มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 107
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 107
แชดมีอิทธิพลมาก
เขาได้โทรเรียกคนกว่าสิบสองคนให้ออกมาที่นี่
นักเรียนสี่คนทั้งหมดต่างหวาดกลัวไปตาม ๆ กัน
พวกเขาไม่ได้พูดอะไรเลย
แปะ!
เจสลินเดินมาและยกมือของเธอขึ้นขณะที่เธอตบพวกเขาทั้งสี่คนบนใบหน้าของพวกเขา
พวกเขาทั้งสี่คนโกรธมากแต่ก็ไม่กล้าพูดอะไร
“เธอกำลังมองอะไร? เธอกล้าจะตีฉันไหม? ฉันจะสั่งสอนบทเรียนเธอที่มาแตะต้องฉันวันนี้!”
“เธอกล้าตีฉันหรือเปล่า? ถ้าเธอกล้าตีฉัน เราจะได้เห็นดีกันว่าฉันจะจัดการพวกเธออย่างไร!”
หัวหน้าของผู้ชายสี่คนเหล่านี้คือคนริเริ่มที่จะพยายามขืนใจเจสลินและอลิซ เขาตอบอย่างก้าวร้าวขณะที่เขากุมหน้าของเขาด้วยสีหน้าทรมานใจ
เขารู้สึกหวาดกลัว แต่เขาก็โกรธมากอีกด้วย
เขาแทบจะไม่เคยล้มเหลวในการได้ผู้หญิงคนไหนที่เขาต้องการ อย่างไรก็ตาม เขาไม่คาดคิดจริง ๆ ว่าจะถูกสาวสวยคนนี้ตบมาก่อนจะได้รับการตบจากหญิงปากร้ายตัวเล็กนี่
เขาไม่เคยถูกสบประมาทและทำให้อับอายขายหน้าเช่นนี้มาก่อน!
“ให้ตายเถอะ! เขายังอยากจะเถียงกลับอยู่ใช่ไหม? ซ้อมพวกเขา!”
แชดจองหองมากและเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจในเวลานี้ ทันทีที่เขาโบกมือเขา กลุ่มคนก็รีบมาล้อมรอบชายหนุ่มทั้งสี่คน
พวกเขาเริ่มเตะต่อยเด็กหนุ่มกัน
แดนนี่ก็ตามมาข้างหลังพวกเขาด้วยขณะที่เขาทุบตีและเตะชายเหล่านั้นสองสามครั้ง
ชายหนุ่มสี่คนถูกทุบตีจนกระทั่งพวกเขากุมหัวของพวกเขาไว้ขณะที่พวกเขาพยายามลนลานออกไป ในที่สุด เจ้านายของวิลล่าได้ก้าวเข้ามาหยุดการต่อสู้นี้ เขาดึงพวกเขาแยกออกจากกันก่อนที่จะขอให้ชายหนุ่มสี่คนจากไปอย่างทันที
เขารู้สึกว่าคงจะมีคนเสียชีวิตแน่ถ้าเขายังปล่อยให้เหตุการณ์นี้ดำเนินต่อไป!
“ว้าว! แชดน่าทึ่งอ่ะ!”
“คาดไม่ถึง แชดใจหนักแน่นและมีความเป็นผู้ใหญ่มาก! ฉันไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นด้านนี้ของเขาเลย!”
“ยอดเยี่ยม! เขาเจ๋งมาก!”
กลุ่มของหญิงสาวกลายมาเป็นแฟน ๆ ของแชดทันที
สำหรับคนเหล่านั้นที่กำลังผสมโรงกัน ยิ่งพวกเขามีกำลังมากเท่าไหร่ พวกเขาก็สามารถให้ความรู้สึกปลอดภัยแก่นักเรียนสวย ๆ เหล่านี้ได้มากขึ้นเท่านั้น
พวกเขามีความคิดเช่นนี้
“แชด ขอบคุณสำหรับทุกอย่างในวันนี้นะ!”
จริง ๆ แล้วอลิซรู้สึกค่อนข้างทำให้สดใสขึ้นมาหน่อยในตอนนี้
ความรู้สึกเศร้าซึมที่เธอมีก่อนหน้านี้ได้ถูกขจัดไปจนหมดแล้ว
เอาตรง ๆ ในอดีตเธอชอบคนที่เป็นผู้ใหญ่และหนักแน่นจริง ๆ
อย่างไรก็ตาม ณ ปัจจุบันนี้ จู่ ๆ เธอก็รู้สึกว่ายิ่งคนหยิ่งผยองและมีอำนาจเหนือกว่าเท่าไหร่ ก็คงจะยิ่งดีขึ้นเท่านั้น นี่เป็นเพราะคนประเภทนี้เท่านั้นที่จะสามารถให้ความรู้สึกที่ปลอดภัยมากขึ้นแก่เธอได้
แล้วบางคนเช่นเจอรัลด์ล่ะ?
