"เตรียมรถม้า!" หยวนชิงหลิงได้ยินว่าไม่ใช่มือสังหารก็รู้สึกโล่งใจ แต่เมื่อได้ยินว่าเขาไปเล่นพนันและทะเลาะวิวาท เพลิงโทสะในใจก็ลุกโชนขึ้นมาทันที

คราวที่แล้วเข้าก็ต่อยตีกับกู้ซือ สองคนนี้ไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรกัน ตอนที่ดีกันก็ราวกับคู่เกย์ แต่พอโกรธกันก็ตีกันราวจะให้อีกฝ่ายตายไปข้างหนึ่ง

"แล้วเลือดของเจ้านี่มันเป็นเรื่องอะไร?" หยวนชิงหลิงถามซวีอี นางเห็นว่าเขายังมีพละกำลังเหมือนเดิม ไม่เหมือนได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด

ซวีอีกล่าวว่า "เลือดหมูพ่ะย่ะค่ะ ที่ด้านหลังโรงเตี๊ยมจวี้เสียนได้ฆ่าหมูไว้ สู้กันไปจนถึงด้านหลังโรงเตี๊ยม คนผู้นั้นสู้ผู้น้อยไม่ได้จึงได้สาดเลือดหมูใส่ผู้น้อย"

ทำอะไรก็ได้เพื่อชัยชนะงั้นหรือ? หยวนชิงหลิงโกรธจนตัวสั่น เป็นถึงชินอ๋อง เล่นพนันกับคนไม่รู้จักแล้วยังทำทุกอย่างเพื่อชัยชนะอีกหรือ?

นางยังคิดว่าเขาทำงานเพิ่มจนดึกดื่น เป็นห่วงเขาไปเสียครึ่งค่อนคืน เขากลับดีนัก ไปเล่นพนันทะเลาะวิวาท

จวนอ๋องอยู่ห่างจากโรงเตี๊ยมจวี้เสียนเพียงสองช่วงถนน รถม้าไปถึงที่นั่นอย่างรวดเร็ว

ประตูใหญ่ของโรงเตี๊ยมจวี้เสียนปิดอยู่ ชินอ๋องกำลังต่อสู้อยู่ข้างใน หลงจู๊ของโรงเตี๊ยมตกใจกลัวจนแทบทนไม่ไหวแล้วจึงรีบให้แขกแยกย้ายกันกลับไป เหลือเพียงคนหนึ่งโต๊ะอยู่ด้านใน

หยวนชิงหลิงรู้สึกวิงเวียน ความโกรธของนางปะทุอยู่ในใจเดินเข้าไปในโรงเตี๊ยมจวี้เสียน เมื่อหลงจู๊เห็นนางก็รีบคุกเข่าลง "พระชายามาเสียที รีบไปห้ามท่านอ๋องเถิดพ่ะย่ะค่ะ หากเกิดเรื่องขึ้น ข้ากับคนในครอบครัวคงรักษาชีวิตไว้ไม่ได้แน่"

หยวนชิงหลิงมองดูความเละเทะในโรงเตี๊ยม โต๊ะ เก้าอี้ ชาม ตะเกียบต่างก็หล่นกระจายอยู่บนพื้น กลิ่นเหล้าลอยคละคลุ้งไปทั่ว กลิ่นคลื่นเหียนจนหยวนชิงหลิงแทบจะอาเจียนออกมา

อวี่เหวินฮ่าวและกู้ซือยังคงสู้กันอยู่ ซวีอีตะโกนเสียงดัง "พระชายาเสด็จ!" อวี่เหวินฮ่าวกำลังกำคอเสื้อของกู้ซืออยู่ เมื่อได้ยินซวีอีตะโกนก็หันไปมองทันที ในสายตาอันเมามายนั้นก็มองเห็นหยวนชิงหลิงยืนหน้าบึ้งอยู่ข้างโต๊ะที่พังไปแล้ว ร่างกายของนางสั่นเทิ้มไปทั้งตัว เขาเอามือลูบหน้าเล็กน้อย เขาจัดทรงผมเล็กน้อย จ้องมองหยวนชิงหลิงด้วยดวงตากลมโต คราวนี้แย่แน่

