ภรรยาคั่นเวลา ชุด Sweet temptations - ตอนที่ 18
อลินดามานั่งเหงาๆ น้ำตาซึมอยู่ในสวนสาธารณะตั้งแต่ช่วงเช้า จนตอนนี้เวลาผ่านมาเกือบสองชั่วโมงแล้ว หล่อนก็ยังนั่งอยู่ที่เดิม ความเศร้าหมอง ความเสียใจยังคงรังแกหัวใจไม่หยุดหย่อน และต้นเหตุทั้งหมดก็เกิดขึ้นเพราะผู้ชายใจร้ายอย่างแซคคารีย์นั่นเอง
กลีบปากอิ่มเต็มเม้มแน่นจนเป็นเส้นตรง หลังมือเล็กยกขึ้นป้ายน้ำตาทิ้ง แต่แก้มนวลก็ไม่ยอมแห้งเสียที เพราะน้ำตาไหลรินออกมาอย่างต่อเนื่อง
ความป่าเถื่อนของแซคคารีย์ยังคงตอกย้ำให้หล่อนเจ็บปวดได้เสมอ เขาสาดซัดความเกลียดชังเข้าใส่หล่อน ข่มเหงน้ำใจของหล่อนเพราะคิดว่าหล่อนเป็นตัวต้นเหตุให้นารีรัตน์หายตัวไป ทั้งๆ ที่หล่อนไม่ได้รู้เรื่องด้วยเลยสักนิด
“คนใจร้าย…” หล่อนต่อว่าชายหนุ่มออกมาแผ่วเบา หัวใจร้องไห้ไม่ต่างจากสองดวงตา “ลินดาจะไม่กลับไปเจอหน้าคุณอีก ผู้ชายป่าเถื่อน”
“ใครกล้าทำให้คุณลินดาร้องไห้กันครับ” เสียงห้าวคุ้นหูของผู้ชายคนหนึ่ง ทำให้อลินดาต้องรีบตั้งสติ และป้ายน้ำตาทิ้ง ก่อนเอี้ยวตัวหันไปมองด้านหลัง
“คุณกฤติชัย…?”
หล่อนไม่อยากจะเชื่อว่าจะมาเจอกฤติชัยลูกค้าคนสำคัญของโรงแรมที่สวนสาธารณะเล็กๆ แห่งนี้
“ทำไมทำหน้าตกใจล่ะครับ หรือว่าไม่อยากเจอผม”
“เอ่อ… เปล่าค่ะ ลินดาแค่… แปลกใจ”
กฤติชัยระบายยิ้มและทรุดตัวลงนั่งข้างๆ ตัวของอลินดา “แปลกใจที่เจอผมที่นี่หรือครับ”
“ก็… ใช่ค่ะ ไม่คิดว่านักธุรกิจร่ำรวยอย่างคุณกฤติชัยจะมาปรากฏตัวที่สวนสาธารณะได้”
“ผมมาที่นี่ทุกวันครับ มาวิ่งออกกำลังกาย”
อลินดาหันมองกฤติชัยอย่างพิจารณาอีกครั้ง และก็รู้ว่าสิ่งที่กฤติชัยพูดมันคือความจริง เพราะเขายังอยู่ในชุดออกกำลังกายอยู่เลย
“ว่าแต่คุณลินดาเถอะครับ มานั่งทำมิวสิคอะไรตรงนี้ครับ”
“เอ่อ…”
“ใครรังแกหรือครับ บอกมา ผมจะไปจัดการให้”
หล่อนฝืนยิ้มตอบออกไปกับผู้ชายที่พูดจาติดตลกข้างตัว “ไม่มีใครทำอะไรลินดาหรอกค่ะ”
“แล้วทำไมร้องไห้ล่ะครับ”
อลินดาเบิกตากว้างอย่างตกใจ
“คุณกฤติชัยเห็นด้วยเหรอคะ”
“ก็แก้มของคุณลินดายังมีคราบน้ำตาติดอยู่เลยนี่ครับ”
รอยยิ้มเป็นมิตรของกฤติชัย ทำให้ความเศร้าของอลินดาคลายลงชั่วขณะ
“และอย่าแก้ตัวว่าฝุ่นเข้าตานะครับ เพราะผมไม่เชื่อหรอกครับ”
“คือลินดามีเรื่องทุกข์ใจนิดหน่อยน่ะค่ะ และก็บอกให้ใครฟังไม่ได้ด้วย”
หล่อนเห็นสายตาเห็นใจจากกฤติชัยทอดมองมา ก่อนที่เขาจะพูดขึ้นอย่างรู้ทัน
“เรื่องพี่สาวฝาแฝดของคุณใช่ไหมครับ”
“คุณกฤติชัยรู้ได้ยังไงคะว่าลินดามีพี่สาวฝาแฝด”
ชายหนุ่มระบายยิ้มให้กับความแคลงใจของหล่อน
“ผมยังรู้อีกว่าตอนที่พี่สาวของคุณหายตัวไป คุณก็ต้องเข้าพิธีแต่งงานกับคุณแซคคารีย์แทนพี่สาวฝาแฝดของตัวเอง”
“คุณกฤติชัย…”
อลินดาช็อกมาก เพราะคาดไม่ถึงว่านอกจากครอบครัวของหล่อนกับแซคคารีย์แล้ว จะยังมีใครอีกคนที่รู้เรื่องความลับนี้
“คุณพักอยู่ที่บ้านของคุณแซคคารีย์ในบทบาทของพี่สาว แต่เวลามาทำงาน คุณก็กลับมาเป็นอลินดาคนเดิม ถูกต้องไหมครับ”
ถูกต้องทุกอย่าง…
“คุณกฤติชัย… ทราบได้ยังไงคะ” หล่อนถามกลับเขาออกไปปากคอสั่น “หรือว่าคุณแซคบอกคะ”
“ก็ประมาณนั้นแหละครับ”
