มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1164

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1164

จนมาถึงตอนนี้ ยังไม่มีใครเคยเห็นควีนน่ามีนิสัยแบบนี้มาก่อน ถึงอย่างไรก็ตาม ด้วยน้ำเสียงวางอำนาจของเธอ ทุกคนจึงทำอะไรไม่ได้นอกเสียจากเชื่อฟังคำสั่ง เพราะความน่าเกรงขามของเธอนั้นช่างมีอิทธิพลเหลือเกิน!

เธอไม่ได้สนใจที่พวกเขาบอกว่าถึงแล้ว ควีนน่าแค่ก้าวเท้าลงจากรถ และออกเดินเข้าไปในคฤหาสน์

ภายในคฤหาสน์ ดูเหมือนจะมีความวุ่นวายเกิดขึ้นภายในครอบครัวนิดหน่อย…

ถ้าไม่รวมเรื่องที่ว่าพวกยอร์นวิคยืนอยู่ด้วยกันหลายคน เฟรย่ากำลังเดินไปเดินมาด้วยความกังวลใจ

ปัญหาส่วนหนึ่งเกิดขึ้นจากตอนแรกเธอตั้งใจว่าจะรีบไปรับเพื่อนที่สนามบิน แต่เธอก็เพิ่งมารู้ว่าควีนน่าได้นำรถของครอบครัวออกไปกับเธอทุกคัน!

‘ให้ตายสิ!’ เฟรย่าสบถอยู่ในใจ

ควีนน่าก็เป็นแค่ลูกสาวของคุณอาคนที่สามของเธอเท่านั้น ซึ่งหมายความว่าเธอไม่ได้มีสถานะที่สูงส่งเลย! เมื่อคิดว่าเธออาจหาญพอที่จะใช้รถทุกคันออกไป ทั้ง ๆ ที่เฟรย่า…ที่ทึกทักเอาเองว่า…มีเพียงเธอเท่านั้นที่ใช้รถได้! ช่างน่าหงุดหงิดเสียจริง!

ขณะที่เฟรย่ายังคงโกรธอยู่นั้น ในที่สุดเธอก็เห็นควีนน่าเดินช้า ๆ ไปหากลุ่มพวกยอร์นวิค

“คราวนี้เราน่าจะทำโทษควีนน่าให้สาสมนะคะคุณพ่อ! ถึงเธอจะมาจากครอบครัวของอาสาม แต่นับวันเธอยิ่งจะเลินเล่อมากขึ้นทุกที เพราะความไม่เคารพผู้อาวุโสของเธอ!” เฟรย่าบอก

ส่วนลินัสนั้นไม่ได้พูดอะไรออกมา พ่อแม่ของควีนน่ารีบเข้ามาหาเธอด้วยความโมโห ก่อนที่จะพูดขึ้น “เราจะลงโทษลูกสาวของเราเอง คุณหนู!”

“เพราะเธอใช้ทรัพย์สินของครอบครัว มันก็ขึ้นอยู่กับพวกคุณอาว่าอยากลงโทษเธอยังไง แต่ไม่ว่าอย่างไร ฉันก็จะสั่งสอนเธออยู่ดี!” เฟรย่าแผดเสียงด้วยความโกรธ

ถึงเฟรย่าอยากจะต่อว่าควีนน่าตั้งแต่เธอยืนอยู่ต่อหน้าเธอ แต่ควีนน่าไม่ได้หยุดเดินเลย…ความจริงแล้ว เธอไม่แม้แต่จะเอ่ยทักทายใครเสียด้วยซ้ำ!

ราวกับว่าเธอไม่เห็นคนในคฤหาสน์ ควีนน่าเพียงเดินไปยังห้องของเธอ โดยไม่พูดอะไรสักคำ!

และแน่นอนว่าการกระทำแบบนั้น ยิ่งทำให้เฟรย่าโกรธมากขึ้นไปอีก

เฟรย่าจึงตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงโกรธเคือง “นี่ควีนน่า! เธอไม่เห็นหรือไงว่าเรายืนอยู่ตรงนี้? เธอจะไม่ทักทายเราสักหน่อยเหรอ? ไม่คิดเหรอว่าทำไมเธอถึงเอารถทุกคันของครอบครัวไปใช้โดยไม่ได้รับอนุญาต? ขณะที่เรา…”

ถึงเฟรย่าจะมีเรื่องให้พูดอีกมาก เมื่อเธอได้เห็นหญิงสาวที่บอดี้การ์ดของครอบครัวลากเข้ามาในตอนนั้น เสียงของเธอก็ลดเบาลงด้วยความตกใจ ไม่ใช่เพียงเธอคนเดียวที่รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน

ลินัสเป็นคนที่สอง และตามด้วยคนอื่น ๆ ที่เห็นเธอ ทุกคนต่างรู้สึกตกใจ และแปลกใจเป็นอย่างมาก

“คะ คุณเฟนเดอร์สันเหรอ?! ทำไม…” ลินัสที่ใบหน้าซีดเผือดลงพูดด้วยเสียงขาดห้วง

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ในตอนนั้นต้องใช้ความพยายามเป็นอย่างมากที่จะส่งเธอกลับไป… เมื่อคิดว่าเธอถูกคนในครอบครัวของเขาจับตัวกลับมาอีก! คราวนี้จะไม่ทำให้ครอบครัวของพวกเขาจะไม่ถูกถอนรากถอนโคนไปจนหมดจริง ๆ เหรอ?!

