มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1564
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1564
สำหรับทุกอย่างที่เขารู้ในตอนนี้ก็คือ ราชาแห่งประตูมิติแห่งการพิพากษาตระหนักได้ถึงสิ่งหนึ่ง หรือสองที่เกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดนี้…
เจอรัลด์มั่นใจว่ากองกำลังส่วนใหญ่นั้นแข็งแกร่งมาก ช่วงนั้นไม่ดีเลย อาจมีคนที่แข็งแกร่งพอ ๆ กับเขาอยู่ก็ได้!
ถึงกระนั้นเจอรัลด์ก็รู้ดีว่าเขายังต้องช่วยมิล่าและครอบครัวของตัวเองให้ได้ในวันพรุ่งนี้ ด้วยเหตุนี้ เจอรัลด์จึงหลับตา พยายามพักผ่อนและทำสมาธิ จนกระทั่งลืมเวลาไปเลย…
ในเวลาต่อมาก็มีเสียงบ่นดังขึ้น “ฮึ่ม! คฤหาสน์ใหญ่โตเช่นนี้กลับร้างผู้คนโดยสิ้นเชิงแบบนี้ได้ยังไง”
“จริงด้วยสิ! นี่เป็นหนึ่งในคฤหาสน์ชั้นนำของยานัมไม่ใช่หรือ? ฉันเผลอนึกไปว่าจะได้เจอคนดังมากมายที่นี่เสียอีก!” เพิ่มอีกคน
หลังจากนั้นหนุ่มสาวหลายคน และนายน้อยชาวตะวันตกอีกสองสามคนก็เดินเข้าไปในสถานที่จัดงานกันเป็นกลุ่ม ๆ เนื่องจากบ่อน้ำพุร้อนของคฤหาสน์แห่งนี้ค่อนข้างเป็นที่รู้จัก ผู้ที่มาเขาพักจึงมักจะแวะเวียนกันมา ซึ่งอาจเป็นเหตุผลว่าทำไมคนเหล่านี้จึงมุ่งตรงมาที่นี่
“ไม่ว่าใครก็ตาม ที่คิดว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประตู อ้างว่าที่นี่ถูกจองจนเต็มแล้ว! เขาอาจเป็นสาเหตุที่ใครต่อใครเข้ามาที่นี่ไม่ได้!” เสียงผู้หญิงพูด
“ช่างเขาเถอะ! บอกตามตรง หากเขายังพูดอะไรไปมากกว่านี้ ฉันคงทำให้เขาสลบไปแล้ว! ยังไงซะเราก็เข้ามาที่นี่ได้แล้ว เพราะงั้นคืนนี้ก็มาสนุกกันให้เต็มที่กันเถอะ!” นายน้อยคนหนึ่งตอบ
ด้วยเสียงที่ดังไปทั่ว เจอรัลด์ซึ่งยังคงพยายามผ่อนคลายร่างกายในบ่อน้ำพุร้อนก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย คฤหาสน์แห่งนี้ได้รับการจองเป็นพิเศษโดยบางตระกูล เพื่อให้เฉพาะผู้ที่มาจากวังซาคราโซลิสใช้บริการเท่านั้น ด้วยเหตุนี้ ผู้ไม่พึงประสงค์เหล่านี้จึงถูกพิจารณาได้ว่าต้องเป็นผู้บุกรุกอย่างแน่นอน
ในเมื่อเป็นเช่นนั้น เจอรัลด์สามารถสั่งให้คนมาไล่คนพวกนี้ออกไปได้อย่างแน่นอน แต่ตอนนี้เขายังไม่อยากยุ่งกับคนพวกนี้… เพราะงั้นก็ช่างมันเถอะ
พวกเขาสามารถตักตวงความสนุกได้ตามต้องการ ตราบเท่าที่ไม่มาวุ่นวายกับเขา!
หลังจากตัดสินใจได้ดังนั้น เจอรัลด์จึงหลับตาทำสมาธิต่อไป…
เนื่องจากเขาไม่คิดที่จะใส่ใจกับผู้ไม่พึงประสงค์กลุ่มนั้นอีกต่อไป เจอรัลด์จึงไม่ได้สังเกตว่าในขณะนั้น สาวสวยคนหนึ่งซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มกำลังม้วนผมของเธออยู่ตลอดเวลา กำลังเหลือบมองมาทางเขาด้วยแววตาฉงนใจ…
หลังจากมองมาทางเขาครู่หนึ่ง ในที่สุดเธอก็ส่ายหน้า โดยคิดว่าเธอมองผิดไป
เมื่อสังเกตเห็นว่าสีหน้าของเธอดูแปลกไป ชายคนหนึ่งในกลุ่มซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ เธอจึงถามว่า “มีอะไรหรือเปล่า เลลา?”
