สามเดือนผ่านไปแล้วสินะกับเหตุการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้นในโกดังร้างที่หัวหิน แต่ไม่ว่าเวลาจะผ่านเลยไปนานสักเท่าไหร่ สิ่งที่เกิดขึ้นมันก็ยังฝังแน่นอยู่ในความทรงจำตลอดเวลา
ภาพของกฤติชัย ที่หล่อนเพิ่งรู้ว่าแท้จริงแล้วผู้หญิงที่ชายหนุ่มรักมาโดยตลอดก็คือนารีรัตน์พี่สาวฝาแฝดนอนจมกองเลือดและสิ้นใจตายไปต่อหน้าต่อตา ภาพกระบอกปืนในมือของพี่สาวที่เล็งมายังร่างของหล่อน น้ำเสียงเหี้ยมโหด รอยยิ้มเลือดเย็นของนารีรัตน์ที่ดังลั่นขึ้นภายในโกดังร้าง คำพูดที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังที่มีต่อหล่อน ทุกอย่างมันยังฝังลึกอยู่ในใจเสมอมา ไม่อาจจะลบเลือนได้
หล่อนยังจำได้ดีว่าบิดามารดาร้องห่มร้องไห้ด้วยความเสียใจมากแค่ไหน เมื่อเห็นนารีรัตน์กรีดร้องลั่นตลอดเวลาภายในโรงพยาบาลสำหรับผู้ป่วยจิตเวช ซึ่งหล่อนเองก็เสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่น้อยเช่นกัน
“คิดอะไรอยู่หรือ ที่รัก” เสียงนุ่มทุ้มที่ดังขึ้นพร้อมกับอ้อมแขนอบอุ่นที่สวมกอดมาจากทางด้านหลัง ทำให้อลินดาอดที่จะระบายยิ้มสุขใจออกมาไม่ได้
“เลิกงานแล้วเหรอคะ”
หล่อนหมุนตัวกลับไปเผชิญหน้ากับแซคคารีย์ที่ตอนนี้กลายเป็นสามีของหล่อนอย่างถูกต้องตามกฎหมาย และก็กำลังจะกลายเป็นคุณพ่อคนใหม่ในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้แล้วเช่นกัน
“ความจริงยังไม่ถึงเวลาเลิกงานหรอก แต่ฉันคิดถึงเมียน่ะก็เลยแอบหนีกลับบ้านมาก่อน”
แล้วแก้มสาวก็ถูกจูบฟอดใหญ่
อลินดาระบายยิ้มก่อนจะย่นจมูกใส่สามีอย่างหมั่นเขี้ยว “โดดงานบ่อยแบบนี้ เดี๋ยวโรงแรมก็เจ๊งกันพอดีหรอกค่ะ”
“มันสมองระดับฉัน ไม่มีทางปล่อยให้เจ๊งง่ายๆ หรอกน่ะ”
แซคคารีย์อมยิ้มขณะประคองร่างอวบอิ่มขึ้นผิดหูผิดตาของภรรยาให้ไปทรุดตัวนั่งลงบนเตียงอย่างระมัดระวัง
“วันนี้แพ้ท้องไหมทูนหัว”
“วันนี้ยังไม่อ้วกเลยค่ะ แค่อยากกินของเปรี้ยวๆ บ่อยขึ้น”
“แล้วผลไม้ดองที่ฉันซื้อมาให้ล่ะ กินหมดหรือยัง”
อลินดาระบายยิ้มขัดเขิน
“ลินดากินหมดไปตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วล่ะค่ะ”
