ภรรยาคั่นเวลา ชุด Sweet temptations - ตอนที่ 28
“พี่กลับบ้านก่อนนะ ลินดา”
“ค่ะพี่นก ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะคะ” อลินดายกมือโบกลาให้กับหทัยชนก ก่อนจะมุ่งหน้าเดินออกไปนอกตัวอาคารของโรงแรม แต่ก็เจอแฮรี่เข้าเสียก่อน
“กำลังจะกลับบ้านเหรอครับลินดา”
“ใช่ค่ะ”
คำตอบของอลินดาทำให้แฮรี่ฉีกยิ้มกว้างอย่างดีใจ “งั้นผมไปส่งนะครับ วันนี้ต้องผ่านทางนั้นพอดี” แฮรี่รีบอธิบาย เพราะถ้าไม่บอกกับอลินดาว่าต้องไปทำธุระแถวบ้านของหล่อน ไม่มีทางที่เขาจะได้ไปส่งหล่อนที่บ้านอย่างแน่นอน
“เอ่อ… งั้นก็ต้องรบกวนด้วยนะคะ”
“ลินดาตกลงใช่ไหมครับ”
แฮรี่แสดงท่าทางดีใจยิ่งกว่าได้แก้วเสียอีก เขาฉีกยิ้มจนปากแทบถึงใบหู
อลินดาระบายยิ้มขบขัน ก่อนจะตอบรับ “ใช่ค่ะ ลินดาตกลงจะกลับบ้านกับคุณแฮรี่ค่ะ”
“เย้… ผมดีใจที่สุดเลย” แฮรี่ดีใจจนออกนอกหน้า และก็สร้างความหมั่นไส้ให้กับแซคคารีย์ที่เดินเข้ามาได้ยินพอดีเป็นที่สุด
“แต่คุณคงต้องผิดหวังหน่อยนะคุณแฮรี่ เพราะวันนี้อลินดาต้องกลับบ้านกับผม” แซคคารีย์ก้าวมาหยุดข้างๆ ตัวของอลินดา และคว้าแขนเรียวเอาไว้
“คุณแซค…” อลินดาตกใจเมื่อหันไปเห็นเขา และพยายามจะดึงแขนออกจากอุ้งมือกระด้าง แต่เขาไม่ยอมปล่อย บีบเสียแน่นจนหล่อนเจ็บระบม
“บอกคุณแฮรี่ไปสิอลินดา ว่าเธอจะกลับบ้านกับฉัน”
หล่อนช้อนตาขึ้นมองเขาด้วยความแคลงใจ กับการตามติดของ แซคคารีย์
“แต่ลินดาตอบตกลงกับคุณแฮรี่ไปแล้วค่ะ ต้องขอโทษคุณแซคด้วยนะคะ”
“ตอบตกลง ก็ยกเลิกได้นี่” แซคคารีย์แสดงความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด “จริงไหมครับคุณแฮรี่”
“เอ่อ… ผมแล้วแต่ลินดาเลยครับ ผมไม่อะไรอยู่แล้ว”
คำตอบของแฮรี่เต็มไปด้วยความกระอักกระอ่วนใจ
อลินดาช้อนตาขึ้นมองปลายคางเขียวๆ ของแซคคารีย์อย่างหมั่นไส้ และก็อดที่จะอยากเอาชนะไม่ได้
“แต่ลินดาจะกลับกับคุณแฮรี่ค่ะ ขอโทษคุณแซคอีกครั้งนะคะ”
หญิงสาวบิดแขนของตัวเองออกจากอุ้งมือใหญ่ได้สำเร็จ และอาศัยจังหวะที่แซคคารีย์กำลังยืนตะลึงกับคำปฏิเสธไม่มีเยื่อใยของหล่อน จับแขนของแฮรี่ และเดินจากมาอย่างรวดเร็ว เสียงตะโกนเรียกของแซคคารีย์ดังตามหลังมา แต่หล่อนไม่คิดจะหันกลับไปสนใจ แซคคารีย์ควรจะได้บทเรียนจากผู้หญิงที่เขาพร่ำบอกว่าเกลียดชังเสียบ้าง
