรักษาเธอ” เจอรัลด์ตอบกลับ
ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เมื่อทั้งฟินน์เลย์ และดร.ฮุดสันทำงานร่วมกัน มันก็คงจะคล้ายกับการใช้มาตรการปลอดภัยถึงสองเท่า
ขณะที่เจอรัลด์จากไปจริง ๆ ในครั้งนี้ เดรกและไทสันก็ยังคงจ้องมองฟินน์เลย์ต่อไปอย่างเย็นชา พวกเขาเอามือกอดอกไว้
ชายชราคนนี้มักจะมีทีเด็ดบางอย่างซ่อนไว้อยู่เสมอ และทั้งคู่ก็รู้สึกรำคาญเกี่ยวกับเรื่องนั้นมานานแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น ดร.ฮุดสันก็เป็นเพื่อนร่วมงานของพวกเขา เมื่อเห็นเขากำลังถูกหลอกและแหย่เล่นโดยชายชราคนนั้นแน่นอนว่ายิ่งทำให้พวกเขาโกรธมากขึ้นไปอีก
หลังจากจ้องมองเขานานอีกหน่อย ในที่สุดสองคนก็เริ่มออกไปกันเมื่อทันใดนั้น พวกเขาได้ยินชายชรากล่าวขึ้นมา “จุ๊…เข็มเงินเหล่านี้ช่างไร้ประโยชน์เสียจริง!”
ฟินน์เลย์มองไปที่ห่อของเข็มเงินที่ ดร.ฮุดสันมีติดตัวตอนที่เขากล่าวไปแบบนั้น หลังจากการค้นพบว่าพวกมันไร้ประโยชน์ แต่อย่างไรก็ตาม เขาเพียงโยนพวกมันทิ้งไปด้วยการยอมจำนน
“คุณ…! นั่นมันมากเกินไปแล้ว!” ดร.ฮุดสันตะคอกออกมา มือของเขาสั่นเทาด้วยความเดือดดาล
“ฮึ่ม! ผมกำลังพูดความจริง! เข็มพวกนั้นเป็นขยะทั้งหมด! ผมต้องการเข็มจริง ๆ เหมือนที่พี่น้องตรงนั้นมี! เธอสองคน เอาเข็มเงินของพวกเธอออกมาเดี๋ยวนี้!” ฟินน์เลย์กล่าว ขณะที่เขามองไปที่ทั้งเดรกและไทสันที่ยังคงยืนอยู่ตรงประตู
เมื่อพวกเขาได้ยินเขาพูด ชายสองคนก็มองกันและกันด้วยความตกตะลึง สีหน้าของพวกเขาเปลี่ยนไปอย่างรุนแรง ขณะที่พวกเขามองไปที่ฟินน์เลย์
“เธอกำลังมองอะไรอยู่? มานี่ อย่าซ่อนพวกมันไว้ในแขนเสื้ออีกต่อไปเลย! ฉันจะคืนพวกมันให้เมื่อฉันเสร็จเรียบร้อยแล้ว!” ฟินน์เลย์กล่าว ขณะที่เขาเคลื่อนตัวไปหาพวกเขาอย่างช้า ๆ
ก่อนที่พวกเขาจะทันได้โต้ตอบ ฟินน์เลย์ก็มาอยู่ตรงหน้าของพวกเขาแล้ว! จากนั้นเขาก็ฉกห่อเข็มเงินของพวกเขาไปได้อย่างง่ายดายมาก!
“คุณ!”
“พี่ชาย!”
หน้าผากของเดรกเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ ขณะที่เขาหยุดไทสันไม่ให้เคลื่อนไหว
แม้ชายชราดูเหมือนจะค่อนข้างร้ายกาจและธรรมดาอย่างเปิดเผย แต่การกระทำของเขาก็รวดเร็วและแม่นยำ อันที่จริงพวกมันรวดเร็วมาก และเฉียบขาดจนเดรกและไทสันรู้สึกกลัวและประหม่าพอ ๆ กัน
เดรกไม่เคยประสบกับความรู้สึกเช่นนี้มาก่อน
เมื่อเหลือบมองไปที่ฟินน์เลย์เป็นครั้งสุดท้ายด้วยความไม่เชื่อ จากนั้นเขาก็ลากไทสันออกไปจากห้อง
ดร.ฮุดสันเองก็ไขว้มือของเขาไว้ข้างหลัง ขณะที่เขายืนอยู่ด้านข้าง เขาแค่ไม่อยากจะเชื่อว่าชายที่ดูเหมือนขอทานชราอย่างฟินน์เลย์เช่นนี้ จะมีความสามารถแบบนั้นได้!
แต่อย่างไรก็ตาม วิธีการของฟินน์เลย์ในการสอดเข็มเงินนั้นแม่นยำ ชำนาญ และทำให้พิศวงงงงวยไปในเวลาเดียวกัน
ใช้เวลาไม่นานก่อนที่ดร.ฮุดสันจะเริ่มตระหนักได้ว่าฟินน์เลย์กำลังใช้เทคนิคอะไรอยู่ แต่อย่างไรก็ตาม ขณะที่เขาทำ ปากของแพทย์คนนี้ก็เริ่มสั่นเทาเล็กน้อย ขณะที่เขาพึมพำออกมา “นี่…นี่คือฝังเข็มบำบัดมรณะใช่ไหม?”