มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 549

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 549

“อย่างกับว่าฉันแคร์! เธอเป็นคนที่ทำซุปหกใส่ฉัน! ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด! เธอก็เป็นแค่พนักงานเสริฟ์อยู่ดี เรื่องไม่เป็นเรื่อง!” โยลันดาพูดอย่างขุ่นเคือง เธอไม่กลัวผลที่ตามมาเพราะเธอรู้ว่าจาวิสคือคนที่มีอำนาจมากที่สุดอย่างแน่นอนในห้องนี้ ณ ขณะนี้ ไม่มีใครจะกล้าท้าทายอำนาจเขาและเธอ

นอกจากนี้ จุดสนใจของเธอก็ถูกขโมยไปโดยมิเชลและเธอก็มีวันที่ค่อนข้างแย่อยู่แล้ว ไม่เพียงแต่พวกเขาจะไม่ขอโทษสำหรับเรื่องซุปบนเสื้อผ้าของเธอ แต่ผู้จัดการที่นี่ยังดุว่าเธออีกด้วย! นี่ช่างน่าขันเสียจริง…

ยิ่งเธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มากขึ้นเท่าไหร่ โยลันดาก็ยิ่งดูเหมือนราวกับว่าเธอจะปะทุด้วยความโกรธมากขึ้นเท่านั้น

“ไม่ต้องร้อง แนท…ฉันจะให้คนไปเรียกคุณวาดฟอร์ดมาให้ พ่อของเธอจะสามารถจัดการเรื่องนี้ได้อย่างแน่นอน!” ผู้จัดการปลอบ

นาตาลี วาดฟอร์ดเป็นลูกสาวของเบลก วาดฟอร์ด ผู้จัดการของสถานที่ท่องเที่ยวทั้งหมดนี้ พ่อของเธอคือหนึ่งในผู้จัดหลักของโครงการใหม่ในบริเวณพื้นที่นี้เช่นกัน เบลกได้รับมอบหมายจากสาขาหลักในเมย์เบอร์รี่ และเขามีอำนาจอย่างแท้จริงภายในพื้นที่แห่งนี้

เนื่องจากนาตาลีรู้สึกเบื่อระหว่างหยุดเรียนฤดูร้อน เธอจึงมาที่นี่เพราะเธออยากจะมีประสบการณ์ในการทำงานพาร์ทไทม์บ้าง อย่างไรก็ตาม มันเป็นแค่วันแรกของการทำงานของเธอและเธอก็ได้รับการตบหน้าแล้ว! แม้ว่าเธอจะขอร้องพ่อของเธอมายาวนานมากแล้วที่จะให้เธอทำงานนี้และได้สนุกบ้าง ความพยายามของเธอกลับกลายเป็นประสบการณ์ที่แย่มากที่สุดที่เธอเคยมีมาตลอดช่วงเวลาของเธอที่นี่

“ฮึ่ม! เรียกใครก็ตามที่คุณต้องการมาเลย! พวกเรามีจาวิสที่นี่! อย่างกับว่าพวกเราจะกลัวพวกคุณงั้นแหละ!” โยลันดาพูดเยาะเย้ยขณะที่เธอเกาะแขนของจาวิส จากนั้นทุกคนก็หันไปมองจาวิสกัน กับการเป็นคนทะนงตัวอย่างที่เขาเป็น เขารู้ว่าโยลันดากำลังใช้อำนาจของเขาทำตามที่เธอพอใจ และนี่เป็นการเพิ่มความทะนงตัวของเขาให้สูงขึ้น

จากนั้นเขาก็ลุกยืนขึ้นก่อนจะพูดอย่างเย็นชา “ช่างน่าขันอะไรอย่างอย่างงี้ ก็ได้ มาดูกันว่าคุณจะเรียกใครมา! ไม่ต้องห่วงโยลันดา ฉันมีเส้นสายของฉัน!”

ขณะที่โยลันดายังคงตะคอกต่อไปอย่างบ้าคลั่ง ผู้จัดการก็ได้ต่อสายโทรออก ไม่กี่วิต่อมาหลังจากการโทรสิ้นสุดลง รถออดี้ A6 สามคันก็ส่งเสียงร้องครูดดังหยุดอยู่ตรงทางเข้าของร้านอาหาร

“ใครแม่งกล้าดีมาตบหน้าลูกสาวของฉันห๊ะ? แกอยากตายหรือไง?!”

