จวนจี้อ๋อง มีการประกาศความรุ่งโรจน์อย่างเต็มที่ หลายวันมานี้ แม้เรื่องการได้รับความดีความชอบจะซาลงบ้างแล้ว แต่ว่า อวี่เหวินฮ่าวก็ได้เตรียมแผนรับมือเอาไว้ล่วงหน้า ทั้งส่งทังหยางไปทำการสำรวจติดตามพวกเขา คอยปรึกษาหารือกับทังหยาง หากจะเล่นงานจี้อ๋อง ก็จะต้องตัดกำลังทุนทรัพย์ของเขาก่อน หลายปีมานี้จี้อ๋องมีการใช้จ่ายทรัพย์สินออกไปเป็นจำนวนมาก โดยใช้เพื่อหว่านล้อมเหล่าขุนนาง หลายปีมานี้ ก็ต้องพึ่งพาอาศัยทรัพย์สินจากตระกูลพระชายาจี้อ๋องด้วยอีกแรง แต่ถึงอย่างไรก็ยังคงไม่เพียงพออยู่ดี ดังนั้น ลู่ทางที่เขาจะได้เงินมา จึงหนีไม่พ้นสินบนที่ได้รับจากเหล่าขุนนาง

เหล่าขุนนางตามหัวเมืองต่างๆ อยู่ห่างไกลสายพระเนตรพระกรรณของฮ่องเต้ จะต้องคอยทำการตรวจสอบ ซึ่งฮ่องเต้มิอาจลงมาตรวจสอบด้วยพระองค์เองได้ ดังนั้นทุกๆปี สำนักพระราชวังจึงต้องส่งคนมาคอยสำรวจท้องที่ต่างๆ ส่วนจี้อ๋องนั้น ในแต่ละปีเขาจะพยายามกอบโกยผลประโยชน์ที่ได้มาจากงานนี้ ทั้งจากคดีความเท็จ การเก็บภาษี การสร้างฝายน้ำ หากมีการตรวจสอบอย่างถี่ถ้วนขึ้นมาจริงๆก็จะต้องพบปัญหาเป็นแน่ ดังนั้น เหล่าขุนนางท้องถิ่นจึงต้องมอบเงินสินบนให้กับผู้มีอำนาจในการตรวจสอบที่มาจากเมืองหลวง รายได้ของจี้อ๋อง ส่วนใหญ่จึงมาจากทางนี้

อวี่เหวินฮ่าวดำรงตำแหน่งเป็นเจ้ากรมการพระนคร หากจะฟาดแส้ลงบนหลังจี้อ๋อง ก็จะต้องลงมือโดยใช้คดีทุจริตมาเป็นข้ออ้าง แต่เรื่องนี้ หากจะตรวจสอบสุ่มสี่สุ่มห้า จะต้องรอให้กรมอาญาเป็นผู้สั่งการ อำนาจการจัดการของกรมการพระนครมีจำกัดแค่เพียงในเมืองหลวง หากต้องการตรวจสอบการทำงานของผู้ใต้บังคับบัญชาจี้อ๋องแล้ว จะต้องได้ร้บอนุญาตจากผู้ว่าการเมืองหลวงเสียก่อน

วันต่อมา ทังหยางก็ได้ออกเดินทาง เขาไปที่เมืองถิงเจียง  จี้อ๋องสามารถปราบปรามโจรผู้ร้ายได้อย่างรวดเร็วภายในระยะเวลาเพียง 1 เดือน แสดงว่าเมืองถิงเจียงเป็นขอบเขตอำนาจการปกครองของเขา เดิมทีเขาอยากจะเสนอให้อวี่เหวินฮ่าวไปปราบโจรที่เมืองถิงเจียง หากไม่ใช่เพราะอวี่เหวินฮ่าวจะได้ครอบครองทุกอย่างในเมืองถิงเจียง เขาคงจะเสนออวี่เหวินฮ่าวให้ไปจัดการแล้ว และตระกูลจือแห่งเมืองถิงเจียง ยังเป็นลูกพี่ลูกน้องของพระชายาจี้อ๋องอีกด้วย

เมื่อส่งทังหยางออกไปแล้ว อวี่เหวินฮ่าวก็เริ่มแจกแจงแผนงาน ในวันเดียวกันนั้น เที่ยงคืนแล้วเขาจึงได้กลับจวน หยวนชิงหลิงเข้านอนไปก่อนหน้านั้นแล้ว หลังจากที่เขาอาบน้ำเสร็จก็รีบเข้านอน เห็นท่านอนที่น่าเอ็นดูของหยวนชิงหลิงแล้ว เขาอดทนที่จะไม่จูบนางอย่างรุนแรง เพียงแต่เอนกายลงข้างๆนางเท่านั้น

เขานอนไม่หลับ ในใจรู้สึกฟุ้งซ่าน การกระทำของเสด็จพ่อ ทำให้เขารู้สึกทนทุกข์ เขาไม่สนใจตำแหน่งรัชทายาท แม้ว่าเขาจะไม่พูดมาก แต่เขากลับถูกใส่ความว่าจัดฉากทำร้ายตัวเอง ตอนนี้เซียวเหยากงก็หาหลักฐานได้แล้ว แต่เสด็จพ่อกลับทรงเพิกเฉย หลายปีมานี้ ในใจของเขาคิดถึงแต่เพียงราชวงศ์และเสด็จพ่อ เขาไม่คิดชิงดีชิงเด่น คิดแต่จะสร้างประโยชน์ให้กับราชวงศ์ แบ่งเบาภาระเสด็จพ่อ แต่ผลลัพธ์ในวันนี้ เขาแทบจะแบกรับไว้ไม่ไหว ในใจนอกจากความฟุ้งซ่านแล้ว ก็มีความทุกข์ทรมานเข้ามาก่อกวน

