มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 515

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 515

“เจอรัลด์ พวกเรามีการรวมตัวกันเล็ก ๆ และพวกเราก็จะชวนนายมาด้วยกันกับพวกเรา!” ลิเลียนรีบไปที่ด้านข้างของเขาและอธิบาย

ตอนนี้ทุกคนกำลังจ้องไปที่เจอรัลด์ เพื่อรอคำตอบ

มันจะดูเหมือนกับว่าการที่สามารถได้ยืนอยู่ข้างเจอรัลด์ก็จะช่วยยกสถานะของพวกเขาได้แล้ว ชารอนจ้องไปที่เขา อย่างว่างเปล่า ยังคงจมอยู่กับอารมณ์ที่หลากหลาย เธอถึงกับเงียบไปอีกครั้ง

“โอเค ขอให้สนุกกันละกัน! ฉันยังมีเรื่องบางอย่างที่จะต้องทำ ดังนั้นฉันต้องไปเดี๋ยวนี้แหละ!” เจอรัลด์ยิ้ม

โดยไม่ลังเลใจ จากนั้นเขาก็ออกจากล็อบบี้ไปทันที

ชารอนโกรธเล็กน้อยเมื่อเห็นเจอรัลด์จากไป เขาไม่แม้แต่จะเหลือบมองมายังทิศทางของเธอเลยด้วยซ้ำ ผิดหวัง เธอรู้สึกเหมือนกับว่าเธอสามารถได้ยินเสียงหัวใจที่แตกสลายของเธอได้

ขณะที่เจอรัลด์ออกจากล็อบบี้มา เขาก็ค่อย ๆ เดินไปที่ถนนและตัดสินใจเรียกแท็กซี่

แต่อย่างไรก็ตาม ก็มีเสียงหนึ่งตะโกนเรียกเขา “เจอรัลด์ใช่ไหม? นายกำลังรอรถบัสอยู่หรือเปล่า?

จากนั้นรถคัมรี่ก็มาจอดด้านหน้าของเขา ด้วยการลดกระจกลง เป็นเบียนก้านั่นเอง และถัดจากเธอก็คือเอวา และสำหรับคนขับนั้น เป็นผู้ชายที่หล่อเหล่าคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะอายุไล่เลี่ยกันกับเจอรัลด์

จากนั้นเจอรัลด์ก็จำได้ว่าเบียนก้าอยากจะเลี้ยงมื้อค่ำเขา แต่เอวายืนกรานว่าเธอจะติดตามไปด้วย เอวา ในทางตรงกันข้าม ไม่ต้องการจะชวนเจอรัลด์ไปด้วยกัน ซึ่งนั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมเขาถึงมาลงเอยที่ศูนย์อสังหาริมทรัพย์แห่งนั้น ปรากฏว่าพวกเขาเพิ่งจะทานมื้อค่ำกันเสร็จ

“ฉันกำลังจะกลับบ้านน่ะ!” เจอรัลด์ตอบ

เขาแอบส่องไปที่เอวา ที่ดูเหมือนจะหมกมุ่นอยู่กับโทรศัพท์ของเธอ เธอแสร้งทำเป็นราวกับว่าเธอไม่เห็นเขา เจอรัลด์ไม่อยากจะทักทายเธอ เนื่องจากว่าเธอคือคนที่ไม่อยากจะยอมรับเขาในตอนแรกอยู่แล้ว

“โอ้ โอเค ขอโทษสำหรับวันนี้อีกครั้งนะ มานัดหมายกันใหม่ในวันพรุ่งนี้เถอะ ฉันจะเลี้ยงบางอย่างที่ดี ๆ ให้นายเอง!” เบียนก้ายิ้มขอโทษ

“อืม ไม่เป็นไรหรอกน่า!” เจอรัลด์ยิ้มกลับ

“พวกเราจะไปก่อนนะ!” เบียนก้าไม่กล้าขอให้เจอรัลด์มาด้วยกันกับพวกเขาเพราะนี่ไม่ใช่รถของเธอ

