ฟีนิกซ์นิพพาน-ตำนานหยวนชิงหลิง - ตอนที่ 191 ข้าต้องการหย่า

กู้ซือชะงักไปครู่หนึ่ง “ข้าบอกว่าเจ้าจะนอนไม่หลับไง”

อวี่เหวินฮ่าวยืนขึ้นและมองหยวนชิงหลิง “ถูกต้อง เจ้าจะหาเรื่องข้าจนตาย”

หยวนชิงหลิงกระพริบตาและมองมาที่เขา

“ทังหยาง ทังหยาง!” อวี่เหวินฮ่าวตะโกนเสียงดัง

ทังหยางเดินอย่างเร่งรีบ “ท่านอ๋อง ข้าน้อยอยู่นี่ขอรับ”

“เจ้าสั่งให้คนไปเฝ้ารอที่ถนน หากคืนนี้มีคนของไทเฮาหรือฝ่าบาทมา ก็มารายงานทันที” อวี่เหวินฮ่าวสั่ง

ทังหยางรับคำสั่ง

“คืนนี้จะมีคนมาหรือ” หยวนชิงหลิงถาม

“คืนนี้ต้องมีคนมา ถ้าเสด็จพ่ออยากจะถามความคิดเห็นของข้า เช่นนั้นคืนนี้ก็ต้องส่งคนออกจากวังมาถามอย่างแน่นอน ฉู่โสวฝู่ทำอะไรจำต้องเร็ว เขาจะได้รับคำตอบในวันพรุ่งนี้อย่างแน่นอน ดังนั้นเสด็จพ่อจะต้องถามข้าในคืนนี้เป็นแน่” อวี่เหวินฮ่าวกล่าว

กู้ซือขมวดคิ้ว “เช่นนั้น ถ้าฉู่โสวฝู่ตั้งใจที่จะให้หลานสาวแต่ในฐานะชายารอง เจ้าก็ไม่สามารถต่อต้านเขาได้เลย”

อวี่เหวินฮ่าวยืนขึ้น ดวงตาของเขาฉายความเจ้าเล่ห์ “ถูกต้อง ตอนนี้ฉู่โสวฝู่อยู่ใต้คนๆเดียว แต่อยู่เหนือคนนับหมื่น ข้ามิอาจหยุดรั้งเขาได้จริงๆ แต่มีสองคนสามารถทำได้ นั่นคือไท่ซั่งหวงและฝ่าบาท”

กู้ซือกล่าว “แม้ว่าจะสามารถหยุดรั้นได้ แต่ฝ่าบาทก็ไม่สามารถทำให้ฉู่โสวฝู่ขุ่นเคืองเพราะเรื่องพวกนี้ได้ สำหรับฝ่าบาทแล้ว แต่งชายารอง มันเป็นเรื่องที่ปกติมาก แม้ว่าตอนนี้จะไม่แต่ง คิดว่าก็ไม่สามารถที่จะหลบหนีไปได้ในอนาคต แต่ก็ต้องจัดการกับ เรื่องนี้ซะ”

อวี่เหวินฮ่าวกล่าว “ครั้งก่อนก็เสนอให้ข้าแต่งฉู่หมิงหยางเป็นชายารอง แต่ที่จริงแล้วเสด็จพ่อไม่เห็นด้วย สำหรับครั้งนี้…หากข้ามีเหตุผลที่ดี เสด็จพ่ออาจจะไม่บังคับข้า แต่เจ้าพูดถูก สำหรับเสด็จพ่อ การที่ข้าแต่งชายารองสักคนมันเป็นเรื่องปกตินัก เสด็จพ่อจะบีบบังคับเพียงไรในอนาคตก็ตาม ตอนนี้ข้าก็ทำอะไรมิได้ เพียงแค่จัดการกับสถานการณ์ตรงหน้าก่อน”

หยวนชิงหลิงฟังแล้วปวดใจมาก โชคดีที่ตอนนี้อวี่เหวินฮ่าวมีความคิดต่อต้านพร้อมกับนางอยู่ มิเช่นนั้นก็ไม่รู้จะทำอย่างไรจริงๆ แต่ว่า ถ้าหากว่าอวี่เหวินฮ่าวตกลงที่จะแต่งรับชายารองจริง นางจะไม่เสียใจ มันไม่คุ้มค่า นางมองไปที่ใบหน้าของอวี่เหวินฮ่าวที่ค่อยๆสงบลง เขากำลังคิดไตร่ตรอง ดูเป็นคนที่เฉลียวฉลาดมาก หยวนชิงหลิงรู้สึกว่าตัวเองบ้าผู้ชายเสียจริง มักจะชอบจ้องมองเขาแบบนี้