การตามล่าหาความผิดของจี้อ๋องในครั้งนี้ ก็เป็นเพราะว่าเขานั้นไม่อาจทนต่อความอยุติธรรมนี้ต่อไปได้อีกแล้ว

เขามองดูหยวนชิงหลิงที่กำลังหลับสนิทและถอนหายใจภายในใจ บางทีการที่เสด็จพ่อทรงทำเช่นนี้ก็อาจจะมีเหตุผลของพระองค์เอง แต่หากตนเองปล่อยไปโดยไม่ลุกขึ้นมาสู้ พวกเขาสองแม่ลูกต่อไปคงต้องอยู่อย่างลำบาก ในใจของเขา พลันมุ่งมั่นและเด็ดเดี่ยวมากขึ้นกว่าเดิม

เช้าวันต่อมา ก่อนที่หยวนชิงหลิงจะตื่นนอน เขาก็ได้ออกไปข้างนอกแล้ว

วันนี้หยวนชิงหลิงจะเข้าไปในวัง ดังนั้น หลังจากที่อวี่เหวินฮ่าวออกไปได้ไม่นาน ซีมามาก็มาปลุกนาง

หยวนชิงหลิงคลำดูผ้าห่มข้างๆที่หนาวเย็น “เมื่อวานท่านอ๋องไม่ได้เสด็จกลับมาหรือ?”

นี่มันอะไรกัน? เป็นตาแก่หรือว่าขาโจ๋แห่งตำหนักเฉียนคุนกันแน่นี่?

ฉางกงกงเห็นนางเดินมาก็รีบเข้าไปต้อนรับ “พระชายา ท่านเสด็จมาแล้ว ตรงนี้เขาสูบยาสูบกันอยู่ ท่านรีบเสด็จเข้าไปนั่งพักด้านในตำหนักก่อนเถิดพ่ะย่ะค่ะ”

หยวนชิงหลิงรับคำ แต่นางก็แวะไปทำความเคารพเสียก่อน “ถวายบังคมไท่ซั่งหวง!”

แล้วนางก็ทำความเคารพฉู่โสวฝู่และเซียวเหยากงตามความเหมาะสม

ไท่ซั่งหวงวางยาสูบลงแล้วหันไปตรัสกับฉู่โสวฝู่และเซียวเหยากงว่า “สูบต่อไม่ได้ สูบต่อไม่ได้แล้ว ควันจะทำร้ายเหลนของข้า”

ชายแก่ทั้งสองวางยาสูบลง แล้วเรียกฉางกงกงมาเก็บไปทิ้ง

ไท่ซั่งหวงตรัสกับหยวนชิงหลิงว่า “นั่งลงสิ!”

หยวนชิงหลิงมองซ้ายมองขวา ไม่เห็นมีเก้าอี้สักตัว จะให้นั่งตรงไหนล่ะ? แต่ว่า ฉางกงกงก็ได้ยกเก้าอี้เข้ามาให้ แต่ตำแหน่งที่เขาวางเก้าอี้ลงนั้น หากนางนั่งลงก็จะสูงกว่าไท่ซั่งหวง นางรํู้สึกทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าควรจะนั่งดีหรือไม่

นางรู้สึกแปลกใจ พวกเขาสามคนมารวมตัวกันเพราะเหตุใดหนอ?

ฉู่โสวฝู่ลุกขึ้นและทูลลา เขาเดินเซเล็กน้อย ตอนที่เขากำลังเดินก็มองเห็นซีมามาแล้ว แต่ก็ยังเดินไปชนซีมามาเข้าอย่างจัง เขาเอ่ยคำขอโทษ แล้วเดินจากไปอย่างรวดเร็ว

หยวนชิงหลิงแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเอง

นางขยี้ตาเพราะเกรงว่าตัวเองจะดูผิด ผู้ที่ทำตัวสํามะเลเทเมาเมื่อครู่นี้คือฉู่โสวฝู่จริงๆหรือ? เป็นคนหน้าคล้ายเขาหรือเปล่า? หรือจะเป็นพี่น้องของเขา? ฉู่โสวฝู่ที่นางเคยเห็นทั้งสุขุม หนักแน่น และเด็ดขาด ดูๆไปก็เหมือนจะดุเสียด้วยซ้ำ หยวนชิงหลิงรู้สึกผิดคาด นางระมัดระวังตัวกับผู้นำสูงสุดของตระกูลฉู่มาโดยตลอด แต่นี่เขากลับทำเรื่องไร้เดียงสาเช่นนี้ออกมาได้

นางหันไปมองซีมามา ซีมามาได้แต่ก้มหน้า ไม่แสดงความรู้สึกใดๆ แต่แก้มของซีมามากลับแดงระเรื่อ ดูงดงามตามวัยของนาง