มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1037

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1037

“แกจะทำบ้าอะไร ห๊ะ?! ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!”

ก่อนที่ซาเวียจะทันได้ตะโกนได้ต่อไป ควินเลนก็ปิดปากของเธอด้วยผ้าขนหนูสีขาว! แม้เธอจะ บิดตัวอย่างแรงเพื่อจะหนีจากการจับของเขา แต่ซาเวียก็รู้สึกว่าการมองเห็นของเธอเริ่มพล่ามัวแล้ว ไม่นาน เธอก็ไม่ได้ดิ้นรนอีกต่อไป

ในเวลาเดียวกัน ดวงตาของเจอรัลด์ก็กระตุกขึ้นมาฉับพลันในสภาวะการหลับลึกของเขา เขายังคงอยู่ภายในคุกใต้ดิน และก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้น

ทันทีที่เขาทำแบบนั้น สายตาของเขาก็เปล่งประกายสีเขียวเรืองแสงชั่วครู่สั้น ๆ ก่อนที่จะกลับมาเป็นปกติในไม่กี่วินาทีต่อมา

ด้วยความประหลาดใจ พูดได้แค่นั้น เจอรัลด์รู้ว่าตอนนี้เขาสามารถเห็นรายละเอียดที่เล็กที่สุดภายในคุกใต้ดินได้อีกด้วย ทั้ง ๆ ที่ความจริงมันแทบจะดำมืดสนิทในนั้น

ความสามารถในการได้ยินที่ดีขึ้นอย่างมากของเขาก็น่าประหลาดใจอย่างยินดีเช่นกัน ตราบใดเขาต้องการ เขาก็จะได้ยินสิ่งต่าง ๆ ได้อย่างชัดเจนแล้วตอนนี้ แม้ว่าจะอยู่ไกลแค่ไหนก็ตาม!

เมื่อลุกขึ้นนั่ง เจอรัลด์ค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนก่อนจะกระโดดอยู่กับที่เพื่อให้กล้ามเนื้อของเขาได้ขยับบ้าง

เมื่อมองไปที่ผิวหนังของเขา เขาก็ตระหนักได้ว่ามีรอยคราบสีดำกำลังไหลซึมออกมา จากสิ่งที่เขาสามารถคาดเดาได้ พวกมันคือสิ่งสกปรกที่ถูกชำระออกจากร่างกายของเขา

‘ฉันคิดว่าพวกเขาไม่ได้เรียกมันว่าเลือดศักดิ์สิทธิ์โดยเปล่า ๆ…ไม่เพียงมันทำให้หัวใจและอารมณ์ของฉันมั่นคงเท่านั้น แต่ตอนนี้ฉันก็ยังรู้สึกแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมอีกด้วย!’ เจอรัลด์คิดกับตัวเอง รู้สึกดีใจเหลือล้น

มันคงไม่ไกลเกินจริงด้วยซ้ำ ในตอนนี้ที่จะสันนิษฐานว่ากำลังภายในของเขาเพิ่มเป็นสองเท่าแล้วตอนนี้ จากเมื่อสามวันก่อน

‘และในที่นี้ฉันก็กำลังวางแผนที่จะไปเยี่ยมโมลเดลและจัดการพวกเขาเป็นครั้งสุดท้าย หลังจากดื่มเลือดศักดิ์สิทธิ์…เมื่อคิดว่าจริง ๆ แล้วพวกเขากลับทำแทนฉันโดยการพาฉันเข้ามาที่บ้านของพวกเขาเองโดยไม่ทำให้ฉันลำบากเลย!’ เจอรัลด์คิดกับตัวเองขณะที่เขายิ้มเยาะ

โอ้ว ใช่สิ เขายังคงต้องช่วยซาเวียด้วย!

แม้เจอรัลด์ไม่ได้ขยับเขยื้อนเป็นส่วนใหญ่ในสามวันที่ผ่านมานี้ก็ตาม แต่จิตใจของเขาก็ยังห่างไกลจากอาการหมดสติ ความจริงแล้ว เขารู้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ตัวเขาตลอดช่วงเวลานั้นเป็นอย่างดี มันจึงเป็นเหตุผลที่ทำไมเขาถึงได้ยินเสียงกรีดร้องขอความช่วยเหลือของซาเวียก่อนหน้านี้

เมื่อคิดเกี่ยวกับซาเวีย เขาก็นึกถึงทุกอย่างที่เธอได้บอกเขาในคือนั้น เจอรัลด์รู้ว่าเขาจะเพียงโกหกตัวเองเท่านั้น ถ้าเขาอ้างว่าคำพูดของเธอไม่ได้ทำให้เขาซาบซึ้งใจเลย

บวกกับความจริงที่ว่าเธอได้เสี่ยงชีวิตของเธอเพียงเพื่อมาเยี่ยมเขาในคุกใต้ดิน พร้อมด้วยการกระทำของเธอเมื่อปีก่อนที่ลงเอยด้วยการช่วยชีวิตของเขาไว้ เจอรัลด์จึงทราบดีว่ามันจะยากเพียงใดสำหรับเขาในตอนนี้ที่จะตอบแทนน้ำใจของเธอได้

เมื่อขมวดคิ้วของเขาแน่น เขารู้ว่าความคิดเหล่านั้นสามารถรอได้ สำหรับตอนนี้ เขาจำเป็นต้องช่วยซาเวียก่อน!

