“ผมรู้แล้วจริงๆ ว่าคุณคือนารีรัตน์ ไม่ใช่อลินดา”

ดวงตาของนารีรัตน์เต็มไปด้วยความตื่นตกใจ หล่อนพยายามที่จะยืนกรานว่าเขาเข้าใจผิด แต่แซคคารีย์ก็ยังยืนยันหนักแน่นเช่นเดิม

“อย่าโกหกเลย คุณกับอลินดาไม่ได้เหมือนกันจนผมแยกไม่ออกหรอก”

“คุณแซค คือว่า…”

“ผมรู้ว่าคุณทำลงไปเพราะรักผม แต่ผมก็มีเหตุผลของผมที่ไม่สามารถกลับไปหาคุณได้อีก ผมขอโทษนะนารี”

นารีรัตน์เจ็บใจมากที่แผนพังลงไม่เป็นท่า แถมยังถูกจับได้ในเวลาอันรวดเร็วด้วย แต่หล่อนไม่มีทางเป็นฝ่ายเดือดร้อนเพียงแค่คนเดียวหรอก

“นารีของโทษค่ะคุณแซค” ในที่สุดหล่อนก็แสร้งบีบน้ำตาออกมาท่วมใบหน้า และสวมกอดแซคคารีย์ร้องไห้สะอึกสะอื้น “นารีไม่มีทางเลือกค่ะ ลินดาบังคับให้นารีทำแบบนี้”

แซคคารีย์เลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ ก่อนจะดันร่างของนารีรัตน์ออกห่าง และเอ่ยถาม

“อลินดาขอร้องให้คุณทำหรือนารี”

“ใช่ค่ะ ลินดาบอกว่าไม่อยากอยู่กับคุณแซค เธออยากได้อิสระ แต่คุณแซคไม่ยอมปล่อยเธอไป เธอก็เลย… ต้องใช้วิธีนี้ค่ะ”

แซคคารีย์ได้ฟังก็รู้สึกโมโห แต่ก็ยังแปลกใจอยู่ “ไหนคุณเคยบอกว่าอลินดาแอบรักผมยังไงล่ะ แล้วถ้าเธอแอบรักผม ทำไมเธอจะต้องอยากไปจากผมด้วยล่ะ”

“ก็…” นารีรัตน์อึ้งนึกคำพูดโต้แย้งไม่ออก

“ผมควรเชื่อคำพูดของคุณหรือเปล่านารี”

“เอ่อ… ก็… นารีก็บอกคุณไปตามที่ได้ยินมาน่ะค่ะ ส่วนเรื่องจะจริงหรือไม่จริง นารีไม่ทราบหรอกค่ะ”

แซคคารีย์ขบกรามแน่น ก่อนจะก้าวถอยหลังออกห่างจากร่างของนารีรัตน์เพียงเล็กน้อย

“ถ้าไม่มีคุณแซค… พี่ก็ไม่รู้ว่าอยู่ต่อไปทำไม ลาก่อนนะลินดา ฝากลาพ่อกับแม่ด้วย”

“อย่านะพี่นารี อย่า… อย่าทำอะไรบ้าๆ นะคะ นั่นมันไม่ใช่ทางแก้ปัญหาเลย พี่นารี… เชื่อลินดานะคะ”

น้ำเสียงละล่ำละลักที่เต็มไปด้วยความตื่นตกใจและแสนเป็นห่วงของอลินดาไม่ได้ทำให้จิตสำนึกผิดชอบชั่วดีของนารีรัตน์ทำงานมากขึ้นเลย เพราะหล่อนยังคงคลั่งแค้นเหมือนเดิม

“แล้วมันมีทางไหนแก้ปัญหานี้ได้ล่ะ ในเมื่อ… คุณแซคเขากำลังหลงเธอ เขาบอกว่าเขาชอบเซ็กซ์ของเธอมาก และก็จะไม่มีวันกลับมามองพี่อีกแล้ว…”

“ลินดาจะไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดค่ะ… ถ้าไม่มีลินดาสักคน พี่นารีก็จะสมหวัง”

ใบหน้าของนารีรัตน์เต็มไปด้วยความสะใจ แต่ก็ยังบีบน้ำเสียงให้สั่นพร่าเช่นเดิม “เธอจะไปไหนได้ลินดา คุณแซคตามหาเธอเจออยู่แล้วล่ะ และอีกไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เขาก็จะไปรับเธอที่บ้านแล้ว”

“ลินดาจะรีบเดินทางภายในสิบนาทีนี้ค่ะ ลินดาสัญญาว่าจะไปให้ไกลที่สุด…”

“นี่พี่ทำให้เธอลำบากหรือเปล่า ลินดา”

นารีรัตน์เต็มไปด้วยความสะใจ พึงพอใจ ในขณะที่น้องสาวฝาแฝดที่อยู่ภายในสายกำลังสะอื้นไห้

“คุณแซคเป็นของพี่นารีมาตั้งแต่ต้น ดังนั้นลินดาไม่มีสิทธิ์ในตัวของเขาหรอกค่ะ ลินดาขออวยพรให้พี่นารีโชคดี”

“ขอบใจนะลินดา”

“พี่นารีต้องสัญญานะคะว่าจะไม่ทำร้ายตัวเอง”

แม้ความห่วงใยของน้องสาวฝาแฝดจะส่งผ่านมามากมายแค่ไหน แต่นารีรัตน์ก็ไม่มีวี่แววที่จะซาบซึ้งแต่อย่างใด แถมเจ้าหล่อนยังเหยียดยิ้มอย่างสะใจอีกต่างหาก

“ขอบใจจ้ะลินดา…”

เมื่อน้องสาววางสายไปแล้ว คำผรุสวาทหยาบคายก็ดังออกมาจากปากของนารีรัตน์ ตามด้วยเสียงหัวเราะลั่นห้อง

“อีโง่ มึงโง่แบบนี้ไง มึงถึงต้องเสียเปรียบกูวันยังค่ำ”

นารีรัตน์นั่งหน้าเปื้อนรอยยิ้มสะใจอยู่บนเตียง พยายามถ่วงเวลาเอาไว้ให้นานที่สุด เพื่อให้อลินดาเดินทางออกจากบ้านไปให้ไกล ก่อนที่ แซคคารีย์จะพาหล่อนกลับไปส่งที่บ้าน