นารีรัตน์ยิ้มอย่างสมใจ ก่อนจะพูดออกมา

“ฉันจะสลับตัวกับนังลินดา”

“นารี?”

“ฉันจะทำจริงๆ แม่ และจะทำให้เร็วที่สุดด้วย”

“แต่คุณแซคไม่ใช่คนโง่ ลูกจะถูกคุณแซคจับได้ในที่สุดเชื่อแม่สิ”

นารีรัตน์ไหวไหล่น้อยๆ “กว่าจะจับได้ นังลินดามันก็ไปไกลแสนไกลแล้วล่ะแม่ เขาตามหามันไม่เจอหรอก และในเมื่อหามันไม่เจอ คุณแซคก็จะเหลือแค่ฉัน นารีรัตน์เพียงคนเดียว”

คนเป็นแม่ไม่สบายในเลยที่ได้ยินแผนการของลูกสาวคนโตเช่นนี้ แต่กระนั้นหล่อนก็ไร้ทางเลือก

“แล้วลูกจะให้เริ่มแผนการนี้เมื่อไหร่ล่ะ”

“เย็นนี้คุณแซคจะพานังลินดามาหาแม่ แม่ก็หาโอกาสอยู่กับมันตามลำพัง และก็พูดให้มันยอมเปลี่ยนตัวกับฉัน”

นารีรัตน์นั่งหัวเราะกับแผนการแยบยลของตัวเอง ในขณะที่คนเป็นแม่นั่งถอนใจออกมาด้วยความไม่สบายใจ

“ความจริงคุณแซคไม่ต้องรอลินดาก็ได้ค่ะ ลินดาคิดว่าจะค้างกับแม่สักคืน” อลินดาช้อนตามองผู้ชายที่เปิดประตูรถให้ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความลำบากใจ

“ก็เพราะฉันเกรงว่าเธอจะค้างที่นี่ยังไงล่ะ ฉันก็เลยต้องมาด้วย”

คนพูดโน้มหน้าลงมาหา และจูบแผ่วเบาที่แก้มนวลอย่างฉวยโอกาส อลินดาสะดุ้งน้อยๆ กับความร้อนระอุจากริมฝีปากที่ส่งผ่านมายังผิวแก้มเนียนนุ่ม

“คุณแซค…”

เจ้าของชื่ออมยิ้มทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ก่อนจะพูดให้หญิงสาวขัดเขินขึ้นอีกระลอก

“เธอก็รู้นี่ว่าเราต้องทำกิจกรรมกันก่อนหลับทุกคืน”

คนตัวเล็กหน้าแดงก่ำ

“คุณแซคน่ะ พูดอะไรก็ไม่รู้”

“อ้าว ฉันพูดผิดตรงไหนเนี่ย ฉันพูดความจริงต่างหาก”

อลินดาขัดเขินจนเนื้อตัวแทบปริ จึงเดินหนีเข้าไปในบ้าน โดยมีแซคคารีย์อมยิ้ม และเดินตามหลังเข้าไปติดๆ ท่ามกลางสายตาคลั่งแค้นของนารีรัตน์ที่มองเขม็งลงมาจากหน้าต่างห้องนอน

“ความสุขของแกมันใกล้จบลงแล้ว นังลินดา”

นารีรัตน์หยิบแป้งเด็กยี่ห้อที่อลินดาใช้ทาตัวเป็นประจำมาลูบไล้เรือนร่างของตัวเอง เพื่อให้เนื้อตัวมีกลิ่นคล้ายกับน้องสาวฝาแฝดมากที่สุด

ในขณะที่นารีรัตน์กำลังดำเนินแผนการอยู่นั้น อลินดาก็ยกมือไหว้มารดาของตัวเอง และก็อดที่จะเอ่ยถามถึงบิดาไม่ได้

“พ่อไปไหนล่ะคะแม่”

“ไปต่างจังหวัด อีกสามวันกว่าจะกลับ”

อลินดายิ้มตอบมารดา

คำตอบของนารีรัตน์ทำให้อลินดาต้องหันกลับไปมองมารดาด้วยความสายตาแคลงใจ แต่มารดายังไม่ทันอธิบาย คนเป็นพี่สาวก็พูดออกมาเสียก่อน

“แกรู้สึกผิดบ้างไหมที่แย่งคุณแซคไปจากฉัน”

“เอ่อ…”

“ถ้าแกรู้สึกผิด แกก็ต้องยกเขาคืนให้กับฉัน”

อลินดาน้ำตาไหลริน “ฉันรู้ดีว่าตัวเองแย่งคนรักของพี่นารีมา แต่ฉันพยายามจะไปแล้วนะ แต่คุณแซค…”

