มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 553

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 553

“แม่ง! ควีนนี่? ฉันให้คำตอบเธอไปแล้วไง!” เจอรัลด์ตะโกนพร้อมกับเด้งตัวขึ้น แน่นอนว่าเขาไม่ได้คาดคิดว่าเธอจะไล่ตามเขามา

“นายเป็นอะไรเนี่ย? ฉันแค่…กังวล! ดูสิ นายอาจจะถูกลอตเตอรี่หรือบางอย่าง และแม้ว่าฉันไม่มั่นใจว่านายชนะรางวัลได้มาเท่าไหร่! แต่นายไม่ทำตัวไร้เดียงสามากเกินไปหน่อยหรือไง? สังคมจะทำร้ายนายได้นะ! ไม่ว่านายจะได้เงินรางวัลมามากเท่าไหร่ ระวังไว้ให้ดีและอย่าโดนหลอกเข้าล่ะไม่อย่างงั้นละก็นายจะลงเอยอยู่ข้างถนนในภายหลัง!”

‘ใช่…นั่นดูมีเหตุมีผลมากขึ้นมาหน่อย เจอรัลด์ต้องลงทุนในแหล่งท่องเที่ยวด้วยเงินลอตเตอรี่ของเขาแน่’ นี่เป็นข้อสรุปที่สมเหตุสมผลอย่างเดียวที่เธอสามารถคิดขึ้นมาได้ในขณะนั้น อารมณ์ของเธออยู่ในความสับสนอลหม่านและเธอก็รู้สึกหัวเสียอย่างมากกับการเปลี่ยนแปลงฉับพลันในสถานะทางอำนาจนี้ หลังจากพูดในสิ่งที่เธอต้องการจะทำให้ตัวเองสงบสติอารมณ์ลงแล้ว ควีนนี่ก็ออกจากสำนักงานไปทันที แก้มของเธอป่องขึ้น

“ฮ่า ผู้หญิงคนนี้…ถ้าเธอได้รู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของฉันละก็ ฉันคงได้ยินเธอกวนประสาทอยู่เรื่อย ๆ ล่ะสินะ!” เจอรัลด์กล่าวก่อนจะหัวเราะเบา ๆ

ขณะที่เบลกออกไปทำธุระของเขา เจอรัลด์จึงตัดสินใจนอนหลับสักหน่อยก่อนจะออกจากแหล่งท่องเที่ยวไปและได้รับการพักผ่อนอย่างเหมาะสมสักที

เขาไม่ต้องการจะอยู่ร่วมกับควีนนี่และเพื่อน ๆ ของเธออย่างแน่นอน ควีนนี่ก็ไม่ต้องการให้เขาอยู่ใกล้ ๆ อีกต่อไปเหมือนกัน หลังจากผ่านไประยะหนึ่ง เสียงเคาะประตูก็ได้ยินขึ้นมา

“คุณเอ็ดเวิร์ดคะ? ดิฉันพาคนใหม่มารายงานตัวกับคุณค่ะ!” เป็นเสียงผู้หญิงที่นุ่มนวลและเจอรัลด์ถึงกับอึ้งไปเล็กน้อยเมื่อเขาได้ยินมัน

“เข้ามาได้!” เจอรัลด์กล่าว

จากนั้นประตูก็ค่อย ๆ เปิดออกและหญิงสาวคนหนึ่งในชุดเครื่องแบบก็เดินเข้ามาในสำนักงาน เธอผมยาวและมีรูปร่างที่ดี ในมือของเธอคือเอกสารและด้านหลังของเธอคือผู้หญิงสวยอีกหนึ่งคน

“คุณเอ็ดเวิร์ด ดิฉัน…” เสียงของหญิงสาวค่อย ๆ หายไป เธอกำลังจะแนะนำตัวเอง แต่คำพูดของเธอกลับไม่คำเมื่อเธอได้เห็นคนที่นั่งอยู่ในสำนักงาน

เจอรัลด์ก็ถึงกับพูดไม่ออกไปเช่นกัน เขาเพียงจ้องไปที่สองสาวขณะที่ความอึดอัดในสำนักงานเริ่มเพิ่มขึ้น

“ค คุนคลอฟอร์ด! เป็นคุณ! ฉัน… ฉันไม่รู้ว่าคุณอยู่ที่นี่!” หญิงสาวคนนั้นกล่าวขณะที่ก้มหน้าด้วยความอับอายทันที เธอไม่กล้าสบสายตา

“…เซลล่า? ชารอน? พวกเธอสองคนมาทำอะไรที่นี่ในฟูเอนติล่ะ? เธอไม่ควรจะอยู่ในมณฑลเงียบสงบหรอกเหรอ?” เจอรัลด์ถามขณะที่เขายังคงจ้องทั้งสองคนต่อไป

ตอนที่เจอรัลด์กำลังสืบสวนบริษัทของเขา เซลล่าก็ได้รู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของเขา สำหรับชารอน เธอก็รู้เหมือนกันเพราะเธออยู่ในช่วงเหตุการณ์ที่ศูนย์อสังหาริมทรัพย์ นี่คือเหตุผลที่ทำไมสถานการณ์นี้ถึงรู้สึกอึดอัดขนาดนี้สำหรับพวกเขาทั้งสามคน

แม้เขาจำได้ว่าเซลล่าและชารอนได้ทำอะไรไว้กับเขาในความทรงจำเมื่อไม่นานมานี้ เขาก็ยังคงเป็นเพื่อนที่ดีกับหญิงสาวทั้งสองคนในสมัยเรียนมัธยมปลาย เซลล่ายังทะเลาะกับเวย์ลอนที่มากลั่นแกล้งเจอรัลด์อีกด้วยซ้ำ

เขาไม่ได้มีช่วงเวลาของชีวิตของเขาในมัธยมปลาย แต่ด้วยมีสองสาวอยู่ใกล้ ๆ วันเวลาในมัธยมปลายของเขาก็ยังคงจบลงด้วยค่อนข้างดีเลยทีเดียว แม้แต่ตอนนั้น ผู้คนมากมายดูถูกเขาแต่ไม่ใช่สองคนนี้ พวกเธอปฏิบัติกับเขาเหมือนกับเพื่อนที่แสนดีคนหนึ่ง

นี่เป็นเหตุผลเดียวที่ทำไมเจอรัลด์ถึงยังคงรู้สึกสงวนท่าทีไว้เมื่อเป็นเรื่องของพวกเธอสองคน แม้ว่ามิตรภาพของพวกเขาไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว เจอรัลด์ก็ยังคงรู้สึกมีความจำเป็นที่จะปฏิบัติต่อพวกเธออย่างจริงใจ

“คุณคลอฟอร์ด ฉันจะทำงานในแผนกทรัพยากรบุคคลในตอนนี้ ชารอนเพิ่งจะเข้าร่วมในบริษัท โอ้ และเพราะว่าพรุ่งนี้เป็นวันเกิดของคุณ บริษัทจึงมอบหมายให้หญิงสาวที่ดูดีสองสามคนมาเป็นเพื่อนน่ะค่ะ”

“อ่า เช่นนั้นพวกเธอยังคงจำวันเกิดของฉันได้อยู่สินะ อืมนี่แปลกนิด ๆ…’ เขาคิดกับตัวเอง

“อ่า เข้าใจแล้ว… อืม ตอนนี้เบลกำลังยุ่งกับการตกแต่งสถานที่อยู่!” เจอรัลด์กล่าวขณะที่เขาลุกยืนขึ้น สถานการณ์ก็ยังคงอึดอัดมากอยู่ดี