เป็นที่อวี่เหวินฮ่าวคาดไว้ ช่วงยามซวี (เวลา19:00-21:00) มู่หยูกงกงมาที่จวนพร้อมกับขันทีสองคน เขาแจ้งคนที่ดูแลแขก ก็เดินเข้าไป ทันทีที่เข้าไปในลานบ้าน เขาก็ได้ยินเสียงอันดังส่งมา เมื่อฟังให้ดี เหมือนเป็นเสียงของท่านอ๋อง

“เจ้ามีดีอะไรที่จะทำให้ข้าเกลียดเจ้า? ข้าแค่ขยะแขยงเจ้า เกลียดเจ้าที่ใจแคบ ใจคอคับแคบ ไร้ความเมตตา ตอนนี้ข้าแค่เห็นเจ้าก็คลื่นไส้ อยากอาเจียน”

มู่หยูกงกงได้ยิน นี่กำลังตรัสกับใครงั้นหรือ? พูดกับพระชายา? ท่านอ๋องคือทรงโกรธจนบ้าหรือไม่? ก่อนที่มู่หยูกงกงจะเข้าไปได้ ก็ได้ยินพระชายาตรัสว่า “เจ้าขยะแขยงในตัวข้า ทำไมข้าจะไม่ขยะแขยงเจ้าด้วยล่ะ เพียงแค่ต่างก็เป็นคนสุภาพ ข้ามิอยากที่จะหักหน้าเจ้าแค่นั้น”

อวี่เหวินฮ่าวพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าคิดว่าแค่เจ้าตั้งครรภ์ลูกของข้า ข้าจะยอมรับเจ้าว่าเป็นพระชายา ดื่มยาชามนี้ซะ ข้าจะตัดขาดกับเจ้า อย่าได้ขัดขวางข้าแต่งคุณหนูรองของตระกูลฉู่”

หยวนชิงหลิงกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ท่านอ๋องพูดติดตลกเสียจริง ท่านจะแต่งก็แต่ง ข้าก็พาลูกพร้อมแต่งเข้าจวนอื่น ไม่มีใครขัดขวางใคร เมื่อถึงเวลา งานเลี้ยงครบเดือน ยังต้องเชิญท่านอ๋องเสด็จมาดื่มร่วมยินดีด้วยเพคะ”

พูดจบ นางก็โยนชามลงบนพื้น ยาสาดกระเซ็นไปทั่ว จากนั้นก็เดินออกมา

“ไปเลย เก็บข้าวของของเจ้าแล้วไปในทันที ข้าไม่เสียดายเจ้า ไม่เคยเห็นผู้หญิงใจแคบเยี่ยงนี้มาก่อน ข้าไม่สามารถแม้แต่จะแต่งชายารองได้” อวี่เหวินฮ่าวพลิกโต๊ะขึ้นและ กล่าวอย่างโกรธเคือง

เมื่อหยวนชิงหลิงออกมา ก็เห็นมู่หยูกงกงที่หน้าซีด ก่อนที่มู่หยูกงกงจะทำความเคารพ นางก็ได้ยินคำพูดของอวี่เหวินฮ่าว หยวนชิงหลิงหันกลับมาและพูดว่า “ข้าจะเก็บสัมภาระของข้าเดี๋ยวนี้ มู่หยูกงกง มาได้จังหวะพอดี รบกวนท่านช่วยกราบทูลเสด็จพ่อด้วยว่า ข้ามิมีวาสนาจะเป็นสะใภ้ราชวงศ์แล้ว จะเก็บข้าวของและจากไป เขาจะแต่งกับใครก็ให้แต่งไปเถอะ”

“นี่คือสิ่งที่เจ้าพูดเอง รักษาคำพูดด้วย แต่เจ้าไม่สามารถพาลูกของข้าไปได้ ดื่มยาซะ ดื่มยาแล้วพอเจ้าแท้ง เจ้าอยากไปไหนก็ไสหัวไป” อวี่เหวินฮ่าวตามออกมา และพูดอย่างโกรธเคือง

