มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1619
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1619
จอห์นนี่ผู้กำลังหวาดกลัวทำได้เพียงจ้องมอง ขณะที่เจอรัลด์ค่อย ๆ เดินเข้ามาหาเขา… ก่อนที่อีกฝ่ายจะนั่งยอง ๆ ตรงหน้าเขา และยื่นมือขวาออกมา
เมื่อมองไปที่จอห์นนี่ตรง ๆ เจอรัลด์ก็พูดว่า “อย่างที่นายสัญญาไว้ กรุณามอบเงินหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ในฐานะผู้แพ้มาด้วย!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น จอห์นนี่ที่หลับตาลงแล้วและคิดว่าจะเกิดสิ่งเลวร้ายขึ้นกลับถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันที… ผลปรากฏว่าเจอรัลด์แค่พยายามที่จะสอนบทเรียนให้แก่เขาก็เท่านั้น…
ณ จุดนี้ จอห์นนี่เข้าใจดีว่าเขาพ่ายแพ้อย่างหมดรูป ดังนั้นเขาจึงมอบเงินจำนวนหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ให้กับเจอรัลด์ เงินทองเป็นของนอกกาย ดังนั้นเงินจำนวนนั้นจึงไม่ได้สลักสำคัญอะไรสำหรับจอห์นนี่
แต่แม้ว่าเขาจะไม่ได้ติดใจอะไรกับการที่ต้องสูญเสียเงิน แต่ก็ไม่ได้แปลว่าเขาจะมองข้ามการเสียศักดิ์ศรี ความภาคภูมิใจของเขาในฐานะนายน้อยแห่งตระกูลเลเกอร์ถูกทำลายลง และจอห์นนี่ก็ไม่อาจทานทนต่อเรื่องนั้นได้…
ไม่ว่าจะอย่างไร หลังจากรับเงินแล้ว เจอรัลด์ก็จากไปพร้อมกับโนริ ทิ้งเด็กหนุ่มผู้ปวดใจไว้บนพื้น… ดูเหมือนว่าเจอรัลด์ไม่แยแสต่อจอห์นนี่เลย…
หลังจากนั้นไม่นาน จอห์นนี่ก็ลุกขึ้นยืนได้ก่อนจะเดินกะโผลกกะเผลกจากไปอย่างช้า ๆ…
นี่… ยังไม่จบ…!
ในเวลานั้นเอง เจอรัลด์และโนริเพิ่งพบกับร้านกาแฟที่เหมาะจะให้นั่งพูดคุยกัน
วินาทีที่เธอนั่งลง โนริก็แสดงสีหน้ากระตือรือร้นขึ้นทันที ขณะที่เธอถามว่า “แล้วนี่คุณมาหาฉันทำไมเหรอเจอรัลด์? หรือเป็นเพราะว่าคุณคิดถึงฉัน?”
เจอรัลด์ขมวดคิ้วเล็กน้อย นึกสงสัยว่าผู้หญิงคนตรงหน้าตกหลุมรักเขาหรือเปล่า ถึงถามคำถามแบบนี้…
“…ฉันก็แค่อยากจะถามเธอเรื่องหนึ่งเท่านั้น!” เจอรัลด์ตอบด้วยใบหน้าจริงจัง
“โถ่…ไม่เอาสิ…! ช่วยบอกอะไรที่น่าสนใจกว่านี้หน่อยไม่ได้หรือไง ช่างเป็นคนที่น่าเบื่อจริง ๆ!” โนริทำใบหน้าบึ้งตึงอย่างน่ารักใส่ชายหนุ่ม
เจอรัลด์เป็นคนรู้จักพูด และเขาก็รู้เรื่องนั้นดี แต่เขารู้ดีว่าเขาเป็นผู้ชายที่แต่งงานแล้ว ในเมื่อเป็นเช่นนั้น เขาก็ต้องปฏิบัติกับผู้หญิงคนอื่นอย่างเถรตรง เพื่อที่พวกเธอจะได้ไม่เข้าใจผิด การที่เขาแสร้งเป็นคนรักของโนริก่อนหน้านี้ ถือเป็นข้อยกเว้นที่ค่อนข้างใหญ่สำหรับเขาแล้ว
บอกตามตรง ถ้าเขาไม่ได้เป็นอะไรกับมิล่า บางทีเขาอาจจะรู้สึกอะไรกับโนริอยู่ก็ได้ แต่ก็อีกนั่นแหละ คิดถึงเรื่องนั้นไปก็ไม่มีประโยชน์ ในเมื่อเขามีภรรยาที่สมบูรณ์แบบอยู่แล้ว
เจอรัลด์เมินเฉยต่อน้ำเสียงของโนริและถามเพียงว่า “เอาเป็นว่า… บอกฉันหน่อยสิ เธอรู้จักใครที่ใช้ชื่อว่าเจ้าเหนือหัวบ้างไหม โนริ?”
“ไม่รู้สิ!” โนริบ่นขณะที่เธอหันหน้าไปอีกด้าน
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเธอ เจอรัลด์จึงได้แต่ถอนใจ ผู้หญิงสมัยนี้ไม่ใช่จะรับมือได้ง่ายเลย!
เจอรัลด์ไม่ใช่คนที่จะทนให้คนอื่นทำตัวเอาแต่ใจใส่ได้ ดังนั้นเจอรัลด์จึงยืนขึ้นก่อนที่จะพูดว่า “ก็ดี ถ้าอย่างนั้น ก็ช่างมันเถอะ ฉันจะไปแล้วต้องขอโทษที่รบกวนเธอด้วย!”
เมื่อเห็นว่าเจอรัลด์พร้อมที่จะจากไปจริง ๆ โนริก็เริ่มตื่นตระหนกทันที ถ้าเจอรัลด์จากไปจริง ๆ การกระทำที่ผ่านมาของเธอก็คงไม่มีความหมาย!!
ประการหนึ่งเจอรัลด์รู้ดีว่าโนริไม่ได้โกรธเขาจริง เธอแค่แสร้งทำเป็นหน้ามุ่ยเพื่อให้เขาสนใจเธอมากขึ้น น่าเสียดายแทนเธอ เจอรัลด์ไม่ใช่พวกไก่อ่อน เพราะงั้นเขาจึงไม่น่าจะตกเป็นเหยื่อของเธอได้ง่ายนะ
“ก็ได้! ฉันจะไม่แกล้งคุณอีกแล้ว! คุณนี่เป็นพวกหัวใจด้านชามากเลยจริง ๆ นะ รู้หรือเปล่า?” โนริบ่น ขณะที่เธอรีบดึงเขากลับไปนั่งที่เดิม
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ยอมทำตาม ก่อนจะหันไปมองโนริ รอคำตอบจากเธออย่างใจจดใจจ่อ