มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 510

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 510

“โอ้ อย่าไปพูดถึงพวกเขาเลย เวย์ลอนดูเหมือนจะยุ่งอยู่กับเรื่องครอบครัวและเซลล่า ฉันโทรหาเธอและเธอบอกว่าเธอรู้สึกไม่ค่อยดี ดังนั้นเธอจะไม่มาเหมือนกัน”

“อ่า งั้นฉันว่าพวกเราคงจะได้พบพวกเขาในครั้งต่อไปนะ จริงสิ มอร์กาน่า เธอไม่เคยเล่าความลับของเธอให้พวกเราฟังเลย; เธอก้าวหน้ามากขนาดนี้ได้อย่างไร? เธอเปลี่ยนอุตสาหกรรมรวดเร็วมากเกินไปนะ!” ชารอนถามขึ้นมา เมื่อได้ยินคำถามนี้ สีหน้าของคาเมรอนจึงเปลี่ยนเป็นอึดอัดใจขึ้นมาบ้าง

มอร์กาน่ากระแอม เห็นได้ชัดว่าอึดอัดใจเช่นกัน “เป็นเพราะความช่วยเหลือของเจอรัลด์น่ะและเช่นกัน คาเมรอนก็ช่วยฉันได้มากเหมือนกัน!”

“เจอรัลด์เหรอ?” เมื่อได้ยินชื่อของเขา ทั้งชารอนและลิเลียนต่างก็สะดุ้งตกใจกัน ในความเป็นจริงแล้ว ชารอนได้ถามพวกเขาเกี่ยวกับเพื่อนร่วมชั้นทุก ๆ คน ราวกับว่าเธอกำลังศึกษาอยู่ต่างประเทศและอยากจะรู้ความเป็นไปของทุกคนงั้นแหละ แม้ว่าเธอจะอยู่ที่เมย์เบอร์รี่ในตลอดเวลามานี้ก็ตาม

ทั้งสองสาวอยากจะถามว่าเจอรัลด์จะมาร่วมกันกับพวกเขาหรือไม่อย่างใจจะขาด แต่พวกเธอก็ลงเอยด้วยการถามเกี่ยวกับเพื่อนร่วมชั้นคนอื่น ๆ ทุกคนแต่ยกเว้นเขา พวกเขาก็ช่วยไม่ได้เนื่องจากว่าเจอรัลด์เป็นหัวข้อที่ฉุนเฉียวได้ง่ายสำหรับพวกเธอทั้งคู่

“โอ้ ใช่ พวกเธออาจจะไม่รู้เรื่องนี้ แต่เจอรัลด์ทำได้ดีมากจริง ๆ นะ! เขาเป็นคนที่แตกต่างไปอย่างสิ้นเชิงเลยในตอนนี้!” มอร์กาน่าอุทานออกมาอย่างสุดซึ้ง

ลิเลียนและชารอนถึงกับเงียบไป พวกเธอจะไม่รู้ว่าเขาเป็นผู้ชายที่แตกต่างไปในตอนนี้ได้อย่างไรกัน?

“ฮึ่ม เขาแค่มีเส้นสายไม่กี่แห่งแถว ๆ นี้เอง เรื่องไม่เป็นเรื่อง!” คาเมรอนพูดอย่างขุ่นเคือง ตอนนี้ที่เจอรัลด์ดึงดูดความสนใจไปจากเขา ชื่อเสียงของคาเมรอนในชั้นเรียนจึงไม่ได้อยู่ในระดับต้น ๆ อีกต่อไปแล้ว ในช่วงมัธยมปลาย เขาและเวย์ลอนทั้งคู่จะเป็นคนที่ทุกคนพูดถึงกันในชั้นเรียน แต่ดูเหมือนว่า ไม่นานมานี้ ทั้งหมดที่พวกเขากำลังพูดถึงกันก็คือเจอรัลด์

ทันทีทันใดนั้น หญิงสาวคนหนึ่งก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ประหลาดใจ “ทุกคน ดูสิ! นั่นเจอรัลด์ไม่ใช่เหรอ? ทำไมเขามาอยู่ที่นี่ล่ะ?”

“ห๊ะ?” ทุกคนหันไปมองยังทิศทางที่เธอกำลังชี้อยู่ และเงาของเจอรัลด์ก็ตกอยู่ในการมองเห็นของพวกเขากัน

“เป็นเขาจริง ๆ!” ลิเลียนอุทานออกมา เธอส่งข้อความหาเขามาตลอดตั้งแต่ที่เธอกลับมา แต่เขาไม่เคยตอบกลับข้อความของเธอเลย เธอรู้สึกผิดหวังที่เจอรัลด์สูญเสียความรู้สึกทั้งหมดที่มีต่อเธอไป การปรากฏตัวอย่างกระทันหันของเขานี้จึงทำให้เธอเต็มไปด้วยความดีใจและโล่งอก

ในทางตรงกันข้าม ชารอนเพียงแค่รู้สึกตื่นเต้น แต่อย่างไรก็ตาม ความตื่นเต้นนั้นไม่ได้นานนักและตามมาด้วยความผิดหวังเล็กน้อย แม้ว่าเจอรัลด์จะทำได้ค่อนข้างดีในตอนนี้ แต่เขาก็ยังเมินเฉยต่อเธอเช่นกัน

โดยทั่วไปแล้วพวกเธอทั้งคู่ถูกทำให้จมลงอยู่ในอารมณ์ที่หลากหลายในตอนนี้

มอร์กาน่าดูเหมือนจะสังเกตุเห็นมันได้ “ลิเลียน, ชารอน มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างพวกเธอสองคน และเจอรัลด์ในเมย์เบอร์รี่หรือเปล่า?”

“ไม่ ไม่มีอะไรจริง ๆ แม้ว่าจะมี ฉันคิดว่าคน ๆ หนึ่งกำลังถูกเจอรัลด์เมินเฉยใส่อยู่น่ะสิ แม้เขาจะเป็นคนที่ดีต่อเธอมากที่สุดในตอนนั้นก็ตาม!” ลิเลียนพูดเยาะเย้ย

“มันก็แค่ครั้งเดียวที่เขาไปรับเธอ อย่างกับว่าเป็นเรื่องใหญ่อะไร! ใครบอกเธอกันว่าเขาเมินเฉยต่อฉันอยู่?” ชารอนทำหน้ามุ่ย

พวกเธอดูเหมือนใกล้จะเริ่มต่อสู้กันแล้ว จากนั้นหนึ่งในหญิงสาวจึงคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้และแนะนำ “ทำไมพวกเราไม่นั่งอยู่ที่นั่นกัน และดูว่าเจอรัลด์จะกล่าวทักทายใครก่อนเมื่อเขาเห็นพวกเรา?”

“แน่นอนสิ มันคงจะน่าประหลาดใจสำหรับเขาด้วยเหมือนกัน ทันทีที่เขามองมา เขาจะรู้ได้ว่าพวกเราทั้งหมดก็อยู่ที่นี่ แน่นอนว่านั่นคงจะทำให้เขาช็อกไปเลยแหละ!” มอร์กาน่าหัวเราะขึ้นมาเบา ๆ

คาเมรอนจมไปด้วยความอิจฉา แต่ทุกคนก็ไปนั่งกันบนโซฟาด้านข้าง ดังนั้นเขาจึงตามพวกเขาไปเช่นกัน

และในขณะนั้นเอง เจอรัลด์ก็ค่อย ๆ เดินไปที่ศูนย์อสังหาริมทรัพย์…