มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1240

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1240

“ท่านประธานแวดเดอร์ ตอนนี้ร่างกายของคุณยังอ่อนแออยู่นะครับ คุณไปคุกเข่าต่อหน้าไอ้หนูสกปรกนี่ทำไมครับ? ผมจะเรียกคนมาจัดการกับมันเดี๋ยวนี้!” ฮาเซ็นพูดอย่างโหดร้าย

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ท่านประทานก็จ้องหน้าเขาอย่างโกรธแค้น

จากนั้นเขาก็ตะโกนใส่ซิลแลน “จัดการเขาเดี๋ยวนี้! ฉันอยากให้นายซ้อมเขาจนกว่าจะกระอักเลือดออกมา!”

คุณซิลแลนรีบตอบรับในทันที “ได้ครับท่าน!”

ทันทีที่เขาโบกมือ บอดี้การ์ดส่วนตัวของท่านประธานก็กรูกันเข้ามาจับตัวฮาเซ็นกดลงพื้น

มีบอดี้การ์ดคนหนึ่งถือไม้หน้าสามเข้ามาด้วย

“ท่านประธาน! ผมทำอะไรผิดเหรอครับ?!” ฮาเซ็นร้องออกมาอย่างคับข้องใจ

ปัง!

เสียงตีดังขึ้น หลังจากที่บอดี้การ์ดคนนั้นใช้ไม้หน้าสามตีเข้าที่ปากของฮาเซ็น

ปากและจมูกของฮาเซ็นมีเลือดไหลออกมาทันที

น้ำตาเอ่อล้นดวงตาทั้งสองข้างของเขา

ผู้คนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ในตอนนั้นเกิดอาการตื่นกลัวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น โดยเฉพาะเกรซี่และผู้หญิงคนอื่น ๆ พวกเขาเคยเห็นเหตุการณ์เช่นนี้ต่อหน้าต่อหน้ามาก่อนหรือไม่?!

ตุบ! ตุบ! ตุบ!

บอดี้การ์ดยังคงกระหน่ำตีฮาเซ็นอย่างต่อเนื่อง

ฟันของเขาร่วงออกมา และเลือดก็พุ่งออกมาจากปากของเขา

ในที่สุด ฮาเซ็นก็ถูกตีจนอาการปางตาย เขาล้มลงบนพื้น ก่อนที่น้ำลายจะฟูมปากออกมา

“ซิลแลน นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ใครทำให้ฮาเซ็นกล้าทำตัวหยาบคายแบบนั้น?!” ท่านประธานแวดเดอร์ถาม ในขณะที่จ้องมองไปยังร่างของฮาเซ็น และหันไปมองหน้าซิลแลน

“ผมเพิ่งจะไปสอบถามเรื่องราวจากเลขาของฮาเซ็นมาครับ เขาบอกว่าก่อนหน้านี้มีใครบางคนที่ชื่อเพรสตัน เวค โทรไปหาฮาเซ็น และบอกให้เขาทำเรื่องนี้!” คุณซิลแลนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาและดุดัน

เขารู้ดีแก่ใจว่าเพรสตันเป็นใคร และเขาก็รู้จักกับพ่อของเพรสตันด้วย

อย่างไรก็ตาม เขาเห็นว่าตระกูลเวคได้มาถึงจุดจบแล้วในตอนนี้ เขาจึงอยากจะตัดสัมพันธ์ทุกอย่างกับพวกเขา

และก่อนที่เขาจะพูดจบ บอดี้การ์ดก็ไปลากตัวเพรสตันเข้ามาเรียบร้อยแล้ว

“คุณซิลแลน พวกคุณกำลังจะทำอะไรน่ะ?! พ่อของผมเป็น…”

ผัวะ!

ก่อนที่เขาจะพูดจบประโยค เพรสตันก็ถูกตบที่ใบหน้าอย่างแรง

“แกกล้าสร้างปัญหาให้โรงแรมลองธอร์น อินเตอร์เนชั่นแนล อย่างนั้นเหรอ? ฉันรับไม่ได้! ช่วยตบหน้าเขาแทนฉันต่อทีเถอะ!” ท่านประธานตะโกนเสียงดังสนั่นหวั่นไหว

“ว่าอย่างไรนะ?!” เพรสตันตกใจสุดขีด

บอดี้การ์ดเดินหน้าเข้ามา และพร้อมที่จะทำตามคำสั่ง

ในเวลาเดียวกัน เกรซี่และคนอื่นก็กำลังอยู่ในอาการสับสนและตกตะลึง

“เจอรัลด์ นี่มัน… เกิดอะไรขึ้น?”

โนแอลกำลังรู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมาก เธอไม่คาดคิดเลยว่า เหตุการณ์ทั้งหมดจะบานปลายใหญ่โต เพียงเพราะเจอรัลด์โทรแจ้งฝ่ายบริหารแค่ครั้งเดียว

เมื่อเกรซี่เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องนี้ทั้งหมด เธอก็ถึงกับกลืนน้ำลายลงคอ เพราะเกรงว่าตัวเองจะถูกทำร้ายร่างกายเช่นกัน

ดังนั้นเธอจึงเดินเข้าไปยืนข้าง ๆ เจอรัลด์อย่างช้า ๆ เพราะเธอรู้ดีว่า เธอจะปลอดภัยที่สุดถ้าอยู่กับเขาในตอนนี้

ไม่นานนัก เพรสตันก็ถูกซ้อม จนร่างกายของเขาเปียกชุ่มไปด้วยเลือด มือของบอดี้การ์ดที่ทำร้ายเขาบวมช้ำไปหมด จากนั้นพวกเขาก็ยกเพรสตันขึ้นมา และโยนร่างเขาออกไปจากโรงแรมทันที

หลังจากที่ท่านประธานกล่าวขอโทษเขาอยู่หลายต่อหลายครั้ง เจอรัลด์ก็เริ่มรู้สึกพึงพอใจ

เกรซี่รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก

เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

ท่านประธานสั่งคนของเขาให้ทำร้ายเพรสตัน เพียงเพราะเจอรัลด์แจ้งเรื่องให้เขาทราบเท่านั้นเองเหรอ

มันเหนือความคาดหมายจนเกินไป

มีบางอย่างผิดปกติ! ประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านมาของเธอกำลังบอกว่า เหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นไม่ปกติ!

นอกจากนั้นแล้ว ท่านประธานก็มีท่าทีที่ดูเกรงกลัวเจอรัลด์เป็นอย่างมาก

ในขณะนั้น เกรซี่ก็เอื้อมมือไปดึงตัวลูกสาวของเธอให้เข้ามายืนใกล้ ๆ

เธออยากจะถามเจอรัลด์เกี่ยวกับที่มาที่ไป และตัวตนที่แท้จริงของเขา

ทำไมท่านประธานถึงเรียกเขาว่า คุณคลอฟอร์ด?! เป็นไปได้หรือไม่ว่า เขาอาจจะเป็นคุณคลอฟอร์ด แห่งเมืองเมย์เบอร์รี่?!