ภรรยาที่ทั้งสวยทั้งรวยของผม - ตอนที่ 105 พวกคุณสู้กันสักยกก็จะรู้เอง

ยังไม่ทันเปิดกล่องออก ฉินเฉิงสามารถสัมผัสได้ถึงกลิ่นความสดชื่นของเส้นผมหนึ่งในนั้น

กลิ่นนี้ราวกับว่าเป็นความสดชื่นของอากาศ สิ่งที่แตกต่างจากอากาศคือ สามารถได้กลิ่นหอมจางๆได้อย่างชัดเจน

"กลิ่นอายวิญญาณ ไม่ผิดแน่" ฉินเฉิงรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

เมื่อเห็นการแสดงออกของฉินเฉิง ชูซีหยุนที่อยู่ด้านข้างอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย

ผู้ชายแบบนี้ ช่างแปลกประหลาดจริงๆ กระทั่งเห็นผู้หญิงสวยๆยังไม่ตื่นเต้น แต่ยาหนึ่งกล่องเก่า คาดไม่ถึงว่าจะสามารถทำให้เขาดีใจอย่างบ้าคลั่ง

"ของขวัญชิ้นนี้ฉันขอรับเอาไว้นะ" ฉินเฉิงง่ายอย่างมาก "แน่นอน ฉันก็ไม่มีทางรับสิ่งของของเธอมาฟรีๆแน่นอน ถือว่าในครั้งนี้ฉันเป็นหนี้บุญคุณเธอก็แล้วกัน"

ชูซีหยุนยิ้มและพูด :"เป็นหนี้บุญคุณฉัน? หลายวันก่อนนายเคยช่วยฉันเอาไว้ ฉันหนี้เราหายกันถึงจะถูก"

"นั่นเป็นเพียงแค่เรื่องง่ายๆเท่านั้น" ฉินเฉิงพูดอย่างไม่แยแส

อันที่จริง ฉินเฉิงเพียงแค่ไม่ค่อยชอบกับการเห็นเวทย์มนต์ประเภทนี้เท่านั้น ไม่ใช่เพื่อต้องการช่วยชูซีหยุนอะไรเลย

เมื่อชูซีหยุนเห็นแบบนี้ ก็ไม่ได้พูดอะไรมากอีกต่อไป

สามารถได้รับหนี้บุญคุณจากคนอื่น เธอมีความสุขยังไม่ทันเลย

"เอาล่ะ พวกเราน่าจะกลับกันได้แล้วใช่ไหม? ตอนนี้สี่ทุ่มแล้วนะ พี่ว่านเอ๋อน่าจะเป็นห่วงแล้ว!" ฟางเสี่ยวเต๋อมองไปที่ชูซีหยุนอย่างระมัดระวัง

ฉินเฉิงกลืนไม่เข้าคลายไม่ออกทันที เขาลุกขึ้นและพูด :"ได้ จะกลับเดี๋ยวนี้เลย"

หลังจากบอกลากับชูซีหยุนแล้ว ฉินเฉิงพาเด็กผู้หญิงสองคนนี้ออกไปข้างนอก

หลังจากออกมาจากหลังเวที พบว่าโฮ่ต๋ายังไม่ไป

"คุณฉิน!" โฮ่ต๋าเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว เขาหยิบนามบัตรออกมาแล้วยื่นให้ฉินเฉิงหนึ่งใบ ยิ้มและพูด :"คุณฉิน ถ้าหากคุณมีเรื่องอะไรต้องการให้ฉันช่วย สามารถโทรหาฉันได้ทันที"

"ที่แท้นายก็ไม่ใช่คนใบ้นี้" ฟางเสี่ยวเต๋อบ่นพึมพำ

โอ่ต๋าหัวเราะอิๆสองที เขาไม่อยากทำให้ฉินเฉิงขุ่นเคือง ในเวลาเดียวกันก็ไม่กล้าทำให้ฟางเสี่ยวเต๋อขุ่นเคืองเช่นกัน

