มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1244

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1244

ทันใดนั้นเอง ประตูของวิลล่าก็เปิดออก บอดี้การ์ดสองคนลากตัวริต้าเข้ามาข้างใน

ริต้าพยายามดิ้นรนให้ตัวเองหลุดออกจากพันธนาการของพวกเขา ก่อนจะตะโกนออกมา “ปล่อยฉัน! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!”

“ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้เลย!” เจอรัลด์ตะโกน ในขณะที่เดินตรงมาหาพวกเขา

“… เจอรัลด์?” ทันทีที่เธอเห็นเขา ริต้าก็บ่นพึมพำด้วยความรู้สึกประหลาดใจ

หลังจากที่ลูกพี่ลูกน้องของเธอหายไป เธอก็ไม่เคยได้ยินข่าวคราวของเธอจากเจอรัลด์อีกเลย

หลังจากที่เธอหายตกใจ ริต้าก็คิดกับตัวเองว่า ‘หืม เจอรัลด์ คลอฟอร์ด… ทายาทผู้ร่ำรวยของตระกูลคลอฟอร์ด… ผู้มีเงินทองมากมายมหาศาล… เขาเป็นคนที่มีอำนาจขนาดนั้น ฉันยังนึกสงสัยว่าทำไมเขาถึงยังนึกถึงลูกพี่ลูกน้องของฉันอยู่อีก… บ้าจริง เขาไม่เคยติดต่อเรามาเลยด้วยซ้ำ ตั้งแต่เธอหายตัวไป… เขาคงจะไม่แคร์หรอกมั้ง ว่าลูกพี่ลูกน้องของเราจะเป็นจะตายอย่างไรในตอนนี้!’

ในตอนนั้น เจอรัลด์ได้ส่งแซคไปปลอบขวัญคนในตระกูลสมิทที่เหลือเท่านั้น ตามที่เจอรัลด์ได้สั่งเขาเอาไว้ แซคบอกกับพวกเขาว่า พวกเขามาหาแซคได้เสมอ หากต้องการความช่วยเหลือ ตระกูลคลอฟอร์ดเต็มใจที่จะช่วยเหลือตระกูลสมิทเสมอ ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม

ถึงกระนั้น ตระกูลสมิทก็ยังคิดว่าเจอรัลด์แค่ทำแบบนั้นไปตามมารยาท เพราะคุณคลอฟอร์ต้องการแสดงความเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับมิล่าเท่านั้นเอง

เพราะท้ายที่สุดแล้ว มิล่าก็หายไปแล้ว แล้วเจอรัลด์กับคนอื่น ๆ ในตระกูลสมิทจะยังมีความสัมพันธ์ต่อกันด้วยเหตุอันใดเล่า? พวกสมิทเองก็รู้ดีแกใจว่า พวกเขาไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องข้องแวะกับคนร่ำรวยพวกนี้อีกต่อไปแล้ว

เมื่อคิดเช่นนั้นแล้ว พวกเขาก็ปฏิเสธเงินสนับสนุนจากแซคโดยสิ้นเชิง

ความจริงแล้ว หากไม่ใช่เพราะเธอรู้ว่าพวกเขากำลังจะทำลายเมาน์เทนท็อปวิลล่าแล้วล่ะก็ เธอก็คงจะไม่เดินทางมาที่นี่เพื่อจะพบแซคแต่แรก เพราะสถานที่แห่งนี้ควรจะเป็นเรือนหอของมิล่าและเจอรัลด์

‘ถึงแม้เจอรัลด์จะรู้ถึงข้อนั้นดี… ฮึ่ม! ช่างไม่สนใจใยดีอะไรเลย!’ ริต้าคิดกับตัวเองด้วยความโมโห

แต่ถึงกระนั้น เจอรัลด์ก็ดูโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก หลังจากที่เธอไม่ได้เจอกับเขาถึงสองปี นอกจากนั้น เขายังดูแข็งแรงกำยำ และดูมีพลังของการเป็นผู้นำที่แข็งแกร่ง และน่ายำเกรงขึ้น

หลังจากนั้น เจอรัลด์ก็พยักหน้าให้ริต้า ก่อนจะพูดว่า “ริต้า! ลูกพี่ลูกน้องของผม! หวังว่าคุณจะสบายดีนะ! ช่วงนี้เป็นอย่างไรบ้าง?”