เขาผลักกู้ซือออกและเดินเซไปทางซ้ายทีขวาทีฝ่าดงโต๊ะเก้าอี้ที่พังระเนระนาดเข้ามา เพียงดูก็รู้ว่าเขาดื่มไปไม่น้อยเลย เขาทะเลาะวิวาทจนจมูกเขียวหน้าบวมเป่ง ร่างกายยังมีกลิ่นเหล้าติดตัวมาอีก เดินเข้ามาฟ้องหยวนชิงหลิง

อวี่เหวินฮ่าวชี้นิ้วไปทางกู้ซือและกล่าวหาเขาว่า "เขาบ้าไปแล้ว เข้ามาก็ตีข้า"

กู้ซือยืดคอตรง มองเขาอย่างไม่ยอมจำนน บนใบหน้ามีรอยเล็บข่วน

คนทั้งหมดต่างก็มองหยวนชิงหลิง ทั้งคุณชายรูปงามแต่งตัวดี หลงจู๊และเสี่ยวเอ้อร์ของโรงเตี๊ยมจวี้เสียน

บนใบหน้าหยวนชิงหลิงเต็มไปด้วยโทสะและเป็นรอยยิ้มบางๆ ในทันใด นางพูดกับเขาอย่างนุ่มนวล "ผ่านยามจื่อมาแล้ว พรุ่งนี้ท่านอ๋องยังต้องทำงานที่กรม พวกเรากลับไปพักผ่อนกันเถอะ"

นางเข้ามาคล้องแขนเขาอย่างนุ่มนวล

เหล่าคุณชายต่างก็เข้ามาห้อมล้อม ท่านอ๋องเงินที่ท่านเสียพนันไปยังไม่ได้จ่ายเลย"

"เสียพนัน? เสียไปเท่าไหร่" หยวนชิงหลิงอมยิ้ม โทสะในอกแทบจะระเบิดออกมาอยู่รอมร่อ

"สามร้อยตำลึง"

"สองร้อยตำลึง"

"หนึ่งร้อยห้าสิบตำลึง"

เหล่าคนต่างแย่งกันพูด

"จะไปมากขนาดนั้นได้อย่างไร?" อวี่เหวินฮ่าวโมโห "พวกเขาอาศัยตอนที่ข้าเมาใช้วิธีสกปรก ขี้โกง"

ซวีอีกระซิบข้างหูหยวนชิงหลิง "จริงพ่ะย่ะค่ะ พวกเขาโกงจริงๆ ท่านอ๋องดูออกจึงได้โมโห"

หยวนชิงหลิงยิ้มบางๆ "ซวีอี จำเอาไว้ พรุ่งนี้ให้พวกเขาเข้าวังไปเอาเงิน ตอนนี้จวนของเราเงินขาดมือ แต่ยังดีที่ข้ามีเงินที่ฝ่าบาททรงพระราชทานให้ ให้พวกเขาเข้าวังไปเอา"

"เข้าวังไปเอา?" ทุกคนมองหน้ากันไปมา

"ใช้แล้ว จำไว้ พรุ่งนี้เช้าก็ไป" หยวนชิงหลิงกล่าว

คุณชายท่าทางองอาจสามชุดสีน้ำเงินกล่าวว่า "พระชายา ท่านจะเบี้ยวหรือ?"

หยวนชิงหลิงยิ้มหน้าบาน "เบี้ยวงั้นหรือ? นี่ไม่เรียกว่าเบี้ยวเสียหน่อย แต่ว่าในเมื่อพวกเจ้าคิดว่าวิธีจ่ายเช่นนี้มีปัญหา เช่นนั้นเปลี่ยนวิธีก็แล้วกัน ซวีอีไปที่กรมเรียกคนมาจับตัวคนเล่นพนันในคืนนี้ไปให้หมดและตรวจสอบให้ดีว่าใครโกงใครเล่นตุกติก"

ซวีอีรับคำเสียงดัง "พ่ะย่ะค่ะ!"