ไหนแซคคารีย์บอกให้หล่อนเก็บเรื่องน่าอับอายนี้ให้เป็นความลับยังไงล่ะ แต่ทำไมเขาเที่ยวเอาไปโพนทะนาแบบนี้
“ว่าแต่ตอนนี้ความสัมพันธ์ของคุณลินดากับคุณแซคเป็นยังไงบ้างครับ”
แก้มนวลมีสีระเรื่อขึ้นในทันที ก่อนที่หญิงสาวจะเสหลบสายตาคมกริบของกฤติชัยที่จ้องมองมา
“ก็… ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เราเป็นแค่พี่เขยกับน้องสะใภ้กันเท่านั้นเอง”
“แต่ถ้าผมดูไม่พลาด คุณลินดาชอบคุณแซคไม่ใช่หรือครับ”
นี่กฤติชัยเป็นเทพเจ้าอ่านความคิดของคนอื่นหรือไง ถึงได้ล่วงรู้ทุกอย่างที่หล่อนพยายามซ่อนเอาไว้
“คือว่า…”
“มันจะเป็นความลับของเราสองคนครับ ผมจะไม่บอกเรื่องนี้กับใคร ไว้ใจผมได้ครับ”
อลินดาน้ำตาซึม ตอนนี้รู้แล้วว่าไม่มีทางซ่อนเร้นความลับจากกฤติชัยได้ จึงเผลอตัวพรั่งพรูความรู้สึกอึดอัดภายในใจออกมาจนหมดสิ้น
“ลินดาพยายามห้ามใจตัวเองแล้ว แต่ก็ไม่สามารถหยุดรักคุณแซคได้ ทั้งๆ ที่รู้ว่ามันผิด” หล่อนร้องไห้ออกมา ในขณะที่กฤติชัยมองหญิงสาวอย่างเข้าใจ
“ผมเองก็อยู่ในสถานะไม่ต่างอะไรจากคุณลินดาหรอกครับ รัก รักอยู่นั่นแหละ ทั้งๆ ที่ก็รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นไม่เคยรักตอบกลับมาเลย แค่มาหลอกล่อเพื่อความสนุกเท่านั้น”
“คุณกฤติชัย… คงรักเธอมากใช่ไหมคะ”
“ใช่ครับ ผมรักเธอมาก แต่เธอแค่สนุกกับผม และก็ไม่เคยรักผมเลย”
อลินดามองกฤติชัยด้วยความเข้าใจไม่ต่างกัน ก่อนจะพูดให้กำลังใจ “สักวันคุณกฤติชัยจะเจอผู้หญิงคนนั้นค่ะ ผู้หญิงที่มีดวงตาไว้มองแค่คุณกฤติชัยคนเดียว”
ชายหนุ่มหัวเราะออกมา ใบหน้าของเขาเคร่งขรึมขึ้น “ผมไม่ใช่พระรองในนิยายหรอกครับ ที่จะต้องเสียสละผู้หญิงที่ตัวเองรักให้กับพระเอก”
“คุณกฤติชัยหมายถึง…”
“ผมจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ครอบครองเธอครับ”
“แม้ว่าเธอคนนั้นจะไม่ได้รักคุณกฤติชัยอย่างนั้นเหรอคะ”
คู่สนทนาของหล่อนพยักหน้ารับน้อยๆ ก่อนจะมองหล่อนด้วยสายตาเป็นมิตร
“ผมก็อยากให้คุณลินดาเข้มแข็งนะครับ ไม่มีอะไรที่จะได้มาง่ายๆ โดยไม่ต้องแย่งชิงหรอกครับ” กฤติชัยยังคงจ้องดวงหน้านวลของอลินดานิ่ง “แต่ผมรู้ว่าคุณลินดาเป็นคนดีเกินกว่าจะทำแบบนั้น”
อลินดาระบายยิ้มเศร้าๆ แต่ก็ไม่สามารถเปล่งคำพูดใดออกมาได้อีก เพราะก้อนสะอื้นมันกระจุกตัวอยู่ที่ลำคอจนตีบตัน
ความเงียบกลืนกินรอบตัวอยู่นานหลายนาที จนกระทั่งกฤติชัยเอ่ยถามขึ้น
“คุณลินดาจะกลับเลยไหมครับ ผมจะไปส่ง”
หล่อนที่นั่งเหม่อลอยอยู่สะดุ้ง ก่อนจะหันมาฝืนยิ้มให้กับคู่สนทนาข้างกาย
“อีกเดี๋ยวก็จะกลับแล้วล่ะค่ะ”
“งั้นกลับพร้อมผมไหมครับ เดี๋ยวผมจะไปส่ง”
กฤติชัยมีน้ำใจกับหล่อน แต่หล่อนก็แสนจะเกรงใจเขา ดังนั้นจึงเลือกที่จะปฏิเสธ
“ขอบคุณมากค่ะ แต่ลินดากลับเองสะดวกกว่าค่ะ”
“อย่าเกรงใจผมสิครับ ผมยินดีไปส่ง”
เมื่อกฤติชัยยังคงยืนกรานหยิบยื่นน้ำใจให้กับหล่อนไม่เปลี่ยนแปลง อลินดาจึงไม่กล้าปฏิเสธอีก
“ก็ได้ค่ะ”
“งั้นไปที่รถของผมกันเถอะครับ จอดอยู่ตรงนู้น”
กฤติชัยลุกขึ้นยืน โดยมีอลินดาลุกขึ้นยืนตาม แล้วทั้งสองคนก็เดินคุยกันไปตลอดทาง
YOU MAY ALSO LIKE
