มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1371

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1371

“มีอะไรเหรอ?” เจอรัลด์ถาม

“แม้ว่าฉันจะถูกกักขังไว้ในห้องลับของตระกูลกันเทอร์โดยราชาแห่งประตูมิติแห่งการพิพากษาอยู่ตลอดเวลา แต่ฉันก็มีสติสัมปชัญญะที่ดีตลอด ด้วยเหตุนี้ ฉันจึงได้ยินแผนที่พวกกันเทอร์วางเอาไว้ทั้งหมด และจากสิ่งที่ฉันจำได้ พวกกันเทอร์ดูเหมือนจะจับเพื่อนของคุณสองคนไปเป็นเชลย หนึ่งในนั้นมีคนที่ใช้นามสกุลทินดอล ในขณะที่อีกคนหนึ่งใช้นามสกุลเบเกอร์ ทั้งคู่น่าจะถูกขังอยู่ในห้องลับใต้ดินของคฤหาสน์กันเทอร์!”

“นั่นคงเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงหาเชสเตอร์ไม่เจอ! เจอรัลด์บอกให้ฉันตามหาเขา แต่มันน่าแปลกที่ฉันหาเขาไม่เจอสักที แม้จะสืบหาข้อมูลมาสองสามวันแล้วก็ตาม! ปรากฏว่าพวกกันเทอร์ได้ตัวเขาไปแล้วนั่นเอง!” ปีเตอร์พูดพร้อมกับส่ายหัว

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ตระหนักได้ว่าสิ่งที่เขากลัวมากที่สุดได้กลายเป็นจริงอย่างช่วยไม่ได้

เมื่อไม่นานมานี้ เขาเองก็เกือบจะตกหลุมพรางของพวกตระกูลกันเทอร์เช่นกัน หลุมพรางที่ทำให้โฮแกนเกือบจะฆ่าเขาได้สำเร็จ ในขณะที่เชสเตอร์ยังคงอยู่ในโรงแรมภายใต้คำสั่งของเจอรัลด์ และเป็นเวลาเดียวกันกับตอนที่โฮแกนยังโจมตีเขาอยู่ เจอรัลด์สัมผัสได้ว่าเชสเตอร์ก็ตกอยู่ในอันตรายเช่นกัน ท้ายที่สุด เขาจึงได้รู้ว่าพวกกันเทอร์นั้นวางกลอุบายเก่งแค่ไหน

นอกเหนือจากเชสเตอร์แล้ว เจอรัลด์ยังตระหนักถึงความเป็นไปได้ที่เอเดน ซึ่งเป็นเพื่อนที่ดีของเขา และได้เข้าร่วมการทดลองการฝึกทักษะวิชาการต่อสู้ที่จัดขึ้นโดยตระกูลกันเทอร์ ก็คงจะถูกพวกเขาจัดการด้วยเช่นกัน เมื่อเข้าใจถึงวิธีการของพวกกันเทอร์หลังจากที่พวกเขาหายตัวไปแล้ว เจอรัลด์ก็รู้ได้ทันทีว่ามันไม่ง่ายเลยที่พวกเขาจะหนีเอาตัวรอดจากครอบครัวนั้นมาได้

เมื่อรู้เช่นนี้แล้ว เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “คุณไซล่าครับ ทำคุณไม่ไปก่อนล่ะ? ตอนนี้จัสมินก็ปลอดภัยแล้ว ผมไม่สามารถทิ้งเพื่อนทั้งสองคนของผมไว้ข้างหลังได้ ผมจะต้องกลับไปช่วยพวกเขา!”

