มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1029

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1029

เมื่อหันไปด้านข้าง เจอรัลด์ก็สังเกตเห็นว่าคนที่ทำเสียงนั้นคือลูกสุนัขตัวหนึ่งที่กำลังเดินยโยกเขยกมาทางเขาอย่างช้า ๆ! เมื่อตรวจดูอย่างใกล้ชิด ดูเหมือนว่าลูกสุนัขตัวนั้นจะขาหัก ยิ่งไปกว่านั้น ก็มีแผลที่เห็นได้ชัดเจนทั่วร่างกายของมันเช่นกัน

เมื่อมันมาถึงด้านข้างเจอรัลด์ในที่สุด มันก็นอนอยู่แทบเท้าของเขาก่อนจะเริ่มเลียปลายรองเท้าของเขาในทันที

เจอรัลด์สะดุ้งตกใจมากกว่าสิ่งใด อย่างไรซะ เขาก็ไม่คาดคิดว่าจะบังเอิญเจอเจ้าตัวเล็กนี้ในป่าลึกขนาดนี้ ในทางหนึ่ง มันก็เป็นเรื่องมหัศจรรย์ที่ลูกสนัขตัวนี้ยังคงมีชีวิตรอดด้วยการที่มีสัตว์นักล่ามากมายซุ่มซ่อนอยู่ภายในป่า

“…นายอาจกำลังขอให้ฉันช่วยนายอยู่หรือเปล่า?” เจอรัลด์ถาม

เมื่อเห่าสองครั้งเป็นการตอบสนอง จากนั้นมันก็เลียรองเท้าของเจอรัลด์ต่อไป

ในขณะที่ความคิดแรกของเจอรัลด์ เมื่อได้เห็นลูกสุนัข คือการสกัดเลือดของมันเพื่อจะทำเลือดบริสุทธิ์ก็ตาม แต่หลังจากลูกสุนัขเริ่มเลียรองเท้าของเขา เขาก็ตระหนักได้ถึงสองสิ่ง อย่างแรก ลูกสุนัขยังตัวเล็กมากเกินไปที่จะสกัดเลือดบริสุทธิ์ได้อย่างคุ้มค่า

อย่างที่สอง เขาตระหนักได้ว่าลูกสุนัขมีจิตวิญญาณธรรมชาติ ถึงอย่างไร มันก็จัดการเอาชีวิตรอดมาได้นานขนาดนี้ในพื้นที่ห่างไกลของป่า ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้มันก็กำลังอ้อนวอนขอความช่วยเหลือของเขา! ด้วยทั้งหมดนั้นในใจ เจอรัลด์จึงรู้ว่าการฆ่ามันเขาก็แทบจะทนไม่ได้เลย ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ไม่ได้โหดร้ายขนาดนั้น

“ช่างน่าสงสาร…ฉันไม่รู้ว่าใครละทิ้งนายไว้ที่นี่ แต่นายโชคดีที่นายบังเอิญพบฉัน!” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขาส่ายหัวพร้อมกับลูบหัวลูกสุนัขเบา ๆ

“น่าเสียดาย ฉันไม่สามารถใช้เวลาหมดไปอย่างไร้ค่าได้มากนัก แต่ทว่าฉันจะช่วยพันแผลของนายก่อน ตั้งแต่นี้ต่อไป อย่างไรซะ พวกเราจะแยกทางกัน ฉันแค่ไม่มีเวลาช่วยให้นายหนีไปจากป่านี้ได้ เข้าใจใช่ไหม?” เจอรัลด์กล่าวเสริม ขณะที่เขาเริ่มทำแผลให้ลูกสุนัขอย่างรวดเร็ว

ไม่นานหลังจากนั้น เขาก็จัดการหยุดเลือดที่กำลังไหลของลูกสุนัขได้สำเร็จ และพันแผลใด ๆ ที่เขาพบเห็น

“มันจะดีแค่ไหนถ้าปู่เวลสันและคนอื่น ๆ สามารถไล่ตามฉันมาทันในตอนนี้…ท้ายที่สุดแล้ว เนื่องจากจิ้งจอกชอบเลือดมนุษย์มากกว่าอยู่ดี พวกเราแต่ละคนก็จะได้บริจาคเลือดของเราเพียงเล็กน้อย! จากนั้นพวกเราก็จะได้ล่อจิ้งจอกออกมาอีกครั้งอย่างแน่นอน! แต่ใครจะไปรู้ว่าฉันอาจจะต้องรอให้พวกเขามาถึงนานแค่ไหน…ถ้าฉันรอนานไปกว่านี้ จิ้งจอกก็อาจหนีไปจากหุบเขาแล้ว และฉันก็จะไม่รู้ด้วยซ้ำ!” เจอรัลด์พึมพำกับตัวเองด้วยเสียงเศร้าใจ ขณะที่เขาตรวจเช็คลูกสุนัขเป็นครั้งสุดท้าย

