มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1442
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1442
“ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรกับเขาอีกแล้ว นายน้อยไซม์ ให้ผมจับมันมาหักแขนหักขาก่อน แล้วเราค่อยมาคุยกันต่อ!” โฮแกนกล่าว ขณะที่รัศมีอันน่าสะพรึงกลัวของเขาได้แผ่ขยายออกในไม่กี่วินาทีต่อมา!
เขายกกรงเล็บเหล็กขึ้น แล้วพุ่งเข้าหาเจอรัลด์อย่างรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ การเคลื่อนไหวของเขาได้สร้างพลังมหาศาลขึ้นภายในห้องห้องนั้น จนทำให้เฟอร์นิเจอร์โดยรอบแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย! เห็นได้ชัดเลยว่าตอนนี้โฮแกนแข็งแกร่งขึ้นมาก เมื่อเทียบกับตอนที่เขาเจอเจอรัลด์ครั้งแรก!
เมื่อฝ่ามือของโฮแกนยื่นเข้ามาใกล้ร่างของเจอรัลด์เพียงไม่กี่นิ้ว เสียงระเบิดก็ดังขึ้น…!
อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์กลับยังคงยืนนิ่งอยู่กับที่ ความจริงแล้ว การจู่โจมของโฮแกนเมื่อสักครู่นี้ไม่สามารถทำอะไรเจอรัลด์ได้ด้วยซ้ำ!
โฮแกนได้แต่หยุดชะงักและตกตะลึงอย่างมาก จากนั้นเขาก็อุทานกับตัวเองว่า “…อะไรกันเนี่ย?”
เห็นได้ชัดว่าโฮแกนถูกตรึงไว้ด้วยแรงมหาศาล และสิ่งที่เกิดขึ้นก็ทำให้เปลือกตาของผู้หญิงในชุดดำและชายที่สวมเสื้อคลุมเริ่มกระตุกอย่างรวดเร็ว
“ถึงตอนนั้นฉันจะสู้แกไม้ได้ แต่ตอนนี้แกเปรียบเสมือนมดสำหรับฉัน!” เจอรัลด์ตอบ ในขณะที่ลำแสงที่รุนแรงพุ่งออกมาจากนิ้วข้างหนึ่งของเขา!
มันทั้งเร็วและแรง ลำแสงนั้นพุ่งผ่านร่างของโฮแกนราวกับว่ามันเป็นดาบ… และในไม่กี่วินาทีต่อมา เสียงที่น่าขยะแขยงก็ดังขึ้น ในขณะที่โฮแกนนั้นถูกลำแสงผ่าครึ่งอย่างสยดสยอง!
ทุกคนได้แต่เฝ้าดูเนื้อสีดำอมม่วงของโฮแกนถูกผ่าออกและเลือดก็พุ่งกระฉูดออกมาอย่างต่อเนื่อง ความสิ้นหวังเริ่มปรากฏขึ้นในดวงตาของทุกคนอีกครั้ง แม้แต่อีกสองคนที่เหลือที่มาจากกลุ่มประตูมิติแห่งการพิพากษาก็กำลังมีสีหน้าที่ดูตึงเครียดอย่างมาก!
“…ชะ ช่างทรงพลังเหลือเกิน…! อาเรียน่า อย่าให้เขาหนีไปได้! ฉันจะไปเรียกกำลังเสริม!” ชายที่สวมเสื้อคลุมสั่ง
เขาสูดลมหายใจเข้าลึก ชายผู้ซึ่งเชี่ยวชาญในทักษะความว่องไวเป็นพิเศษรู้สึกได้ว่าร่างกายของเขาเซไปมาเล็กน้อย…
ทุกคนหันไปมองเขาด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง ในขณะที่ชายคนนั้นหายไปจากหน้าต่าง!