ตอนที่ซวีอีหมุนตัวจากไป คนเหล่านั้นก็เดินแยกย้ายออกไปด้วยเช่นกัน

อวี่เหวินฮ่าวโมโห "ดูเหล่าคนไม่เอาไหนเหล่านี้สิ? อย่างนี้ยังคิดจะแต่งกับน้องสะใภ้ของข้างั้นหรือ?"

หยวนชิงหลิงได้ยินเช่นนี้ก็ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างโกรธเคืองจนฟันแทบจะละเอียด หมัดของกู้ซือพุ่งเข้ามาอีกครั้งและด่าเขาอย่างเกรี้ยวกราด "ข้าไม่มีเพื่อนอย่างเจ้า สุภาพชนต้องสนับสนุนเรื่องอันดีงามของผู้อื่น อย่างเจ้ามันกระเทียมเน่าอะไรกัน? รู้ทั้งรู้ว่าข้าอยากแต่งงานกับหยวนชิงผิงก็ยังกล้าหาสามีให้นาง? แล้วยังหาพวกผู้ดีมือเติบมาเป็นขบวนอีก?"

หยวนชิงหลิงรีบห้ามกู้ซือและเอ่ยเสียงเย็น "กู้ซือ ไปที่จวนอ๋องก่อนเถอะ"

เมื่อหยวนชิงหลิงโกรธก็ดูมีความน่าเกรงขามอยู่บ้าง กู้ซือปล่อยมือลงและคอตกพลางตอบนางอย่างเชื่อฟัง "ขอรับ พี่สะใภ้"

หยวนชิงหลิงหมุนตัวเดินไปทันที เดิมคิดจะไว้หน้าเขาต่อหน้าธารกำนัลและอดทนไม่บันดาลโทสะ แต่ตอนนี้นางทนไม่ไหวแล้ว

อวี่เหวินฮ่าวเดินโซซัดโซเซตามมาและปีนขึ้นรถม้าด้วยท่าทางเฉไปเฉมาราวกับปู มือหนึ่งโอบกอดหยวนชิงหลิงไว้ "ข้าขอโทษ ข้าผิดไปแล้ว ข้าจะไม่ตีกับใครแล้ว ไม่ควรดื่มเหล้า ไม่ควรเสียพนัน"

หยวนชิงหลิงกล่าวอย่างขุ่นเคือง "ให้ท่านช่วยน้องสาวของข้าหาสามี ท่านไปหาอะไรมา? เป็นพวกอุบาทว์ชาติชั่วทั้งนั้น ยังสู้ตาแก่ที่พ่อของข้าหามาไม่ได้ด้วยซ้ำ"

"ใช่ เป็นความผิดของฝู่เฉิงนั่นแหละ เขาบอกให้ข้าดูนิสัยคนจากการเล่นพนัน พวกที่แพ้แล้วพาลพวกนั้นจะเป็นพวกนิสัยไม่ดี…"

"ดังนั้น" หยวนชิงหลิงเอ่ยอย่างเกรี้ยวกราด "วันนี้ใครโมโหก่อน?"

"พวกเขาขี้โกง จะโทษข้าไม่ได้นะ ข้าดื่มมากไปหน่อย" อวี่เหวินฮ่าวพูดอย่างน้อยใจและโน้มตัวเข้ามาจะจูบหยวนชิงหลิง

กลิ่นเหล้าลอยเข้ามา หยวนชิงหลิงรู้สึกท้องไส้ปั่นป่วน นางผลักเขาออกแล้วชะโงกหน้าออกไปอาเจียนนอกหน้าต่างทันที! การอาเจียนครั้งนี้ช่างทรมานนัก นางรู้สึกราวกับกระเพาะของนางหมุนไปหมุนมาและวิงเวียนศีรษะเป็นอย่างมาก

อวี่เหวินฮ่าวสร่างเมาไปกว่าครึ่งแล้วจึงรีบเรียกให้ซวีอีหยุดรถทันที

เขากอดหยวนชิงหลิง ลูบหลังนางเบาๆ พลางกล่าวอย่างร้อนรนและเป็นกังวล "ทำไมจึงอาเจียน? กินอะไรผิดสำแดงไปหรือ?"

