ของกำนัลจากพระชายาจี้อ๋องและพระชายาฉีอ๋องได้ถูกส่งมาถึงแล้ว สิ่งที่พระชายาจี้อ๋องทรงมอบให้คือองค์เจ้าแม่กวนอิมประทานบุตรที่ทำมาจากมรกต มีการแกะสลักลวดลายอย่างประณีตบรรจง ถือเป็นของล้ำค่าที่มีมูลค่ามหาศาล พระชายาจี้อ๋องทรงลงทุนลงแรงเป็นอย่างมาก นางมอบของกำนัลที่มีมูลค่าสูง ซึ่งหยวนชิงหลิงก็ไม่แปลกใจเลย เรื่องการกระทำที่ต้องมีหน้ามีตาของพระชายาจี้อ๋องจะต้องทำออกมาอย่างเต็มที่เสมอ

ในขณะเดียวกัน สิ่งที่ฉู่หมิงฉุ่ยพระชายาฉีอ๋องทรงมอบมาให้นั้นออกจะดูสมถะไปหน่อย มีโสม 2 ชิ้น และตังกุยจำนวนหนึ่ง

ฉู่หมิงฉุ่ยเป็นคนตรงๆ ไม่ชอบทำอะไรเอาหน้า นางไม่ชอบหยวนชิงหลิง และยิ่งไม่อยากเห็นหยวนชิงหลิงตั้งครรภ์ สิ่งของที่ส่งมานั้น บ่าวไพร่ในจวนนางเป็นคนจัดเตรียมให้จึงมิได้ดูสูงส่งล้ำค่า ถึงอย่างไรหยวนชิงหลิงก็เป็นพี่สะใภ้ของนาง หากไม่มีของกำนัลส่งไปให้ ทำเป็นเมินเฉย ไม่ถามไม่ไถ่ ก็จะดูใจแคบจนเกินไป นางจึงส่งของกินและสมุนไพรมาให้ นางรู้ดีว่าพระชายาฉู่อ๋องคงจะไม่เสวย จึงไม่จำเป็นจะต้องตระเตรียมสิ่งที่ดีเลิศไปให้

ฉีมามามองหาที่ตั้งที่เหมาะสมสำหรับวางองค์เจ้าแม่กวนอิม แต่เมื่อทำการเช็ดถูดูแล้วกลับพบว่า ด้านหลังขององค์เจ้าแม่กวนอิมนั้นมีรอยร้าว เป็นรอยร้าวที่ไม่ชัดเจนมาก หากไม่ตรวจดูอย่างละเอียดก็คงจะคิดว่าเป็นรอยริ้วของมรกต แต่สิ่งของจำพวกรูปปั้นมงคล จะต้องทำออกมาอย่างประณีตไม่มีที่ติ การมอบองค์เจ้าแม่กวนอิมประทานบุตรที่มีรอยร้าวมาให้ มันหมายความว่าอย่างไร? ฉีมามาโกรธมากและได้ไปบอกเรื่องนี้ให้ซีมามาได้รู้

ซีมามากล่าวว่า "ช่างเถอะ อย่าไปอารมณ์เสียมากนักเลย กราบทูลท่านอ๋องดีๆ อย่าให้พระชายาทรงทราบ จะทำให้นางกริ้วไม่ได้เป็นอันขาด"

ฉีมามาตอบกลับไปว่า "พระชายาจี้อ๋องก็ทรงทำเกินไป นี่ไม่เท่ากับว่าเป็นการสาปแช่งหรอกหรือ? ข้าไม่เคยเห็นผู้หญิงจิตใจต่ำช้าเช่นนี้มาก่อนเลยจริงๆ"

แต่ไหนแต่ไรมา ฉีมามาเป็นคนพูดจาระแวดระวัง การกล่าววาจาจาบจ้วงผู้มีพระยศเป็นถึงพระชายาเช่นนี้ นางไม่เคยทำมาก่อน แม้แต่ตอนที่ลู่หยาพลั้งปากพูดในสิ่งที่ไม่เหมาะสม นางก็จะคอยตำหนิ แต่นางรู้สึกว่าเรื่องเช่นนี้ไม่อาจปล่อยไปได้ เพราะถือเป็นการละเมิดข้อห้ามอันร้ายแรง นี่มันเป็นเรื่องอัปมงคลที่ใหญ่หลวงนัก หากนางไม่มาเห็นเสียก่อน แล้วนำรูปปั้นนี้ไปวางไว้ในห้องบรรทม ทุกๆวันทุกๆคืน พระชายาจะต้องได้สัมผัสกับอำนาจลึกลับขององค์เจ้าแม่กวนอิมประทานบุตร ถือเป็นความอัปมงคลยิ่งนัก

