มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1116
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1116
สำหรับเจอรัลด์แล้วนั้น ใบหน้าของเธอเปรียบเสมือนหนังสือตัวอย่างของความสวยงามที่สมบูรณ์แบบอย่างแท้จริง
หลังจากที่เขาสลัดความคิดนั้นออกจากหัว เจอรัลด์ก็รีบวิ่งเข้าไปหาเธอ เขาตรวจชีพจรพร้อมกับถามเธอว่า “คุณเป็นอะไรหรือเปล่าครับ?”
เมื่อไม่มีการตอบสนองใด เจอรัลด์จึงสรุปได้ว่า เธอคงจะหมดสติเพราะเสียเลือดไปมาก
‘บาดแผลนี้อาจจะทำให้ถึงตายได้ หากผมมาพบคุณช้ากว่านี้!’ เจอรัลด์ครุ่นคิดกับตัวเอง ขณะที่รีบนำตัวเธอไปที่คฤหาสน์ของตระกูลยาร์น
เช้าตรู่วันต่อมา ยูเมะ กันเทอร์ค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา พร้อมกับกลิ่นยาที่ติดอยู่บนเสื้อผ้าที่เธอสวมใส่ เธอพบว่าตัวเองอยู่ในห้องที่ถูกตกแต่งอย่างหรูหราห้องหนึ่ง
ทันทีที่เธอพยายามจะลุกขึ้นนั่ง เธอก็ส่งเสียงร้องดังออกมา
มีใครบางคนได้เปลี่ยนชุดนอนให้เธอ!
เธอมีเหตุผลที่จะรู้สึกตกใจแบบนั้น เพราะการที่มีคนแปลกหน้ามาเปลี่ยนชุดให้เป็นเรื่องที่อ่อนไหวเป็นพิเศษสำหรับผู้หญิง โดยเฉพาะกับยูเมะ เพราะเธอเป็นคนที่ค่อนข้างจะหัวโบราณ
นอกจากนั้นแล้ว เธอก็ยังสังเกตเห็นว่ามีคนเอาผ้าพันแผลมาพันรอบหน้าท้องของเธออีกด้วย แต่ถึงกระนั้น เธอก็ยังมีความรู้สึกว่า เธอต้องรีบออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด
เธอฝืนลากร่างกายที่บาดเจ็บออกจากเตียง จนกระทั่งสามารถยืนขึ้นได้ ขณะที่เธอกำลังเปิดประตู เธอก็สังเกตเห็นพื้นที่ที่น่าจะเป็นลานบ้านอยู่ตรงหน้า มีเสื้อผ้าที่เธอสวมใส่เมื่อคืนแขวนอยู่บนราว และมีชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ด้านข้างราวนั้น
ชายคนนั้นยืนหันหน้าไปทางลานบ้าน เขากำลังมองดูรูปภาพของอะไรบางอย่างอยู่
เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู เจอรัลด์ก็จิบน้ำชาก่อนจะวางรูปภาพนั้นลง แล้วหันไปพูดกับเธอ “ในที่สุดเธอก็ตื่น…”
“…คุณเป็นคนที่เปลี่ยนชุดนอนให้ฉันเหรอ?!” ยูเมะเอ่ยถาม เธอจ้องมองไปที่เขาพร้อมกับกัดริมฝีปากตัวเอง
เจอรัลด์เพียงแต่พยักหน้าเป็นการตอบรับเท่านั้น
“นี่นาย! ใครอนุญาตให้นายมาแตะต้องตัวฉัน?!” ยูเมะตะโกน พร้อมกับจ้องเขาตาเขม็ง
“ถ้าฉันไม่แตะต้องตัวเธอ เธอก็คงตายไปแล้ว! ถ้าเมื่อคืนฉันไม่ได้ไปพบเธอเข้า เธอก็คงจะตายหลังจากนั้นไม่นาน!” เจอรัลด์ตอบ
“ถ้าอย่างนั้น…ชุดชั้นในที่ฉันใส่ตอนนี้…”
“เธออยากจะอยู่ในชุดที่เปียกชุ่มไปด้วยเลือดอย่างนั้นเหรอ? อย่างกับฉันจะทำแผลให้ได้ ถ้าเธอยังใส่เสื้อผ้าอยู่น่ะ!”
“นาย…ไอคนชั่ว!” หญิงสาวคำราม ในขณะที่ขว้างแจกันที่คว้ามาได้ใส่เขา!
เจอรัลด์คว้าแจกันเอาไว้ด้วยมือเปล่า ก่อนจะตอบว่า “นี่ ฟังนะ ฉันเพิ่งจะชงชา…เธอช่วยใจเย็นลงสักหน่อยจะได้ไหม…?”