“คุณกำลังวางแผนที่จะทำภารกิจนั้นคนเดียวเหรอเจอรัลด์? คุณไม่มีทางที่จะรับมือกับราชาแห่งประตูมิติแห่งการพิพากษาได้หรอก!” ปีเตอร์ตอบด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วงเป็นใย ขณะที่ไซล่าเองก็มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้าที่เป็นกังวลเช่นกัน

“ผมรู้เรื่องนั้นดี ซึ่งก็เป็นเหตุผลว่าทำไมผมจะไม่สู้กับเขาแบบตัวต่อตัว! ไม่ต้องกังวลไปเพราะผมมีแผนอยู่แล้ว ผมเชื่อว่าผมจะสามารถช่วยเพื่อน ๆ ของผม และ หลบหนีออกมาได้อย่างปลอดภัย!” เจอรัลด์พูดด้วยรอยยิ้ม

เจอรัลด์เคยคิดวางแผนที่จะหาวิธีแอบเข้าไปในคฤหาสน์กันเทอร์ก่อนหน้านี้แล้ว ตอนที่เขากำลังพยายามคิดว่าจะหาข่าวสารและข้อมูลเพิ่มเติมจากพวกกันเทอร์ได้อย่างไร แต่เขาไม่คิดเลยว่าแผนการแรกของเขาจะถูกนำมาใช้เป็นวิธีที่จะช่วยชีวิตเพื่อน ๆ ของเขาเอง!

ไม่ว่าเจอรัลด์จะดื้อดึงแค่ไหน แต่ทั้งสองคนก็รู้ดีกว่าที่จะเกลี้ยกล่อมให้เขาล้มเลิกความคิด หากจะให้พูดตามตรง ไซล่าเองก็ค่อนข้างที่จะมั่นใจในการตัดสินใจของเจอรัลด์มากพอสมควร

“ดีมาก ถ้าอย่างนั้น เราจะมุ่งหน้าไปยังทะเลทรายทางตะวันตกเฉียงเหนือก่อน เนื่องจากราชาแห่งประตูมิติแห่งการพิพากษาไม่รู้ว่าลีมิสอยู่ที่ไหน เราจะใช้สถานที่แห่งนั้นเป็นที่หลบซ่อนชั่วคราวของพวกเรา! เราจะไปรอคุณอยู่ที่นั่นนะ!” ไซล่ากล่าว

“เยี่ยมเลย! ผมก็กำลังจะแนะนำวิธีเดียวกันอยู่พอดี! เพื่อความปลอดภัย ผมคิดว่าทุกคนควรเดินทางกันเป็นหมู่คณะจะดีกว่า ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวออกเดินทางก่อน ผมจะไปรวมกลุ่มกับพวกคุณโดยเร็วที่สุด!” เจอรัลด์พูด ในขณะที่เขามองดูทุกคนพยักหน้าเป็นการตอบรับ

ทุกคนทราบดีว่าราชาแห่งประตูมิติแห่งการพิพากษาอาจมุ่งหน้ามาหาพวกเขาได้ในทุกวินาที เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาไปมากกว่านี้ ทั้งสองฝ่ายจึงแยกทางกันทันที

เจอรัลด์ไม่ลืมที่จะคว้าตัวเฟลตัน ซึ่งตอนนี้ดูเหมือนหมาป่า ก่อนจะมุ่งหน้าเข้าไปในส่วนลึกของภูเขา

ในขณะเดียวกัน ชุมชนแออัดทั้งเมืองก็กำลังตกอยู่ในความเงียบ มีเพียงแสงจันทร์ที่สาดส่องลงมาเป็นครั้งคราวปกคลุมไปทั่วบริเวณ

อย่างไรก็ตาม ไม่นานหลังจากนั้น ผู้ที่ดูทรงพลังหลายคนก็พากันกระโจนเข้าไปในชุมชนแออัดอันแสนจะมืดมิดแห่งนี้! และในที่สุด เมื่อพวกเขามาถึงที่ลานบ้านของปีเตอร์ แสงสีดำที่นำคนอื่น ๆ มายังจุดนี้ก็ค่อย ๆ กลายร่างเป็นมนุษย์ให้เห็นเลือนราง

ขณะที่เขากวาดสายตามองไปรอบ ๆ พื้นที่ว่างเปล่าอย่างเยือกเย็น ร่างดำทะมึนก็มองเห็นแท่นบูชายัญที่ตั้งอยู่กลางลานทันที

ชั่ววินาทีต่อมา โฮแกนก็เริ่มเดินไปที่ร่างมนุษย์สีดำก่อนจะพูดว่า “ในสลัมแห่งนี้ไม่มีวิญญาณแม้แต่ดวงเดียวครับ ท่านอาจารย์!”