ซีมามาก็รู้สึกโกรธเช่นกัน แต่ว่า โกรธไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ในเมื่อตอนที่ของถูกส่งมานั้นไม่มีผู้ใดได้พบตำหนิ ตอนนี้จะมาบอกว่ามีรอยร้าว จะรู้ได้อย่างไรว่าไม่ใช่การสร้างเรื่องขึ้นมาปรักปรำ?

นางเอ่ยว่า "ช่างเถอะ นำไปเก็บก่อนก็แล้วกัน"

เมื่ออวี่เหวินฮ่าวกลับมา ฉีมามาก็ได้กราบทูลเรื่องนี้ให้ทรงทราบ

เมื่ออวี่เหวินฮ่าวได้ฟังแล้ว ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟราวสายฟ้าฟาด

หลายวันมานี้น้องหยวนอาเจียนแทบเป็นแทบตาย นางล้มหมอนนอนเสื่อแม้จะไม่มีเลือดไหล แต่อาการก็ยังไม่ดีขึ้น เขารู้สึกสงสารนางเป็นอย่างมาก พระชายาจี้อ๋องยังตั้งใจจะส่งความอัปมงคลเช่นนี้มาอีก ตอนนี้น้องหยวนกำลังแย่ จะให้นางโกรธไม่ได้ หากนางได้ทราบเรื่องแล้วโกรธจนความดันขึ้น จะไม่ส่งผลต่อสภาวะครรภ์อีกหรอกหรือ?

ตอนที่อวี่เหวินฮ่าวถูกลอบฆ่ายังไม่รู้สึกเคียดแค้นถึงเพียงนี้! ทำเขาได้ แต่หากจะมาทำกับน้องหยวนของเขา ก็คงไม่มีอะไรที่ต้องพูดคุยกันอีกแล้ว

วันรุ่งขึ้น เขาไปที่กรมตั้งแต่เช้า เขาพาหัวหน้ามือปราบและคนในกรมจำนวนหนึ่งไปที่จวนจี้อ๋อง โดยอ้างว่าการสิ้นพระชนม์ของพระชายารองหลิวยังคงมีข้อสงสัย จะต้องทำการสืบค้นโดยละเอียด

จี้อ๋องเสด็จไปปราบปรามกลุ่มโจรที่เมืองถิงเจียง แต่ต่อให้เขาอยู่จวน อวี่เหวินฮ่าวก็หาได้เกรงใจไม่

เขาพาคนมาถึงด้านหน้าที่ประทับพระชายาจี้อ๋อง และเปล่งเสียงสั่งการออกไปว่า "พวกเจ้าจงสวมผ้าปิดปากแล้วเข้าไปข้างใน โรคของพระชายาจี้อ๋องสามารถแพร่ได้ หากใครติดโรคก็ต้องตายสถานเดียว หากพวกเจ้ายังไม่อยากก้าวข้ามประตูยมโลก ก็สวมผ้าปิดปากเอาไว้ให้มิดชิด" คำว่าประตูยมโลก คำว่าตายที่ได้พูดออกไป ทำเอาคนฟังขวัญหนีดีฝ่อ

พระชายาจี้อ๋องที่ประทับอยู่ด้านในได้ยินแล้ว สีหน้าของนางดูแข็งกร้าว นางยิ้มอย่างมีเลศนัย

อวี่เหวินฮ่าวเข้าไปด้านใน พระชายาจี้อ๋องกำลังนอนซมอยู่บนเตียง นางเอ่ยออกมาว่า "น้องห้ามาหรือ?"