เจอรัลด์จ้องประตูเหล็กตรงหน้าเขาชั่วครู่สั้น ๆ จากนั้นก็วางมือของเขาลงบนประตูและดึงกระตุกมัน

เกิดเสียงแตกละเอียดดังลั่นตามมาขณะที่ผนังรอบ ๆ ที่รองรับประตูล้มพังทลายลงพร้อมกับมัน! ดูเหมือนไม่ได้สะทกสะท้านกับกำลังเหนือมนุษย์ของเขาเลย เจอรัลด์เดินออกไปทันเวลาพอดีที่จะเห็นคน ๆ หนึ่งวิ่งลงมายังคุกใต้ดิน

เมื่อสายตาของพวกเขาสบกัน คน ๆ นั้นจึงพูดตะกุกตะกักขึ้นมาทันที “…จ เจอรัลด์…? นาย…นายตื่นแล้วเหรอ?!”

ผู้ชายที่กำลังถือถ้วยข้าวต้มตามปกติแล้วก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากลูอิสนั่นเอง

“พ พวกนาย! พวกนาย! เข้ามานี่สิ!” ลูอิสตะโกน ขณะที่เขาพยายามจะวิ่งออกไปจากคุกใต้ดิน เพื่อขอความช่วยเหลือในทันที

ลูอิสเป็นหนึ่งในคนที่เห็นการสังหารหมู่ซึ่งเจอรัลด์ได้ทิ้งไว้เบื้องหลังที่คฤหาสน์เลิฟเวลล์ มันเป็นเพราะเหตุนั้น ที่ตอนนี้เขาถึงมีความหวาดกลัวในตัว บวกกับความจริงที่ว่าเขารู้ดีว่าเขาอ่อนแอเพียงใด ไม่มีทางหรอกที่เขาจะอยู่ในที่นี้กับเจอรัลด์ไปได้นานกว่าที่เขาจำเป็น!

แม้กระนั้น ก่อนที่เขาจะทันไปได้ไกลกว่าจุดที่เขายืนอยู่ เสียงที่น่าขยะแขยงของเนื้อหนังที่ถูกฉีกทึ้งก็ได้ยินขึ้นมา

ลูอิสใช้เวลาครู่หนึ่งกว่าจะรู้ได้ว่าเพิ่งเกิดอะไรขึ้น ขอบคุณ เขาตายไปแล้วเมื่อถึงเวลาที่ร่างของเขาถูกแยกออกเป็นสองส่วน

เมื่อปีนขึ้นบันไดไป เจอรัลด์ก็เดินผ่านศพไปอย่างไม่สนใจ ขณะที่เขาค่อย ๆ เดินออกไปจากคุกใต้ดิน หูของเขาตั้งขึ้น ขณะที่เขาระบุว่าซาเวียอยู่ทิศทางใด

จากสิ่งที่เขาได้ยิน สมาชิกของตระกูลโมลเดลสองสามคนกำลังอยู่ในสวนหลังบ้านกันในเวลานี้ มีผู้คนค่อนข้างมากในบริเวณห้องรับรองแขกเช่นกัน

เมื่อเดินตามทางไปขณะที่เขายังคงพยายามค้นหาซาเวียต่อไป เขาก็จัดการกับคนที่บังเอิญพบเจอเขาอย่างฉับไว และมีประสิทธิภาพมาก

เมื่อในที่สุดเขาพบเธอไม่นานมากเกินไปหลังจากนั้น เขาก็ยืนอยู่ข้างประตูของเธอ ก่อนจะเตะมันเปิดออก!

เจอรัลด์ได้รับการทักทายทันทีที่เห็นควินเลนกำลังฉีกเสื้อผ้าของซาเวียออกเป็นชิ้น ๆ

โดยรู้สึกช็อกที่ได้ยินประตูถูกเหวี่ยงเปิดออก ควินเลนจึงหันไปมองผู้มาเยือนที่ปกคลุมไปด้วยโคลน ซึ่งดูเหมือนว่าเขาเพิ่งคลานออกมาจากพื้นโลกในทันที

“ก แกเป็นใคร?” ควินเลนถาม เห็นได้ชัดว่าทำอะไรไม่ถูกกับสถานการณ์ที่เกินกว่าจะเข้าใจได้อย่างไรนี้

แม้ซาเวียยังคงอ่อนแรงอย่างมากในเวลานี้ แต่เธอก็บอกได้อย่างง่ายดายว่าบุคคลตรงประตูเป็นใคร

“…จ เจอรัลด์…เร็วเข้า…โปรดรีบช่วยฉัน…!” ซาเวียร้องออกมา

ควินเลนตกตะลึงไป จากนั้นก็พูด “…เจอรัลด์งั้นเหรอ? เขา…เขาหนีออกมา?!”

โดยรู้สึกตกใจกลัวเกินกว่าจะบรรยายได้ จากนั้นควินเลนก็วิ่งไปยังมุมห้อง สายตาของเขาสลับไปมาระหว่างเจอรัลด์ และทางออก ก่อนที่ควินเลนจะทันได้เริ่มวางแผนการหลบหนี เจอรัลด์ก็มายืนอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว!

“หืมม…?” เจอรัลด์ตอบกลับ ขณะที่เขายกคอของชายผู้ที่หวาดกลัวขึ้น