แซคคารีย์ได้ยินก็หัวเราะร่วน ยกมือขึ้นยีเส้นผมของภรรยาอย่างแสนรัก
“กินเก่งน่ะเราน่ะ”
“ก็มันอร่อยนี่คะ”
ชายหนุ่มกวาดตามองไปทั่วดวงหน้างามของภรรยา ก่อนจะก้มลงจูบปากอิ่มอย่างเอ็นดู
“เดี๋ยวฉันให้คนออกไปซื้อมาให้ใหม่ เธอจะได้หายเปรี้ยวปากดีไหม”
“จริงเหรอคะ”
“จริงสิ ฉันจะหลอกเมียทำไมกันล่ะ”
อลินดาหัวเราะเอียงอาย แก้มนวลแดงระเรื่อ พลางยกมือขึ้นทาบบนแผงอกกำยำที่อยู่ใต้เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาว จากนั้นก็เอื้อนเอ่ยออกมาอย่างเหลือเชื่อ
“ไม่น่าเชื่อเลยนะคะว่าเราสองคนจะมีวันนี้ด้วย”
“ทำไมล่ะ”
“ก็…”
หล่อนช้อนตาขึ้นมองคนตัวโตที่ตอนนี้ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มตลอดเวลา
“เมื่อก่อนคุณแซคเกลียดชังลินดาจะตายไป เจอหน้าก็ด่าก็ว่า ลินดาก็เลยไม่ค่อยอยากจะเชื่อว่าสุดท้ายแล้วเราสองคนจะรักกัน”
แซคคารีย์ดึงมือเล็กมากุมเอาไว้ พลางยกขึ้นจูบแผ่วเบา จากนั้นก็จ้องลึกเข้าไปในดวงตางดงามของภรรยา
“ก็เธอน่ารักนี่ แล้วเธอก็เป็นคนดีด้วย อย่างนี้ฉันจะไม่รักเธอได้ยังไงกัน อลินดา”
น้ำเสียงของแซคคารีย์นุ่มนวลอ่อนหวาน จนคนฟังอดที่จะน้ำตาปริ่มขอบตาไม่ได้
“ลินดาก็รักคุณแซคนะคะ”
“ถึงเธอไม่บอกฉันก็รู้อยู่แล้วล่ะว่าเธอต้องรักฉัน ก็ในเมื่อฉันออกจะหล่อเหลาขนาดนี้”
“คนบ้า… คนหลงตัวเอง” อลินดาอดไม่ได้ที่จะย่นจมูกใส่สามีตัวโตอย่างหมั่นไส้
“แล้วเธอรักฉันจริงไหมล่ะ”
“ก็… รักค่ะ”
อลินดาอ้อมแอ้มตอบออกไปอย่างขัดเขิน
“แต่ลินดาไม่ได้รักคุณแซคที่รูปร่างหน้าตานะคะ แต่ลินดาตกหลุมรักคุณแซคเพราะว่า… ข้างในของลินดาสั่งให้รักค่ะ”
“อะไรคือข้างในหรือ”
คนตัวโตดันร่างอวบอิ่มของอลินดาให้ล้มนอนหงายลงกับเตียง ก่อนที่ตัวเองจะทิ้งตัวลงนอนเคียงข้าง และสวมกอดเอาไว้แนบแน่น
“ก็หัวใจของลินดายังไงล่ะคะ มันบอกว่าให้ตกหลุมรักคุณแซคตั้งแต่วันแรกที่ได้เห็นหน้าน่ะค่ะ”
แซคคารีย์ให้รางวัลคนพูดจาไพเราะเสนาะหูด้วยจุมพิตหวานล้ำ ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นหิวกระหายเร้าอารมณ์ในที่สุด
“ข้างในของฉันก็สั่งให้รักเธอเหมือนกันลินดา”
