มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1450

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1450

หลังจากที่ควีนน่าเดินทางไปถึงที่นั่น เจอรัลด์ก็ไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าเซนนี่ยังอยู่หรือไม่…

ไม่กี่วันต่อมา ในที่สุดเจอรัลด์ก็เดินทางมาถึงภูเขาแลงเวิร์น

ในขณะที่เขาคาดการณ์ว่าสถานที่แห่งนั้นจะดูรกร้าง แต่เขากลับต้องแปลกใจเมื่อมีคนยืนเข้าคิวยาวเหยียดเพื่อขึ้นไปบนภูเขา! เจอรัลด์รู้สึกได้ว่าที่นี่คราคร่ำไปด้วยผู้คนไม่ต่างจากในอดีต ก่อนที่ผู้นำวิญญาณจะจากไป

‘มันเกิดบ้าอะไรขึ้นที่นี่..? เจ้าแห่งวิญญาณกลับมาแล้วเหรอ…?’ เจอรัลด์ครุ่นคิด ขณะเดินขึ้นไปบนภูเขาด้วยความงุนงง

ยิ่งเขาได้เห็นเขาก็ยิ่งรู้สึกแปลกใจ มีผู้คนมากมายยืนอยู่ทั่วทุกที่ด้วยท่าทางที่เคารพนบนอบ และมีคนจำนวนมากที่คุกเข่าหันหน้าไปทางโบสถ์แลงเวิร์นด้วยสีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความศรัทธา พวกเขาจึงดูคล้ายกับผู้ติดตามที่ภักดีซึ่งผ่านพิธีศีลจุ่มมานับพันปี

เจอรัลด์รู้สึกขบขันเล็กน้อย เขาส่ายหัวพร้อมกับยิ้มเหยเกกับภาพที่ปรากฏให้เห็นตรงหน้า

ก่อนที่เขาจะทำอะไรต่อ จู่ ๆ ก็มีคนตะโกนขึ้นมาว่า “นี่คุณ! หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ!”

เมื่อหันไปดูว่าใครเป็นคนเรียกเขา เจอรัลด์ก็ได้รับการต้อนรับทันทีด้วยสายตาของผู้หญิงในวัยยี่สิบซึ่งมัดผมหางม้า และมีสีหน้าที่ดูฉุนเฉียว

เมื่อมองไปที่ผู้หญิงคนนั้น ซึ่งกำลังเอามือทั้งสองข้างเท้าเอวของเธอไว้ เจอรัลด์ก็ยิ้มอย่างมีเลศนัยก่อนจะถามว่า “เรารู้จักกันด้วยเหรอครับ คุณผู้หญิง?”

“ให้ฉันเป็นคนถามก่อน! ทำไมคุณถึงต้องยิ้มตอนที่มองไปที่คุณปู่ของฉันที่กำลังคุกเข่าอยู่? คุณกำลังเยาะเย้ยเขางั้นเหรอ?” ผู้หญิงคนนั้นถามพร้อมกับขมวดคิ้ว

บอกตามตรงว่าเธอสังเกตเห็นเจอรัลด์มาระยะหนึ่งแล้ว ท้ายที่สุด ในขณะที่คนอื่น ๆ กำลังคุกเข่าและยืนเรียงแถวด้วยความเคารพที่เชิงเขา ชายผู้นี้ไม่เพียงแต่เดินตรงดิ่งขึ้นเขาไปเท่านั้น เขายังทำเช่นนั้นด้วยสีหน้าที่เฉยเมย! และตอนนี้เขาก็กำลังแสดงรอยยิ้มที่เย้ยหยันต่อผู้คนที่เขาเดินผ่านอีกด้วย!