ฉินเฉิงรับนามบัตรมาแล้วยัดลงในกระเป๋าเสื้ออย่างไม่ใส่ใจ หลังจากพยักหน้าแล้วจากไปจากที่นี่

เพราะว่าตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ดังนั้นจงเยว่ไม่ได้กลับบ้าน แต่เป็นการไปพักบ้านของฟางเสี่ยวเต๋อ

แม้ว่าสถานการณ์ทางครอบครัวของจงเยว่จะไม่เลว แต่เมื่อเทียบกับตระกูลฟางแล้ว ยังคงแตกต่างกันอย่างมาก

ด้วยเหตุนี้ เธอนั่งอยู่ในห้องที่เหมือนเจ้าหญิงของฟางเสี่ยวเต๋อ ด้วยสายตาที่อิจฉาตาร้อนจนพูดไม่ออก

"เสี่ยวเต๋อ เธอกับฉินเฉิงคนนั้นมีส่วนเกี่ยวข้องอะไรเหรอ?" เยว่จงถามคำถามเบื้องต้น

ฟางเสี่ยวเต๋อคิดสักพัก และพูด :"เขาเป็น……แฟนหนุ่มของพี่สาวที่ดีที่สุดของฉันคนหนึ่ง"

เยว่จงอ้อหนึ่งที จากนั้นไม่ได้ถามอะไรอีก

…….

วิลล่าของตระกูลซู ฉินเฉิงนั่งอยู่บนเตียงใหญ่ในห้องนอนของตัวเอง

บนเตียงวางโสมสองพันปีไว้สองเม็ด พร้อมกับพืชสมุนไพรไม่ทราบชนิดที่ชูซีหยุนเพิ่งมอบไป

"ยาชนิดนี้เมื่อเทียบกับโสมสองพันปีแล้ว ก็ไม่ได้แตกต่างกัน" ฉินเฉิงคิดอยู่ในใจอย่างลับๆ

ถ้าหากเอาไปลงประมูลขาย เกรงว่าอย่างน้อยๆก็น่าจะขายได้หลายร้อยล้าน

เมื่อคิดแบบนี้ ฉินเฉิงยังคงรู้สึกผิดต่อชูซีหยุนบ้างเล็กน้อย

"ถ้าอนาคตมีโอกาส จะต้องช่วยตระกูลชูสักหน่อยแล้วมั้ง" ฉินเฉิงคิดอยู่ในใจอย่างลับๆ

เขาไม่รีบร้อนที่จะปรับแต่งวัสดุยา แต่มีการวางแผนไว้ว่าหลังจากกลับไปปีนังแล้วค่อยคิดอีกที นอกจากนี้ที่นั่นมีการรวมตัวของค่ายกลวิญญาณ การปรับแต่งยายังคงมีความสะดวกกว่า

ช่วงเวลาการแข่งขันประลองของตระกูลหู เหลือเวลาเพียงแค่หนึ่งวันเท่านั้น

ฉินเฉิงออกเดินทางล่วงหน้าหนึ่งวัน รีบมุ่งหน้าไปยังเมืองหยาง

เมืองหยางเป็นเขตปกครองภายใต้เมืองเจียง แต่เพราะว่าการมีอยู่ของตระกูลหู ทำให้ที่นี่นำไปสู่เศรษฐกิจที่พัฒนาอย่างมาก

และรัฐบาลเมืองหยางตั้งใจจะทำให้เป็นบ้านเกิดของศิลปะการต่อสู้ ด้วยเหตุนี้จึงไม่รู้ว่าดึงดูดนักท่องเที่ยวเข้ามาเท่าไหร่

"คุณฉิน" หลังจากมาถึงเมืองหยาง ลูกศิษย์คนโตเหลียนจี้เทียนของเจ้าแห่งลมปราณหูมารออยู่ที่นี่นานแล้ว