ทั้งคำพูดและสายตาของแซคคารีย์ช่างหวานล้ำไม่ต่างจากจุมพิตเมื่อครู่นี้เลยแม้แต่น้อย แค่เขามองหล่อนก็ระทดระทวยร้อนฉ่าไปหมดแล้ว
“คุณแซค…”
หญิงสาวตื้นตันจนน้ำตาไหลไม่หยุด
“แต่ถึงอย่างไรซะ เราก็ต้องขอบคุณโชคชะตาด้วย โชคชะตาจับเธอโยนเข้ามาในชีวิตของฉัน เพราะถ้าวันนั้นเธอไม่ได้มาเป็นเจ้าสาวแก้ขัดแทนนารี เราสองคนก็คงไม่มีวันนี้หรอก จริงไหม”
“จริงค่ะ” อลินดาตอบรับอย่างตื้นตันใจ
แซคคารีย์กอดกระชับร่างอวบอัดของภรรยาเอาไว้แนบอกอย่างหวงแหน
“เราผ่านเรื่องเลวร้ายมาด้วยกันมากมาย ดังนั้นอย่าทอดทิ้งฉันไปไหนเด็ดขาดนะ เข้าใจไหม ลินดา…”
หล่อนช้อนตามองเขาผ่านม่านน้ำตา และก็มอบรอยยิ้มหวานที่มันมาจากหัวใจให้กับเขา
“คุณแซคทำลินดาท้องโย้แบบนี้ ลินดาจะไปไหนรอดล่ะคะ”
แซคคารีย์จุ๊บเบาๆ ที่หน้าผากเนียนอย่างแสนรัก
“โอเค งั้นฉันจะทำให้เธอท้องโย้ทุกปีเลย ฉันจะได้มั่นใจว่าเธอจะไม่หนีฉันไปไหนอีกแล้ว”
“คุณแซคน่ะ ลินดาไม่ใช่แม่วัวนะคะที่จะตั้งท้องได้ทุกปีน่ะ”
หล่อนพ้อขัดเขิน แก้มนวลก็แดงก่ำ
“แต่ฉันอยากเป็นพ่อวัวนี่น่า อยากมีลูกเยอะๆ เอาแบบตั้งทีมฟุตบอลเองได้เลยยิ่งดี”
“ไม่เอานะคะ ลินดาตั้งท้องเยอะขนาดนั้นไม่ไหวหรอกค่ะ”
อลินดาบ่นกระปอดกระแปด
“ไหวสิ แล้วเรามาดูกัน”
“งั้นเอาแค่ทีมฟุตซอลได้ไหมคะ น้อยลงมาหน่อย”
คำวิงวอนของภรรยาหน้าหวานทำให้แซคคารีย์ต้องยกมือขึ้นขยี้เส้นผมนุ่มของเจ้าหล่อนอย่างหมั่นไส้ระคนเอ็นดู
“ยัยบ๊อง”
“แน่ะ มาว่าลินดาทำไมกันคะ”
นิ้วยาวของแซคคารีย์สอดกระชับเข้ามาในกลุ่มเส้นผมนุ่มของอลินดา และเขาก็พลิกตัวขึ้นทาบทับเอาไว้
“ไม่ว่าก็ได้ แต่จะทำเลย”
“คุณแซคจะทำอะไรคะ”
อลินดายิ้มหวานรู้ดีว่าสามีจะทำอะไร แต่ก็ถามแกล้งขัดเขินไปอย่างนั้นเอง
“ฉันจะเข้าไปเยี่ยมเยียนลูกของเราในท้องของเธอไง”
“คุณแซคน่ะ”
“เธอไม่ต้องการหรือ”
อลินดายิ้มหวานอีกครั้ง ยกมือขึ้นกอดรัดรอบเรือนกายทรงพลังของแซคคารีย์เอาไว้อย่างแสนรัก
“ไม่ปฏิเสธต่างหากค่ะ”
แซคคารีย์ระบายยิ้มกว้างอย่างถูกอกถูกใจ ก่อนจะจัดการทำให้แม่ภรรยาสาวแสนสวยครางสะท้านต่อเนื่องหลายชั่วโมงติด และแน่นอนว่าหล่อนจะต้องครางด้วยความสุขสมใต้ร่างของเขาแบบนี้ ไปชั่วนิรันดร์
อวสาน
MANGA DISCUSSION