มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 585

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 585

เธอชี้นิ้วให้เขาเข้ามาใกล้ ๆ

เจอรัลด์ไม่อยากไปหาพวกเขาจริง ๆ หลังจากได้รับคำสั่งแบบนั้น สุดท้ายเขาไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป เขาไม่จำเป็นต้องฟังคำสั่งของเธออีกต่อไป

เขาจำทุกอย่างที่เธอจะสั่งให้เขาทำเรื่องแบบนี้ในอดีตได้

“เจอรัลด์ นายย้ายกล่องน้ำแร่พวกนั้นเหรอยัง?”

“เจอรัลด์ ไปช่วยคนอื่นยกกระเป๋าเดินทาง!”

…บางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทำไม เมอาถึงคุ้นเคยกับการสั่งเขาไปทั่ว

สุดท้าย แม้ว่าเขาจะพูดไม่ออก แต่เขาพบว่าตัวเองกำลังเดินไปที่กลุ่ม

“ฮ่าฮ่า! มันคือเรื่องจริง! เจอรัลด์ฟังเธอจริง ๆ!”

“ราวกับว่าเขาไม่กล้า! เธอไม่เพียงเป็นกัปตันทีมของเขาในโรงเรียนมัธยมเท่านั้น ตอนนี้เธอยังเป็นตำรวจอีกด้วย! เจอรัลด์พูดติดตลกกับผู้หญิงคนอื่น

“อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ ฉันได้ยินมาว่าคุณยังยากจนอยู่ คุณดื่มที่บาร์นี้ได้อย่างไร? รวยขึ้นเหรอเปล่า?” เมอาถาม เธออยากรู้เรื่องนี้ตั้งแต่แรกพบ

“ฮะ? เจอรัลด์ยากจนเหรอ?” สาว ๆ ดูประหลาดใจเมื่อได้ยินแบบนั้น

“ใช่ รู้ไหม? ย้อนกลับไปสมัยมัธยม เจอรัลด์เป็นที่รู้จักกันดีในเรื่องยากจน เขาเคยกินอาหารเพียงวันละมื้อ และบางครั้ง เขาก็ไม่สามารถจ่ายค่าเล่าเรียนได้ด้วยซ้ำ! เขายากจนเป็นพิเศษ!” เมอา ได้ตอบกลับ

แม้ว่าเธอจะพูดอย่างนั้น แต่เธอก็ไม่ได้ตั้งใจจะใจร้ายกับเขา มันเป็นเพียงบุคลิกที่เธอเติบโตขึ้นมาด้วย ไม่ว่าเจอรัลด์จะรู้สึกอย่างไร แต่เธอเป็นคนตรงไปตรงมา ที่จะพูดอะไรก็ตามที่อยู่ในใจ

สมัยมัธยมก็เหมือนกัน ไม่ว่าจะทำให้คนอื่นรู้สึกอับอายเพียงใด เมอาก็มักจะพูดความคิดของเธอโดยไม่กรองคำพูดใด ๆ

แม้ว่าการเป็นคนจนอาจไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับเมอา แต่เด็กผู้หญิงคนอื่น ๆ มองว่าเจอรัลด์แตกต่างออกไป พวกเธอสนอกสนใจเขาตั้งแต่แรก เพราะคิดว่าเขาเป็นทายาทที่ร่ำรวย

“ฉันเข้าใจแล้ว… คุณควรเริ่มใช้ความคิดมากขึ้นในทั้งสองอย่าง ทั้งศึกษาต่อและหางานที่ดีทำ!”

“ใช่! คุณรู้ไหม ฉันมีเพื่อนร่วมชั้นมัธยมต้นที่ได้รับบาดเจ็บที่สมองเนื่องจากมีไข้สูง แม้ว่าเขาจะเลิกเรียน แต่เขาก็เริ่มทำงาน และตอนนี้เขาเป็นเจ้าของร้าน! อีกหน่อยคุณก็จะเป็นเหมือนเขาเจอรัลด์!”

ก่อนที่เจอรัลด์จะตอบ สาว ๆ ก็คุยกันไม่หยุด ดังนั้นเขาจึงนิ่งเงียบในขณะที่พยักหน้าและยิ้มแห้ง

“เอาล่ะ ฉันคิดว่า” เพียงพอแล้วเมอา ตอนนี้และออกไปเอาเครื่องดื่มพวกนั้นมา!” วอร์เรนพูด ขณะหยิบบุหรี่ออกจากกระเป๋า เขาหยิ่งเกินกว่าจะคุยกับเจอรัลด์

“ก็ได้! คุณไปด้วยกันไหมเจอรัลด์?” สาว ๆ ถาม

“ถ้าเขาจะตามไป เขาจะทำอะไร? เขาจะไม่เข้าใจสิ่งที่เรากำลังพูดถึงมากที่สุด!” เมอากล่าว

เธอรู้ว่าเพื่อนร่วมงานแค่ทำตัวดีกับเขา แต่ถ้าเจอรัลด์จริงจังกับเรื่องนี้ มันอาจจะสร้างปัญหาให้กับเธอได้ ยิ่งไปกว่านั้น เธอรู้สึกไม่สบายใจกับความคิดที่เจอรัลด์ติดตามพวกเขาไปรอบ ๆ

ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า เธอจึงโบกมือให้เจอรัลด์เป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะจากไปพร้อมกับคนอื่น ๆ

เมื่อเจอรัลด์หันไปมองที่บาร์อีกครั้ง เขาเห็นเดรกและไทสัน พิงผนังบาร์ขณะสูบบุหรี่ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเฝ้าดูเขามาระยะหนึ่งแล้ว

“เสร็จแล้วเหรอ? นาตาชาอยู่ที่ไหน” เจอรัลด์ถาม

“เธอยังคงร้องไห้อยู่ข้างใน!” เดรกพูดพร้อมกับหัวเราะคิกคัก

เจอรัลด์เพียงแค่ส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม จากนั้นทั้งสามก็ออกจากบาร์นั้น

“นั่นเพื่อนร่วมชั้นของคุณเหรอ คุณคลอฟอร์ด?” เดรกถาม ขณะที่พวกเขาเดินออกไป