มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1068

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1068

เมื่อทุกคนพร้อมแล้ว ชายผิวแทนก็เริ่มนำพวกเขาทุกคนเข้าไปในทะเลทราย

หลังจากพวกเขาจากไปได้ค่อนข้างไกลแล้วเท่านั้น เมื่อเจอรัลด์เดินออกมาจากโรงแรม

เขาไม่คาดคิดเลยจริง ๆ ว่าจะบังเอิญเจอกีย่าที่นี่ได้จากทั่วทุกแห่งหลังจากทั้งปีผ่านไป ยังไงซะ เธอได้เริ่มทำงานแล้วและเธอก็ยังดีขึ้นกว่าเดิมมากเช่นกัน

ในขณะที่เจอรัลด์ถูกหยั่งเชิงให้เปิดเผยตัวตนของเขากับกีย่า แต่มันก็เป็นเวลากว่าหนึ่งปีแล้ว และตอนนี้เขารู้แล้วว่าเธอยังคงไม่ได้ลืมเขาเลยจริง ๆ เมื่อตอนที่เขาได้ทำการทดสอบเธอ

เขารู้ดีว่าเขาปฏิบัติต่อเธอได้แย่มากแค่ไหนในตอนนั้น และเมื่อรู้ว่าการที่พวกเขาจะได้คบกันนั้นจะไม่มีทางเป็นไปได้อยู่แล้ว เจอรัลด์จึงตัดสินใจที่จะไม่ทำให้เธอเสียเวลาในการตัดใจเริ่มต้นใหม่อีกต่อไป

โดยไม่คำนึงถึง เจอรัลด์สังเกตเห็นว่าวินน์ดีต่อกีย่ามากก่อนหน้านี้ แม้เจอรัลด์ไม่ได้ชอบวินน์เป็นพิเศษก็ตาม แต่เขาก็วางใจว่าวินน์เพียงต้องการสิ่งที่ดีที่สุดให้กีย่าเท่านั้น มันคือเหตุผลที่ทำไมเจอรัลด์ถึงไม่ได้อยู่ต่อเพื่อรักษาข้อเท้าให้เธอในตอนนั้น อย่างไรซะ เขาก็เห็นได้ว่ามีคนที่จะดูแลเธอเป็นอย่างดีอยู่แล้ว

เขาส่ายหัวของเขา จากนั้นเจอรัลด์ก็คว้ากระเป๋าเดินทางของเขา เตรียมพร้อมที่จะออกเดินทางอย่างเต็มที่แล้ว ด้วยการปฏิญาณน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่ครบกำหนดในอีกสามเดือนข้างหน้า มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่รู้สึกร้อนรนใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ยังคงจำเป็นต้องฝึกฝนให้มากพอเพื่อจะ ได้กลายมาเป็นปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่อย่างเต็มรูปแบบให้ได้ และค้นหาโลงศพนิรันดร์ก่อนหน้านั้นเช่นกัน ซึ่งไม่อาจเสียเวลาได้แม้แต่วินาทีเดียว

ไม่นานหลังจากเข้ามาในทะเลทราย สุดท้ายแล้วเจอรัลด์ก็บังเอิญพบกับกลุ่มของกีย่า อย่างไรก็ตา เส้นทางข้างหน้าของพวกเขาถูกขวางกั้นไว้โดยผู้คนมากมายที่แต่งกายด้วยเสื้อแขนยาวสีแดง

“นี่ ทำไมคุณถึงมาขวางไม่ให้พวกเราไปต่อล่ะ? คุณไม่ใช่เจ้าของทะเลทรายนะ!” นักท่องเที่ยวสองสามคนดุว่า

“ขออภัยด้วยครับ แต่มีร่างสองสามร่างถูกพบในทะเลทรายเมื่อไม่กี่วันก่อน และพวกเขาทั้งหมดแสดงให้เห็นถึงร่องรอยของการเผชิญกับความตายที่น่าสยองขวัญกัน พวกเราขอแนะนำให้คุณงดเว้นจากการเข้าไปในทะเลทรายสำหรับอีกสองสามวันข้างหน้านี้ มันไม่คุ้มค่าเลยจริง ๆ ที่จะเอาชีวิตของคุณมาทิ้งเพียงเพื่อวันหยุดพักผ่อนนี้เท่านั้น!” หนึ่งในคนสวมเสื้อแขนยาวสีแดงอธิบาย

“แล้วคุณคิดว่าพวกเราจะไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่แล้วหรือไง? พวกเรามาที่นี่เพื่อผจญภัยกัน และไม่มีอะไรจะมาหยุดพวกเราได้! อย่าไปสนใจพวกคนเสื้อแดงเหล่านั้นเลย! ไปต่อกันเถอะ!” หนึ่งในนักท่องเที่ยวหญิงตะโกนขึ้นมา ขณะที่พวกเขาหลายคนแหวกผ่านวงล้อมเข้าไป

ด้วยการที่กลุ่มนักท่องเที่ยวแน่วแน่ที่จะไปต่อขนาดนี้ เหล่าคนชุดแดงจึงไม่สามารถหยุดพวกเขาไว้ได้เลย ก็เหมือนกับที่ผู้หญิงคนนั้นพูด นักท่องเที่ยวเหล่านี้มาที่นี่เพื่อผจญภัยกัน!

