มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1275
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1275
เจอรัลด์หันกลับไปเพื่อดูว่าเป็นใคร และเขาก็ต้องรู้สึกประหลาดใจที่เห็นนาโอมิอยู่ที่นั่น เมื่อคิดย้อนกลับไป เขาไม่ได้เจอเธอมาหลายวันแล้ว
“เธอมาทำอะไรที่นี่ นาโอมิ” เจอรัลด์ถาม
“คือว่าอาจารย์นาโคลกำลังจะขึ้นบรรยายในวันนี้ และฉันต้องรับผิดชอบในการพานักเรียนที่มีผลการเรียนโดดเด่นในชั้นเรียนของเรามาร่วมฟังการบรรยายด้วย! แล้วเธอล่ะ? เธอสนใจที่จะมาร่วมฟังการบรรยายในหัวข้อนี้ด้วยอย่างนั้นเหรอ?” นาโอมิตอบ ในขณะที่เธอมองเจอรัลด์ด้วยรอยยิ้ม
การพบกับเจอรัลด์เป็นเรื่องน่าประหลาดใจ และน่ายินดีเสมอสำหรับนาโอมิ อันที่จริงแล้ว เมื่อใดก็ตามที่เธอนอนไม่หลับ นาโอมิมักจะรู้สึกว่าอยากโทรหาเจอรัลด์เพื่อดูว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ และถามว่าช่วงนี้เขาเป็นอย่างไรบ้าง เธอไม่ค่อยได้ติดตามข่าวสารเกี่ยวกับชีวิตเขาสักเท่าไหร่ แต่สุดท้ายแล้ว นาโอมิก็เลือกที่จะหลีกเลี่ยงเขาอยู่ตลอดเวลา เพราะเธอไม่ต้องการลงเอยด้วยการตกหลุมรักเจอรัลด์อีกครั้ง
เจอรัลด์เองก็รับรู้ถึงความรู้สึกของนาโอมิที่มีต่อเขา
ถึงเธอจะรู้สึกเช่นนั้น แต่นาโอมิก็รู้ดีว่าเจอรัลด์มีใจภักดีต่อมิล่าเป็นที่สุด ไม่มีอะไรมาขวางทางเขาในการตามหาเธอได้ และเขาจะไม่มีวันตอบสนองความรู้สึกของคนอื่นที่มีต่อเขา เขาไม่สนใจจะมีความสัมพันธ์กับหญิงอื่นนอกจากมิล่าเพียงคนเดียวเท่านั้น
ถึงกระนั้น นาโอมิก็รู้ดีว่าในใจลึก ๆ ของเธอไม่มีวันหมดหวังที่จะมีโอกาสได้อยู่กับเขา ด้วยเหตุนี้ เธอจึงพร้อมเสมอที่จะติดตามเจอรัลด์ไปในทุกที่ที่เขาไป
“เปล่าหรอก ฉันมาที่นี่เพื่อมาขอคำปรึกษาเรื่องบางอย่างกับอาจารย์นาโคลน่ะ!” เจอรัลด์พูด โดยไม่รู้สึกว่าจำเป็นต้องปิดบังความจริงจากนาโอมิ
เนื่องจากวันนี้พวกเขาบังเอิญได้เจอกันแล้ว ทั้งคู่จึงคุยกันต่อ ขณะที่เดินเข้าไปในหอประชุมเพื่อหาที่นั่ง
ไม่นานนักโทรศัพท์มือถือของเจอรัลด์ก็ดังขึ้น เมื่อเห็นว่าเป็นสายจากเจซ เจอรัลด์จึงรับสายก่อนจะถามว่า “มีอะไรเหรอครับ คุณหมอแมบบ์?”
