มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1682
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1682
โนริถามเจอรัลด์สามคำถามติดต่อกัน
ริมฝีปากของเจอรัลด์โค้งขึ้น และเขาพูดกับพวกเขาว่า “ตั้งแต่นี้ไป ที่นี่จะเป็นที่พักของเรา ตอนนี้ฉันเป็นศิษย์ของคณบดีแล้ว!”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ทั้งสามก็ยิ่งประหลาดใจมากขึ้นกว่าเดิม
“พี่เจอรัลด์ คุณล้อพวกเราเล่นอีกแล้วหรือ? คุณเป็นศิษย์ของคณบดีจริง ๆ เหรอ?” ไซริลถามโดยมองเจอรัลด์อย่างสงสัย
“คิดเอาไว้แล้วว่าจะต้องไม่มีใครเชื่อผม งั้นผมจะแสดงอะไรให้พวกคุณดู นี่คือป้ายไม้ประจำตัวที่คณบดีมอบให้ ถ้าไม่เชื่อก็ไปถามอาจารย์อิคินก์ได้เลย!”
ขณะที่เจอรัลด์กำลังพูด เขาก็หยิบป้ายไม้ประจำตัวที่สุเมรุมอบให้เขาจากกระเป๋าของเขาและนำมาโชว์ให้พวกเขาดู
ในที่สุดโนริ เซลิกและไซริลก็เชื่อเขาแล้ว ไม่น่าแปลกใจเลยที่อาจารย์อิคินก์ดูเกรงใจเจอรัลด์มากถึงขนาดนั้น นั่นก็เพราะว่ามีเหตุผลนี้อยู่เบื้องหลังนั่นเอง
“เจอรัลด์ คุณนี่เจ๋งจริง ๆ! ได้เป็นถึงศิษย์ของคณบดี แถมยังได้อยู่ในสถานที่ดี ๆ แบบนี้ด้วย!” โนริยกย่องเจอรัลด์ และมองดูเขาด้วยความชื่นชม
“ฮ่า! ฮ่า!”
เจอรัลด์หัวเราะเบา ๆ
“แต่ตอนนี้พวกเธอทุกคนจะต้องอาศัยอยู่ที่นี่ร่วมกับฉัน ฉันจะได้ไม่ต้องเหงา!”
เมื่อได้ยินคำพูดของเจอรัลด์ โนริ เซลิก และไซริลก็ผงะไป พวกเขาไม่คาดคิดว่าเจอรัลด์จะยอมให้พวกเขาอาศัยอยู่ที่นี่กับเขา
ในไม่ช้าเพื่อนทั้งสี่ก็ทำความสะอาดสถานที่อย่างคร่าว ๆ และไปทานอาหารเย็นที่โรงอาหารด้วยกัน
ในสำนักศึกษาไลคอม มีที่ที่ออกแบบเพื่อให้พวกเขาใช้สอยในการรับประทานอาหารโดยเฉพาะ โรงอาหารของที่นี่ไม่ต่างจากที่มีอยู่บนโลก ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือ การที่มันถูกสร้างขึ้นในโลกอีกใบหนึ่งเท่านั้น
สหายทั้งสี่คนไปยังโรงอาหารและหยิบอาหารขึ้นมา จากนั้นพวกเขาก็นั่งกินข้าวและพูดคุยกัน
“หลีกทางไปซะ! ถึงเวลาที่ชั้นเรียนระดับสูงจะได้รับประทานอาหารแล้ว พวกนายทุกคนใส่หัวออกไป!”
ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงโกรธเกรี้ยวและเย็นชาดังขึ้น
พวกเขาทั้งหมดเป็นศิษย์จากชั้นเรียนระดับสูง แค่เห็นด้วยตาเปล่า พวกเขาก็รู้สึกได้แล้วว่าคนเหล่านี้ทั้งหยิ่งยโสและเผด็จการขนาดไหน
บัณฑิตของที่นั่นรีบออกไปทันทีที่เห็นศิษย์จากชั้นเรียนระดับสูงเข้ามา ไม่มีใครกล้ามีปัญหากับพวกเขา
“เจอรัลด์ ดูเหมือนพวกเขาจะไม่เป็นมิตรเท่าไหร่เลย เราควรทำอย่างไรดี?” โนริมองไปที่เจอรัลด์แล้วถาม
คนอื่น ๆ อาจจะกลัวบัณฑิตจากชั้นเรียนระดับสูง แต่ไม่ใช่กับเจอรัลด์ เจอรัลด์เป็นถึงศิษย์ของคณบดี ดังนั้นสถานะของเขาจึงสูงกว่าบัณฑิตเหล่านั้นเสียอีก ยิ่งไปกว่านั้น เจอรัลด์ยังแข็งแกร่งไม่น้อย แล้วทำไมเขาต้องกลัวคนพวกนี้ด้วย?
“ช่างพวกเขาเถอะ เรามากินข้าวกันต่อ!”
เจอรัลด์พูดอย่างใจเย็น จากนั้นพวกเขาก็รับประทานอาหารกันต่อไป
เมื่อเห็นว่าเจอรัลด์และเพื่อน ๆ ของเขายังคงอยู่ในที่นั่ง ศิษย์สองสามคนจากชั้นเรียนระดับสูงก็เดินเข้ามาหาพวกเขา และล้อมพวกเขาทั้งสี่เอาไว้
“นี่ พวกนายสี่คน ไม่เข้าใจสิ่งที่เราพูดเหรอ? ตอนนี้เป็นเวลาที่ชั้นเรียนระดับสูงจะเข้ามารับประทานอาหารแล้ว ถ้ารู้ว่าอะไรเป็นอะไรก็รีบไปซะ ไม่อย่างนั้นก็อย่าโทษที่เราไม่ใจดีด้วย!”
ชายคนหนึ่งซึ่งตัดผมทรงบัซคัตจ้องมองพวกเขา และดุพวกเขาด้วยน้ำเสียงเย็นชา
ศิษย์ชั้นเรียนระดับสูงเหล่านี้อยู่ประมาณระดับจิตวิญญาณขั้นที่สามหรือสี่ในอาณาจักรแห่งนักปราชญ์ พวกเขาแข็งแกร่งไม่มากก็น้อย
ตู้ม!
หลังจากที่ชายผมทรงบัซคัตพูดจบ เขาก็ถูกเหวี่ยงขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยพลังอันแข็งแกร่ง
คนที่โจมตีเขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเจอรัลด์
“หมาบ้าตัวนี้มาจากไหน? ที่นี่เป็นโรงอาหารของส่วนรวม นี่ไม่ใช่อาณาเขตของชั้นเรียนระดับสูง!”
เจอรัลด์เน้นคำพูดอย่างเย็นชา
ทันใดนั้น ศิษย์ในชั้นเรียนระดับสูงคนอื่น ๆ รอบ ๆ ก็เตรียมพร้อมที่จะต่อสู้
ดาบถูกชักออกมาในทันที กลิ่นของโทสะลุกโชน การต่อสู้ครั้งใหญ่อาจปะทุขึ้นได้ทุกเมื่อ