มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1612
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1612
แม้ว่าเงานั้นจะรวดเร็วมาก แต่เจอรัลด์ก็ยังมองเห็นมันได้ผ่านหางตาของเขา… เมื่อตระหนักว่าพวกเขาไม่ได้อยู่กันเพียงลำพัง เจอรัลด์ก็รู้สึกว่าคนหรือสิ่งของที่เคลื่อนไหวอยู่นั้นไม่ได้มาดี
เขาไม่อยากให้เจสสิก้าหรือพ่อแม่รับรู้การปรากฏตัวของร่างเงาดังกล่าว เพราะพวกเขาอาจกังวลหรือรู้สึกกลัว เจอรัลด์จึงรีบพูดว่า “ฉันว่าตอนนี้มันเริ่มจะดึกเกินไปสักหน่อยแล้วใช่ไหม เธอควรรีบไปพักผ่อนได้แล้ว!”
“ฉันก็ว่างั้น… นายเองก็อย่าอยู่จนดึกเกินไปล่ะ เจอรัลด์!” เจสสิก้าตอบ ในขณะที่เธอยิ้มอย่างอบอุ่นก่อนจะกลับเข้าไปในคฤหาสน์
เมื่อเขาแน่ใจว่าเธอเข้าไปที่ด้านในแล้ว เจอรัลด์ก็กระโจนออกจากคฤหาสน์ทันที และมุ่งหน้าไปยังจุดที่เขาสัมผัสได้ถึงการปรากฏตัวของเงาร่างนั้นครั้งสุดท้าย เมื่อมาถึงจุดนั้น เจอรัลด์ก็หยุดเคลื่อนไหว ก่อนที่เขาจะเปิดใช้ญาณทิพย์ของเขาเพื่อสแกนพื้นที่ทันที…
หลังจากยืนนิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดเจอรัลด์ก็เงยหน้าขึ้นมองต้นไม้ที่อยู่รายล้อมเขา ก่อนจะตะโกนว่า “ออกมาได้แล้ว! ฉันรู้ว่านายอยู่แถวนี้!”
เกือบจะในทันทีหลังจากนั้น เสียงใบไม้กรอบแกรบก็ดังขึ้นอย่างรวดเร็ว ขณะที่เงาดังกล่าวจะพุ่งออกมาจากต้นไม้ต้นหนึ่ง!
เมื่อสังเกตเห็นว่ามันกำลังพุ่งเข้าหาเขาพร้อมใบมีดที่ส่องประกายท่ามกลางแสงจันทร์ เจอรัลด์จึงก้าวหลบเพื่อหลีกหนีจากการโจมตี ก่อนที่จะโจมตีผู้บุกรุกด้วยฝ่ามือข้างขวา!
ท้ายที่สุดแล้ว ทั้งคู่ก็สามารถทำการโจมตีได้สำเร็จ แม้ว่าจะไม่มีใครได้รับบาดเจ็บก็ตาม…
“นายเป็นใคร?” เจอรัลด์ถามด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
“มาคิดดูแล้ว คนที่อายุประมาณนายจะสามารถเข้าสู่อาณาจักรแห่งนักปราชญ์ได้… เห็นได้ชัดเลยว่าย่อมมีอนาคตที่สดใสรออยู่! ดูจากความแข็งแกร่งของนายที่เติบโตได้เร็วถึงขนาดนี้ ฉันไม่สงสัยเลยสักนิดว่านายจะต้องสามารถทำลายแควนท็อคได้อย่างง่ายดายแน่นอน!” คน ๆ นั้นเอ่ยตอบอย่างประหลาดใจด้วยน้ำเสียงค่อนข้างชั่วร้าย
เจอรัลด์หรี่ตาจับจ้องไปที่ชายในชุดดำ ขณะที่เขาเอ่ยปาก “ฉันจะถามอีกครั้ง นายเป็นใครกัน? แน่จริงก็ควรจะบอกชื่อแซ่และเจตนาของนายให้ชัดเจน!”
“ฮ่ะ! อันที่จริงคนอย่างนายไม่มีค่าพอที่จะได้รู้จักตัวตนของฉันหรอกนะ! แต่ยังไงซะ อย่างน้อยฉันก็จะบอกให้นายรู้ว่า ฉันถูกส่งมาที่นี่ด้วยคำสั่งของเจ้าเหนือหัว!” ชายคนนั้นตอบด้วยการหัวเราะ
ก่อนที่เจอรัลด์จะทันได้ถามรายละเอียดอะไรไปมากกว่านี้ ชายในชุดดำก็ผละออกไป! และเช่นเดียวกัน การปรากฏตัวของเขา ก็ไม่สามารถตรวจจับได้อย่างสมบูรณ์ เขาหายไปในความมืดของค่ำคืน…
หลังจากนั้นไม่นาน เจอรัลด์ก็ได้ยินกระบี่หยกประสานพูดออกมาจากภายในร่างกายของเขา “อาจารย์ ชายผู้นั้นแข็งแกร่ง…! อย่างน้อยเขาต้องเข้าสู่ระดับจิตวิญญาณขั้นที่หนึ่งของอาณาจักรแห่งนักปราชญ์แล้ว!”
“…ผมก็ว่างั้น กระบี่หยกประสานบอกผมหน่อยสิว่าคุณรู้ไหมว่า ‘เจ้าเหนือหัว’ ที่ชายลึกลับกล่าวถึงคือใคร…?” เจอรัลด์ถามอย่างอยากรู้อยากเห็น
“ผมไม่เคยได้ยินชื่อเขามาก่อน แต่ถ้าจะให้เดา เขาต้องมาจากจาเอลตราแน่!”
นั่นก็เป็นสิ่งที่เจอรัลด์คาดการณ์เอาไว้เช่นกัน… หลังจากมีคนได้รับแจ้งการเสียชีวิตของพวกควอเตอร์เมน ยังต้องมีเรื่องราววุ่นวายเกิดขึ้นตามมา… ความจริงที่ว่าชายคนนี้เดินทางมาจากจาเอลตราเพื่อเผชิญหน้ากับเขา ถือเป็นสัญญาณที่ชัดเจนแล้วว่าปัญหากำลังใกล้เข้ามาแล้ว
“ถึงกระนั้น ผมก็รู้สึกได้ว่าชายคนนั้นไม่ได้พยายามที่จะต่อสู้กับคุณ นายท่าน… แต่สิ่งที่ผมเห็น ดูเหมือนว่าเขาแค่พยายามทดสอบความสามารถของคุณมากกว่า!” กระบี่หยกประสานกล่าวเสริม
เจอรัลด์ก็คิดเช่นนั้นเช่นกัน แต่ชายผู้นี้ไม่ได้พยายามทำอะไรที่รุนแรงต่อเขาเป็นพิเศษ
เมื่อเข้าใจว่ามีความเป็นไปได้ที่เมื่อครู่เขาจะแค่ถูกทดสอบ เจอรัลด์จึงมั่นใจว่าไม่ได้แสดงความสามารถของตัวเองออกมามากจนเกินไปก่อนหน้านี้ ด้วยเหตุนี้ หวังว่าชายผู้นี้คงไม่อาจรวบรวมข้อมูลอะไรได้มากนัก
“ถ้าฉันอยากจะรู้อะไรมากกว่านี้ ฉันคงต้องเป็นฝ่ายไปหา ‘เจ้าเหนือหัว’ คนนี้ แล้วถามเขาด้วยตัวเองแล้วล่ะ!” เจอรัลด์พึมพำกับตัวเอง ในขณะที่เขามองไปยังทิศทางที่ชายในชุดดำจากไป…