มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 397

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 397

“ว่าไงนะ? เขาถูกทุบตีเหรอ?”

“แม่งเอ้ย! เขามีปัญหาแล้ว!”

ชายหญิงในห้องเริ่มเป็นกังวลใจกันขึ้นมาทันที

แม้แต่ดักลาสก็กลายเป็นวิตกกังวลขึ้นมา

แต่เขาไม่ได้ลนลาน เขาแค่ตอบอย่างใจเย็น “ทำไมเธอถึงร้อนใจขนาดนั้นล่ะ? ไปสิ ออกไปดูกันเถอะ ฉันอยากจะเห็นว่าใครเป็นไอ้ลูกหมาคนนั้นที่กล้ามาแตะเพื่อนรักของฉัน!”

จากนั้นดักลาสก็โบกมือของเขาและกลุ่มคนชายหญิงก็ติดตามไปอย่างใกล้ชิดอยู่ข้างหลังเขา

เด็กชายไม่กี่คนคว้าขวดเบียร์มากับพวกเขาด้วย ดูเหมือนราวกับว่าพวกเขาจะเริ่มต่อสู้กันในวันนี้!

เจอรัลด์คาดคิดไว้อยู่แล้วว่าโยริคนั้นหัวร้อนได้ง่าย ๆ

แต่เขาไม่ได้คาดคิดว่าเขาจะถูกทุบตีเลยจริง ๆ

ทุกคนมุ่งหน้าออกไปกันแล้วตอนนี้ มันคงจะไม่ดีสำหรับเจอรัลด์ที่จะยังคงนั่งและดื่มอยู่ในห้องด้วยตัวเองต่อไป ดังนั้น เขาจึงตัดสินใจแค่ติดตามพวกเขาออกไปกัน

มาพูดถึงโยริคกันเถอะ กลุ่มคนกำลังล้อมรอบเขาไว้อยู่ส่วนกลางของบาร์คาราโอเกะ

เขานอนงอตัวอยู่บนพื้นและเลือดไหลซึมออกมาจากหน้าผากของเขา

บอดี้การ์ดประมาณสิบกว่าคนจากบารคาราโอเกะเพิ่งจะรุมทำร้ายเขาไป

สำหรับฮันนา เธอแค่ถลึงตามองโยริคอย่างเย็นชาด้วยรอยยิ้มที่มุ่งร้ายบนใบหน้าของเธอ

“นายมันไอ้เด็กเลวที่น่าสมเพช! นายไม่รู้ว่าจะขอบคุณมันยังไงเหรอตอนที่ฉันยังไว้หน้านายอยู่? นายกล้าดีมากระชากผมฉันจริง ๆ งั้นเหรอ? นายต้องเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่แล้ว นายไม่รู้หรือไงว่านี่คืออาณาเขตของใคร? นายไม่กลัวเหรอว่า บิ๊กดอล์ฟ จะสับนายให้เละเป็นชิ้น ๆ น่ะ? บ้าเอ้ย!”

ฮันนาพูดดูถูก

เมื่อได้ยินคำว่า ‘บิ๊กดอล์ฟ’ ใบหน้าของหลายคนที่ยืนอยู่ด้านข้างก็กลายเป็นซีดเซียวทันที

พวกเขาอดไม่ได้ที่จะมองไปที่โยริค ที่กำลังนอนอยู่บนพื้น ด้วยความเห็นใจ

ก่อนหน้านี้ โยริคได้ตะโดนเรียกหาฮันนา ที่เพิ่งจะเข้าไปในอีกห้องหนึ่ง เขารบกวนเธอด้วยความโกรธเพื่อจะให้เธอมาดื่มกับพวกเขา และแน่นอน ฮันนาเมินเขาไปอย่างสิ้นเชิง

ความจริงแล้ว มีผู้คนไม่มากนักในบาร์คาราโอเกะแห่งนี้ที่มีความสามารถจะโน้มน้าวใจให้ฮันนามาร่วมชนแก้วและดื่มกันกับพวกเขา

แต่อย่างไรก็ตาม โยริคไม่ยอมรับที่จะทนต่อมันได้ จนถึงตอนท้าย เขายังกระชากผมของฮันนาด้วยซ้ำ

สุดท้าย สิ่งต่าง ๆ ก็กลายมาเป็นเช่นนี้

บางคนจากห้องอื่น ๆ ก็สังเกตเห็นชายหนุ่มคนนี้โผล่พรวดเข้ามาในห้องของพวกเขา และกระชากผมของฮันนา

เพียงแค่สะบัดข้อมือของเขา ผู้ชายแข็งแรงเจ็ดหรือแปดคนได้ก็เร่งรีบมาข้างหน้าทันที

พวกเขายังนำกระบองไม้ออกมา และฟาดโยริคจนล้มลงพื้นอีกด้วยซ้ำ

พวกเขาสั่งสอนบทเรียนให้เขา

มันเป็นเวลาเดียวกันกับที่เด็กสาวที่ไปห้องน้ำได้สังเกตุเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดที่เผยออกมา เธอจึงพุ่งกลับไปที่ห้องเพื่อรายงานเหตุการณ์นี้ให้กับคนอื่น ๆ

“คุณฮันนา แค่ให้ลูกน้องของผมจัดการเรื่องนี้ แขกทั้งหลายที่โต๊ะของผมยังคงรอคุณให้ไปดื่มกับพวกเขาอยู่!”