“พวกมันหนีไปกันหมดแล้ว… เมื่อไม่นานมานี้…!” ร่างดำทำมึนกล่าว เห็นได้ชัดว่านั่นเป็นร่างของราชาแห่งประตูมิติแห่งการพิพากษา ดวงตาของเขาเป็นสีแดงก่ำ เขาเกือบจะดูเหมือนปีศาจในร่างปัจจุบันของเขา

“เข้าใจแล้วครับ! เมื่อเป็นเช่นนั้น ผมจะสั่งให้ลูกน้องของผมแยกย้ายกันตามหาพวกมันให้ทั่วทันที!” โฮแกนตอบ

“ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้นหรอก โฮแกน ฉันต้องการให้นายพาคนเหล่านี้ไปด้วยและมุ่งหน้าไปยังภูเขาที่อยู่ทางทิศใต้ เท่าที่ฉันรู้ พวกเขาเพิ่งจะหนีไปได้ไม่นาน และวิธีเดียวที่พวกเขาจะหลีกเลี่ยงการถูกจับได้ก็คือ การมุ่งหน้าเข้าไปในส่วนลึกของภูเขา!” ราชาแห่งประตูมิติแห่งการพิพากษาออกคำสั่ง ดวงตาของเขาเปล่งประกายในความมืด

เมื่อได้รับคำสั่ง ทีมของโฮแกนจึงรีบมุ่งหน้าไปยังส่วนลึกของภูเขา เพื่อตั้งใจจะจับเจอรัลด์และพรรคพวกให้ได้

ราชาแห่งประตูมิติแห่งการพิพากษาสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะกำหมัดแน่น

“ฉันรอคอยวันนี้มาหลายพันปีแล้ว ลีมิสและไซล่า… แกทั้งสองคนจะไม่มีวันหนีพ้นจากเงื้อมมือของฉันไปได้! ฉันจะได้รับวิญญาณบรรพกาลอันทรงพลัง และได้ครองบัลลังก์ของทั้งสามโลก!” ราชาแห่งประตูมิติแห่งการพิพากษาป่าวประกาศ เขากำกำปั้นแน่นจนมือเปลี่นนเป็นสีขาวซีด

เมื่อมาถึงจุดนี้ เขาไม่สามารถซ่อนวิญญาณชั่วร้ายอันยิ่งใหญ่ไว้ภายใต้ร่างกายของเขาได้อีกต่อไป…

กลับไปที่ทีมค้นหา เกือบทุกคนจากกลุ่มประตูมิติแห่งการพิพากษากำลังทำการค้นหาอย่างละเอียดในส่วนลึกของภูเขา แน่นอนว่ายังมีพวกกันเทอร์อีกหลายคนคอยช่วยเหลือพวกเขาอยู่ เนื่องจากพวกเขาร่วมมือกับกลุ่มประตูมิติแห่งการพิพากษา เพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีอะไรรอดพ้นสายตาของพวกเขาไปได้ ด้วยผู้คนจำนวนมากที่ตามล่าเจอรัลด์และคนอื่น ๆ พวกเขาคงจะไม่มีทางเล็ดรอดออกจากสถานที่แห่งนั้นไปได้อย่างแน่นอน แม้ว่าพวกเขาจะมีปีกก็ตาม

ในขณะที่คนอื่น ๆ พากันหนีออกจากเมืองเคอร์ตันไปนานแล้ว แต่ก็ไม่ใช่กับพวกกันเทอร์หรือสมาชิกของกลุ่มประตูมิติแห่งการพิพากษา และตอนนี้พวกเขาก็กำลังมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ เพื่อตรงสู่ทะเลทราย

ไม่นานนักก็ใกล้รุ่งสาง…