หญิงสาวคนนี้ดูงดงามอย่างเหลือเชื่อ เธออาจจะสวยพอ ๆ กับไวร่าเลยก็ว่าได้ แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็ดูจะเป็นคนที่อารมณ์ร้อนเสียเหลือเกิน
ขณะเดียวกันนั้นเอง ประตูที่อยู่ใกล้ ๆ กับเจอรัลด์ก็ถูกเปิดออก จากนั้นก็มีหญิงรับใช้สองสามคนเดินเข้ามา
หนึ่งในนั้นพูดกับเขาว่า “คุณยาร์นเชิญให้ท่านไปพบที่ห้องรับแขก เพื่อที่จะคุยธุระสำคัญบางอย่างค่ะ!”
“เข้าใจแล้ว” เจอรัลด์ตอบ
เจอรัลด์พักอยู่ที่คฤหาสน์หรูส่วนตัวที่แวกเนอร์ได้จัดเตรียมไว้ให้ เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เขาถูกรบกวนจากคนอื่นที่ผ่านไปมา
หญิงรับใช้เหล่านั้นก็หันไปมองที่หญิงสาว หญิงรับใช้คนหนึ่งส่งเสียงอุทาน “ตายแล้ว! ทำไมคุณถึงได้ลุกออกมาจากเตียงอย่างนั้นล่ะคะ เราเพิ่งจะทำแผลให้คุณ
“ไหนพูดอีกทีสิ! พวกเธอเป็นคนทำแผลให้ฉันงั้นเหรอ?…แล้วก็…เรื่องเสื้อผ้าของฉัน…”
“ใช่สิคะ พวกเราเป็นคนเปลี่ยนชุดให้คุณเอง! เราทำให้ทันทีหลังจากที่นายท่านพาคุณมาที่นี่!” หญิงรับใช้อีกคนตอบ
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ยูเมะก็เหลียวไปมองเจอรัลด์ ขณะในใจเธอคิดว่า ‘…ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง ฉันก็กล่าวให้ร้ายกับเขาในสิ่งที่เขาไม่ได้ทำน่ะสิ…!”
“…ทำไมนายต้องยอมรับว่านายเป็นคนทำ ทั้ง ๆ ที่นายไม่ได้ทำอะไรเลย?” ยูเมะถาม
“ฉันเปล่า เธอต่างหากเป็นคนทึกทักเอาเองว่าเกิดอะไรขึ้น!” เจอรัลด์ตอบขณะที่ส่ายหัวพร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัย
พวกเธอ มันถึงเวลาที่จะทายาให้เธออีกครั้งแล้วนะ อย่าลืมว่าจะต้องทายาให้เธอทุก ๆ สามชั่วโมง เธอจะได้ไม่มีแผลเป็นบนหน้าท้องหลังจากที่แผลนั่นหายดีแล้ว”
“ค่ะ นายท่าน!”
พอพูดจบ เขาก็ส่งยิ้มให้ยูเมะ ก่อนจะออกไปหาแวกเนอร์
ขณะที่เธอกำลังมองเขาเดินออกไป เธอก็อดคิดไม่ได้ว่า ‘…ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าเขาดูคุ้นตา … หรือเป็นเพราะว่าเขาช่วยชีวิตเธอไว้…’
ทันทีที่เขาออกไป เหล่าหญิงรับใช้ก็รุมล้อมตัวเธอพร้อมกับพูดอย่างนอบน้อม “ขอโทษด้วยนะคะคุณผู้หญิง แต่เราอยากจะบอกว่า คุณสวยมากเลยค่ะ คุณน่าจะเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดที่พวกเราเคยเห็นบนโลกนี้เลยก็ว่าได้!”
เมื่อได้ยินคำชมนั้น ยูเมะก็ก้มหน้าของเธอลงด้วยความเขินอาย เพื่อที่จะปิดบังแก้มแดง ๆ ของเธอ
“ขอบคุณนะสำหรับคำชม…แล้วก็ขอบคุณที่ช่วยชีวิตฉันเอาไว้ด้วย!”
“ไม่เป็นไรค่ะ คุณผู้หญิง! ว่าไปแล้ว คุณได้รับบาดเจ็บได้อย่างไรกันคะ…? เมื่อคืน อาการบาดเจ็บของคุณดูรุนแรงมาก และจากที่นายท่านได้บอกกับเรา หน้าท้องของคุณไม่ได้รับบาดเจ็บจากดาบธรรมดาเพียงเท่านั้น!” หญิงรับใช้อีกคนเอ่ยถาม ในขณะที่อีกสองคนกำลังช่วยกันพยุงตัวเธอกลับเข้าไปในห้องนอน
บทที่ 1115
บทที่ 1117