หยวนชิงหลิงอาเจียนจนหมดแรง นางไม่เหลือเรี่ยวแรงเลยสักนิด แต่กลิ่นเหล้านั้นยังคงลอยมาปะทะนาง กระเพาะของนางยังคงปั่นป่วนเป็นพักๆ

"กลิ่นเหล้าของท่าน…" นางเปิดผ้าม่านออกและกระโดดลงไป นั่งยองๆ อาเจียนพร้อมกับกุมท้อง

"ยังไม่รีบไปเชิญหมอมาอีก!" เสียงของอวี่เหวินฮ่าวตกใจและร้อนรน ตกใจจนแทบทำให้ดวงดาวบนท้องฟ้ายามค่ำคืนเข้าไปหลบอยู่ใต้กลีบเมฆเสียหมดแล้ว

รถม้ากลับมาถึงจวนอ๋อง หยวนชิงหลิงอาเจียนจนไม่มีเรี่ยวแรงแล้ว นางเหมือนสำลีก้อนกลมที่ถูกอวี่เหวินฮ่าวอุ้มเข้าไป กู้ซือเดินคอตกอย่างหมดหวังตามเข้าไป ใครจะไปนึกว่าพระชายาฉู่อ๋องที่พลังเหลือล้นในยามปกติจะอ่อนแอถึงเพียงนี้ หากนางโมโหจนเป็นอะไรไป เช่นนั้นชั่วชีวิตนี้เขาก็อย่าได้คิดว่าจะได้แต่งงานกับหยวนชิงผิงเลย

หมอมาถึงแล้ว

อวี่เหวินฮ่าวประคองหน้านางขึ้นมามองอย่างเป็นกังวล "ไม่เป็นไรนะ ให้หมอดูอาการรักษาเสียหน่อย"

หยวนชิงหลิงอาเจียนจนทรมานแล้วจะยังสนใจเรื่องโกรธเขาอยู่ได้อย่างไร? เมื่อเห็นหน้าและจมูกอันบวมเป่งของเขาก็ปวดใจ "ท่านไปเปลี่ยนเสื้อ ล้างหน้า ล้างกลิ่นเหล้าออกก่อนเถอะ กลิ่นของท่านทำให้ข้าทรมานนัก"

อวี่เหวินฮ่าวรีบก้าวถอยหลังไปหลายก้าว "ข้าไม่ให้เจ้าดมแล้ว รอหมอตรวจอาการเจ้าเสร็จแล้วข้าจะไปเปลี่ยนชุด"

"ออกไปข้างนอกเลย!" หยวนชิงหลิงถลึงตามอง

จุดที่เขายืนเป็นตำแหน่งที่อยู่เหนือลมพอดี กลิ่นเหล้าโชยมา ท้องไส้ของนางเริ่มปั่นป่วนอีกแล้ว

อวี่เหวินฮ่าวจึงได้แต่ถอยออกไป กู้ซือยืนอยู่ด้านข้าง ทั้งสองถลึงตาใส่กันเล็กน้อย อวี่เหวินฮ่าวแค่นเสียง "ถ้านางเป็นอะไรไปข้าจะตัดหัวเจ้า"

กู้ซือไม่ยอมแพ้ "ล้วนเป็นความผิดของเจ้าทั้งนั้น"

อวี่เหวินฮ่าวโมโห "ยังจะมาบอกว่าข้าผิดอีก? ข้าบอกให้ซวีอีไปตามเจ้ามาเพื่อให้มาตรวจเรื่องที่พวกเขาโกง เจ้าช่างดีนักนะ ไม่ถึงสามประโยคก็ต่อยข้าเสียแล้ว นี่เป็นความผิดใครกันแน่?"

ประกายไฟในตาของกู้ซือลุกโชน "ข้าถามเจ้าหน่อยเถอะ เจ้าเรียกพวกเขาไปรวมตัวกันที่โรงเตี๊ยมจวี้เสียนมีจุดประสงค์อะไร?"

"เล่นไพ่!" อวี่เหวินฮ่าวกล่าวเสียงเย็น "ทำไม? เล่นไพ่ทำให้เจ้าไม่พอใจหรือไง?"