“ลินดาแน่ใจนะครับว่าจะไม่มีปัญหากับท่านประธาน” แฮรี่เอ่ยถาม เมื่อนั่งคู่มาในรถกับหล่อนแล้ว
อลินดาก็ไม่แน่ใจหรอก แต่เพราะอยากเอาชนะแซคคารีย์บ้างก็เท่านั้นเอง
“คุณแซคเป็นแค่พี่เขยของลินดาน่ะค่ะ เขาไม่มีสิทธิ์มาบังคับอะไรลินดาหรอกค่ะ”
“แต่ทำไมผมรู้สึกว่าท่านประธานไม่ได้ปฏิบัติกับลินดาในลักษณะพี่เขยน้องสะใภ้…”
อลินดาหน้าซีดเผือดลง เมื่อความสงสัยของแฮรี่มีความเป็นจริงรวมอยู่ด้วยไม่น้อย
“ทะ… ทำไมคุณแฮรี่คิดแบบนั้นล่ะคะ คุณแซคกับลินดาเป็นแค่พี่เขยกับน้องสะใภ้เท่านั้นค่ะ”
แฮรี่ละสายตาจากท้องถนนมามองหน้าหล่อน “ผมรู้สึกว่าท่านประธานหึงลินดาน่ะครับ”
“หึง?”
“ใช่ครับ แต่ผมคงเข้าใจผิดไปเอง” แฮรี่แก้ความสงสัยให้กับตัวเองเสร็จสรรพ ก่อนจะหันหน้าไปมองท้องถนนที่ทอดยาวอีกครั้ง
อลินดานั่งก้มหน้ามองฝ่ามือเล็กของตัวเองที่ตอนนี้มีเม็ดเหงื่อผุดพรายขึ้นมาจนเปียกชุ่ม และก็เลือกที่จะนั่งนิ่งเงียบไปตลอดทาง จนกระทั่งแฮรี่พูดขึ้นอีกครั้ง
“นั่น… รถท่านประธานใช่ไหมครับ”
“รถคันไหนคะ” อลินดาหันมองออกไปนอกกระจกรถฝั่งที่ตัวเองนั่ง แต่ก็ไม่เห็นรถของแซคคารีย์แม้แต่น้อย
“ที่ขับตามมาข้างหลังน่ะครับ”
อลินดาหันขวับไปมองด้านหลังทันที หล่อนหรี่ตาและจ้องมองรถสปอร์ตคันงามที่วิ่งตามมาติดๆ อย่างตกใจ เพราะรถราคาแพงแบบนี้น่าจะมีไม่กี่คันเท่านั้นในประเทศไทย
“ใช่ จริงๆ ด้วยค่ะ”
“ผมว่าท่านประธานน่าจะไม่พอใจมาก ก็เลยขับตามลินดามา”
อลินดาหันหน้ากลับมานั่งตัวตรงเช่นเดิม ในใจเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น
“บางที… คุณแซคอาจจะมีธุระเส้นทางนี้พอดีก็ได้ค่ะ”
“แต่ผมว่าไม่ใช่”
คำสันนิฐานของแฮรี่ทำให้หล่อนใจคอไม่ดี “งั้นคุณแฮรี่จอดส่งลินดาที่ป้ายรถเมล์แถวๆ นี้ก็ได้ค่ะ”
“ทำไมล่ะครับลินดา”
“ก็ลินดาไม่อยากทำให้คุณแฮรี่เดือดร้อนน่ะค่ะ” หล่อนพูดออกมาอย่างเป็นกังวล แต่แฮรี่ส่ายหน้าไปมา
“ผมจะไปส่งลินดาที่บ้านครับ”
“แต่ว่า…”