คนขับเหลือบมองไปที่เจอรัลด์และขับจากไปทันที

“เบียนก้า นั่นคือใคร? เพื่อนเหรอ?” คนขับถามขึ้นมา รู้สึกอิจฉาอย่างเห็นได้ชัด

เหตุผลหลักที่ทำไมเอวาถึงชวนเบียนก้าให้ไปทานมื้อค่ำก็คือว่า รองหัวหน้าทีมหมายตาเธอเอาไว้ตั้งแต่ที่เธอเข้ามาร่วมในทีมแล้ว เขาอยากจะทำความรู้จักกับเธอให้มากกว่านี้ผ่านการทานมื้อค่ำ

แต่อย่างไรก็ตาม มื้อค่ำไม่ได้เป็นไปด้วยดีอย่างที่พวกเขาวางแผนเอาไว้ และความคืบหน้าของเขาก็ยังค่อนข้างเหลาะแหละ

เบียนก้าเพียงแค่ตอบตัดบทเขาเท่านั้น ซึ่งนั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมเขาถึงดูเหมือนหงุดหงิดอยู่เล็กน้อย

เมื่อเขาเห็นเจอรัลดสามารถพูดคุยกับเบียนก้าได้อย่างสบาย ๆ นาธาเนล แชนเดลอร์จึงรู้สึกอิจฉาริษยาขึ้นมา

“เขาเป็นเพื่อนร่วมงานใหม่ของฉันค่ะ คุณแชนเดลอร์” เบียนก้ากล่าวเบา ๆ

“ฮ่า ฉันพูดถึงเขาให้นายฟังไปแล้วก่อนหน้านี้ไม่ใช่เหรอ? เขาคือเจอรัลด์ เพื่อนร่วมชั้นมัธยมต้นของฉันไง!” เอวากล่าวเพิ่มเติม ด้วยโทนเสียงที่เย็นชา

“โอ้ เป็นเขาเอง งั้นทำไมเธอถึงไม่กล่าวทักทายเขาเมื่อกี้ล่ะ เอวา?” เมื่อคิดย้อนกลับไปถึงสิ่งที่เอวาพูดถึงเจอรัลด์ นาธาเนลก็รู้สึกเบาใจและโล่งอกขึ้นมาก

“เขาไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันกับเรา เอาตามตรงใครจะไปแคร์กัน อีกอย่างนะเบียนก้า โปรดอย่าเรียกเขาว่าเพื่อนร่วมงานของเธออีกเลย เขาไม่ได้อยู่ในแผนกการตลาดสักหน่อย เขาอยู่แผนกโลจิสติกส์!” จากนั้นเอวาก็หันไปมองเบียนก้า

“ให้ตายเถอะ! ฉันกำลังจะถามว่าเขาเข้าร่วมทีมไหนกัน โลจิสติกส์งั้นเหรอ? จริงดิ? ฮ่าฮ่า เบียนก้า เธอควรจะอยู่ให้ห่างจากเขาจากนี้ไปนะ เธอสองคนไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกัน เธอเป็นพนักงานในออฟฟิศนะ เธอก็รู้ใช่ไหม?” นาธาเนลเย้ยหยัน

ภายในแผนกการลงทุน หรือที่รู้จักกันว่าดรีม อินเวสทเมนท์ กรุ๊ป พนักงานจะถูกแยกเป็นทีมต่าง ๆ มีทีมวิจัย ทีมวิเคราะห์ และอื่น ๆ

สำหรับเอวา เธอรับผิดชอบในทุก ๆ กลุ่ม จึงทำให้เธอได้เป็นผู้จัดการ ในมุมมองของเอวา ทีมโลจิสติกส์ไม่ได้เป็นอะไรเลยนอกจากกลุ่มของเด็กทำธุระ