“ฮึ่ม! ทำอย่างกับฉันสนใจความห่วงใยของคุณ คุณคลอฟอร์ด! แล้วเราไปเป็นลูกพี่ลูกน้องกันตั้งแต่เมื่อไหร่? ตระกูลสมิทคงไม่กล้าไปนับญาติกับคุณหรอก!” ริต้าแสยะยิ้ม

“นังสารเลว! กล้าดีอย่างไร ถึงพูดกับคุณคลอฟอร์ดแบบนั้น?!” บอดี้การ์ดตะโกน หลังจากที่ได้ยินคำพูดดูหมิ่นของริต้า

“ไม่ต้องมาออกหน้าแทนฉัน! เงียบเดี๋ยวนี้เลย!” เจอรัลด์คำราม ก่อนที่บอดี้การ์ดจะน้อมรับคำสั่งและจากไปอย่างนอบน้อม

คำสั่งเจอรัลด์ฟังดูมีอำนาจ จนใครที่ได้ยินจะต้องรู้สึกเสียวสันหลังวาบ และเกิดความรู้สึกเคารพยำเกรงเขากันทั้งนั้น แม้กระทั่งริต้าเอง ก็เกิดความรู้สึกเช่นเดียวกันกับทุกคน เธอมองเจอรัลด์แปลกไป ก่อนจะคิดกับตัวเองว่า ‘มันผ่านไปแค่สองปีเองไม่ใช่เหรอ? ทำไมเขาถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้?’

เธอมีสิทธิ์ที่จะคิดเช่นนั้น เพราะเขาเคยเป็นเพียงแค่เด็กขี้ขลาดคนหนึ่ง แต่ในตอนนี้…

“ฟังนะริต้า ผมรู้ว่ามีการเข้าใจผิดเกิดขึ้นระหว่างเรา และก็รู้ว่าที่มิล่าหายไปนั้น มันเป็นความผิดของผมเอง ที่ดูแลเธอไม่ดีพอ เมื่อเป็นเช่นนั้น การตามหาตัวเธอให้เจอ ก็ถือเป็นความรับผิดชอบของผม บอกผมทีเถอะ คุณคิดจริง ๆ เหรอว่า ผมจะลืมมิล่าลง?” เจอรัลด์ถาม พร้อมกับจ้องตาเธอ

“แล้วไม่ได้เป็นแบบนั้นหรอกเหรอ?” ริต้าถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็หยิบถุงเครื่องหอมออกมา ริต้าถึงกับตกตะลึงเมื่อได้เห็นมัน

มันเป็นของขวัญทำมือที่มิล่ามอบให้เจอรัลด์ในตอนนั้น และเนื่องจากเธอเพิ่งเรียนรู้วิชาเย็บปักถักร้อยมาจากคุณแม่ของเธอ ผลงานชิ้นนี้จึงดูไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไรนัก อย่างไรก็ตาม ริต้าจำได้ขึ้นใจว่า มิล่าใช้เวลาทั้งวันทั้งคืนในการทำของขวัญชิ้นนี้ให้เสร็จ แม้แต่รูปเป็ดคู่แมนดาริน ที่ถูกปักอย่างบิดเบี้ยวก็ยังคงปรากฏให้เห็นบนนั้น

ริต้ายังจำได้ดีว่า เธอหัวเราะใส่มิล่าตอนที่เธอบอกว่าจะเอางานหัตถกรรมที่ไม่สมบูรณ์ชิ้นนี้ ไปมอบให้กับชายที่เธอรักสุดหัวใจ เธอมั่นใจว่าเจอรัลด์คงจะเลือกที่จะไม่สนใจงานหัตถกรรมที่ไร้ฝีมือ และรับมันเอาไว้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

แต่พอมารู้ว่า เขาเก็บมันติดตัวเอาไว้ตลอดเวลา จนถึงทุกวันนี้…

“ผมไม่เคยลืมรายละเอียดเล็ก ๆ น้อยที่ทำให้ผมมีความสุขในชีวิต เพราะฉะนั้น คุณมั่นใจได้เลยว่าผมไม่เคยลืมมิล่าด้วยเช่นกัน! ผมออกตามหาเธอตลอดระยะเวลาสองปีที่ผ่านมา และตราบใดที่ผมรู้ว่ายังไม่โอกาสที่จะหาเธอเจอ ผมจะตามไปจนสุดหล้าฟ้าเขียว เพื่อนำตัวเธอกลับมาให้ได้! ด้วยเหตุนี้แล้ว ผมหวังว่าคุณจะเชื่อที่ผมบอกว่า คุณเข้าใจผมผิดนะริต้า!”