มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 631
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 631
แม้คนตระกูลหลงคนอื่น ๆ ก็เต็มไปด้วยความโกรธกับการยั่วยุของโยเอลเช่นกัน แต่พวกเขาก็รู้กันดีที่จะไม่พูดอะไรในสถานการปัจจุบันของพวกเขา
“ไม่มีความจำเป็นสำหรับเรื่องนั้น คุณไลล์ โปรดควบคุมคนของคุณด้วย!” ผู้ใหญ่ของตระกูลหลงคนหนึ่งกล่าว
แซคยิ้มก่อนจะกล่าวเพิ่มเติม “ใช่ โยเอล หยุดทำตัวหยาบคายขนาดนี้ได้แล้ว!”
โยเอลเพียงแค่เอาแต่เงียบเท่านั้น เมื่อเขาถูกบอกให้ทำแบบนั้น
ในขณะเดียวกัน เจอรัลด์ก็กำลังยืนอยู่ตรงหัวมุมของสนามกอล์ฟข้างหลังโรงแรมของเขา ดูเหมือนว่าเขากำลังรอใครบางคนอยู่
“เฮลิคอปเตอร์กำลังมาใช่ไหม?” เจอรัลด์ถามผ่านโทรศัพท์ของเขา
“พวกเราจะมาถึงเร็วนี้ครับ!” เดรกและไทสันตอบกลับพร้อมกัน
เจอรัลด์ไม่ต้องการจะขึ้นเฮลิคอปเตอร์ในวันนี้เลยจริง ๆ แต่แซคก็ยืนกรานให้เขาทำแบบนี้ เขาจำเป็นต้องปรากฏตัวอย่างมีอำนาจเพื่อยับยั้งพวกตระกูลหลง ดังนั้นเขาจึงจำเป็นต้องอยู่ในสถานะที่เรียกร้องความสนใจจากผู้คน
เนื่องจากว่าเขาจะเผชิญหน้ากับตระกูลหลงอยู่ดี เจอรัลด์จึงตกลง เขาไม่ได้แคร์ใด ๆ อีกต่อไปแล้วที่จะรักษาการทำตัวไม่ให้เป็นจุดสนใจ
ขณะที่เขารอพาหนะของเขา เจอรัลด์ก็มองไปรอบ ๆ สนามกลอ์ฟ กลุ่มคนหลายคนก็กระจัดกระจายไปทั่วสนามกัน กำลังเพลิดเพลินกับการเล่นกอล์ฟเป็นรายบุคคลของพวกเขา
“พวกเราขออภัยอย่างสูง คุณผู้ชาย แต่พวกเราต้องทำความสะอาดสนามกอล์ฟเร็ว ๆ นี้ คุณช่วยออกไปกันชั่วคราวได้ไหมครับ? พวกเราขออภัยในความไม่สะดวกในครั้งนี้จริง ๆ ครับ”
นี่คือสิ่งที่พนักงานไม่กี่คนกล่าว เพื่อถ่ายทอดให้คนเหล่านั้นที่กำลังเล่นอยู่ในสนามตอนนี้
“หา? ออกไปเหรอ? พวกเราเพิ่งเริ่มเองนะ!”
“ถูกต้อง! คุณไม่สามารถคาดหวังให้พวกเราโอเคกับสิ่งนั้นได้นะ! ฉันยังคงอยู่กับลูกค้าของฉันอยู่! เอาเบอร์ติดต่อผู้จัดการของคุณมา! ฉันต้องการคุยกับผู้จัดการของคุณ!”
“ใช่! พวกเราจ่ายไปมากมาย เพื่อให้ได้เข้ามาที่คลับนี้และพวกเราไม่แม้แต่จะมีสิทธิ์อยู่ต่อเลยเหรอ? ฉันจะไม่จากไปแน่นอน!”
ลูกค้าทั้งหลายเต็มไปด้วยความโกรธกัน
“ในที่สุดพวกเราก็ได้เล่นกันกับคุณคาเรนรู้ไหม? แล้วตอนนี้คุณจะทำให้เราต้องจากไปงั้นเหรอ? นั่นช่างน่าขัน!” หญิงสาวคนหนึ่งกล่าวขึ้นมาค่อนข้างไม่เต็มใจ
“เชส, เชอร์รี่ พวกเธอทั้งคู่คิดว่าไง?”