เด็กหนุ่มที่ดูท่าทีสบาย ๆ คนหนึ่งกำลังยืนอยู่ข้างฮันนา

เขามีท่าทางที่เต็มไปด้วยการดูถูกบนใบหน้าของเขาแต่เขาก็ดูเหมือนคนร่ำรวย

“ฉันรู้ค่ะ คุณลอร์เดส แต่คุณปล่อยให้ฉันระบายความโกรธของฉันก่อนได้ไหม? ดูเขาสิ! เขากระชากผมของฉันเมื่อกี้นี้นะ!”

ฮันนาตอบ ขณะที่เธอยิ้มอย่างเย้ยหยัน

“ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่มีปัญหา ถ้าเป็นอย่างนั้นละก็ ลากเขาเข้ามาในห้องของผมละกัน เพราะเขากล้าที่จะก่อเรื่องให้คุณอยู่หน้าห้องของผม งั้นเขาก็ไม่ไว้หน้าผมเหมือนกัน! แม่งเอ้ย! ผมต้องสั่งสอนไอ้เด็กบ้าคนนี้จริง ๆ วันนี้ที่มาทำตัวหยาบคายขนาดนี้!”

ทันทีที่ลูอีสเงยหน้าของเขาขึ้นมา บอดี้การ์ดหลายคนก็ทำตามคำสั่งของเขาทันที พวกเขาจับโยริคไว้ก่อนที่จะเริ่มลากเขาเข้าไปในห้องของลูอีส

หลังจากเข้ามาในห้อง

“หยุดนะ! ถ้านายรู้ว่าอะไรคือสิ่งที่ดีสำหรับนาย งั้นก็ปล่อยเพื่อนรักของฉันไปซะ!”

ทันใดนั้น ใครบางคนได้ตะโกนออกมาเสียงดัง

เป็นดักลาส ที่มือหนึ่งล้วงกระเป๋ากางเกงไว้ขณะที่เขานำคนจำนวนมากมาที่นี่กับเขา

เขามีความมั่นใจสูงอย่างมาก

และเขาก็ดูน่าประทับใจ

“ให้ตาย นี่เรื่มจะน่าสนใจแล้ว ยังมีคนที่จะมาที่นี่เพื่อจะแก้แค้นในนามของเขาสินะ ฉันอยากจะเห็นจริง ๆ ว่าเป็นใครกันที่กล้าหาญและใจกล้าขนาดนี้”

ลูอีสมีท่าทางเมินเฉยบนใบหน้าของเขา จากนั้นเขาก็เข้าไปในห้องของเขาก่อนจะบอกให้บอดี้การ์ดของเขาเปิดประตูเพื่อปล่อยให้พวกเขาเข้ามา

ดักลาสยิ่งรู้สึกไม่สะทกสะท้านมากขึ้น ตอนนี้เพราะเขาคิดว่าเด็กคนนั้นกลัวเขา

เช่นนั้นกลุ่มคนจึงเคลื่อนเข้าไปในห้องเป็นกลุ่ม

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่พวกเขาเห็นผู้ชายที่กำลังรออยู่ในห้อง ไม่เพียงแต่ดักลาส แต่คนอื่น ๆ หลายคนที่อยู่ด้านหลังดักลาสที่กำลังถือขวดเบียร์ไว้ในมือของพวกเขาต่างก็ช็อกไปตาม ๆ กัน

“คุณลอร์เดส เป็นคุณเหรอครับ? คุณซอร์โร คุณแฮงค์และคุณซอล…คุณ…คุณทุกคนอยู่ที่นี่เหรอ?”

สายตาของดักลาสเบิกกว้างขึ้นทันที และความเย่อหยิ่งทั้งหมดของเขาก็ดับสูญหายไปทันที

สำหรับหญิงสาวไม่กี่คน เดิมทีพวกเธอคิดว่าพวกเธอจะสามารถสนุกกับโชว์ดี ๆ กับดักลาสได้ ทันทีที่พวกเธอเห็นดักลาสหมดหวัง พวกเธอทุกคนต่างก็รู้สึกอับอายมาก

นี่โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สำหรับเลลาที่ยืนอยู่ข้างดักลาส