ภรรยาที่ทั้งสวยทั้งรวยของผม - ตอนที่ 450 สร้างเงื่อนไขกับเย่อชิงยุน

ฉูเป่ยชวนและคนอื่นๆมองหน้ากัน จากนั้นก็พยักหน้า

เมื่อมองเห็นท่าทางที่เคร่งขรึมของฉินเฉิง พวกเขาเองก็คงไม่กล้าจะถามอะไรออกมา ทำได้แค่ก้มหน้าและเดินออกไป

ไม่นาน ทั้งห้องก็เหลือไว้เพียงแค่ ฉินเฉิง เย่อชิงยุน และเจียงโม่เหลียน

"ร่างกายของนายเป็นยังไงบ้าง" เจียงโม่เหลียนถามออกมาก่อน

ฉินเฉิงส่ายหน้า และพูดออกไปว่า "แย่สุดๆ พลังภายในของผมถูกดูดไปเกือบหมด เหือดแห้งไปหมดแล้ว"

สภาพแบบนี้จะให้ฟื้นกลับคืนมาคงลำบาก

แต่ต่อให้กลับคืนมาได้ก็คงไม่สามารถไปถึงจุดเดิมได้

เจียงโม่เหลียนกับเย่อชิงยุนรู้ถึงวิธีการของสมาคมศิลปะการต่อสู้จิงตูเป็นอย่างดี ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้ถามอะไรออกมามากมาย

"ฉันจะช่วยนายหาสมุนไพรเพื่อมารักษาร่างกายของนาย" เจียงโม่เหลียนพูดออกมา

ถึงแม้จะพูดออกมาแบบนั้น แต่มันก็ยากที่จะฟื้นฟูกลับมา

ไม่ใช่ว่าไม่มีวิธีกลั่นยาหรืออะไร แต่เป็นเพราะวัถตุดิบนั้นหายากเกินไปมากกว่า

และยาฟื้นฟูประเภทนี้จำเป็นต้องใช้สมุพไพรที่มีอาวุหลายพันปี

"เรื่องที่ผมจะบอกไม่ใช่เรื่องนี้" ฉินเฉิงพูดออกมา เขาเงยหน้าขึ้นและมองไปที่เย่อชิงยุน และพูดออกไปตรงๆเลยว่า "ยาที่คุณต้องการมีผมคนเดียวเท่านั้นที่สามารถกลั่นมันได้ ตอนนี้วิธีการกลั่นของมันอยู่ในมือของฉันแล้ว ถึงต่อให้เจ้าสำนักเอาไปกลั่นมันก็ได้ผลเพียงแค่ครึ่งเดียว"

เย่อชิงยุนพูดออกมาว่า "นายไม่ต้องอธิบายแล้ว เรื่องนี้เจ้าสำนักบอกกับฉันแล้ว"

ฉินเฉิงโบกมือและขัดคำพูดของเย่อชิงยุน

จากนั้นเขาก็พูดออกมาด้วยใบหน้าที่แน่วแน่ว่า "หลังจากนี้ผมสามารถกลั่นยาชนิดนี้ให้กับคุณได้ แต่ผมมีข้อแลกเปลี่ยน"

"ข้อแลกเปลี่ยนอะไร ลองพูดมา" เย่อชิงยุนพยักหน้า

แววตาของฉินเฉิงมีแสงประกายขึ้นมาทันที

เขามองไปที่เย่อชิงยุนอย่างเยือกเย็นและพูดออกมาว่า "ผมต้องการกำจัดสมาคมศิลปะการต่อสู้จิงตูให้สิ้นซาก คุณไม่ต้องยื่นมือมายุ่งเรื่องระหว่างผมกับสมาคมศิลปะการต่อสู้จิงตู"

เมื่อได้ยินแบบนั้น ใบหน้าของเย่อชิงยุนก็น่าเกลียดขึ้นมาเล็กน้อย

เขาพูดออกมาว่า "สมาคมศิลปะการต่อสู้จิงตูอยู่มาหลายปีแล้ว คิดจะกำจัดให้สิ้นซาก นี้มัน…."

