มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1214

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1214

“ถ้าฉันจะบอกว่า เขาดูค่อนข้างต่ำกว่ามาตรฐาน มันก็คงจะฟังดูเกินไปหน่อย! แต่ดูจากสภาพของเขาแล้ว ก็คงจะไม่ใช่คนรวยอะไร ใช่ไหม? ฉันคิดว่าเขาคงจะเป็นพวกพนักงานทั่วไปนั่นแหละ!”

เมื่อรู้เช่นนั้นแล้ว ยาสมินก็มั่นอกมั่นใจมากว่า คนแบบนั้นคงไม่สามารถเทียบอะไรกับสามีของเธอได้

ก่อนที่เพื่อนร่วมงานของเธอจะได้ตอบโต้อะไร จู่ ๆ เสียงกรี๊ดของนักเรียนกลุ่มหนึ่งก็ดังขึ้น! นักเรียนบางคนกรี๊ดอย่างสุดแรง จนเกือบจะเป็นลมล้มพับกันเลยทีเดียว!

“… นั่นมันบ้าอะไรกัน?” ยาสมินบ่นพึมพำ จากนั้นเธอกับเพื่อนร่วมงานก็หันไปมองตรงประตูทางเข้าของโรงเรียน เพื่อจะดูว่าเกิดเรื่องวุ่นวายอะไรขึ้นกันแน่

ทันทีที่พวกเขาหันไปเห็นต้นเหตุของความวุ่นวายนั้น เพื่อนร่วมงานก็พากันสบถออกมาด้วยความตกใจ ยาสมินดูจะสับสนกว่าใครในกลุ่ม เธอเอามือขึ้นมาปิดปากด้วยความตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น

“ม มันเป็นรถที่เท่สุด ๆ ไปเลย!” ทุกคนตะโกนออกมา ก่อนจะอ้าปากค้าง

รถ ‘เท่ ๆ’ ที่พวกเขาพูดถึง คือรถที่มีราคาสูงหลายล้านดอลลาร์ ความจริงแล้ว เรียกได้ว่ารถคันนี้เท่กว่ารถสปอร์ต ลัมโบร์กีนีเป็นหลายร้อยเท่า มันกำลังเคลื่อนจากเขตโรงเรียนมุ่งตรงไปยังตึกใหญ่ของโรงเรียน

“น นั่น รถลัมโบร์! รถลัมโบร์ราคาเป็นล้าน!” สามีของยาสมินพูด ก่อนจะอ้าปากค้าง

“นั่นรถของใครน่ะ? เป็นรถของสามีของครูที่นี่หรือเปล่านะ? หรืออาจจะเป็นพ่อของนักเรียนคนหนึ่งก็ได้มั้ง?” ครูผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้น ขณะที่ยังอยู่ในอาการตกตะลึง

“ถ้าไม่ผิด รถคันนั้นน่าจะเป็นรุ่นลิมิเต็ด! มีรถรุ่นนี้อยู่น้อยกว่าหนึ่งร้อยคันในประเทศของเรา รู้หรือเปล่า?” ผู้เชี่ยวชาญเรื่องรถคนหนึ่งตะโกนขึ้นมาจากลุ่มฝูงชนที่กำลังมุงดู

เมื่อเห็นเช่นนั้น ยาสมินก็เริ่มทำสีหน้าไม่พอใจ นั่นก็เป็นเพราะว่า รถคันนั้นได้ดึงความสนใจของทุกคนไปจากรถบีเอ็มดับเบิลยู เจนเนอเรชั่นเจ็ดของสามีเธอ!

“…ที่รัก คุณเป็นคนกว้างขวาง คุณไม่รู้เหรอคะว่าคนที่ขับรถคันนั้นเป็นใคร?” ยาสมินถาม

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ครูผู้หญิงหลายคนก็เกิดอิจฉาริษยาในตัวยาสมินอีกครั้ง พวกเธอรู้แล้วว่าสามีของเธอคงจะเป็นคนที่มีอิทธิพลมากคนหนึ่ง

“… ผมรู้จักนักธุรกิจมหาเศรษฐีในเมืองเมย์เบอร์รี่อยู่หลายคน แต่ก็อาจจะไม่ใช่ทุกคนหรอกนะ… บางที ถ้าผมได้เห็นหน้าคนที่ขับรถคันนั้น ผมอาจจะรู้จักก็ได้! เอานามบัตรมาให้ผมหน่อย ยาสมิน!” สามีของยาสมินตอบ ก่อนจะจัดชุดสูทของเขาให้เรียบร้อย

“ได้เลยค่ะ ที่รัก!” ยาสมินพูด ก่อนจะเดินไปหยิบนามบัตรของเขาในรถด้วยสีหน้าที่เบิกบาน

ก่อนที่เธอจะเปิดประตูรถ ยาสมินก็ไม่ลืมที่จะหันไปหาเพื่อนรวมงานหญิงของเธอ ก่อนจะพูดว่า “พวกนักธุรกิจก็เป็นแบบนี้แหละนะ รู้ไหม? พวกเขามักจะแลกนามบัตรเวลาที่มีโอกาสได้เจอกัน โดยเฉพาะเมื่อฝ่ายนั้นเป็นประธานบริษัทที่มีประสบการณ์! มันอาจจะทำให้พวกเขาได้รับโอกาสที่ดีทางธุรกิจ ฉันไม่คิดว่าพวกเธอจะเข้าใจเรื่องพวกนี้หรอก!”

และสิ่งที่เธอพูด ก็ทำให้ฝ่ายตรงข้ามรู้สึกไม่พอใจ อย่างไม่ต้องสงสัย

หลังจากนั้น รถคันนั้นก็มาหยุดอยู่ข้าง ๆ รถบีเอ็มดับเบิลยู เจนเนอเรชั่นเจ็ดของสามียาสมิน

ทุกคนมุ่งจุดสนใจไปที่รถคันนั้น ทั้งคุณครูและนักเรียนต่างก็พากันกลั้นหายใจ พวกเขาแทบรอไม่ไหวที่จะเห็นว่าคนขับรถคันนั้นเป็นใครกันแน่

สักพักประตูรถก็เปิดออก จากนั้นชายหนุ่มคนหนึ่งก็ก้าวลงมาจากรถพร้อมกับเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงข้างหนึ่งของเขา ในเวลาเดียวกัน ประตูรถอีกด้านก็เปิดออก และทันใดนั้นสาวงามที่ดูคุ้นตาคนหนึ่งก็ก้าวลงมาจากรถ

ทันทีที่ยาสมินเห็นคนทั้งคู่ นามบัตรที่อยู่ในมือเธอก็ร่วงกระจายลงบนพื้น เธอสั่นไปทั้งตัว ราวกับว่าวิญญาณของเธอเพิ่งจะถูกสายฟ้าฟาดลงมาอย่างรุนแรง

สมองของเธอในตอนนี้ช่างว่างเปล่า เธอรู้สึกเหมือนกำลังตกอยู่ในภวังค์

ในขณะที่ยาสมินกำลังทำท่าเหมือนจะเป็นลม นักเรียนและครูคนอื่น ๆ ต่างพากันส่งเสียงกรีดร้องออกมา

“ครูนาโอมิ! เธอนั่นเอง!”