เสียงที่โกรธเคืองมาจากชายวัยกลางคนที่แตงกายในชุดสูท ขณะที่เขาลงจากรถของเขามา บอดี้การ์ดแปดอีกคนก็ติดตามมาอยู่ด้านหลังอย่างใกล้ชิด ไม่มีใครกล้ายุ่งกับพวกเขาเพราะพวกเขาเป็นคนมีอำนาจอย่างเห็นได้ชัด

โยลันดาตอนนี้ดูหวาดกลัวไปเล็กน้อยและเธอหันไปหาจาวิส เพื่อขอความช่วยเหลือ

“คุณวาดฟอร์ด! เธอเป็นคนทำ! เธอเป็นคนที่ตบหน้านาตาลี!” ผู้จัดการอุทานขึ้นมาขณะที่เขาชี้ไปที่โยลันดา

“โอ้? นังคนนั้นเหรอ? เธอแน่มาก ฉันจะให้เธอมากขนาดนั้นเลย จับเธอไว้!” เบลกตะโกนขณะที่เขาส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ดของเขาทำตามที่สั่ง

จาวิสยืนอยู่ตรงหน้าของโยลันดาทันทีราวกับเขารู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ “ฮ่ะ คุณวากฟอร์ด ใช่ไหม? ต้องมีเรื่องเข้าใจผิดกันบางอย่างแน่! ผมควรจะโทรหาคุณดีนไหม? เนื่องจากว่าเป็นเพราะผู้จัดการที่ให้พวกเราเข้ามา การเริ่มต่อสู้กันที่นี่ก็จะไม่เป็นการดีหรอกตอนนี้ ใช่ไหมครับ?”

เห็นได้ชัดว่าจาวิสคิดว่าเขามีอำนาจมากที่สุดในห้องนี้ หลังจากเอ่ยถึงเส้นสายที่เหนือกว่า ทั้งหมดที่เขาต้องทำตอนนี้ ก็คือรอให้เบลกยอมจำนน

“จริงเหรอเนี่ย? คนไม่สำคัญพวกนั่นเนี่ยนะ? นายพยายามที่จะขู่ฉันกับพวกเขาจริง ๆ เหรอ? นายต้องตรวจสอบความเป็นจริงซะบ้างนะ ไอ้เด็กเปรต! ไสหัวไปซะ!” เบลกตะคอกใส่ขณะที่เขาตบหน้าจาวิส เบลกเหวี่ยงมือของเขาออกไปอย่างแรง และจาวิสก็เกือบจะสิ้นท่าจากตบนั้นเพียงตบเดียว

“จ จาวิส!” ทั้งมิเชยและโยลันดารีบเข้าไปหาเขา หลังจากเห็นเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้น

“ฮึ่ม! และในที่นี่ฉันยังแปลกใจว่าทำไมไอ้เด็กเหลือขอคนนี้ถึงทำตัวดื้อรั้นขนาดนี้! ฟังนะ เด็กน้อย นายคิดจริง ๆ เหรอว่าคุณดีนและคุณวิลคุมพื้นที่บริเวณนี้น่ะ? ฮ่า! พวกเขาทั้งคู่ยังคงต้องรับคำสั่งจากคุณวาดฟอร์ดอยู่ดี!” ผู้จัดการร้านอาหารพูดเยาะเย้ย

“…อะไรนะ?” เมื่อได้ยินแบบนั้น จาวิสจึงแข็งทื่อขึ้นมาทันที เขาอยากจะสู้กลับแต่หลังจากรู้ว่าเบลกยังมีอำนาจมากกว่าคุณดีนเสียอีก เขาจึงไม่กล้าขยับแม้แต่นิดเดียว

ทันใดนั้นเสียงกรีดร้องของโยลันดาก็ดังก้องไปทั่วร้านอาหาร บอดี้การ์ดสองคนของเบลกกำลังดึงผมของเธอเอาไว้ และอีกคนกำลังตบหน้าเธออยู่ ความโกลาหลบังเกิดขึ้นกับกลุ่ม

“ฟังนะ พวกเด็กเหลือขอทั้งหลาย! เธอทำร้ายลูกสาวของฉัน ดังนั้นพวกเธอแต่ละคนจะต้องชดใช้สำหรับเรื่องนี้! อย่าแม้แต่คิดที่จะหนีเชียวล่ะ!” เบลกคำราม ดูเหมือนเขาจะรักลูกสาวของเขามาก

ไม่มีพวกเขาคนไหนคาดคิดว่ามื้ออาหารของพวกเขาจะลงเอยด้วยวิธีนี้ ควีนนี่และคนอื่น ๆ รู้สึกกลัวขึ้นมาทันทีที่พวกเขาได้ยินในสิ่งที่เขาพูด

“ค คุณ วาดฟอร์ด ได้โปรด! พวกเราไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำนะครับ!” ฮิวโก้ขอร้องทันที