“เอ่อ คือว่าท่านประธานดิกซอน แฮเรลล์ ผู้จัดงานในวันนี้ เห็นว่าการมาเยือนของคุณที่นี่ในวันนี้เป็นเรื่องที่สำคัญยิ่ง! ด้วยเหตุนี้ เขาจึงจัดที่นั่งวีไอพีไว้รับรองคุณและอาจารย์นาโคลครับ! ผมจึงโทรมาถามว่า คุณต้องการไปที่ที่นั่งวีไอพีตอนนี้เลยหรือไม่!” เจสตอบพร้อมหัวเราะเบา ๆ
“เรื่องนั้นมันไม่จำเป็นเลยครับ! คือตอนนี้ผมอยู่กับเพื่อนของผม สิ่งที่ผมต้องการคือ ให้คุณช่วยจัดแจงให้ผมกับอาจารย์นาโคลมีโอกาสได้พบกันเป็นการส่วนตัวเท่านั้น หลังจากที่เขาบรรยายเสร็จแล้ว ขอบคุณที่ช่วยดูแลทุกอย่างนะครับ!” เจอรัลด์พูดด้วยรอยยิ้ม
“รับทราบครับ คุณคลอฟอร์ด!” เจซตอบ คุณหมอมีความชื่นชมในตัวเจอรัลด์อย่างแท้จริง ดังนั้นเขาจึงรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้ช่วยเหลือเขา
หลังจากนั้น เจซก็หันไปมองหน้าดิกซอน ซึ่งกำลังถูมือของเขาเพื่อคลายความกังวลตลอดเวลา ก่อนที่เขาจะส่ายหัวด้วยความเสียใจ
เมื่อสถานการณ์ออกมาเป็นเช่นนี้ ดิกซอนก็ยกมือขึ้นมาปาดเหงื่อออกจากหน้าผาก เขารู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เพราะท้ายที่สุด เขาได้พลาดโอกาสสำคัญที่จะได้พบกับคุณคลอฟอร์ด! บ้าไปแล้ว!
หลังจากที่ทั้งคู่นั่งลงบนที่นั่งถัดจากนักเรียน นาโอมิจึงมองไปที่เจอรัลด์ ก่อนจะถามว่า “เธอมีธุระสำคัญอะไรหรือเปล่า? ถ้าเป็นเช่นนั้น เธอไปก่อนก็ได้นะ!”
แม้ว่าเธอจะพูดอย่างนั้น แต่นาโอมิก็รู้สึกเป็นกังวลอยู่เล็กน้อย ว่าเขาจะมีธุระจริง ๆ และอาจจะต้องจากไปอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้
โชคดีสำหรับเธอ เจอรัลด์แค่ยิ้ม ก่อนจะตอบว่า “ไม่เลย!”
จากนั้นทั้งคู่ก็สนทนากันต่อ ในขณะที่รอให้การบรรยายเริ่มขึ้น เนื่องจากนาโอมิกำลังใจจดใจจ่ออยู่กับเจอรัลด์ เธอจึงไม่รู้ตัวเลยว่า มีนักเรียนชายสองสามคนวิ่งอยู่ข้างหลังเธอ…
ทันใดนั้น เธอก็ได้ยินเสียงดังโครม!
ก่อนหน้านี้ เด็กผู้ชายคนหนึ่งกำลังวิ่งไล่ตามเด็กอีกคนเพื่อพยายามจะแย่งโทรศัพท์มือถือของเขา โชคไม่ดีสำหรับเขา ที่บังเอิญวิ่งไปชนกับเด็กเสิร์ฟคนหนึ่ง จนทำให้ถาดไวน์ในมือของเด็กเสิร์ฟคนนั้นร่วงลงพื้น!
แม้ว่าเรื่องนั้นจะไม่ทำให้เกิดปัญหาใหญ่อะไรมากมาย แต่บังเอิญว่าในตอนนั้น มีหญิงสาวสวยคนหนึ่งซึ่งเดินควงแขนชายวัยกลางคนกำลังเดินผ่านมาบริเวณนั้นพอดี ส่งผลให้ไวน์แดงกระเด็นหกรดชุดที่เธอสวมใส่จนเลอะเทอะไปหมด!
ต่อจากนั้น ผู้หญิงคนนั้นก็ร้องลั่นด้วยความโมโหทันที!
ใครก็ตามที่มีโอกาสได้เข้าร่วมงานที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ จำเป็นจะต้องแต่งกายให้ดูน่าประทับใจเป็นธรรมดาอยู่แล้ว เนื่องจากงานประเภทนี้จะเปิดโอกาสให้พวกเขาได้เจิดจรัส ด้วยเหตุนี้ มันจึงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่เธอจะรู้สึกโกรธ และอับอายกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เพราะท้ายที่สุดแล้ว ชุดของเธอก็เปียกโชกไปด้วยไวน์แดง!
“ผม ผมขอโทษ…!” นักเรียนชายที่ก่อเรื่องขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ ก็ร้องออกมาด้วยความตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไร เขาก็ถูกตบหน้าอย่างแรงทันที!
ขณะที่ผู้หญิงคนนั้นจ้องไปที่เด็กชายที่ตกตะลึง เธอก็คำรามออกมาว่า “แกคิดว่าการขอโทษจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้นหรืออย่างไร! นี่แกตาบอด หรือเป็นอะไรกันแน่!”