“แกไม่ต้องพูด ฉันรู้แล้วว่าคุณแซคไม่ยอมให้แกไป แต่นั่นก็เพราะเขากลัวว่าแกจะอุ้มท้องลูกของเขาอยู่ยังไงล่ะ เขาไม่ได้รักแก แต่เขารักฉัน อย่าลืมสิ”

หล่อนไม่เคยลืมหรอก ไม่เคยลืมความจริงข้อนี้ ความจริงที่ว่า แซคคารีย์รักนารีรัตน์ไม่ใช่หล่อน

“แล้วพี่นารีจะให้ฉันทำยังไง” อลินดาถามกลับออกไปทั้งน้ำตา “ถ้าจะให้ฉันหนี ฉันขอเวลาสักหน่อยนะ เพราะตอนนี้คุณแซคเฝ้าฉันทุกฝีก้าวเลย ฉันไปไหนไม่ได้…”

นารีรัตน์ลุกขึ้นเดินมาหยุดตรงหน้าน้องสาว “แกไม่ต้องหนีไปไหนทั้งนั้นแหละ แค่สลับตัวกับฉันก็พอ”

“สลับตัว?!” อลินดาทวนคำพูดของพี่สาวด้วยความตื่นตกใจ กลีบปากอิ่มเผยอค้าง

“ใช่ สลับตัวกัน แกมาเป็นฉัน และฉันก็ไปเป็นแก”

อลินดาส่ายหน้าไปมาอย่างไม่เห็นด้วย “แต่ทำแบบนี้ก็เท่ากับเป็นการหลอกลวงคุณแซคนะคะพี่นารี…”

“หลอกลวงอะไรกัน ในเมื่อเราคือฝาแฝดกัน คุณแซคแยกไม่ออกหรอกน่า”

ความสงสัยที่เห็นพี่สาวเอาเสื้อผ้าเชยๆ ของหล่อนมาสวมใส่กระจ่างในทันที ที่แท้ก็เพราะนารีรัตน์กำลังจะสวมรอยเป็นหล่อนนั่นเอง

“และถ้าแกรู้สึกผิดที่แย่งชิงผู้ชายของฉันไปจริง แกก็ต้องยอมสลับตัวกับฉัน” นารีรัตน์ย้ำเสียงกระด้าง

“แต่ฉัน…”

“หรือว่าที่แกบอกว่ารู้สึกผิดกับฉัน แท้จริงแล้วแกโกหก แกดีใจที่แย่งคุณแซคไปจากฉันใช่ไหม นังน้องทรยศ!”

“ไม่ใช่นะพี่นารี ฉันไม่ได้ดีใจ แต่ฉัน…” อลินดาอธิบายความรู้สึกของตัวเองไม่ได้ แต่หล่อนไม่ได้รู้สึกยินดีเลยที่จะต้องสลับตัวกับนารีรัตน์เพื่อหลอกลวงแซคคารีย์แบบนี้

“ทำตามที่นารีบอกเถอะลินดา แกจะได้ไม่ต้องทำบาปอีกต่อไป”

มารดาที่ยืนนิ่งอยู่นานพูดเข้าข้างนารีรัตน์ออกมาอีกครั้ง และก็ทำให้หล่อนปล่อยโฮออกมาอย่างไม่มีทางเลือก

“หลังจากที่ฉันสวมรอยเป็นแกไปบ้านคุณแซคคืนนี้แล้ว แกก็รีบเก็บข้าวเก็บของไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด และอย่ากลับมาให้คุณแซคเจอหน้าอีก จำเอาไว้”

“พี่นารี… ฉัน…”

“ฉันรู้ว่าแกรักผู้ชายของฉัน แต่แกก็ต้องเจียมตัวสิว่าแกไม่มีสิทธิ์ คุณแซคเป็นของฉัน”

ใช่… หล่อนไม่มีสิทธิ์ แค่ได้ใกล้ชิดกับแซคคารีย์ในช่วงที่นารีรัตน์ไม่อยู่ก็ถือว่าเป็นบุญมากพอแล้ว แต่หล่อน… ยังไม่ได้ล่ำลาแซคคารีย์เลย

“ขอเป็นพรุ่งนี้ได้ไหมคะพี่นารี”

“ไม่ได้ คืนนี้น่ะเหมาะที่สุดแล้ว”

คำตอบของพี่สาวทำให้น้ำตาของหล่อนไหลแล้วไหลอีก หัวใจปวดร้าวทรมาน

“เปลี่ยนเสื้อผ้าซะ แล้วขึ้นไปนอนบนเตียง ส่วนฉันก็จะสวมรอยเป็นแกลงไปหาคุณแซค เดี๋ยวนี้แหละ”

เวลาของเมียคั่นเวลา มันจบลงแล้วสินะ

อลินดาไม่มีทางเลือกอื่นใด นอกจากทำตามคำสั่งของพี่สาวที่มีมารดาของสนับสนุนอย่างปวดร้าวทรมาน