อวี่เหวินฮ่าวจ้องมองนาง "พี่สะใภ้ ขออภัยที่มารบกวนในยามที่ท่านป่วย แต่ข้ามีเรื่องๆหนึ่งจะต้องมาถามพี่สะใภ้ ขอพี่สะใภ้โปรดอย่าปิดบังข้าเลย"

พระชายาจี้อ๋องตอบไปว่า "ไม่เป็นไร ฟังจากน้ำเสียงของน้องห้าแล้ว ข้าก็เหมือนคนที่กำลังจะจากโลกนี้ไป แน่นอนว่าไม่มีอะไรจะต้องคอยปิดบัง"

อวี่เหวินฮ่าวมองดูสีหน้าที่เยือกเย็นของนาง พลางนึกถึงรูปปั้นองค์กวนอิมชิ้นนั้น แล้วเขาก็พูดจาอย่างใส่อารมณ์ออกไปว่า "พี่สะใภ้อย่าได้กังวลไปเลย โรคนี้ใช่ว่าจะต้องตายสถานเดียว เสวยโอสถตามเวลาที่ท่านหมอบอก ก็คงจะอยู่ต่อไปได้อีก 2-3 ปี"

เปลวเพลิงในแววตาของพระชายาจี้อ๋องลุกโชนขึ้นมา นางกำแก้วกระเบื้องสีขาวเอาไว้จนแน่น นิ้วมือของนางขาวซีดจนมองเห็นกระดูก "น้องห้ายังไม่ได้บอกข้าเลยว่ามาที่นี่ด้วยเรื่องใด"

อวี่เหวินฮ่าวพยายามเก็บซ่อนอารมณ์ไว้ แล้วเผยสีหน้าที่ดูเป็นการเป็นงานออกมา "คืออย่างนี้พ่ะย่ะค่ะ เมื่อวันก่อนข้าได้รับรายงานลับจากบุคคลนิรนามเข้ามาว่า พระชายารองหลิวถูกพี่สะใภ้ทำให้สิ้นพระชนม์ พี่สะใภ้ทรงยกครอบครัวของพระชายารองหลิวขึ้นมาข่มขู่ เพื่อบีบบังคับนางให้กระโดดน้ำปลิดชีพตัวเอง"

พระชายาจี้อ๋องกล่าวอย่างเยือกเย็น "ไยข้าต้องทำเช่นนั้นด้วยเล่า?"

อวี่เหวินฮ่าวมองหน้านางและตอบกลับอย่างสุขุม "รายงานลับได้ระบุว่า พระชายาจี้อ๋องไม่สามารถทรงพระครรภ์ได้แล้ว ทรงเกรงว่าพระชายารองจะทรงให้กำเนิดองค์ชายน้อยและทำให้ตำแหน่งของพระชายาจี้อ๋องเกิดการสั่นคลอน ดังนั้นจึงตัดสินใจกำจัดนาง แต่หากทรงลงมือด้วยตนเอง สักวันหนึ่งก็ต้องถูกจับได้ จึงบีบบังคับให้พระชายารองหลิวกระโดดน้ำปลิดชีพตัวเอง ในเมื่อเป็นการฆ่าตัวตาย ก็ไม่อาจพาดพิงมาถึงตัวพระชายาจี้อ๋องได้"

สีหน้าของพระชายาจี้อ๋องเปลี่ยนไป นางพยายามฝืนยิ้มและมองมาที่อวี่เหวินฮ่าว "แค่เพียงคำพูดลอยๆ น้องห้าก็เชื่อเสียแล้วหรือ?"

อวี่เหวินฮ่าวจึงตอบว่า "ดังนั้นข้าจึงอยากมาไต่ถามเพื่อให้รู้แจ้ง หากพระชายาจี้อ๋องมิได้กระทำเช่นนั้น บุคคลนิรนามผู้นั้นก็ถือว่ารายงานความเท็จ ข้าจะต้องทำการสืบสวนสอบสวนต่อไป"

พระชายาจี้อ๋องแสยะยิ้ม "สืบสวนสอบสวน?"

จะให้ออกมายอมรับ เป็นไปไม่ได้! แต่หากพวกเขาทำการสืบค้นคดีนี้ต่อไป ความวุ่นวายนี้จะอยู่อีกนานเพียงใดก็ไม่รู้ และต่อให้มีการสืบสวนอย่างโจ่งแจ้งแล้วผลลัพธ์ปรากฏออกมาว่าเป็นการแจ้งรายงานเท็จ ถึงอย่างไรใครต่อใครก็คงจะพากันพูดถึงเรื่องที่นางข่มขู่ให้พระชายารองต้องฆ่าตัวตาย ในใจนางรู้สึกชิงชัง แต่ก็พูดอะไรไม่ได้

หลังจากนั้นสักพัก ความแข็งกร้าวของนางก็เริ่มจางหาย นางกระแอมไอเล็กน้อย "ที่น้องห้าเอาจริงเอาจังเช่นนี้ เป็นเพราะเรื่ององค์กวนอิมประทานบุตรนั่นกระมัง?"

