มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1662
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1662
หลังจากนั้นไม่นาน ทั้งคู่ก็เก็บข้าวของและออกจากริมแม่น้ำ…
ประมาณสิบนาทีต่อมา ทั้งคู่ก็ได้ยินเสียงของกลุ่มคนที่กำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด…
โนริหันไปมองเจอรัลด์และพูดว่า “ดูเหมือนว่าจะมีใครบางคนต่อสู่กันอยู่ข้างหน้านะ! เรารีบไปดูกันดีกว่า!”
เจอรัลด์เห็นด้วยกับโนริ ท้ายที่สุด หากผู้เข้าแข่งขันกำลังต่อสู้กันจริง ก็มีโอกาสที่ทั้งคู่จะได้รับผลประโยชน์โดยไม่ต้องออกแรงเลยด้วยซ้ำ ยิ่งไปกว่านั้น หากนักสู้กำลังเผชิญหน้ากับบางอย่างที่อันตรายเป็นพิเศษ เจอรัลด์และโนริก็สามารถเข้าไปรับช่วงต่อได้หลังจากที่คนเหล่านั้นถูกกำจัดออกไปแล้ว
ด้วยเหตุนี้ ทั้งสองจึงรีบเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วก่อนที่จะซ่อนตัวอยู่หลังก้อนหินขนาดใหญ่อย่างระมัดระวัง
เมื่อมองไปยังป่าเล็ก ๆ ที่อยู่เบื้องหน้า ทั้งสองคนก็เห็นชายชุดดำหลายคนกำลังทำร้ายเด็กหนุ่มในชุดขาวคนหนึ่งอยู่ เนื่องจากบริเวณไหล่ของเสื้อผ้าของเขากลายเป็นสีแดง จึงเป็นที่แน่ชัดแล้วว่าเขาได้รับบาดเจ็บบริเวณนั้น
แม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บและต้องรับมือกับคู่ต่อสู้ที่มีจำนวนมากกว่า แต่เด็กหนุ่มก็ยังคงต่อสู้อย่างสุดความสามารถ
ถึงกระนั้น เจอรัลด์ก็รู้ความจริงที่ว่าเด็กหนุ่มจะต้องเผชิญหน้ากับความพ่ายแพ้ แล้วทำไมชายทั้งสี่คนถึงยืนกรานที่จะจัดการกับเขาให้ได้? พวกเขาจะต้องมีเหตุผลบางอย่างที่ต้องทำแบบนี้…
“ชายสี่คนนั้นกำลังกลั่นแกล้งเด็กหนุ่มผู้น่าสงสารนั่นอย่างเห็นได้ชัด เจอรัลด์! รีบเข้าไปช่วยเขากันเถอะ!” โนริบ่น ขณะที่เธอจ้องมองสถานการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยสายตาขุ่นเคือง
แน่นอนว่าเจอรัลด์ไม่มีปัญหาเกี่ยวกับเรื่องนั้น ท้ายที่สุดแล้ว การเล่นบทอัศวินม้าขาวก็ถือเป็นคุณธรรมอย่างหนึ่ง
ในขณะเดียวกัน ชายชุดดำคนหนึ่งกำลังเยาะเย้ย “ไม่เอาน่า เซลิก! เลิกเล่นตัวแล้วส่งหินศักดิ์สิทธิ์ของนายมาให้เราซะดี ๆ!”
“ข้ามศพของฉันไปก่อนเถอะ!” เซลิกตอบโต้ เห็นได้ชัดว่าเขายังคงมีแรงอีกนิดหน่อยที่จะสู้ต่อ
“ก็ได้ เดี๋ยวฉันจะจัดให้!” ชายคนนั้นคำรามด้วยความโกรธ ขณะที่เขาชี้นิ้วให้ชายอีกสามคนจู่โจมเซลิกพร้อมกัน!
วินาทีก่อนที่เซลิกจะถูกโจมตี แสงสีทองก็ปกคลุมร่างของเขาเอาไว้ ทำให้ชายอีกสี่คนตกตะลึงจนต้องถอยหลังกลับ!