ตอนนี้เหลือหญิงสาวเพียงคนเดียวเท่านั้น และนั่นก็ทำให้ความกลัวของอาเรียนาเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าทันที! แม้ว่าในตอนแรกเธอมีความคิดที่จะหลบหนี แต่เธอก็รู้ว่ามันสายไปเสียแล้ว
เจอรัลด์เพียงแค่โบกมือของเขาไปมา และไม่นานหลังจากนั้น ชิ้นส่วนร่างที่หั่นเป็นลูกเต๋าของอาเรียน่าก็ร่วงลงสู่พื้น
เมื่อเห็นว่าเจอรัลด์ใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีในการพลิกสถานการณ์กลับมา ควิกลีย์ก็ได้แต่กลืนน้ำลายลงคอขณะที่เขาพูดตะกุกตะกัก “นะ นี่… นี่มัน…!”
ควิกลียไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเขาปัสสาวะรดตัวเอง เขารีบคุกเข่าลงทันทีก่อนจะตะโกนว่า “คุณคลอฟอร์ด…!”
“แกบอกว่าแกฉลาดมากนักใช่ไหม? แกรู้หรือไม่ว่ามีอีกกี่คนที่เคยบอกกับฉันแบบนี้? ฉันสงสัยว่ามันมีอะไรในสมองของพวกแก… ถึงทำให้กล้าพูดจาโอ้อวดตัวเองขนาดนั้น … เมื่อเทียบกับพวกแกแล้ว ฉันแทบไม่มีความมั่นใจที่จะทำอะไรแบบนั้นเลยรู้ไหม!” เจอรัลด์ตอบ ในขณะที่เขามองเข้าไปในดวงตาของควิกลีย์
“ได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วย คุณคลอฟอร์ด…! ผม… ผมถูกบังคับให้ทำแบยนี้…! อะ เอาอย่างนี้นะ ในเมื่อชายคนนั้นบอกว่าเขาจะออกไปเรียกกำลังเสริม ผมมั่นใจว่า ราชาแห่งประตูมิติแห่งการพิพากษาและอีเร็ตจะรีบมาที่นี่ในไม่ช้า…! ด้วยเหตุนี้ โปรดให้โอกาสผมแก้ตัวด้วยนะครับ! ถ้าคุณไว้ชีวิตผม ผมจะบอกทางหนีที่ดีที่สุดให้กับคุณ…!” ควิกลีย์อ้อนวอน ในขณะที่เขาคำนับจนหน้าผากของเขากระแทกกับพื้นอย่างต่อเนื่อง
“…เจอรัลด์ ชายคนนั้นน่ะ…” จัสมินพึมพำ เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นกังวลเกี่ยวกับชายในเสื้อคลุมที่หนีไปได้
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็เดินไปที่หน้าต่างก่อนจะพูดว่า “หลับตาสิ จัสมิน!”
“…ฮะ? ฉัน… ได้สิ!” จัสมินตอบและทำตามที่เขาบอก
เมื่อเขาแน่ใจว่าเธอหลับตาลงแล้ว เจอรัลด์ก็หลับตาลงเช่นกัน… ทันใดนั้น ดวงตาสีทองก็ปรากฏขึ้นบนหน้าผากของเขา!
วินาทีที่ดวงตาที่สามของเขาเปิดขึ้น เสียงระเบิดก็ดังขึ้น ในขณะที่ห้องส่วนตัวทั้งห้องถูกปกคลุมไปด้วยแสงสีทองจนมองไม่เห็นอะไรเลย!
เมื่อพวกเขาเห็นแสงสีทองที่เจิดจ้า หลายคนที่อยู่ในห้องนั้นก็เริ่มกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดทันที ขณะที่พวกเขาปิดตา บางคนถึงกับชักกระตุกอยู่บนพื้นและมีฟองทะลักออกจากปากอย่างทุกข์ทรมาน
หลังจากนั้นไม่นาน ดวงตาสีทองก็ส่งคลื่นกระแทกออกไปยังท้องฟ้า…