“…ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่… คิดว่าฉันเห็นใครบางคนที่คุ้นเคยมากอยู่ตรงนั้นก็เท่านั้น… เขาดูเหมือนเพื่อนเก่าจากมณฑลเงียบสงบ… แต่คงไม่ใช่หรอก ใช่ไหม…?” เลลา จอง ดูด้วยท่าทีที่ดูไม่ค่อยแน่ใจ
แม้ว่าสาว ๆ ทุกคนในกลุ่มนี้ รวมถึงผู้หญิงชาวตะวันตกอีกหลายคนที่ดูมีเสน่ห์เป็นอย่างยิ่งก็ตามที แต่เสน่ห์แบบผู้ใหญ่และความงามทางสติปัญญาของเลลาก็ทำให้เธอโดดเด่นกว่าคนอื่น ๆ
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ทำอย่างกับว่าคนที่มาจากมณฑลเงียบสงบจะมีเกียรติพอให้มาอย่างสถานที่แบบนี้! คุณไม่รู้เหรอว่าต้องจ่ายด้วยราคาที่สูงขนาดไหนเพื่อเข้าพักในคฤหาสน์แห่งนี้หนึ่งคืน?” ชายสวมแว่นที่ฟังการสนทนาอยู่เอ่ยโต้ตอบ
“งั้นฉันก็คงตาฝาดไปอีกแล้ว… อีกอย่าง ไม่ใช่ทุกคนในมณฑลเงียบสงบที่ยากจนข้นแค้นเสียหน่อย นายรู้อะไรไหม? ครั้งหนึ่งฉันเคยมีเพื่อนจากที่นั่น ซึ่งเขามาจากตระกูลที่ร่ำรวยมาก… พ่อของเขามีสายสัมพันธ์กับตระกูลจอง เข้าใจหรือเปล่า… แต่ถึงแม้ว่าเขาจะรวยก็จริง แต่เขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะอยู่ในยานัม…แม้ว่าเรื่องที่กษัตริย์แห่งทิศเหนือกำลังจะทำศึกในเร็ว ๆ นี้จะไปหูเขาแล้วก็เถอะ! เหนือสิ่งอื่นใด เขาก็เป็นแค่ทายาทเศรษฐีธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น! เหตุการณ์ดังกล่าวไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเขาเลย!” เลลาพึมพำกับตัวเอง เธอจำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่เจอรัลด์และเธอพบกันคือเมื่อสี่ปีก่อน…
เลลา ในปัจจุบันสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาเอกในสาขาวิชาภาษาต่างประเทศเมื่อหนึ่งปีก่อน และตอนนี้เธอก็ได้เป็นนักแปลที่มีชื่อเสียงในบริษัทยักษ์ใหญ่ในต่างประเทศ ด้วยเหตุนี้ เธอจึงเจอดาราต่างชาติในชีวิตประจำวันเสียเป็นส่วนใหญ่ ในความเป็นจริงเธอเคยพบกับเจ้าหน้าที่ระดับสูงที่มีตำแหน่งใกล้เคียงกับประธานาธิบดีมาแล้วด้วยซ้ำ!
เห็นได้ชัดว่าเลลาไม่ได้มีมุมมองในเรื่องต่าง ๆ อย่างที่ตัวเธอเองในวัยเยาว์เห็นอีกต่อไป
พูดตามตรง เพราะนึกถึงเขาแล้ว เธอก็อยากจะหัวเราะขึ้นมาทันที…
เมื่อคิดว่าเรื่องราวทั้งหมดเกิดขึ้นจากการที่เธอดูถูกเจอรัลด์อย่างหนัก… ก่อนจะตระหนักได้ในภายหลังว่าเขาเป็นทายาทเศรษฐีที่ทำตัวต่ำต้อย เลลาในวัยเยาว์จึงต้องจบลงด้วยการเสียใจอย่างจะเป็นจะตาย!
แม้ว่าหลังจากนั้นเธอจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้ได้หัวใจของเจอรัลด์มาเป็นของเธอ แต่เขาก็ไม่เคยหันมามองเธอเลย… ไม่แม้แต่ครั้งเดียว แน่นอนว่านั่นทำให้เธอรู้สึกสลดใจ และเธอก็ได้แต่จมปลักอยู่กับความรู้สึกนั้นเป็นเวลานาน…
ในตอนนั้น เธอคิดเพียงแค่ว่า หากเธอสามารถแต่งงานกับผู้ชายที่รักเธอจนหมดหัวใจได้ ชีวิตของเธอก็จะสมบูรณ์แบบ แน่นอนว่าโชคชะตาหมุนไปอย่างลึกลับเสมอ และในที่สุดเลลาก็ทำได้ดั่งใจปรารถนา ในขณะที่เธอทำงานพาร์ทไทม์เป็นไกด์นำเที่ยว… ในช่วงหนึ่งของรอบการทำงานหลาย ๆ รอบของเธอ เธอได้พบกับชาวต่างชาติที่เป็นสุภาพบุรุษชื่อ จอห์น…