หลังจากนั้นเสียงฝีเท้าของใครบางคนก็ดังขึ้น และสิ่งต่อมาที่ทุกคนรู้ พวกเขาก็เห็นคนสองคนมาปรากฏตัวอยู่ด้านหน้าเซลิกแล้ว!
“ช่างน่าไม่อายจริง ๆ ที่พวกแกมารุมทำร้ายคนเพียงคนเดียวแบบนี้!” เจอรัลด์เย้ยหยัน ขณะที่เขาจ้องมองชายทั้งสี่ด้วยสายตาดูถูก
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ชายทั้งสี่ก็หันไปสบตากัน พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าจะถูกใครบางคนขัดจังหวะแบบนี้
หลังจากนั้นไม่นาน ชายที่ดูเหมือนจะเป็นผู้นำของกลุ่มก็จ้องมองไปที่เจอรัลด์ก่อนจะเตือนว่า “ฟังนะ เพื่อน ออกไปซะ อย่ามายุ่งเรื่องของเรา ไม่อย่างนั้นก็อย่าโทษฉันที่ต้องลงมือฆ่าแกอีกคน!”
“ฮะ! ก็ลองดูสิ!” เจอรัลด์โต้กลับ เมื่อดวงตาของเขาเริ่มเปล่งประกายด้วยแรงอาฆาต
ก่อนที่ชายชุดดำจะโต้ตอบ เจอรัลด์ก็โยนยันต์วิชาลับสองอันที่เขาซ่อนไว้ในแขนเสื้อก่อนหน้านี้ไปทางคนเหล่านั้น!
ไฟลุกไหม้ห่างจากเป้าหมายของยันต์เพียงไม่กี่นิ้ว ชายทั้งสองที่เจอรัลด์โจมตีพบว่าตัวเองถูกกลืนหายไปในเปลวเพลิง ก่อนที่พวกเขาจะสามารถตอบสนองได้! และแน่นอน ชายชุดดำสองคนก็ถูกเผาจนตาย…
“… อะ อะไรกันเนี่ย…?!” ชายสองคนที่เหลือตะโกน พวกเขาไม่สามารถประมวลผลถึงสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นได้ชั่วขณะ
ผู้นำกลุ่มที่ตกตะลึงรีบตะโกนออกมาว่า “แก… แกเป็นอาจารย์ยันต์!”
พวกเขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะบังเอิญเจอกับอาจารย์ยันต์ที่มีฝีมือที่นี่! ด้วยเหตุนี้ ชายทั้งสองจึงพยายามหลบหนีทันที
‘โง่มากที่คิดว่าจะหลบหนีฉันไปได้!’ เจอรัลด์คิดกับตัวเอง เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่มีทางหนีรอด!
ด้วยเหตุนี้ เจอรัลด์จึงโยนยันต์วิชาลับอีกสองอันออกไป! เมื่อยันต์ปะทะกับร่างของชายทั้งคู่ที่กำลังหลบหนี เถาวัลย์ก็ปรากฏขึ้น และกลายเป็นกับดักที่พันธนาการพวกเขาทันที!
ทั้งคู่ถูกมัดไว้แน่นจนล้มลงกับพื้น พวกเขาได้แต่เฝ้าดูเจอรัลด์เดินเข้ามาหาช้า ๆ ด้วยความหวาดกลัว
เจอรัลด์มองหน้าพวกเขาและพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า “ถ้าอย่างนั้น ขอบคุณที่มอบหินศักดิ์สิทธิ์ของพวกนายให้เรานะ!”
ด้วยเหตุนี้ เจอรัลด์จึงเรียกดาบของเขาออกมาก่อนที่จะจบชีวิตชายสองคนที่เหลืออย่างรวดเร็ว…
เจอรัลด์โจมตีเหยื่อของเขาอย่างไร้ซึ่งความเมตตา เนื่องจากเจอรัลด์ตระหนักดีว่าการปราณีเหยื่อของเขาอาจจะกลายเป็นภัยต่อตัวของเขาเองในภายหลัง…