หลังจากครั้งที่แล้วที่เห็นวิธีการต่อสู้ของฉินเฉิง ทัศนคติของเหลียนจี้เทียนตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง มีความรู้สึกเคารพอย่างเป็นธรรมชาติในน้ำเสียง

"เจ้าแห่งลมปราณหูล่ะ?" ฉินเฉิงถาม

เหลียนจี้เทียนหัวเราะและพูด :"เจ้าแห่งลมปราณกำลังยุ่งอยู่กับเรื่องของการประลอง ดังนั้นขอให้ฉันมารับคุณ"

ฉินเฉิงไม่ได้ถามอะไรมาก เพียงแค่พยักหน้า

ตามเหลียนจี้เทียนมาถึงโรงแรมแห่งหนึ่ง โรงแรมนี้ค่อนข้างหรูหราอย่างมาก และชื่อก็ทำให้ค่อนข้างโดดเด่นเป็นพิเศษ ชื่อว่า "ยี่หวู่ฮุ่ยโย่ว"

ในเวลานี้ มีการรวบรวมป้ายทะเบียนรถจำนวนมากที่ทางเข้าโรงแรม รวมทั้งป้ายทะเบียนจากต่างประเทศมากมาย

ฉินเฉิงเหลือบมองคนที่ประตู อดไมได้ที่จะตะลึงเล็กน้อย

ในหมู่คนเหล่านี้ ที่ห่วยที่สุดคาดไม่ถึงว่าจะเป็นถึงระดับเจ้าแห่งพลังปราณ กระทั่งสามารถเห็นเจ้าแห่งพลังปราณเพียงแค่สองสามคนเท่านั้น!

อย่างที่คาด สำหรับผู้ที่ฝึกศิลปะการต่อสู้แล้ว การแย่งชิงวัสดุยานั้นมีแรงดึงดูดอย่างมาก

"คุณฉิน ที่นี่เป็นโรงแรมพิเศษในตระกูลหู ใช้สำหรับต้อนรับแขกที่เดินทางมา" เหลียนจี้เทียนพูดอธิบาย

ฉินเฉิงเงยหน้ามองโรงแรมหนึ่งที พูดอย่างประหลาดใจเล็กน้อย :"โรงแรมแห่งนี้ เป็นอุตสาหกรรมของตระกูลหูเหรอ?"

"ถูกต้อง" เหลียนจี้เทียนหัวเราะและพูด "แทนที่จะให้คนอื่นทำเงิน สร้างขึ้นมาด้วยตัวเองดีกว่า"

"ช่างรวยล้นฟ้าจริงๆ" ฉินเฉิงถอนหายใจ ดูเหมือนว่าในสังคมสมัยใหม่ ไม่ว่าจะทำเรื่องอะไร ทุกคนต้องการการสนับสนุนจากทางการเงิน

"คุณฉินเชิญทางนี้" เหลียนจี้เทียนพาฉินเฉิงไปที่ชั้นบนสุดของโรงแรม

อยู่ที่นี่ มีห้องเพรสซิเดนสูทอยู่หนึ่งห้อง พักอาศัยอยู่ที่นี่ เป็นห้องของผู้ตัดสินของการแข่งขันครั้งนี้

ผู้ตัดสินรวมทั้งฉินเฉิง ทั้งหมดมีห้าคน ไม่เพียงแต่เป็นคนของตระกูลหู และเจ้าหน้าที่อย่างเป็นทางการของสมาคมศิลปะป้องกันตัวท้องถิ่น

"ท่านนี้ก็คือคุณฉินฉินเฉิง" เหลียนจี้เทียนพาฉินเฉิงไปอยู่ต่อหน้าผู้ตัดสินทั้งสี่คนและพูด

คนเหล่านั้นลุกขึ้นและทักทายฉินเฉิงทีละคนๆ มีเพียงชายชราคนหนึ่งที่มีอายุมากแล้วนั่งอยู่ที่นั่นไม่ขยับแม้แต่นิดเดียว หลับตาทำสมาธิ