“ผมคิดว่าท่านประธานโตแล้วน่าจะแยกแยะได้ว่าอะไรคือสิ่งที่ควรทำ และอะไรที่ไม่ควรทำ”
อลินดาลอบถอนใจออกมาแผ่วเบา พลางคิดในใจอย่างแสนวิตก
เมื่อก่อนหล่อนก็คิดแบบแฮรี่นี่แหละ ว่าแซคคารีย์เป็นคนมีเหตุผลแม้ว่าจะเอาแต่ใจและเผด็จการมากแค่ไหนก็ตาม แต่ตั้งแต่ที่หล่อนตกเป็นผู้หญิงของเขาแล้ว นิสัยของแซคคารีย์ก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เขานิสัยไม่ต่างจากเด็กหนุ่มที่ฮอร์โมนกำลังพลุ่งพล่านเลยสักนิด แถมยังเอาแต่ใจมากขึ้นระดับล้านอีกต่างหาก
สักพักรถของแฮรี่ก็แล่นมาจอดที่หน้ารั้วบ้านของครอบครัวของหล่อน อลินดายกมือไหว้ขอบคุณ ก่อนจะก้าวลงจากรถ ซึ่งก็เป็นจังหวะเดียวกันที่รถสปอร์ตคันงามของแซคคารีย์พุ่งเข้ามาจอดข้างๆ พอดี
“อุ๊ยยย” หล่อนอุทานด้วยความตกใจ และเบี่ยงตัวหลบรถคันงามจนล้มลงไปกองกับพื้น แฮรี่เห็นเข้าก็รีบเปิดประตูรถลงมาประคองด้วยความเป็นห่วง ตรงกันข้ามกับแซคคารีย์ที่ก้าวลงมาจากรถพร้อมกับรอยยิ้มเหยียดหยัน
“สำออยเก่งเสมอเลยนะ อลินดา”
หล่อนเม้มปากแน่น มองเขาอย่างขุ่นเคือง “คุณแซคมาทำไมที่นี่คะ”
“ที่นี่บ้านเมียฉัน ทำไมฉันจะมาไม่ได้”
อลินดาหน้าแดงก่ำ เรือนกายสาวร้อนฉ่า “แต่… เมียคุณแซคยังไม่กลับมาค่ะ”
ชายหนุ่มเจ้าของชื่อแสยะยิ้ม และเดินเข้ามากระชากร่างของหล่อนจนหลุดจากการประคองของแฮรี่
“แน่ใจหรือ”
ใบหน้างามร้อนผะผ่าว สายตาคมกริบสีสนิมบอกให้รู้ว่าเขากำลังโกรธเคืองแค่ไหน
อลินดาไม่กล้าที่จะแหย่โทสะของแซคคารีย์ต่อไป หล่อนจึงหันไปบอกลากับแฮรี่
“ขอบคุณมากนะคะที่อุตส่าห์ขับรถมาส่งลินดาถึงที่บ้าน”
“ด้วยความยินดีครับ”
แฮรี่ระบายยิ้มกว้าง แต่ก็ต้องหุบยิ้มทันควัน เมื่อได้ยินเสียงดุดันของแซคคารีย์ดังสวนกลับมา
“แต่ครั้งหน้าไม่ต้องนะครับคุณแฮรี่ เพราะผมดูแล… เมีย… ไม่สิ น้องเมียของผมได้”
แซคคารีย์ระบายยิ้มเต็มใบหน้า พร้อมกับเอามือวางบนหัวไหล่มนของอลินดาแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ
“คุณแซค…”
“ว่าไง”
สีหน้าของแซคคารีย์เต็มไปด้วยความยียวนกวนโทสะ ในขณะที่แฮรี่สีหน้าไม่สู้ดีนัก
