มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1416
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1416
หลังจากที่เขาพูดจบ เจอรัลด์ก็เริ่มเดินไปที่ทางเข้าเช่นกัน
เมื่อเขาไปถึงที่นั่น คุณคลอฟอร์ดอีกคนซึ่งกำลังหายใจเข้าลึก เพื่อเตรียมทักทายประธานไลล์ก็รีบวิ่งไปหาแซค ก่อนจะพูดอย่างตื่นเต้นว่า “อรุณสวัสดิ์ครับ ลุงไลล์! ผมชื่อเจอโรม เป็นเพื่อนร่วมชั้นของมาทิโอ้ คุณลุงจำผมได้ไหมครับ?”
“ค คุณคลอฟอร์ด…!” แซคตะโกน เสียงของเขาเต็มไปด้วยความยินดี ขณะที่เขามองไปข้างหน้า
“คุณลุงให้เกียรติผมเกินไปแล้วครับ คุณลุงไลล์!” เจอโรมพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก เขาไม่รู้จะพูดอะไรด้วยซ้ำ
เวสลินเองก็กำลังกัดริมฝีปากล่างของเธอเช่นกัน การที่ประธานไลล์เรียกเจอโรมว่าคุณคลอฟอร์ด… มันไม่ได้หมายความว่าเขาให้ความเคารพต่อเจอโรมมากอยากนั้นเหรอ?
ไม่ว่าในกรณีใด ตอนนี้เจอโรมดูเท่มากสำหรับผู้หญิงในกลุ่ม
สำหรับซีลเลย์ แม้ว่าเขาจะค่อนข้างประหลาดใจกับพฤติกรรมของประธานไลล์ แต่ถึงกระนั้น เขาก็รู้แล้วว่า เขาไม่ควรที่จะมีปัญหากับคุณคลอฟอร์ดเป็นอันขาด เพราะแม้แต่ประธานไลล์ก็ยังเรียกเขาอย่างให้เกียรติว่าคุณคลอฟอร์ด!
ราวกับว่าทั้งหมดนั้นยังน่าตกใจไม่พอ ผู้คนที่ดูมีสง่าราศรีนับสิบคนที่ติดตามแซคเข้ามาด้วย ก็พร้อมใจกันโค้งคำนับทันที ขณะที่พวกเขาตะโกนออกมาพร้อมกันว่า “คุณคลอฟอร์ด!”
เมื่อถึงจุดนั้น เจอโรมก็หน้าซีดด้วยความตื่นเต้น เจอโรมรู้สึกทั้งอิ่มเอมใจและมีความสุข “คุณลุงไลล์ พวกคุณทุกคน… อย่ามาล้อผมเล่นแบบนี้สิครับ…! ถึงอย่างไร ผมก็อายุน้อยกว่าพวกคุณทุกคน!”
“ใช่แล้วค่ะ! แม้ว่าเจอโรมจะเป็นชายหนุ่มที่ยอดเยี่ยม แต่อย่าลืมสิคะว่าพวกคุณทุกคนมีสถานะที่สูงส่งมาก ประธานไลล์! การปฏิบัติต่อเขาแบบนี้ รังแต่จะทำให้เขาหยิ่งผยองนะคะ!” เวสลินสามารถรวบรวมความกล้าเพื่อขัดจังหวะการสนทนาได้ในที่สุด
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่พวกเธอจะหายจากอาการช็อกได้เต็มที่ สิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้สาว ๆ หลายคนรู้สึกเหมือนจะเป็นลม
ด้วยสีหน้าที่ดูอ่อนไหว แซคคุกเข่าลงต่อหน้าพวกเขา! หลังจากนั้นบุคคลที่มั่งคั่ง และมีอำนาจในเวสตันทุกคนก็ทำเช่นเดียวกัน!
“น นี่มัน…!” เจอโรมยังคงพูดตะกุกตะกัก ในขณะที่เขาก้าวถอยหลัง ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความตกใจ
ในขณะที่เหงื่อเย็นไหลลงมาจากหน้าผากของเขาอย่างต่อเนื่อง ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่ากำลังมีบางอย่างที่ผิดปกติ… เดี๋ยวก่อน คือ… ลุงไลล์และบุคคลที่มีชื่อเสียงทุกคนไม่ได้มองมาที่เขาหรอกเหรอ…? พวกเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะเรียกเขาอย่างนั้นเหรอ? แต่… พวกเขาเรียกหาคุณคลอฟอร์ดนี่นา! แล้วพวกเขาจะหมายถึงใครได้อีกล่ะ? มันดูไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย!
เวสลินเองก็กำลังอยู่ในอาการตกตะลึงไม่แพ้กัน เธอเริ่มไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
“พวกคุณกลับมาเร็วดีจัง!” เสียงของใครบางคนดังมาจากด้านหลังของเวสลิน
“ถึงผมจะอยู่อีกฟากหนึ่งของโลก แต่ผม แซค ไลล์ จะรีบกลับมาให้เร็วที่สุดหากได้รับคำสั่งจากคุณครับ คุณคลอฟอร์ด!” แซคตอบทั้งน้ำตา
ดูจากสถานการณ์แล้ว เขาน่าจะรู้ดีว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับตระกูลคลอฟอร์ด
คำพูดของแซคทำให้ทุกคนหันกลับมามองว่า แท้จริงแล้วคุณคลอฟอร์ดคือใคร…
วินาทีที่เธอเห็นคนที่อยู่ข้างหลังเธอ ดวงตาของเวสลินเบิกกว้างด้วยความตกใจ ขณะที่เธอพึมพำ “…จ เจอรัลด์…?”
เจอรัลด์ไม่แม้แต่สนใจที่จะมองหน้าเวสลิน และตามผมไปที่ห้องทำงาน ผมมีเรื่องจะถามคุณอยู่เรื่องหนึ่ง!”
“เดี๋ยวก่อนครับ คุณคลอฟอร์ด!” แซคตอบ ในขณะที่เขาลุกขึ้นยืน
“…ค คุณคลอฟอร์ด… เขาคือคุณคลอฟอร์ดงั้นเหรอ…?!” ซีลเลย์พูดตะกุกตะกัก ขณะที่เขากลืนน้ำลาย จนเกือบจะปัสสาวะรดกางเกงตัวเอง
สำหรับเวสลิน ตอนนี้เธอกำลังรู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ออก โอ้พระเจ้า! ไม่คิดมาก่อนเลยว่าเจอรัลด์คือคุณคลอฟอร์ดในตำนาน…! ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมฮาร์เปอร์ถึงกลายเป็นเจ้าของบริษัทที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ได้! ผู้มีพระคุณของเขาคือ คุณคลอฟอร์ดในตำนานนั่นเอง!
ขณะที่เวสลินรู้สึกว่ากำลังจะมีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นกับเธอในไม่ช้า เจอรัลด์เองก็เดินต่อไปยังห้องทำงาน โดยที่มือของเขายังคงล้วงอยู่ในกระเป๋าเสื้อ
ไม่ว่าเขาจะเดินไปทางไหน นักธุรกิจ หรือผู้ที่มีอำนาจและทรงอิทธิพลต่างก็ต้องถอยหลังไปสองสามก้าวทันที ก่อนที่จะโค้งคำนับเขาด้วยความเคารพ
เมื่อถึงจุดนั้น สาว ๆ ทุกคนในกลุ่มของเวสลินก็ตกใจสุดขีด และได้แต่คิดว่าตอนนี้เจอรัลด์ดูเท่สุด ๆ ไปเลย…