อวี่เหวินฮ่าวชำเลืองมองนาง "องค์กวนอิมประทานบุตรมีอะไรหรือ? ข้าไม่รู้"

พระชายาจี้อ๋องกล่าวด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิด "องค์กวนอิมนั่น ข้าตั้งใจมอบให้พระชายาฉู่อ๋องด้วยความปรารถนาดีจากใจจริง แต่ข้าไม่รู้ว่าพวกบ่าวไพร่นำไปทำอย่างไร แม้เรื่องที่องค์กวนอิมนั่นตกลงบนพื้นจนกระทั่งเกิดรอยร้าวข้าก็ไม่รู้ เมื่อบ่าวไพร่นำไปมอบให้เสร็จแล้วจึงมาสารภาพความผิดกับข้า หากน้องห้ามาด้วยเรื่องนี้ พี่สะใภ้คนนี้ก็ต้องขออภัยอย่างสุดซึ้ง" พูดจบ นางก็ลุกขึ้นยืน แล้วโค้งคำนับต่อหน้าอวี่เหวินฮ่าว

อวี่เหวินฮ่าวมองดูนาง หน้าตาของเขาแน่นิ่ง "บ่าวไพร่เป็นคนกระทำผิด พี่สะใภ้จะต้องอบรมสั่งสอนจึงจะถูก"

พระชายาจี้อ๋องจึงสั่งการออกไปว่า "เข้ามา นำตัวเสี่ยวชิงเข้ามาให้ข้า"

ทันใดนั้นเอง สาวใช้นางหนึ่งก็ถูกนำตัวเข้ามาและถูกจับให้คุกเข่าลงตรงหน้าอวี่เหวินฮ่าว สาวใช้นางนั้นอายุแค่เพียง 15-16 แววตาของนางเต็มไปด้วยความกลัว ร่างกายของนางสั่นจนเห็นได้ชัด

พระชายาจี้อ๋องพูดอย่างเคืองแค้นว่า "องค์กวนอิมประทานบุตรที่ข้ามอบให้กับพระชายาฉู่อ๋อง เจ้ากลับไม่ระวังจนของตกพื้น ของมีรอยร้าวแล้วยังบังอาจส่งมอบให้กับพระชายาอีกหรือ? เจ้าคิดว่าเจ้าจะสามารถมีชีวิตรอดหลายๆครั้งได้หรืออย่างไร? เข้ามานี่ โบยนางเดี๋ยวนี้!"

สาวใช้ตัวน้อยล้มลงไปกองอยู่กับพื้น นางได้แต่ส่ายหน้า และมีน้ำตาปริ่มออกมา

มามาที่ร่างกายกำยำเดินออกมาข้างหน้า นางจับคอเสื้อของสาวใช้แล้วยกขึ้นมา แล้วใช้ฝ่ามือทุบร่างของนางลงไป พลางพูดอย่างดุดันว่า "ข้าจะโบยเจ้าให้ตายเลย เจ้าเด็กเลวที่ไม่รู้ประสา บังอาจทำเรื่องละเมิดข้อปฏิบัติ"

อวี่เหวินฮ่าวกล่าวออกมาด้วยเสียงอันดังลั่น "ช้าก่อน!"

มามาหยุดชะงัก นางก้าวเท้าถอยหลังแล้วเอ่ยกับอวี่เหวินฮ่าวว่า "ท่านอ๋อง ขอท่านอย่าเรียกร้องความเมตตาให้กับเด็กเลวคนนี้เลยเพคะ นางทำผิดสมควรได้รับโทษ โชคดีที่พระชายาฉู่อ๋องมิทันได้กริ้วจนส่งผลต่อพระครรภ์ มิเช่นนั้น ต่อให้นางต้องตายเป็นหมื่นๆหนก็ชดใช้ต่อบาปที่นางได้ทำลงไปในครั้งนี้ไม่ได้หรอกเพคะ"