“งั้นผมกลับก่อนนะครับท่านประธาน ผมกลับก่อนนะครับลินดา”
“ขอบคุณอีกครั้งค่ะคุณแฮรี่”
“พรุ่งนี้ไปพบผมที่ห้องทำงานด้วยนะคุณแฮรี่”
คำพูดสุดท้ายของแซคคารีย์ทำให้สีหน้าของแฮรี่เจื่อนลงอย่างเห็นได้ชัด
“เอ่อ ครับท่านประธาน”
“ไปได้แล้ว”
“ครับ” แฮรี่รีบก้าวขึ้นรถ และขับออกไปอย่างรวดเร็ว
และเมื่ออยู่ตามลำพังกับแซคคารีย์ อลินดาก็สะบัดตัวออกจากอุ้งมือของเขาทันที
“คุณแซคทำอย่างนี้ทำไมคะ”
“ฉันทำอะไร”
ดูสีหน้าพ่อเจ้าประคุณสิ ไม่มีทีท่าแสดงความทุกข์ร้อนใจอะไรออกมาเลย
“ก็…” อลินดาอึกอักเล็กน้อย ก่อนจะกัดฟันพูดจนจบ “ก็แตะเนื้อต้องตัวลินดาไงคะ”
เขาแสยะยิ้ม และเอียงคอมองหล่อน ดวงตาคมกริบเต็มไปด้วยไฟโทสะ
“แล้วฉันทำไม่ได้หรือไงล่ะ”
“ทำไม่ได้ค่ะ เพราะคุณแฮรี่จะสงสัยเอาได้”
ไหล่กว้างทรงพลังไหวน้อยๆ อย่างไม่แยแสอะไรในโลกนอกจากความต้องการของตัวเอง
“สงสัยว่าอะไรล่ะ”
ดูสิ เขาจะยังมีหน้ามาย้อนถามอีก
“ก็… เรื่องของเรา…”
แทนที่เขาจะรู้สึกเป็นเดือดเป็นร้อนบ้าง แซคคารีย์กลับหัวเราะร่วนเสียงดังลั่น
“ความจริงฉันอยากจะประกาศให้พนักงานที่โรงแรมรู้เลยด้วยซ้ำไป ว่าเราสองคนจิ้มกันแล้ว”
แก้มนวลแดงซ่าน กลีบปากอิ่มเม้มแน่นเป็นเส้นตรง “คุณแซค ทำไมต้องทำแบบนี้คะ”
“ฉันทำผิดตรงไหนล่ะ ในเมื่อเธอเป็นเมียฉัน และฉันก็ไม่อยากปิดบังฐานะนี้ของเธออีกแล้ว มันอึดอัดนะจะบอกให้”
จู่ๆ แซคคารีย์ก็เดินเข้ามาหา และรวบเอวคอดไปกอดเอาไว้ พร้อมกับก้มลงจูบปากอิ่มที่เม้มแน่นของหล่อนแรงๆ จูบจนหล่อนแทบหยุดหายใจ จึงยอมปล่อยให้ปากอิ่มเป็นอิสระ
“ฉันอยากจูบเธอที่โรงแรม โดยที่ไม่ต้องแคร์สายตาของใคร”
“คุณแซค… อย่าทำแบบนี้ค่ะ” หล่อนทั้งหน้าแดง ทั้งอุ่นซ่านไปทั้งตัว เมื่อตกอยู่ในอ้อมแขนทรงพลังของแซคคารีย์ “ปล่อยลินดานะคะ เดี๋ยวแม่มาเห็นเข้า”
“เห็นก็ดีสิ จะได้ไม่ต้องอธิบายให้มากความ”
“คุณแซค”
หล่อนขานชื่อเขาอย่างอ่อนอกอ่อนใจ แต่เขาเอาแต่อมยิ้ม และฉวยโอกาสลูบไล้เนินสะโพกและบั้นท้ายของหล่อนตลอดเวลา
“เลือกเอาจะกลับไปที่บ้านของฉัน หรือว่าจะนอนค้างที่นี่”