“เธอ… เธอพาคุณเฟนเดอร์สันกลับมาที่นี่อีกอย่างนั้นเหรอ?!” เฟรย่าตะโกนขึ้นด้วยความสับสน

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ควีนน่าจึงหันกลับมาเผชิญหน้ากับพวกยอร์นวิค โดยจับจ้องไปที่เฟรย่าโดยเฉพาะ ในตอนนั้นเองเธอรู้สึกได้ถึงสายตาเย็นชาของควีนน่า เพียงชั่วอึดใจเดียวเท่านั้น เฟรย่าก็เริ่มตัวสั่นขึ้นมา ทั้งความรู้สึกหวาดกลัวและตกใจ เฟรย่ารู้สึกราวกับว่าเธอเพิ่งถูกโยนลงไปในคุกใต้ดินอันเย็นเยียบ

หลังจากที่จ้องมองเธออยู่สักพัก ควีนน่าจึงพูดจาเย้ยหยันขึ้น “นับจากนี้เป็นต้นไป ทุกสิ่งทุกอย่างในครอบครัวนี้ ฉันจะเป็นคนจัดการเอง และนั่นรวมถึงเธอด้วย! ถอยไปเดี๋ยวนี้!”

หลังจากนั้นควีนน่าก็โบกมือเบา ๆ แล้วเฟรย่าก็ถูกเหวี่ยงออกไปทันที!

ลำพังแค่การพูดเย้ยหยันของเธอ ก็ฟังดูบีบบังคับมากพอแล้ว จึงไม่มีพวกยอร์นวิคคนไหนคัดค้านการตัดสินใจของเธอ แม้แต่ลินัสก็ไม่เว้น! สำหรับเธอแล้ว แทบจะเป็นความรู้สึกราวกับว่า อะไรก็ตามที่เธอออกคำสั่งไป จะต้องทำตามคำสั่งไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม!

เฟรย่าที่ตอนนี้นอนอยู่บนพื้น รู้สึกหวาดกลัวเกินกว่าจะยันกายลุกขึ้นมาได้ เธอกลืนน้ำลายด้วยความกลัว จากนั้นจึงมองดูควีนน่าพาแจสมินกลับไปที่ห้องของเธอ…

หลังจากนั้นไม่นานนัก แจสมินก็ถูกพาเข้ามาในห้องของควีนน่า และเมื่อเธอถูกปล่อยตัว แจสมินก็จ้องมองมาที่เธอก่อนจะพูดขึ้น “…ฉันเคยเจอควีนน่ามาก่อน… เธอเป็นคนใจดีและอ่อนโยน! ความจริงแล้วที่คุณปู่ น้องสาว และท่านโจชัวยังคงปลอดภัยตลอดเวลาที่ผ่านมา ก็เพราะเธอแอบให้ความช่วยเหลือ! เธอมันโหดเหี้ยมเกินกว่าจะเป็นเธอได้!”

“…อ้าว? เธอไม่กลัวฉันเหรอ…? เธอไม่กลัวว่าฉันจะฆ่าเธออย่างนั้นเหรอ?” ควีนน่าตอบ ขณะที่เธอมองหญิงสาวด้วยความสงสัย

“ไม่เลยสักนิด! ให้ตายเถอะ ไม่ใช่แค่ฉันไม่กลัวเธอ แต่ฉันยอมตายเพื่อเจอรัลด์ คนที่ฉันรักที่สุด! ถ้าเธอวางแผนจะใช้ฉันมาขู่ให้เจอรัลด์แต่งงานกับผู้หญิงชั่วร้ายอย่างเธอ เธอล้มเลิกความคิดนี้ซะดีกว่า! รู้ไว้ซะด้วยว่าที่เธอข่มขู่เขาด้วยวิธีนี้ ฉันจะยอมฆ่าตัวตาย เพื่อไม่ให้เจอรัลด์ต้องมาเป็นห่วงฉันอีก!” แจสมินบอกให้รู้ โดยไม่แสดงความอ่อนแอออกมาทางน้ำเสียงของเธอ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ดวงตาของควีนน่าก็กระตุก ดูเหมือนว่าสิ่งที่แจสมินเพิ่งพูดออกมาจะทำให้เธอโกรธมาก

“…เธอเป็นคุณหนูผู้ร่ำรวยไม่ใช่เหรอ? โลกนี้มีผู้ชายตั้งมากมาย ทำไมเธอถึงยังดึงดันที่จะรักเขาอยู่อีก? ถึงขั้นยอมสละชีวิตตัวเอง! เธอจะยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อเขา โดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย! ทำไมถึงทำแบบนั้น?” ควีนน่าถามขึ้น ความหึงหวงฉายแววออกมาจากดวงตาของเธอ

จากสิ่งที่แจสมินพอจะบอกได้คือคำพูดของเธอ ทำให้ควีนน่านึกถึงความทรงจำที่เจ็บปวดของเธอ

“…เพราะฉันรักเขา! ด้วยความรู้สึกที่มั่นคงที่ฉันมีต่อเจอรัลด์ ฉันทำได้ทุกอย่างเพื่อเขาโดยไม่สงสัยในสิ่งที่ต้องทำ!” แจสมินตอบ

“…ฉันไม่เชื่อในความรัก และฉันจะไม่ยอมเชื่อว่าผู้หญิงคนหนึ่ง โดยเฉพาะผู้หญิงที่มีเกียรติและฐานะสูงส่งอย่างเธอ จะยอมทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อเขาได้จริง ๆ! เพราะแม้แต่ฉันเองก็ยังทำแบบนั้นไม่ได้… และเพราะแบบนี้ไง ฉันถึงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสมาตลอดชีวิต!” ควีนน่าแผดเสียงพูดออกมา ขณะที่เธอกำมือแน่นจนเล็บแหลมจิกลึกลงไปในฝ่ามือของเธอ ทำให้เธอเจ็บปวดทรมานเป็นอย่างมาก