มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1540
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1540
ทันทีที่แสงสีทองพุ่งออกมา มันก็แทงทะลุคอของยาเรธราวกับคมมีดในชั่วพริบตาเดียว
ดวงตาของยาเรธเบิกกว้าง แต่หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ล้มลงกับพื้นทันที
“ยาเรธ!!!”
ดวงตาของเบอร์นาร์ดเบิกกว้างด้วยความตกใจ
เบ้าตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที
นี่เป็นเพราะเขาไม่มีทางที่จะขัดขวาง หรือหยุดยั้งการโจมตีอันทรงพลังในตอนนี้ได้เลย
“แกฆ่าหลานชายฉัน!!!” เบอร์นาร์ดคำรามด้วยความโกรธ
“แกฆ่าเขาด้วยความผิดเพียงเล็กน้อยเท่านั้น!”
เบอร์นาร์ดไม่เคยคิดมาก่อนว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาจะโหดเหี้ยมถึงเพียงนี้
“ฉันได้พูดอย่างชัดเจนแล้ว เห็นได้ชัดว่าเขาไม่จำเป็นต้องตายแบบนี้เลย ทั้งหมดที่เขาต้องทำก็คือยอมคลาน แต่แกเป็นคนขอให้เขายืนขึ้น ดังนั้นเขาจึงต้องชดใช้สำหรับการกระทำและการตัดสินใจของเขา!” เจอรัลด์พูดอย่างเฉยเมย
“แก ไอ้สารเลว! แกไม่มีความเคารพต่อนิกายแห่งคำปฏิญาณเลยหรือไง?!”
เบอร์นาร์ดใจสลาย ตอนนี้เขารู้สึกเจ็บปวดทรมานจนเกินจะบรรยาย
ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ต่างก็กลืนน้ำลายด้วยความสยดสยอง
“นิกายแห่งคำปฏิญาณเหรอ? ฉันไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับนิกายนี้มาก่อน!” เจอรัลด์ส่ายหัว ขณะที่เขาหัวเราะอย่างขมขื่น
“แก ไอ้คนชั่ว! ฉันจะสู้กับแก!”
ในขณะนั้น เบอร์นาร์ดพุ่งตรงไปหาเจอรัลด์ด้วยแรงอาฆาต…
ในเวลาเดียวกันที่สำนักงานใหญ่ของฐานมังกร
“ท่านผู้บัญชาการล็อค! แย่แล้วครับ! เกิดเรื่องเลวร้ายขึ้นแล้วครับท่าน!”
อาจารย์คนหนึ่งรีบวิ่งเข้ามารายงานเขา
“หืม? มีอะไรเหรอ? ทำไมคุณดูตื่นตระหนกจัง”
ท่านผู้บัญชาการล็อคขมวดคิ้วทันที เนื่องจากในเวลานี้เขากำลังยุ่งอยู่กับการเขียนรายงาน
“มีการต่อสู้เกิดขึ้นในโรงอาหารครับ!”
“แล้วมันจะเป็นเรื่องใหญ่โตอะไร? ก็ส่งคนไปจัดการซะสิ!” ผู้บัญชาการล็อคพูดอย่างเอือมระอา
“ไม่! ไม่ใช่อย่างนั้นครับท่าน! ยาเรธ โจลไปมีเรื่องกับหัวหน้าผู้ฝึกสอนคนใหม่ คุณคลอฟอร์ด ผลที่ตามมาคือยาเรธไปยั่วโมโหคุณคลอฟอร์ด และเขาก็ถูกคุณคลอฟอร์ดตัดหัวไปแล้วครับท่าน!”
“และตอนนี้หัวหน้าโจลก็กำลังต่อสู้กับคุณคลอฟอร์ดอยู่ครับ!”
“อะไรนะ?!”
ปากกาที่อยู่ในมือตกลงพื้นทันที
จากนั้นผู้บัญชาการล็อคก็ถามว่า “ว่าแต่คุณคลอฟอร์ดที่คุณกำลังพูดถึงคือใคร?”
“เขาเป็นอาจารย์หนุ่มที่หัวหน้ายังเกอร์เชิญมาครับ!”
“เร็วเข้า! รีบไปดูกัน!”
หลังจากที่เขาพูด ผู้บัญชาการล็อคก็นำคนของเขามุ่งหน้าไปที่นั่นทันที
พวกเขาเห็นเพียงผู้คนจำนวนมากที่กำลังมุงดูเหตการณ์จากด้านนอกโรงอาหาร
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่น่าประหลาดใจก็คือ ไม่มีใครกล้าพูดหรือส่งเสียงดังเลยสักคน และบรรยากาศในบริเวณนั้นก็เงียบจนน่ากลัวเป็นอย่างยิ่ง
สำหรับหัวหน้าทีมที่สาม เขาก็กำลังเฝ้าสังเกตุการณ์อยู่ด้านนอกเช่นกัน และพวกเขาไม่รู้ว่าเขาเห็นอะไร แต่เขาอยู่ในอาการตกตะลึงราวกับกำลังหวาดกลัวอะไรบางอย่าง
อาการตกตะลึงของเขาทำให้ทุกคนที่เห็นงุนงงไปหมด
“หัวหน้าทีมสาม สถานการณ์ที่นี่เป็นอย่างไรบ้าง?” ผู้บัญชาการล็อคถามอย่างเย็นชา
“ราชาแห่งจักระ!”
หัวหน้าทีมที่สามกล่าวด้วยสีหน้าที่เหม่อลอย
“คุณพูดว่าอะไรนะ?” ผู้บัญชาการล็อคถามอีกครั้งด้วยเสียงต่ำ
“อาณาจักรรูน ซึ่งอยู่เหนือขอบเขตการฝึกฝน! โอ้พระเจ้า! วันนี้ฉันได้เห็นราชาแห่งจักระกับตาของฉันเอง!” หัวหน้าทีมที่สามกำลังร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น
“คุณพูดเรื่องอะไร? ราชาแห่งจักระเหรอ?!”
เมื่อผู้บัญชาการล็อคได้ยินคำพูดของเขาอย่างชัดเจน ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างอยู่ชั่วครู่ และร่างกายของเขาก็เริ่มสั่นอย่างรุนแรง!!!