มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 512

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 512

พนักงานทั้งหมดตรงเคาน์เตอร์ด้านหน้าลุกยืนขึ้นทันทีด้วยการเอาใจใส่ และกล่าวทักทายเธออย่างสุภาพ

“อ่า คุณหญิงมิลเลอร์ ยินดีต้อนรับค่ะ!”

“ว้าว คุณหญิงมิลเลอร์ ยังคงสวยเหมือนเดิมเลยนะคะ!” ทุกคนพูดแทรกกันขึ้นมา

ลูน่ายิ้มอย่างสดใสและพูดขึ้นมา “คุณหญิงมิลเลอร์ค่ะ ก็แค่ผู้ชายคนนี้ตรงนี้ ก่อเรื่องน่ารำคาญน่ะสิค่ะ ถ้าลูกพี่ลูกน้องของฉันไม่ได้ขอให้ฉันช่วยเหลือเขาละก็ ฉันก็คงไม่แม้แต่จะคุยกับเขาในตอนแรกเลยด้วยซ้ำ เช่นนั้นคุณผู้ชายมิลเลอร์ ครั้งนี้คุณอยากจะซื้ออสังหาริมทรัพย์กี่แห่งกันคะ?” เธอหันไปหาสามีของเธอและถามขึ้นมา

คุณผู้ชายมิลเลอร์ มัณฑณากร คือคนที่ซื้อสังหาริมทรัพย์มากมายหลายแห่งและให้รูปลักษณ์ใหม่ทั้งหมดกับพวกมัน

จากนั้นอสังหาริมทรัพย์เหล่านี้ก็จะถูกปล่อยเช่าออกไป เช่นนั้น เขาจึงเป็นลูกค้ารายใหญ่ที่สุดของบริษัท

“ผมแค่อยากจะซื้อที่เดียวในคราวนี้ แต่ผมต้องการทำมันให้เสร็จอย่างเร็ว!” คุณผู้ชายมิลเลอร์กล่าวขณะที่เขาโอบเอวภรรยาของเขาเอาไว้

จากนั้นคู่รักก็มองไปที่เจอรัลด์อย่างไม่ชอบใจ; ดูเหมือนว่าพวกเขาจะพัฒนาความรู้สึกที่เหนือกว่าคนอื่น ทุกคนกำลังแห่ไปที่พวกเขากันแต่ไม่สนใจเจอรัลด์เลย

ในพื้นที่วีไอพี เพื่อนร่วมชั้นเก่าทุกคนของเจอรัลด์สังเกตุเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ ลิเลียนอยากจะเดินไปหาเขา แต่มันดูเหมือนว่าเจอรัลด์พาตัวเองไปทะเลาะกับตัวแทนอยู่

หลังจากการลังเลใจชั่วครู่สั้น ๆ ลิเลียนจึงตัดสินใจอยู่นิ่ง ๆ นอกจากนี้ มันคงน่าอึดอัดมากเกินไปที่จะเข้าหาเขา ตอนนี้ที่เขากำลังถูกทำให้อับอายขายหน้า ถ้าใครเข้าไปหาเขาโดยตรง ความเชื่อมั่นในตนเองของเขาอาจจะถูกทำลายลงแน่

ลูน่ายังคงดูเหมือนโกรธเคืองอยู่ ขณะที่ยื่นเอกสารไม่กี่อย่างให้คุณผู้ชายมิลเลอร์

จากนั้นเธอก็หันไปที่หญิงสาวตัวเล็กด้านหลังของเธอและยื่นเอกสารที่เหลือในมือของเธอให้ “เฮ้ นิกกี้! เธอจะต้องดูแลลูกค้าคนนี้จากนี้ต่อไป ทั้งหมดที่เธอต้องทำคือเปลี่ยนชื่อของฉันเป็นชื่อของเธอซะ! โอ้ และฉันจะโอนค่าคอมมิชชั่นสามพันดอลลาร์ให้เธอในภายหลังผ่านเพย์พาลแล้วกัน ตอนนี้เขาเป็นของเธอแล้วที่ต้องจัดการด้วย ให้ตายสิ”