"ผมรู้" ฉินเฉิงพูดออกมา "ผมไม่ต้องการใช้พลังของคนอื่น แต่ถ้าหากผมได้รับการอนุญาตจากสำนักงานความมั่นคง สมาคมศิลปะการต่อสู้จิงตูจะต้องล่มสลายอย่างแน่นอน"

"ไม่ได้" เย่อชิงยุนปฎิเสธออกมาอย่างไร้ความกังวล "นายเองก็รู้ว่าสมาคมศิลปะการต่อสู้จิงตูนั่นยิ่งใหญ่และสำคัญขนาดไหน นายเองก็รู้อยู่แก่ใจ ยิ่งไปกว่านั้นฉันเองก็เคยอยู่ในสมาคมศิลปะการต่อสู้จิงตูมาด้วย"

"คุณไม่รับปาก งั้นผมก็จะไม่กลั่นยาให้คุณ และผมอยากจะบอกคุณเอาไว้ว่า ถึงต่อให้คุณไม่รับปากก็ไม่มีใครห้ามผมได้ทั้งนั้น" ฉินเฉิงพูดออกมา

เมื่อได้ยินแบบนั้นเย่อชิงยุนก็หรี่ตาลง พลังของเขาออกมาจากร่างกาย

"นายกำลังขู่ฉันอย่างนั้นเหรอ?" เสียงของเย่อชิงยุนเยือกเย็นเป็นอย่างมาก พลังของจอมยุทธผู้ยิ่งใหญ่ของเขาเผยออกมา

ฉินเฉิงที่ได้รับบาดเจ็บหนักอยู่แล้วเมื่อได้รับออร่าที่ดุดันนี้ เขาก็รู้สึกอึดอัด แน่นหน้าอกจนหายใจแทบไม่ออก

แต่ภายใต้แรงกดดันฉินเฉิงยังคงเงยหน้าขึ้น จ้องไปที่เย่อชิงยุนอย่างแน่วแน่ แววดตาของเขาไม่มีความลังเลอยู่เลย!

"ผู้บัญชาการเย่อ ร่างกายของฉินเฉิงเขาบาดเจ็บอยู่แล้ว คุณ….." เจียงโม่เหลียนกำลังจะพูดอะไรออกมา แต่ก็ถูกเย่อชิงยุนขัดเอาไว้

เขาค่อยๆปล่อยพลังของเขาออกมามากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ร่างกายของฉินเฉิงนั้นหนักขึ้น

ในตอนนั้นฉินเฉิงถึงขั้นกระอักเลือดออกมา!

แต่ถึงกระนั้นฉินเฉิงก็ยังคงจ้องไปที่เย่อชิงยุนอย่างไม่ลดละ

ดวงตาของเขาแดงก่ำ และรูม่านตาแคบๆของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

"แกร๊ก!"

แผ่นเตียงแตกออกโดยตรงภายใต้แรงมหาศาลนี้ และทั้งห้องก็สั่นสะเทือน!

ในที่สุด การบังคับร่างกายของเย่อชิงยุนก็ค่อยๆหายไป

เขาส่ายหน้าและพูดออกมาว่า "นายนี่มันดื้อด้านจริงๆ มันจะต้องเป็นแบบนี้เท่านั้นอย่างนั้นเหรอ?"

"มันไม่มีทางอื่นแล้ว" ฉินเฉิงพูดออกมาอย่างแน่วแน่

"ก็ได้" เย่อชิงยุนพยักหน้า "ที่จริงการปฏิบัติของสมาคมศิลปะการต่อสู้จิงตูหลายปีที่ผ่านมานี้ก็ไม่ค่อยถูกใจด้านบนสักเท่าไหร่ ฉันสามารถเอาเหตุผลแบบนี้ไปอ้างกับเบื้องบนได้"

"ขอบคุณผู้บัญชาการเย่อมากครับ!" ฉินเฉิงลุกขึ้นด้วยความยากลำบาก และโน้มตัวลง

"นายยังไม่ต้องขอบคุณฉัน" เย่อชิงยุนพูดออกมาอย่างเคร่งขรึม "เรื่องนี้สำนักงานความมั่นคงของพวกเราจะไม่เข้าไปยุ่ง แต่เรื่องระหว่างนายกับสมาคมศิลปะการต่อสู้จิงตูนั้นใครจะเป็นผู้ชนะหรือแพ้ เราก็ช่วยอะไรไม่ได้ทั้งนั้น นายเข้าใจใช่ไหม?"

ฉินเฉิงพยักหน้า "ผมเข้าใจครับ นี่เป็นสิ่งที่ผมต้องการ ผมไม่ต้องการความช่วยเหลือจากใครทั้งนั้น"

"ดี" เย่อชิงยุนพยักหน้าและพูดออกมา "แล้วใบสั่งยานั่นจะเอาออกมาได้หรือยัง?"