เหลียนจี้เทียนขมวดคิ้วเล็กน้อย เขากระซิบบอกฉินเฉิน :"ท่านนั้นก็คือประธานของสมาคมศิลปะป้องกันตัวเมืองหยาง เป็นรองประธานของสมาคมศิลปะป้องกันของมณฑลปินโจวชื่อว่าพันโฮว ให้ความสำคัญกับความเคารพและความต่ำต้อย ที่ผ่านมาไม่เคยดูถูกคนหนุ่มสาวอย่างพวกเรา"

ฉินเฉิงพยักหน้าเบาๆ จากนั้นไม่เป็นไร

"คุณฉิน คุณพักห้องนี้นะ" จากนั้น เหลียนจี้เทียนพาฉินเฉิงไปที่ห้องใหญ่

ห้องนี้อยู่ตรงกลาง หน้าระเบียงหันไปทางทิศใต้ ค่อนข้างสบาย

ในเวลานี้ พันโฮวคนนั้นพูดด้วยความไม่พอใจ :"จี้เทียน ที่ผ่านมาฉันพักอาศัยอยู่ห้องนี้มาโดยตลอด นี่มันหมายความว่ายังไงกันแน่?"

เหลียนจี้เทียนพูดด้วยความไม่อดทนเล็กน้อย :"นี่เป็นการมอบหมายของอาจารย์ฉัน ถ้าหากคุณมีความเห็น ไปคุยกับอาจารย์ของฉันได้เลย"

"อย่าเอาอาจารย์ของนายมากดดันฉันนะ!" พันโฮวค่อนข้างโกรธในทันที พลังงานพุ่งพรวดพราดทันที

เหลียนจี้เทียนขมวดคิ้ว เขาโบกมือเบาๆ และสลายพลังงานนี้อย่างสมบูรณ์

"ถ้าหากไม่อยากให้ฉันมา ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ ใช้เด็กรุ่นหลังมากดดันฉันทำไหม ทำเหมือนกับว่าไม่เห็นฉันพันโฮวอยู่ในสายตาเลย!" พันโฮวพูดอย่างเย็นชา

เหลียนจี้เทียนฮึและพูด :"ประธานพัน คนที่ฝึกศิลปะการต่อสู้เคารพในความแข็งแกร่งของผู้คน คุณฉินเพิ่งเอาชนะปรมาจารย์ด้านความแข็งแกร่งภายในในสถานะเจ้าแห่งพลังปราณเมื่อไม่นานมานี้ ตามหลักแล้วเขาควรจะนอนที่นี่"

"เฝิงกงเหรอ?" พันโฮวฮึเบาๆหนึ่งที "อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ ฉินเฉิงคนนี้เป็นลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านของตระกูลซู ในวันงานเลี้ยงยังมีคนจากแผนกรักษาความปลอดภัยคอยดูแลอยู่ ถ้าเป็นฉัน ฉันก็ไม่กล้าเอาชนะเขา!"

เหลียนจี้เทียนพูดด้วยความโกรธในทันที :"ประธานพัน คุณกำลังตั้งคำถามถึงความแข็งแกร่งของคุณฉินเหรอ?"

"ใช่แล้วทำไหม ไม่ใช่แล้วทำไหม" พันโฮวยิ้มและพูดอย่างไม่แยแส "มีใครบ้างที่ไม่รู้ว่าเฝิงกงเป็นอันดับหนึ่งของมณฑลปินโจว? ฉินเฉิงคนนี้อายุมากกว่ายี่สิบปีเท่านั้น สามารถเอาชนะเจ้าแห่งพลังปราณท่านหนึ่งได้ อยากจะถามคนที่นั่งอยู่ที่นี่ มีใครเชื่อบ้าง?"

"อย่างนั้นคุณลองสู้กับเขาดูสักยกก็จะรู้เอง" เหลียนจี้เทียนฮึและพูด