ทันทีที่เดินมาหากลุ่มคนเสื้อแดง ศาสตราจารย์เยลก็พูดขึ้นมา “พวกเราขอบคุณสำหรับการทำงานของคุณนะ พ่อหนุ่ม…แต่ยังไงซะ ในขณะที่พวกเขามาที่นี่เพื่อพักร้อนกัน แต่กลุ่มของผมมาที่นี่เพื่อจะทำการวิจัยบางอย่าง ผมหวังว่าคุณจะอนุญาตให้พวกเราและเกวียนของพวกเราผ่านไปได้…”

“…อืม กลุ่มของคุณดูเหมือนค่อนข้างจริงจังมากที่มีเกวียนและทั้งหมด…ผมคิดว่าพวกเราคงไม่สามารถหยุดคุณจากการไปต่อได้เหมือนกัน! อย่างไรซะ ผมหวังว่าพวกคุณทุกคนจะประสบผลสำเร็จนะครับ!” หนึ่งในคนชุดแดงตอบกลับ ขณะที่คนอื่น ๆ ที่อยู่กับเขาก็อนุญาตให้กลุ่มของกีย่าผ่านไปได้

ขณะที่ศาตราจารย์เยลและนักวิจัยคนอื่น ๆ เดินทางต่อไป เมเรดิธก็เห็นนักท่องเที่ยวสองสามคนกำลังย้อนกลับมาทางเดิม คงอาจจะกลัวขึ้นมาหลังจากได้ยินสิ่งที่คนเสื้อแดงพูดก็ได้ ด้วยความประหลาดใจของเธอ เธอเห็นร่างที่คุ้นเคยกำลังเดินอยู่ข้างหลังพวกเขาเช่นกัน

เมื่อโบกมือให้เขา เธอก็พูดขึ้น “ฉันเดาว่าคุณก็จะมาด้วยเหมือนกัน!”

เมื่อพยักหน้าเป็้นการตอบรับ เจอรัลด์ก็เพียงเดินต่อไปเงียบ ๆ

เมื่อตระหนักได้ว่าเขาอยู่ที่นี่ กีย่าก็เอาแต่จ้องมองไปที่ชายหนุ่ม ยิ่งเธอมองเขามากขึ้นเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งรู้สึกเหมือนว่าเธอรู้จักเขาจากที่ไหนสักแห่งมากขึ้นเท่านั้น ในขณะที่เธอคาดเดามั่ว ๆ ว่าเขาอาจเป็นใคร แต่คนที่อยู่ในใจของเธอก็ไม่ได้มีรูปร่างที่ดูแข็งแรงเช่นนี้เลย…

“เมื่อพูดแล้วก็ ฉันคิดว่าคุณควรเข้าร่วมกับกลุ่มของพวกเรานะ…อย่างที่คนเหล่าเหล่านั้นพูด ทะเลทรายนี้ดูเหมือนจะอันตรายเป็นพิเศษ การเกาะกลุ่มอยู่กับพวกเราน่าจะปลอดภัยมากกว่า เพราะพวกเรามีนักท่องเที่ยวมากมายอยู่ในกลุ่มของเรา อย่างที่พวกเขาพูดกัน หลายหัวดีกว่าหัวเดียวนะคะ คิดว่าไงล่ะ?” เมเรดิธแนะนำจากข้างบนเกวียน

“ฮ่า! เพื่อนคนนี้ดูเหมือนว่าเขามาที่นี่เพื่อแวะเที่ยวนะ! ผมหมายถึงว่าเขาไม่มีแม้แต่มีอูฐที่จะจัดเตรียมน้ำให้เขาเลย! ด้วยขวดน้ำเล็กจิ๋วของเขาอันนั้น เขาจะตายเพราะกระหายน้ำก่อนก่อนที่จะเดินไปถึงครึ่งทางผ่านทะเลทรายเสียด้วยซ้ำ!” วินน์พูดเยาะเย้ย

“ขอร้องล่ะ มาร่วมกับพวกเราเถอะ! ฉันจ่ายให้คุณได้นะ!” เมเรดิธกล่าวเสริม ตอนนี้เริ่มเป็นกังวลมากขึ้นแล้ว

เจอรัลด์ส่ายหัว และเพียงตอบกลับ “ผมซาบซึ้งในความช่วยเหลือของคุณ แต่ผมคงจะต้องขอปฏิเสธ!”

“อ่า! คุณพูดว่า คุณไม่ต้องการงั้นเหรอ? คุณไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องง่ายแค่ไหนที่จะหลงอยู่ในทะเลทรายแห่งนี้ ใช่ไหม? ถ้าไม่มีความช่วยเหลือของผม เก้าในสิบของคนจะไม่สามารถมีชีวิตรอดออกมาไปได้หรอก! จำคำพูดของผมไว้ คุณจะเสียใจที่ไม่มาร่วมกันกับพวกเรา! อีกอย่าง เนื่องจากคุณพูดไปแบบนั้นแล้ว แม้ว่าคุณเปลี่ยนใจและคนอื่นจ่ายให้คุณ ผมก็จะยังคงไม่อนุญาตให้คุณมาร่วมกันกับพวกเราอยู่ดี!” ผู้เชี่ยวชาญแห่งทะเลทรายพูดเย้ยหยัน ขณะที่เขาถลึงตามองเจอรัลด์อย่างเย็นชาก่อนจะดื่มเบียร์กระป๋องของเขา

เนื่องจากไม่เคยมีใครบอกเขาว่าไม่ต้องการความช่วยเหลือของเขา ผู้เชี่ยวชาญแห่งทะเลทรายจึงค่อนข้างมีอีโก้สูง

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงตบข้างอูฐของเขาซึ่งทำให้เกวียนของเขาเคลื่อนตัวไปอย่างรวดเร็วขึ้น

เมเรดิธและกีย่าจึงทำได้เพียงแค่จ้องมองไปที่ชายหนุ่มที่กำลังเดินไปอย่างกังวลใจเท่านั้นซึ่งค่อย ๆ หายลับไปจากด้านหลังของพวกเขา