หลังจากมั่นใจแล้วว่านิกกี้ได้ทำการเปลี่ยนถูกต้องแล้ว เธอก็ถลึงตามองเจอรัลด์ จากนั้นก็หันไปหาคุณผู้ชายมิลเลอร์ด้วยรอยยิ้มที่ชื่นบานฉาบบนใหน้าของเธอ

ในทางกลับกัน น้ำเสียงอ่อนโยนก็พูดออกมา “คุณคลอฟอร์ดคะ ฉันจะทำงานกับตอนนี้ ถ้าคุณมีคำถามอะไร คุณ…เอิ่ม…ถามได้เลยนะคะ!” นิกกี้ดูเหมือนจะเป็นคนขี้อายมาก และเธอก็เด็กมากด้วยสำหรับการเป็นตัวแทน; อย่างมากที่สุดเธอน่าจะอายุ 21 ปี

เธอน่าจะยังใหม่กับงานนี้ แต่อย่างไรก็ตาม เธอดูเหมือนจะกระตือรือร้นกับงานของเธอทั้ง ๆ ที่มีร่องรอยของความประหม่าในสายตาของเธอก็ตาม

เจอรัลด์เหลือบมองไปที่ลูน่าอย่างเย็นชา จากนั้นเขาก็ยิ้มอ่อน ๆ ให้นิกกี้ “โอเค งั้น คุณช่วยแสดงแผนผังอาคารสองที่นี้ให้ผมดูหน่อยได้ไหม? B1 และ B2 นี้ครับ”

“โอเคค่ะ คุณผู้ชาย ฉันจะแนะนำสั้น ๆ ให้คุณนะคะ!” นิกกี้พยักหน้า

“ฮึ่ม นิกกี้ เขาซื้อบ้านไปแล้วหลังหนึ่ง เขาอาจจะแค่พยายามทำให้เธอเสียเวลาก็ได้ ทำไมเธอถึงต้องใส่ใจด้วยล่ะ? บอกให้เขาไปซะถ้าเขาไม่มีธุระอื่นอะไรที่นี่แล้ว และไปหาอะไรอื่นทำซะบ้างเถอะ!” ลูน่าเย้ยหยันเมื่อได้ยินบทสนทนาของพวกเขา

“โอ้ ลูน่าที่รัก ไปคุยกับเขาทำไมกัน? ฮ่า เขาอาจจะไม่ได้เป็นเจ้าของอสังหาริมทรัพย์มากกว่าสามแห่งเลยด้วยซ้ำ นั่นคือเหตุผลที่ทำไมเขาถึงเอาแต่อยากจะดู

อสังหาริมทรัพย์ที่แตกต่างกันไป! มันเป็นความคิดที่อยากจะได้มาน่ะ ฉันบอกเลย!” คุณผู้ชายมิลเลอร์เยาะเย้ย

“ที่รักคะ คุณไม่ได้บอกว่าราคาอสังหาริมทรัพย์ในเมืองของเราขยายตัวขึ้นมากขนาดนี้หนิ การที่สามารถซื้ออสังหาริมทรัพย์สักแห่งได้ก็อาจจะเป็นการบรรลุผลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับพวกเขาในภาวะเศรษฐกิจแบบนี้แล้วนะคะ!” คุณหญิงมิลเลอร์กล่าวเพิ่มเติมอย่างเหน็บแนม

แม้ว่าจะถูกหัวเราะเยาะ แต่นิกกี้ก็ยังคงขุดเอาแผนการสำหรับ B1 และ B2 ออกมาและยื่นพวกมันให้กับเจอรัลด์ แต่อาคารสองหลังเหล่านี้เป็นโครงการใหม่ ดังนั้นพวกมันจึงยังไม่ได้ขาย

จากนั้นนิกกี้ก็อธิบายให้เจอรัลด์ฟังอย่างละเอียดและอดทน เจอรัลด์พยักหน้า ปิดเอกสารในมือของเขา และพูดขึ้นมา “โอเค ผมตัดสินใจที่จะซื้อทั้งสองอาคารเหล่านี้ เอาเอกสารทางกฏหมายออกมาให้ผมเลยครับ!”