มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1166

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1166

“…เธอ…คือโคลอี้อย่างนั้นเหรอ…?” แจสมินเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงระมัดระวัง

หลังจากที่ฟังว่าเธอสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่าง และเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง หลังจากที่โดนเพื่อนและครอบครัวของเธอหักหลัง ตอนนี้แจสมินรู้สึกว่าควีนน่านั้นน่าสงสารยิ่งกว่าสิ่งใด

“…นั่นไม่สำคัญหรอก… ถึงอย่างไรก็ตาม ขอให้รู้เอาไว้ว่าฉันจะไม่หยุด จนกว่าฉันจะได้ครอบครองเขา และฉันก็จะได้ในสิ่งที่ฉันต้องการ!” ควีนน่าประกาศกร้าว ขณะที่เธอกำมือแน่น

“…แต่..เจอรัลด์เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ด้วย…?” แจสมินถามด้วยความสงสัย

“เธอก็คงไม่เข้าใจ ถึงฉันจะอธิบายทุกสิ่งทุกอย่างให้เธอฟัง… รู้เอาไว้เถอะ ที่ฉันเล่าเรื่องนี้ให้เธอฟังก็เป็นแค่บทสรุปเท่านั้น เพราะฉันรู้ดีว่าเธอเป็นคนฉลาด! ฉันจะไม่เล่ารายละเอียดทั้งหมดให้เธอฟัง เพื่อให้เธอหาจุดอ่อนของฉันเจอ!” ควีนน่าเยาะเย้ย

“…เธอปกป้องตัวเองจากคนรอบตัวเธอแบบนี้เสมอเลยเหรอ…? แล้วเธอเป็นแบบนี้กับเขาด้วยหรือเปล่า…?” แจสมินเอ่ยถาม

“ใช่ ฉันเป็น! เป็น…เป็นเหตุผลที่ทำไมเขาถึงเริ่มตีตัวออกห่างจากฉันตั้งแต่แรก! แต่คราวนี้ฉันกำลังจะชนะ… และฉันจะเอาชนะทุกสิ่งทุกอย่าง!” ควีนน่าตอบ พลางสูดหายใจเข้าลึก

เมื่อสีหน้าเย็นชาเผยบนใบหน้าของเธอ ทันใดนั้นเอง สาวใช้คนหนึ่งก็เดินเขามา ก่อนจะพูดขึ้น “ขออภัยค่ะ คุณควีนน่า…”

“มีอะไร?”

“นายน้อยเจอรัลด์ต้องการพบคุณค่ะ!” สาวใช้ตอบ

เมื่อได้ยินดังนั้น ควีนน่าจึงหันไปมองแจสมินก่อนจะพูดขึ้น “…ช่วยพาคุณเฟนเดอร์สันไปที่ห้องข้างล่างที… เธอไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปโดยไม่ได้รับอนุญาตจากฉัน เข้าใจไหม?”

หลังจากที่สั่งกับสาวใช้ว่าต้องทำอะไรบ้าง ควีนน่าจึงเดินออกมจากห้อง แล้วเดินตรงไปยังห้องนั่งเล่นที่เจอรัลด์อยู่ในตอนนี้

เมื่อเธอไปถึงที่นั่น เธอก็ได้เห็นลินัส และคนอื่น ๆ อยู่ในห้อง เจอรัลด์นั่งอยู่บนโซฟาตัวหนึ่งที่อยู่ในห้องนั่งเล่น

หลังจากที่ควีนน่าสั่งให้ลินัส และพวกยอร์นวิคคนอื่น ๆ ออกจากห้องไปแล้ว เจอรัลด์ก็มองดูพวกเขาทุกคนออกไปก่อนจะลุกขึ้นพูด “ถึงผมจะไม่ค่อยแน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเราสองคน แต่ผมขอยืนยันกับคุณ คุณควีนน่า ว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเพื่อนของผม เพราะแบบนี้ ได้โปรดปล่อยเธอไป!”

ในตอนนั้น ใบหน้าของควีนน่าแฝงด้วยความสุขได้ครู่เดียว สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นเจ็บปวด เพียงชั่วอึดใจ เธอก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาจนน่ากลัว “..ถ้าอย่างนั้น…ที่คุณมาที่นี่ ก็เพื่อขอให้ฉันปล่อยตัวเพื่อนของคุณเท่านั้นเหรอ…?”

“ใช่!” เจอรัลด์ตอบ ขณะที่ควีนน่าส่งสายตาเย็นชามองมาที่เขาทันที

“ถึงยังไง ผมก็พอจะเดาออกว่าแท้ที่จริงแล้วคุณเป็นใคร ผมไม่มั่นใจว่าคุณกับผู้หญิงในชุดขาวมีความสัมพันธ์อย่างไรต่อกัน แล้วผมก็ไม่รู้ว่าคุณเกิดความเข้าใจผิดอะไรกับซุส แต่ผมรู้ว่า ผมดูเหมือนกับเขามาก ผมไม่ใช่คนที่คุณคิดว่าผมเป็น ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมผมถึงไม่มีวันตกหลุมรักผู้หญิงในชุดขาว! มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ผมรักด้วยใจจริง และเพราะแบบนี้ ผมจึงอยากให้คุณได้เข้าใจว่า ไม่มีความจำเป็นที่คุณจะมาต่อรอง!” เจอรัลด์เอ่ยเสริมขึ้น ขณะที่เขาจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเธอ

จากการวิเคราะห์จดหมายที่เขาพบบนเกาะมอนท์ฮอล์ม เจอรัลด์ก็นึกขึ้นมาได้ว่ามีใครบางคนที่ดูคล้ายกับผู้หญิงในชุดขาว แท้ที่จริงแล้วไม่ใช่เธอ แต่เป็นฝาแฝดที่ทำการสังหารคนทั้งแปดคนบนเกาะนั้นอย่างไร้ความปราณี

เจอรัลด์ยังข้องใจอยู่ว่าคนที่เขาช่วยเอาไว้ในคืนนั้นคือผู้หญิงคนนี้ แต่เมื่อเธอมายืนอยู่ตรงหน้าเขาในตอนนี้ ทุกเหตุผลของเขาดูเหมือนจะบ่งชี้ไปที่เธอ

ควีนน่าเองก็ดูเหมือนไม่ยอมรับ เห็นได้ชัดว่าเธอโกรธเพราะคำพูดของเจอรัลด์ เธอจึงพูดออกมาเสียงแข็ง “นี่…คุณตั้งใจจะหลอกฉันอย่างนั้นเหรอ…?”