“ลินดาจะค้างที่นี่ค่ะ” หล่อนตอบโดยไม่ต้องหยุดคิดเลยแม้แต่น้อย เพราะคิดว่าการอยู่ที่นี่จะทำให้ตัวเองรอดพ้นจากน้ำมือของแซคคารีย์ แต่ผิดคาดไปถนัดตา
“แล้วห้องเธอเก็บเสียงไหม เตียงแข็งแรงหรือเปล่า”
เสียงกระซิบกระซาบแหบพร่าของแซคคารีย์ที่ดังอยู่ข้างหู ทำให้ อลินดาต้องช้อนตาขึ้นมองด้วยความแปลกใจ
“ทำไม… คุณแซคต้องถามแบบนี้ด้วยล่ะคะ”
“อ้าว ก็ต้องถามสิ ฉันไม่อยากทำเตียงเธอหักนี่น่า”
“ห๊ะ? นี่คุณแซคคงไม่ได้หมายความว่าจะค้างที่นี่กับลินดาด้วยหรอกใช่ไหมคะ”
แซคคารีย์จรดปลายจมูกลงกับแก้มนวล จ้องลึกเข้าไปในดวงตากลมโตแสนหวานของอลินดา ผู้หญิงที่ทำให้เขาเป็นบ้าเพราะคิดถึงทุกเสี้ยวนาที
“เมียอยู่ที่นี่ ผัวก็ต้องอยู่ด้วยสิ”
“คุณแซค… แบบนี้ไม่ได้นะคะ”
“ได้สิ ถ้าฉันต้องการ”
เขาปล่อยมือจากเอวคอดของหล่อน และเปลี่ยนมากุมมือแทน
“ห้องนอนอยู่ไหน พาฉันขึ้นไปหน่อย ตอนนี้อยากนอนพักแล้ว”
อลินดาไม่มีทางเชื่อหรอกว่าแซคคารีย์จะนอนพักจริงๆ เขาจะต้อง… จะต้องรังแกหล่อนอย่างแน่นอน
“ไม่ค่ะ”
“แน่ใจนะ”
สายตาของแซคคารีย์ที่จ้องมองมาหรี่แคบและเต็มไปด้วยความท้าทาย
อลินดาเสหลบสายตา หัวใจเต้นแรงระรัวราวกับเพิ่งวิ่งมาราธอนมารอบโลกไม่มีผิด
หล่อนหวั่นไหวเสมอยามอยู่ใกล้กับแซคคารีย์ ผู้ชายที่มีรูปโฉมราวกับเทพบุตร
“คุณแซค… อย่า… ทำอะไรลินดาเลยนะคะ ให้ลินดาพักผ่อนเต็มตาสักคืน…”
หล่อนวิงวอน แต่เขาส่ายหน้าปฏิเสธ
“ถ้าฉันไม่ทำ ฉันก็คลั่งตายน่ะสิ เอาเป็นว่าฉันจะทำให้น้อยครั้งลง โอเคไหม”
“แต่ลินดาคิดว่า…”
“ไม่ต้องมาคิดวงคิดว่าแล้ว ห้องนอนอยู่ไหน”
น้ำเสียงของเขาทั้งดุดันและเด็ดขาด ทำให้หล่อนรู้ดีว่าไม่อาจจะขัดใจคนเผด็จการได้อีก
“ทางนู้นค่ะ”
หล่อนได้ยินเขาหัวเราะหึหึ จากนั้นร่างของหล่อนก็ลอยละลิ่วติดมือหนาไปในที่สุด
หล่อนควรจะเข้มแข็งให้มากกว่านี้ แต่… มันทำได้ยากเหลือเกิน เมื่อผู้ชายคนนั้นคือแซคคารีย์
YOU MAY ALSO LIKE
![[นิยายแปล] ฮีลเลอร์สุดเมพโดนไล่ออกจากตี้ (สุดกาก) ผันตัวมาเป็น ดาร์กฮีลเอร์](https://www.xn--72c5afc3e6a4acd3tpa.com/wp-content/uploads/2024/02/นิยายแปล-ฮีลเลอร์สุดเมพโดนไล่ออกจากตี้-สุดกาก-ผันตัวมาเป็น-ดาร์กฮีลเอร์-75x106.jpg)