เธออาจจะเคยได้ยินเกี่ยวกับผู้คนที่ชอบทำในสิ่งที่ตัวเองพึงพอใจ แทนที่จะทำตามบรรทัดฐานของสังคมมาก่อน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้พบกับคนที่ทำตัวแหวกแนวแบบนี้! ยิ่งไปกว่านั้น เขายังวางตัวเหนือปู่ของเธออีกด้วย! แล้วจะไม่ให้เธอรู้สึกโกรธได้อย่างไร

“ผมไม่ได้ล้อเลียนปู่ของคุณ ผมก็แค่สงสัยว่าทำไมพวกคุณถึงต้องมาคุกเข่าอยู่ที่นี่ ที่ภูเขาแลงเวิร์น ทั้ง ๆ ที่พวกคุณทุกคนก็ดูมีเกียรติและมีศักดิ์ศรีกันทั้งนั้น!” เจอรัลด์ตอบ

“นี่คุณ…! ไม่คิดเลยนะว่าคุณยังจะโต้กลับอย่างหยาบคายแบบนี้อีก…! มันหาเรื่องกันชัด ๆ!” หญิงผู้เกรี้ยวกราดคำราม เธอคิดว่าเจอรัลด์กำลังเยาะเย้ยพวกเขาอีกแล้ว

‘นายคิดว่านายเป็นใครกันแน่? ในเมื่อนายไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด ฉันก็จะสอนบทเรียนที่นายจะไม่มีวันลืมให้เอง!’ หญิงสาวคิดกับตัวเอง ในขณะที่เธอยกแขนขึ้นอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะต่อยเขา!

ขณะที่เธอทำเช่นนั้น ปู่ของเธอและชายวัยกลางคนอีกคนที่คุกเข่าอยู่ด้วยกันต่างก็เงยหน้าขึ้นมองทั้งคู่

ชายชรารู้ถึงความแข็งแกร่งของหลานสาวของเขาดี เธอทั้งรวดเร็วและทรงพลัง ความแข็งแกร่งของผู้หญิงคนนี้เพียงอย่างเดียวเทียบได้กับความแข็งแกร่งของชายหนุ่มสิบคนเลยด้วยซ้ำ! ด้วยเหตุนี้ ปู่ของเธอจึงได้แต่ยิ้มอย่างมีเลศนัย ขณะที่เขาคิดว่า ‘ชายหนุ่มผู้ไม่สะทกสะท้านคนนี้… เขาจะต้องได้รับบทเรียนราคาแพงอย่างแน่นอน…’

“มันก็แค่คำถาม… ยังไงก็ตาม ผมก็ไม่ว่าอะไรถ้าคุณไม่อยากจะตอบ… มันจำเป็นด้วยเหรอที่เราทั้งสองคนจะต้องต่อสู้กัน?” เจอรัลด์พูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ขณะที่เขาส่ายหัวหลังจากเห็นหมัดของเธอพุ่งตรงมาที่เขา แทนที่เขาจะตอบโต้หรือหลบเลี่ยงการโจมตีของเธอ เขาเพียงแค่หันหลังกลับก่อนจะเดินจากไป เรื่องแบบนี้กลายเป็นเรื่องที่น่าเบื่อสำหรับเขาไปแล้ว

วินาทีที่กำปั้นของหญิงสาวที่แข็งแกร่งเป็นพิเศษพุ่งเข้ามาใกล้พอที่จะโดนตัวเจอรัลด์ ทุกคนก็ถึงกับตกตะลึงทันทีเมื่อหมัดนั้นพุ่งผ่านร่างของเจอรัลด์ไปอย่างหวุดหวิด! การเคลื่อนไหวของเจอรัลด์นั้นลื่นไหลจนเกือบจะดูเหมือนเขาเป็นผู้ฝึกสอนศิลปะการต่อสู้ที่เคยทำการฝึกซ้อมท่านั้นมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน! อันที่จริง การหลบหลีกนั้นดูช่ำชองมากจนดูเหมือนว่าเขาทำมันลงไปโดยไม่ได้ตั้งใจ!

“…อะ อะไรกัน…?” ผู้หญิงคนนั้นพึมพำ เธอแทบไม่อยากจะเชื่อว่าหมัดของเธอจะพลาด

เมื่อถึงจุดนั้น ทุกคนที่ได้ชมเหตุการณ์ รวมถึงคุณปู่ของเธอ และชายวัยกลางคนพบว่าดวงตาของพวกเขาเบิกกว้างด้วยความไม่อยากเชื่อ ขณะที่พวกเขาหายใจถี่ขึ้น

“ทะ ท่าน! ได้โปรด หยุดก่อน…!”