หยวนชิงหลิงจ้องมาที่เขา กัดฟันและพูดว่า “ได้ เจ้าพูดเองนะ อย่ามาเสียใจทีหลัง”

นางเอามือกุมหน้าท้องด้วยสีหน้าเจ็บปวด ลู่หย่ารีบเข้าไปช่วยประคอง นางยกมือขึ้น สะบัดมือลู่หย่า มีน้ำตาไหลออกมาในดวงตาของนาง “อวี่เหวินฮ่าว จำไว้ว่า วันนี้เป็นเจ้าที่ทำร้ายข้า ข้าออกจากประตูนี้แล้ว เจ้าอย่าหวังว่าข้าจะกลับมาอีกครั้ง” หลังจากพูด นางปาดน้ำตาและจับราวทางเดิน และเดินโซเซไป

มู่หยูกงกงตกใจ เขาหยุดอวี่เหวินฮ่าว และกระทืบและพูดว่า “ท่านอ๋องของกระหม่อม ท่านพูดเช่นนี้ได้อย่างไร? ท่านกำลังพยายามจะทำให้พระชายาโกรธมิใช่หรือ โถ ท่านคือต้องการชีวิตกระหม่อมจริงๆ ถ้าพระชายาออกไป และเกิดอะไรขึ้น จะทำอย่างไรพ่ะย่ะค่ะ”

อวี่เหวินฮ่าวสูดหายใจและพูดอย่างเย็นชา “นางต้องการจะไป ข้ายังจะต้องรั้งหรือ นางไร้เหตุผลเอง มิใช่ความผิดของข้า”

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นพ่ะย่ะค่ะ” มู่หยูกงกงรีบถาม

ซีมามาก้าวเข้ามาาและถอนหายใจเบาๆ “ไม่รู้ว่าใครกันที่ปากพล่อย มาพูดต่อหน้าพระชายาว่าท่านอ๋องจะทรงอภิเษกกับคุณหนูรองของตระกูลฉู่มาเป็นชายารอง ก็ทรงโกรธขึ้นมา และทะเลาะกับท่าน ตรัสว่าท่านอ๋องทรงใช้โอกาสที่นางกำลังตั้งครรภ์อย่างลำบากไปแต่งชายารอง เดิมนี่ไม่มีต้นสายปลายเหตุใดๆเลย แต่นางเอาจริงเอาจังและไม่สามารถเกลี้ยกล่อมได้ ท่านอ๋องจึงทรงโกรธขึ้นมา แล้วทรงตรัสว่าเป็นเรื่องจริง ท่านจะทรงอภเษกกับคุณหนูรองของตระกูลฉู่เป็นชายารองเจ้าค่ะ”

คิ้วของมู่หยูกงกงกระตุกขึ้น “ใครเป็นคนพูดกัน?”

“ยังมิได้ตรวจสอบเลยเจ้าค่ะ รอข้าปลอบพระทัยพระชายาได้แล้ว ข้าจะต้องตรวจสอบให้ชัดเจน” ซีมามากล่าว

อวี่เหวินฮ่าวยังคงโกรธ “ตรวจสอบอะไรกัน ไม่ตรวจสอบ ข้าจะแต่งฉู่หมิงหยางมาเป็นชายารอง ดูว่านางจะทำอะไรกับข้าได้หรือไม่”

ซีมามาเกลี้ยกล่อม “ท่านอ๋อง ท่านมิควรพูดเช่นนี้มาปลุกเร้านาง ดูท่านสิเพคะ เมื่อครู่ยังให้นางดื่มยาอะไร ถ้านางดื้อรั้นขึ้นมา และดื่มยาจริงๆจะทำอย่างไรล่ะเพคะ”

อวี่เหวินฮ่าวที่เพิ่งจะสงบสติลง และทันใดนั้นก็โกรธอีกครั้งเมื่อได้ยินเรื่องนี้ “ถ้านางกล้าจริงก็ลองดู ถ้ากล้าดื่มจริงข้าก็กล้าที่จะหย่ากับนาง”

ซีมามากล่าวโทษเบาๆ “ท่านอ๋องมิควรทะเลาะกับนางนะเพคะ หมอหลวงก็กล่าวแล้วว่าครรภ์นี้ของนางมิแข็งแรง อีกทั้งอารมณ์แปรปวนง่าย มักจะดื้อดึง ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาจริงๆ จะทำอย่างไรล่ะเพคะ”