“ใช่ พวกเรายังเล่นกันไม่เสร็จเลย เนื่องจากคนอื่น ๆ ก็ไม่ได้จากไปเหมือนกัน พวกเราควรเล่นต่อไปเช่นกันสิ!” เชสตอบกลับ
กลุ่มเฉพานี้ประกอบด้วยคนสี่คน ผู้หญิงสามคนและผู้ชายหนึ่งคน
“ถ้าอย่างนั้นสามีของคุณก็ยอดเยี่ยมมากเลยนะคะ คุณคริสเตน! ฉันไม่เคยคิดฝันเลยว่าจะมาที่สนามกอล์ฟที่น่าทึ่งเช่นนี้ได้ถ้าเขาไม่ได้พาพวกเรามาที่นี่!” หญิงสาวอีกคนกล่าว
“ฮ่าฮ่า อืม สามีของฉันต้องมาเป็นเพื่อนลูกค้าคนสำคัญที่นี่ในวันนี้น่ะ เนื่องจากว่าพวกเขาจะเล่นกอล์ฟกันและพวกเราก็ไม่ได้ทำอะไร ฉันจึงคิดว่ามันคงจะดีถ้าพวกเราทุกคนมาที่นี่ด้วยกัน แม้ว่าเธอทุกคนจะเป็นแค่นักเรียนของฉันในตอนมัธยมต้นก็เถอะ พวกเราก็ติดต่อพูดคุยกันมาหลายปีมากแล้ว จนตอนนี้ฉันปฏิบัติกับพวกเธอทุกคนเหมือนพี่น้องของฉันเองแล้ว!” คริสเตนตอบกลับ
เมื่อเห็นว่าพวกเขาไม่สามารถทำให้ลูกค้าจากไปได้ พนักงานจึงแค่เดินจากไป งานของพวกเขาไม่ใช่การบังคับผู้คนให้จากไป พวกเขาเพียงต้องลดจำนวนของผู้คนในสนามกอล์ฟโดยการแจ้งให้พวกเขาทราบว่าพวกเขากำลังจะทำความสะอาดสนามกอล์ฟเร็ว ๆ นี้
ถ้าพวกเขาจะทำความสะอาดสนามกอล์ฟทั้งหมดจริง ๆ ล่ะก็ งานนี้จะไม่ถูกมอบหมายให้พนักงานธรรมดา ๆ หรอก
“อย่างน้อยก็ไปแล้ว! น่ารำคาญอะไรอย่างงี้! ไม่ว่าจะยังไงก็เถอะ พวกเธอทั้งคู่จะแต่งงานกันเร็ว ๆ นี้ ใช่ไหม? เชส เชอร์รี่? เธอสามารถพิจารณามาถ่ายรูปแต่งงานได้ที่นี่นะ สนามนี้สวยมากจนแม้แต่ฉันเองก็รู้สึกดีขึ้นเพียงแค่มองไปที่ทิวทัศน์นี้!” หญิงสาวคนหนึ่งกล่าวอย่างตื่นเต้น ขณะที่เธอนำโทรศัพท์ออกมาและถ่ายภาพบริเวณรอบ ๆ
“ฉันจะถ่ายรูปทิวทัศน์มากกว่านี้! เช่น…ตรงนี่! แล้วก็ตรงนี้ และก็ตรงนั้นเช่นกัน!” หญิงสาวกล่าวพร้อมกับถ่ายรูปทุก ๆ รูป
“ว้า!” หญิงสาวพูดขึ้นมาฉับพลัน แข็งทื่ออยู่กับที่ เธอหรี่ตามองไปที่รูปหนึ่งที่เธอเพิ่งถ่าย
“เกิดอะไรขึ้น ลูซิลล์?” คริสเตน เชอร์รี่ และเชสถามขณะที่พวกเขาหันไปมองที่เธอ
ด้วยการแสดงออกที่ตกใจ จากนั้นลูซิลล์ก็ชี้ไปยังทิศทางหนึ่งก่อนที่เธอจะพูดขึ้นมา “คุณคาเรน…พวกเธอทุกคน ดูสิ! คนที่ยืนอยู่ในระยะนั้น…เขาดูไม่เหมือนเจอรัลด์ไปหน่อยเหรอ?”
“อะไรนะ? เจอรัลด์เหรอ?”
ด้วยความช็อก จากนั้นทุกคนก็หันไปมองตรงที่ลูซิลล์ชี้ไป
เป็นเรื่องจริง คนที่ยืนอยู่ตรงหัวมุมของสนามกอล์ฟพร้อมกับเอามือล้วงในกระเป๋ากางเกง คือเจอรัลด์จริง ๆ
“นั่นคือเขาจริง ๆ เหรอ? เขามาทำอะไรที่นี่ล่ะ?” ลูซิลล์ถามอย่างสงสัย