มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1257

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1257

“… โอ้! ฉันว่าฉันยังไม่ได้พูดเรื่องเวลาครั้งต่อไปที่อาการจะกำเริบเลยนะ ใช่ไหม?! ทำไมเธอถึงคำนวนได้ตรงขนาดนั้นล่ะ เจอรัลด์?” เซเรนิตี้ถามด้วยความประหลาดใจ

“ผมประมาณการเอาเองน่ะครับ ตอนนี้อีกหนึ่งชั่วโมงจะถึงเที่ยงพอดี ในเมื่ออุณหภูมิกำลังจะเพิ่มขึ้น ความร้อนที่เพิ่มขึ้นในร่างกายจะเข้าไปรบกวนการไหลเวียนของโลหิต และระบบการหายใจในร่างกาย ทั้งสองอย่างนี้จะทำให้ไมเกรนกำเริบได้” เจอรัลด์ตอบพร้อมกับยิ้มออกมา

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หญิงชราก็พยักหน้าเห็นด้วย ก่อนจะพูดว่า “ฉันไม่คิดว่าเธอจะมีความรู้เรื่องพวกนี้เลยนะ เจอรัลด์!”

เมื่อเห็นเช่นนั้น วอลบริดจ์ที่ยืนอยู่ด้านข้างก็แสยะยิ้มออกมาด้วยความรู้สึกหงุดหงิด

เจซหันไปมองเจอรัลด์ด้วยความประหลาดใจ ในขณะที่เขากำลังคิดว่า ‘… เด็กหนุ่มคนนี้ อาจจะเป็นผู้เชี่ยวชาญทางด้านการแพทย์จริงหรือเปล่า?’

เป็นเหมือนที่เจอรัลด์ได้พูดเอาไว้ไม่มีผิด เซเรนิตี้ที่ก่อนหน้านี้ยังคงพูดคุยและหัวเราะกับทุกคน ก็ได้แสดงสีหน้าที่เจ็บปวดทรมานออกมาในช่วงเวลาก่อนเที่ยงแค่นิดเดียว สักพักเธอก็เอามือทั้งสองข้างขึ้นไปกุมหัว เหงื่อไหลลงมาจากหน้าผากของเธออย่างต่อเนื่อง

“ทนเจ็บอีกสักนิดนะครับ คุณหญิงสมิท เดี๋ยวผมจะทำการรักษาโดยการฝังเข็มให้คุณเดี๋ยวนี้เลย” เจซพูด ในขณะที่ยื่นมือออกไปจับชีพจรของเธอ จากนั้นเขาก็เอากระเป๋าที่มีอุปกรณ์ฝังเข็มออกมา และหยิบเข็มเงินสามสี่เล่มออกมาจากกระเป๋าใบนั้น

จากนั้นเขาก็ปักเข็มลงไปตามจุดฝังเข็มต่าง ๆ ตามร่างกาย ไหล่ และหัวของเธอด้วยความแม่นยำ

เมื่อเห็นเช่นนั้น เจอรัลด์ก็รู้สึกตะลึงงัน

‘มิน่าล่ะ เขาถึงมีชื่อเสียงในแวดวงการทหาร… เขาเป็นคนที่มีฝีมือทีเดียว! ฮ่าฮ่า!”

ในขณะที่เจซยังคงทำการฝังเข็มต่อไป เขาก็ถามขึ้นมาว่า “ว่าแต่ว่า คุณผู้ชายครับ คุณพอจะดูออกไหมว่า ผมใช้วิธิการฝังเข็มแบบไหน?”

“มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องถามเขาด้วยล่ะครับ อาจารย์? คนอย่างเขาจะไปรู้เรื่องอะไร?”

“เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวก่อน เจอรัลด์เป็นคนคาดคะเนช่วงเวลาที่อาการจะกำเริบได้ถูกต้อง! ซึ่งมันก็แสดงให้เห็นแล้วว่า เจอรัลด์เป็นคนที่ค่อนข้างมีความรู้พอสมควรเลยนะ!” บริแอนน่าพูด พร้อมกับส่งยิ้มให้เจอรัลด์

“ผมจะไม่รู้ได้อย่างไร? มันก็แค่การฝังเข็มบำบัดแบบแม่นยำ” เจอรัลด์พูด พลางส่งยิ้มให้คุณหมอ

ถึงแม้ว่าเจซจะรู้สึกประหลาดใจที่เจอรัลด์รู้จักศาสตร์การฝังเข็มแบบนี้ด้วย แต่การที่เขาใช้คำว่า ‘แค่’ นั้น กลับทำให้เขารู้จึกโกรธมากกว่าประหลาดใจเสียอีก

จากนั้น เจซก็พูดด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยพอใจ “ฮึม! ไม่เลวเลยนะ ดูเหมือนว่าคุณจะค่อนข้างจะมีความรู้ในเชิงทฤษฎี…”

หลังจากที่เจซทำการฝังเข็มเสร็จเรียบร้อยแล้ว อาการของเซเรนิตี้ก็ดูเหมือนจะทุเลาลงบ้าง จากสีหน้าที่ดูดีขึ้นของเธอ