ฉินเฉิงล่วงมือลงไปใต้เตียงของเขา จากนั้นก็หยิบกระดาบที่ยับยู่ยี่ออกมา

เขายื่นมันออกไปให้เย่อชิงยุนทั้งที่มือของเขายังสั่นอยู่

เย่อชิงยุนยิ้มและพูดออกมาด้วยความสงสัยว่า "ที่แท้ก็อยู่ที่นี่เองเหรอ?"

"ที่ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุด" ฉินเฉิงไม่มีแรกที่จะยกมือ "ท่านเจ้าสำนัก ช่วยเตรียมเตียงให้ผมสักเตียงได้ไหมครับ? ผมเหนื่อยมาก…."

"ได้!" เจียงโม่เหลียนพยุงฉินเฉิงลุกขึ้นมาและพาเขาเดินไปที่ห้องของตนเอง

ห้องของเจ้าสำนักเต็มไปด้วยกลิ่นอายของผู้หญิง เมื่อร่างกายของฉินเฉิงสัมผัสกับเตียงที่อ่อนนุ่ม ไม่นานเขาก็หลับไป

เจียงโม่เหลียนยืนอยู่ข้างๆเตียง มองไปที่ฉินเฉิงอยู่นานก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องและปิดประตูเบาๆ

"ร่างกายของเขาเป็นอย่างไรบ้าง?" เย่อชิงยุนถามออกมา

เจียงโม่เหลียนขมวดคิ้วและตอบกลับไปว่า "เลวร้ายมาก การลงมือของสมาคมศิลปะการต่อสู้จิงตูนายเองก็น่าจะรู้ดี สิ่งที่เขาดูดออกไปไม่ใช่แค่เพียงพลังภายใน แต่เป็นการบ่มเพาะ มันถือว่าเป็นการตัดชีวิตของนักต่อสู้เลยก็ว่าได้"

เย่อชิงยุนพูดออกมาด้วยใบหน้าเคร่งขรึมว่า "วิธีการกลั่นยาของเธอนั้นไม่มีใครเทียบได้ในโลกนี้ ฉันเชื่อว่าเธอคงจะมีวิธีรักษาเขา"

"วิธีหนะมี แต่ว่ามันขาดวัตถุดิบ" เจียงโม่เหลียนพยักหน้าและพูดออกมา "ฉันต้องการแก่นแท้ของกระดูกกุมภีล์"

"กระดูกกุมภีล์" เย่อชิงยุนขมวดคิ้ว "นั่นเป็นสัตว์ประหลาดใต้ดิน และมันอยู่ลึกลงไปในพื้นมหาสมุทร"

"อืม" เจียงโม่เหลียนพยักหน้า "ฉันจะหาวิธี"

หลังจากนั้นเจียงโม่เหลียนก็หันหลังและเดินจากไป

ในตอนนั้นจู่ๆเย่อชิงยุนก็ตะโกนเรียกเจียงโม่เหลียนเอาไว้

เขายิ้มและพูดออกมาว่า "ฉันเชื่อว่าถึงแม้ว่าฉินเฉิงจะไม่มอบใบสั่งยานี้ให้ฉัน แต่เธอก็คงสามารถสร้างมันมาให้ฉันได้ ถูกไหม?"

เมื่อได้ยินแบบนั้น เจียงโม่เหลียนก็ยิ้มออกมาและพูดว่า "นายมองฉันสูงเกินไปแล้ว"

เย่อชิงยุนกลอกตาย "นักกลั่นยาที่แข็งแกร่งราวกับปีศาจจะมาแพ้ให้กับเด็กที่อายุยังไม่ถึง 30 ได้อย่างไร"

เจียงโม่เหลียนยิ้มออกมา และหันหน้ากลับไป

เธอไม่ได้ตอบคำถามเย่อชิงยุน แต่ทุกคนก็รู้อยู่แก่ใจ

ถึงต่อให้ไม่มีฉินเฉิง เจียงโม่เหลียนก็สามารถกลั่นยาที่เย่อชิงยุนต้องการออกมาได้

นั่นเป็นสิ่งที่ทุกคนรู้อยู่แก่ใจ

…..

สมาคมศิลปะการต่อสู้จิงตู ผู้อาวุโสซูโกรธจัด

"คนอย่างฉินเฉิงได้รับลดโทษจากการประหาร สมาคมศิลปะการต่อสู้จิงตูนี้เป็นไก่อ่อนหรือเปล่า!" ผู้อาวุโสซูพูดออกมาอย่างโกรธจัด

ชางโจวที่ยืนอยู่ข้างๆปล่อยให้ผู้อาวุโสซูด่าออกมา เขาไม่กล้าพูดอะไร