ในทางกลับกัน ลูกสุนัขที่ได้รับการพันแผลแล้วในตอนนี้ ก็คลานมาอยู่ตรงหน้าเจอรัลด์ และเพียงพักหัวของมันไว้บนเท้าของเจอรัลด์อีกครั้ง

“เฮ้ ฉันบอกนายว่าฉันไม่มีเวลาที่จะกังวลเกี่ยวกับนายอีกต่อไปแล้ว ใช่ไหม? ฉันขอโทษ แต่มีบางอย่างสำคัญที่ฉันต้องทำตอนนี้…” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขายิ้มอย่างขมขื่นพร้อมกับเฝ้ามองลูกสุนัขที่ยึดเขาไว้แน่น

อย่างไรซะ ลูกสุนัขเพียงปฏิเสธที่จะทิ้งเจอรัลด์ไว้ตามลำพัง

ขณะนั้ หูของเจอรัลด์ก็กระตุกเล็กน้อย บางคนกำลังเดินมาทางเขา ลูกสุนัขเองก็ลุกขึ้นทันที และเริ่มเห่าไปยังทิศทางที่เสียงมาจาก

หลังจากเห่าสองสามครั้ง มันก็เริ่มกระดิกหางของมันอย่างตื่นเต้น ขณะที่มันมองกลับมาที่เจอรัลด์ก่อนจะกระพริบตาของมัน

เมื่อหันไปมองลูกสุนัข ซึ่งตอนนี้กำลังลิ้นห้อยออกมา เจอรัลด์ก็เพียงถามด้วยรอยยิ้มแห้ง ๆ บนใบหน้าของเขา “นายก็ตื่นตัวเหมือนฉันเลยนะ! แม้กระนั้น นายไม่กลัวถึงความเป็นไปได้ว่าคนที่มาที่นี่จะฆ่านายหลังจากดึงดูดความสนใจของพวกเขาเหรอ?”

ช่างแปลก ลูกสุนัขเพียงเงยหน้าของมันขึ้นสูงเล็กน้อย ในขณะที่มันยังคงมองเจอรัลด์ต่อไป ในดวงตาของมันมีความชัดเจนแปลก ๆ

“…หืมม? เป็นไปได้ไหมว่านายได้ยินคำพึมพำของฉันก่อนหน้านี้…? นายรู้ว่าฉันต้องการเลือดของมนุษย์ใช่ไหม? นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำไมนายถึงพยายามดึงดูดคน ๆ นั้นมาที่นี่อย่างจงใจใช่ไหม?”

เจอรัลด์เพียงคิดอย่างบ้าบิ่นเช่นนี้ก็เพราะหลังจากอ่านหนังสืออสูรอย่าละเอียดเท่านั้น ตอนนี้เจอรัลด์ก็บอกได้ไม่มากก็น้อยแล้วว่าสัตว์ส่วนใหญ่หมายถึงอะไรจากการกระทำของพวกมัน

เมื่อตระหนักได้ว่าข้อความของมันเป็นที่เข้าใจได้ ลูกสุนัขจึงพยักหน้าทันที ก่อนจะกระดิกหางของมันอย่างมีความสุข

“แม่เจ้าไม่อยากจะเชื่อเลย! นายมีจิตวิญญาณธรรมชาติอย่างแท้จริง!” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขาตบหัวของลูกสุนัขเบา ๆ

ไม่นานหลังจากนั้นเมื่อในที่สุดก็เห็นร่างหนึ่งมาจากระยะไกล เมื่อเดินไปทางเจอรัลด์อย่างฉับไว บุคคลที่เดินโผล่ออกมาจากบริเวณที่เป็นพิษก็แสดงอาการดูถูกอย่างเย็นชาก่อนจะพูดขึ้น “ไม่แปลกที่ผมไม่สามารถตามรอยคุณได้ ไม่ว่าผมจะพยายามค้นหาคุณอย่างหนักแค่ไหนก็ตาม! งั้นคุณก็หนีมาที่นี่ตลอดเวลานี้สินะ!”

ตามปกติแล้ว ก็ไม่ใช่ใครอื่นที่ไหนนอกจาากชายชราจากก่อนหน้านี้

เจอรัลด์เองก็รู้สึกดีใจมากที่เห็นชายชรา เมื่อลูบหัวของลูกสุนัขอย่างอ่อนโยนเพื่อบ่งบอกว่ามันทำงานได้ดีมาก จากนั้นเจอรัลด์ก็ตอบกลับ “โอ้? คุณกำลังตามล่าผมอยู่งั้นเหรอ? ผมไม่ได้สังเกตเลยจริง ๆ!”