“ฮ่าฮ่า! ท่านอาจารย์มีฝีมือสมคำร่ำลือ และสมเป็นคุณหมอที่เก่งที่สุดในวงการทหารเลย! หลังจากที่ทำการค้นคว้าหาข้อมูลอยู่นาน ผลลัพธ์ก็อยู่ตรงหน้านี้แล้วครับ!” วอลบริดจ์พูด พร้อมกับถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เมื่อเห็นอาการของเซเรนิตี้ดีขึ้นแล้ว จากนั้นเขาก็หันไปทำหน้าเยาะเย้ยใส่เจอรัลด์

“เธอก็พูดเยินยอฉันเกินไป” เจซตอบพร้อมกับยิ้มออกมาด้วยความใจเย็น

ทันทีที่เขาพูดประโยคนั้น เซเรนิตี้ก็เริ่มมีอาการสั่นไปทั้งตัว เพียงไม่กี่วินาทีหลังจากนั้น อาการของเธอที่เหมือนจะดีขึ้น ก็กลับกลายเป็นรุนแรง เมื่อเธอเอามือขึ้นมากุมหัวด้วยความเจ็บปวดอีกครั้ง! ดูเหมือนว่า อาการของเธอในตอนนี้ จะดูแย่ลงกว่าก่อนที่เธอจะได้รับการรักษาจากเจซเสียอีก

เมื่อเห็นเช่นนั้น ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ก็ตกตะลึง โดยเฉพาะเจซ เขาหันไปมองเข็มเงิน และบ่นพึมพำกับตัวเอง “นี่… นี่มันไม่น่าจะเกิดขึ้นได้! มันเป็นไปไม่ได้!”

หลังจากนั้น เขาก็รีบเข้าไปตรวจชีพจรของเซเรนิตี้ ใบหน้าของเธอซีดเซียวเป็นอย่างมาก คุณหมอสัมผัสได้ว่า ชีพจรของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ บางครั้งมันแผ่วเบาจนหายไป และอีกสักพักก็กลับมาเต้นรัวอย่างรวดเร็วจนน่าประหลาด

“ได้โปรด ช่วยเธอด้วย คุณหมอแมบบ์!” สมาชิกในครอบครัวสมิทร้องออกมา และวิ่งมาหาคุณหมอด้วยความตื่นตระหนก เมื่อพวกเขาเห็นว่าอาการของเซเรนิตี้ดูรุนแรงกว่าตอนก่อนที่เธอจะได้รับการรักษา

เมื่อเห็นใบหน้าที่ซีดจนเกือบจะกลายเป็นสีม่วงเขียว เกวินก็เดินไปมาอย่างกระวนกระวาย

เจซเองก็กำลังรู้สึกสับสนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จนทำอะไรไม่ถูก

เมื่อเห็นว่าอาการของเซเรนิตี้เริ่มแย่ลงเรื่อย ๆ เจอรัลด์ก็รีบพุ่งเข้าไปหาเธอ และดึงเข็มที่ปักอยู่ตามจุดต่าง ๆ ของร่างกายเธอออกจนหมด หลังจากนั้น เขาก็หยิบเข็มเงินในกระเป๋าของเขาออกมา ก่อนจะปักมันลงไปบนจุดฝังเข็มที่อยู่บริเวณคอและบ่าของเธอ

ถึงแม้ว่า เจอรัลด์จะวินิจฉัยโรคที่หญิงชราเป็นได้สักพักก่อนหน้านั้นแล้ว เขาก็ยังอยากรู้ว่าเจซมีฝีมือดีสมกับชื่อเสียงที่เขาได้รับหรือไม่ หากเขามีความสามารถมากพอที่จะรักษาอาการป่วยของเซเรินิตี้ได้ เจอรัลด์ก็คงจะไม่เข้ามาก้าวก่าย และแย่งความดีความชอบไปจากเขา อย่างไรก็ตาม ในเมื่อสถานการณ์เป็นเช่นนี้แล้ว เจอรัลด์ก็ไม่มีทางเลือก นอกจากทำอะไรสักอย่างเพื่อช่วยหญิงชรา

“… ก การฝังเข็มบำบัดขั้นเทพ…!” เจซพูดพร้อมกับอ้าปากค้าง

“ฮึม! ไม่เลวเลยนะ ดูเหมือนว่าคุณจะค่อนข้างจะมีความรู้ในเชิงทฤษฎี…” เจอรัลด์พูดประโยคเดียวกันกับที่เจซใช้พูดกับเขาก่อนหน้านั้น

หลังจากที่ถูกเข็มปักลงบนร่างกายอีกสองถึงสามครั้ง สีหน้าของเซเรนิตี้ก็ดูผ่อนคลายขึ้น เมื่ออาการปวดไมเกรนหายไป ใบหน้าของเธอก็กลับมามีสีสันปกติอีกครั้ง

“… แม่ครับ…? แม่เป็นอย่างไรบ้าง?” เกวินถามด้วยน้ำเสียงที่ดีใจเป็นอย่างมาก เขาไม่คิดเลยว่าเจอรัลด์จะมีความสามารถมากถึงเพียงนี้!

ถึงแม้ว่าทุกคนในครอบครัว จะไม่ได้มีความรู้เรื่องการแพทย์สักเท่าไร แต่หลังจากที่พวกเขาเห็นวิธีการฝังเข็มของคุณหมอแมบบ์และเจอรัลด์แล้ว พวกเขาก็บอกได้ว่า เจอรัลด์นั้นมีฝีมือเก่งกล้ากว่าคุณหมอแมบบ์มาก

“ฉันรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว…”