ให้ตายเถอะ ทำไมจู่ ๆ เธอนึกถึงเขาขึ้นมาอีกครั้งได้? มันทำให้เธอเสียเวลาซะเปล่า!
“ไม่เป็นไร อลิซ พวกเราควรแลกเบอร์โทรศัพท์กันในภายหลังเพื่อที่พวกเราจะได้ติดต่อกันได้ในอนาคต!”
แชดยิ้มขณะที่เขามองอลิซ ความจริงแล้ว เขาสังเกตเห็นอลิซเมื่อครู่ก่อนแล้ว และเขารู้สึกว่าหญิงสาวคนนี้สวยมากจริง ๆ
ยิ่งเขามองเธอในตอนนี้ เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าเธอสวยมากขึ้นเรื่อย ๆ
ในความเป็นจริง ผู้ชายธรรมดาคนไหน ๆ ก็คงจะหวั่นไหวเพียงแค่แวบเดียวที่พวกเขาเห็นสาวสวยคนหนึ่งอย่างเช่นอลิซ
“โอเค ไม่เป็นไร! กลับไปที่ห้องและปาร์ตี้กันต่อเถอะ!”
แชดยิ้มอย่างเบิกบานใจ
“อ่า? พวกเราจะปาร์ตี้กันต่องั้นหรือ? แชด ไม่ใช่ว่าพวกเราควรจะจากไปกันหรอกเหรอ?
“ใช่! ถ้าเกิดว่าบางคนที่นี่ตัดสินใจกลับมาเพื่อแก้แค้นล่ะ?”
หญิงสาวบางคนรู้สึกกังวลใจ
“เฮ้! เธอคิดว่าแชดเป็นใครกัน? แล้ว ถ้าเกิดพวกเขากลับมาเพื่อแกแค้นงั้นเหรอ?”
เจสลินตอบกลับอย่างภูมิใจขณะที่เธอแต่งหน้าอีกครั้งและมองในกระจก อย่าลืมว่า การแต่งหน้าของเธอได้เปรอะเปื้อนตอนที่เธอร้องไห้หลังจากถูกตีก่อนหน้านี้
“ใช่แล้ว ทำไมพวกเราจะต้องกลัวในเมื่อพวกเรามีแชดอยู่ที่นี่กับเรา?”
“มาเถอะ ไปกัน! พวกเราควรกลับไปข้างในและฉลองวันเกิดของเฮลี่กัน!”
พวกผู้หญิงทั้งหมดรู้สึกโล่งใจ
“เอาล่ะถ้าอย่างงั้น เฮลี่ ฉันจะกลับไปก่อน ฉันขอให้เธอมีความสุขในวันเกิดนะ!”
เจอรัลด์ไม่อยากจะอยู่ที่นี่ต่อไปนานกว่านี้
“ได้ ขอบคุณนะ เจอรัลด์ ฉันจะเรียกรถแท็กซี่ให้เพื่อพานายกลับ!”
โถ เฮลี่หมดหนทาง
เฮลี่สนิทกับทุกคนในหอพักของฮาร์เปอร์รวมถึงเจอรัลด์เพราะความสัมพันธ์ของเธอกับฮาร์เปอร์
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากบางอย่างเช่นนี้ได้เกิดขึ้นแล้ว มันคงจะยากมากสำหรับเจอรัลด์ถ้าเธอยืนยันจะให้เขาอยู่ต่อ
ความจริงแล้ว เหตุผลที่ทำไมเฮลี่ได้พูดทักท้วงเจอรัลด์ก่อนหน้านี้เป็นเพราะเธอรู้สึกโกรธเล็กน้อยเมื่อเธอได้รู้ว่าจริง ๆ แล้วเจอรัลด์เป็นผู้ชายแมงดาและโกหกต่อพวกเขาทั้งหมด
อย่างไรก็ตาม ความโกรธของเธอก็ได้จางหายไปแล้ว และทันใดนั้นเธอก็รู้สึกเห็นใจเจอรัลด์เล็กน้อย
บางที แม้แต่คนดีคนหนึ่งก็คงจะทำให้เป็นบ้าได้ถ้าพวกเขายากจนมาเป็นเวลานาน!
“ไม่ ไม่เป็นไร ฉันสามารถเรียกแท็กซี่และกลับไปเองได้!”
เจอรัลด์พยักหน้าด้วยรอยยิ้มแห้ง ๆ บนใบหน้าของเขา